Hangtud Kita Magkita Pag-usab
Pagpuli sa Akong Kahadlok og Hugot nga Pagtuo
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Unsa kaha kon dili gayud ko makakita og ika-date ug dili maminyo?
Sa dihang nakakita siya nako, ang akong suod nga higala nasayud diha-diha dayon nga dunay dili maayo. “Nagbuwag mi,” hinay nako siyang gisultihan. Mipauli ko human sa taas nga panag-istoryahanay sa batan-ong lalaki nga akong gika-date. Bisan tuod naguol mi nga nagbuwag, nagkauyon mi nga kini ang sakto alang namo.
Apan samtang milabay ang mga semana, nagsugod ko sa pagduhaduha sa akong desisyon. Unsa kaha kon dili gayud ko makakita og lain nga ika-date ug dili maminyo? Unsa kaha kon gipalab-anan ra nako nga kami dili bagay?
Naguol ko pag-ayo ug dili sigurado nga gani akong gikonsiderar kon siya andam nga sulayan pag-usab ang among relasyon. Ako, sama sa gihulagway ni Elder Jeffrey R. Holland sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, “wala matagbaw sa kasamtangan nga kahimtang ug [ang] wala kaayo makaklaro sa umaabut.”1
Usa ka gabii pipila ka semana human sa among panagbulag, nagbasa ko kabahin sa Pagkabanhaw sa Manluluwas. Ang Ebanghelyo ni Lucas nag-asoy nga sa ikatulong adlaw human ang Manluluwas gilubong, matinud-anong mga sumusunod miadto aron sa pagdihog sa Iyang lawas og mga pahumot. Apan ilang nakaplagan nga ang bato nga nagtabon sa lubnganan naligid na ug ang lawas wala na. Duha ka mga anghel dayon mipakita kanila ug miingon, “Ngano nga ang buhi anha man ninyo pangitaa sa mga patay” (Lucas 24:5–6).
Ang pangutana sa anghel kalit nga miigo nako uban sa gamhanan nga pwersa. Wala gayud nako mahunahuna kon unsa kaha ang gibati sa mga bisita sa lubnganan ni Jesus, nga nakaamgo nga sila nangita sa ilang Manluluwas sa sayop nga dapit. Wala gayud nako mahunahuna nga usa ka hagit alang nila ang pagtuo nga si Jesus mibiya sa lubnganan ug nabanhaw.
Ang mga kasulatan malumo nga mibadlong. Akong naamguhan nga, sama sa mga higala sa Manluluwas, ako nangita og kahupayan sa sayop nga dapit. Ang pagsige og hunahuna sa nangagi ug “magsige og hunahuna sa walay pulos nga kagahapon”2 wala maghupay nako o modasig nako ngadto sa mabungahong paglihok. Ako nakaamgo nga ako kinahanglan nga mohunong sa pagtan-aw sa lubnganan sa nangaging mga kasinatian. Kinahanglan nakong pulihan ang akong kahadlok uban sa hugot nga pagtuo ug pagsalig nga ang Manluluwas makamugna sa kinabuhi gikan sa akong mga kasinatian kaniadto.
Hunahunaon nako kana nga mga kasulatan pirme kon akong makita ang akong kaugalingon nga nagbasol sa mga pagpili nga akong gihimo o magtinguha sa pagbalik sa panahon nga milabay na. Tungod sa Manluluwas, kita makasugod pag-usab. Tungod sa Manluluwas, kita mahimong “molingi sa kagahapon aron angkunon ang nahibilin gikan sa mga kasinatian apan dili ang mga abo,” nasayud nga “ang kaniadto kinahanglang kat-unan apan dili puy-an.”3 Imbis mag-usik-usik sa panahon sa kasubo, kita makatan-aw sa umaabut uban sa hugot nga pagtuo.