ຂ່າວສານຈາກຝ່າຍປະທານສູງສຸດ, ເດືອນຕຸລາ 2015
ໄປເຖິງເສັ້ນໄຊ ພ້ອມດ້ວຍກະບອງໄຟທີ່ຍັງລຸກໄໝ້ຢູ່
ໂດຍ ປະທານດີເດີ ແອັຟ ອຸກດອບ
ທີ່ປຶກສາທີສອງໃນຝ່າຍປະທານສູງສຸດ
ໃນສະໄໝໂບຮານຂອງປະເທດກຣີກ ຜູ້ແລ່ນໄດ້ແລ່ນແຂ່ງຂັນແບບ ຜັດປ່ຽນກັນ ທີ່ເອີ້ນວ່າ lampadedromia (ການແລ່ນສົ່ງຕໍ່ກະບອງໄຟ)1 ໃນການແຂ່ງຂັນດັ່ງກ່າວ, ນັກກິລາຈະຈັບກະບອງໄຟໄປນຳ ແລະ ສົ່ງມັນໃຫ້ນັກກິລາຄົນຕໍ່ໄປ ຈົນເຖິງຄົນສຸດທ້າຍໃນທີມ ຊຶ່ງຈະແລ່ນໄປເຖິງເສັ້ນໄຊ.
ລາງວັນບໍ່ໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ທີມທີ່ແລ່ນໄວທີ່ສຸດ—ມັນຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ທີມທຳອິດ ທີ່ແລ່ນໄປເຖິງເສັ້ນໄຊ ພ້ອມດ້ວຍກະບອງໄຟທີ່ຍັງລຸກໄໝ້ຢູ່.
ມີບົດຮຽນທີ່ສຳຄັນບົດຮຽນໜຶ່ງ ຊຶ່ງສອນໂດຍສາດສະດາໃນສະໄໝໂບຮານ ແລະ ສະໄໝປະຈຸບັນ ທີ່ວ່າ: ເຖິງແມ່ນການເລີ່ມແລ່ນແຂ່ງຂັນ ເປັນສິ່ງສຳຄັນ, ແຕ່ສຳຄັນກວ່ານັ້ນແມ່ນວ່າ ເຮົາແລ່ນໄປເຖິງເສັ້ນໄຊ ພ້ອມດ້ວຍກະບອງໄຟ ທີ່ຍັງລຸກໄໝ້ຢູ່.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນປົກຄອງຢ່າງມີປະສິດທິພາບ
ກະສັດໂຊໂລໂມນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ເປັນແບບຢ່າງຂອງບຸກຄົນທີ່ເລີ່ມຕົ້ນຢ່າງມີປະສິດທິພາບ. ຕອນເພິ່ນຍັງນ້ອຍ, ເພິ່ນ “ຮັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ໄດ້ປະຕິບັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງກະສັດດາວິດ ບິດາຂອງຕົນ” (1 ກະສັດ 3:3). ພຣະເຈົ້າພໍພຣະໄທກັບເພິ່ນຫລາຍ ແລະ ໄດ້ຖາມເພິ່ນວ່າ, “ເຈົ້າຢາກໄດ້ຫຍັງຈາກເຮົາ” (1 ກະສັດ 3:5).
ແທນທີ່ຈະຂໍຄວາມຮັ່ງມີ ຫລື ຂໍໃຫ້ມີຊີວິດອັນຍືນຍາວ, ແຕ່ໂຊໂລໂມນ ໄດ້ຂໍ “ສະຕິປັນຍາ ເພື່ອຈະປົກຄອງປະຊາຊົນຢ່າງຍຸດຕິທຳ, ແລະ ເພື່ອຈະຮູ້ຈັກຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ” (1 ກະສັດ 3:9).
ສິ່ງນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພໍພຣະໄທຫລາຍທີ່ສຸດ ຈົນວ່າພຣະອົງໄດ້ປະທານ ບໍ່ພຽງແຕ່ສະຕິປັນຍາ ໃຫ້ໂຊໂລໂມນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງໄດ້ປະທານຄວາມຮັ່ງມີຈົນວັດແທກບໍ່ໄດ້ ແລະ ຊີວິດອັນຍືນຍາວ ໃຫ້ເພິ່ນນຳອີກ.
ເຖິງແມ່ນວ່າໂຊໂລໂມນເປັນຄົນສະຫລາດແທ້ໆ ແລະ ໄດ້ເຮັດຫລາຍສິ່ງ ຫລາຍຢ່າງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກໍຕາມ, ແຕ່ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຈົບ ຢ່າງມີປະສິດທິພາບ. ໜ້າເສຍໃຈທີ່ໃນບັ້ນປາຍຊີວິດຂອງເພິ່ນ, “ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດບາບ ຕໍ່ສູ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ຈິງໃຈຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ” (1 ກະສັດ 11:6).
ການແລ່ນແຂ່ງເຖິງເສັ້ນໄຊຂອງເຮົາເອງ
ມີຈັກເທື່ອແລ້ວທີ່ເຮົາໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນເຮັດບາງສິ່ງ ແຕ່ເຮັດບໍ່ສຳເລັດ? ການລົດຄວາມອ້ວນ? ການອອກກຳລັງກາຍ? ການຕັ້ງໃຈທີ່ຈະອ່ານພຣະຄຳພີທຸກໆວັນ? ການຕັດສິນໃຈທີ່ຈະເປັນສານຸສິດທີ່ດີກວ່າເກົ່າຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ?
ຈັກເທື່ອແລ້ວທີ່ເຮົາໄດ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍໃນເດືອນມັງກອນ ແລະ ໄດ້ເຮັດຢ່າງເອົາຈິງເອົາຈັງສອງສາມມື້, ສອງສາມອາທິດ, ຫລື ແມ່ນແຕ່ສອງສາມເດືອນ ແຕ່ເມື່ອເຖິງເດືອນຕຸລາ, ເຮົາພົບເຫັນວ່າ ຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ລຸກໄໝ້ຢູ່ຂອງເຮົາ ເຫລືອພຽງແຕ່ຂີ້ ເທົ່າຖ່ານເທົ່ານັ້ນ?
ມື້ໜຶ່ງ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຮູບພາບທີ່ຕະຫລົກແຜ່ນໜຶ່ງ ເປັນຮູບໝາ ທີ່ນອນຢູ່ໃກ້ໆເຈ້ຍໃບໜຶ່ງ ທີ່ມັນໄດ້ຈີກ. ມັນມີຂໍ້ຄວາມວ່າ, “ໃບຢັ້ງຢືນຜ່ານການຝຶກຝົນ.”
ບາງເທື່ອເຮົາກໍເປັນແບບນັ້ນຄືກັນ.
ເຮົາມີເຈດຕະນາດີ; ເຮົາໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍປະສິດທິພາບ; ເຮົາຢາກເປັນຄົນດີທີ່ສຸດ. ແຕ່ໃນທີ່ສຸດ ເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຮົາຂາດເປັນຕ່ອນໆ, ບໍ່ເອົາໃຈໃສ່, ແລະ ລືມມັນໄປ.
ມັນເປັນທຳມະຊາດຂອງມະນຸດທີ່ຈະສະດຸດ, ແລະ ບາງເທື່ອຢາກຂໍລາອອກຈາກການແຂ່ງຂັນ. ແຕ່ໃນຖານະທີ່ເປັນສານຸສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ເຮົາໄດ້ສັນຍາ ບໍ່ພຽງແຕ່ ຈະເລີ່ມຕົ້ນແລ່ນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ໄດ້ສັນຍາວ່າ ຈະແລ່ນໄປເຖິງເສັ້ນໄຊນຳອີກ— ແລະ ແລ່ນໄປເຖິງພ້ອມດ້ວຍກະບອງໄຟ ທີ່ຍັງລຸກໄໝ້ຢູ່ຢ່າງຮຸ່ງເຫລື້ອມ. ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ໄດ້ສັນຍາກັບສານຸສິດຂອງພຣະອົງວ່າ, “ຜູ້ໃດທີ່ຈະອົດທົນຈົນເຖິງທີ່ສຸດ, ຜູ້ນັ້ນຈະລອດໃນວັນສຸດທ້າຍ” (ມັດທາຍ 24:13).
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຖອດຄວາມທີ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດໄດ້ສັນຍາໄວ້ ກ່ຽວກັບສະໄໝຂອງເຮົາວ່າ: ຖ້າຫາກເຮົາຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ ແລະ ໄປເຖິງເສັ້ນໄຊພ້ອມດ້ວຍກະບອງໄຟຂອງເຮົາ ທີ່ຍັງລຸກໄໝ້ຢູ່, ແລ້ວເຮົາຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິລັນດອນ, ຊຶ່ງເປັນຂອງປະທານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ໃນບັນດາຂອງປະທານຂອງພຣະເຈົ້າ (ເບິ່ງ D&C 14:7; ເບິ່ງ 2 ນີໄຟ 31:20 ນຳອີກ).
ແສງໄຟທີ່ບໍ່ເຄີຍດັບມອດ
ບາງເທື່ອ ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ສະດຸດ, ໄດ້ລົ້ມ, ຫລື ແມ່ນແຕ່ໄດ້ຍອມແພ້, ເຮົາຈະຮູ້ສຶກທໍ້ຖອຍໃຈ ແລະ ເຊື່ອວ່າແສງໄຟຂອງເຮົາໄດ້ດັບມອດໄປແລ້ວ ແລະ ການແຂ່ງຂັນຂອງເຮົາກໍໝົດໂອກາດໄປແລ້ວ. ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະຍານວ່າ ຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະຄຣິດ ຈະບໍ່ມີວັນດັບມອດ. ມັນຈະສ່ອງແຈ້ງຢູ່ໃນຄວາມມືດ ແລະ ຈະສ່ອງເຂົ້າໄປໃນໃຈຂອງເຮົາ ຖ້າພຽງແຕ່ເຮົາເປີດໃຈຮັບພຣະອົງ (ເບິ່ງ 1 ກະສັດ 8:58).
ບໍ່ສຳຄັນວ່າ ເຮົາຈະລົ້ມເລື້ອຍປານໃດ ແລະ ຕົກລົງໄປເລິກປານໃດກໍຕາມ, ແຕ່ຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະຄຣິດຍັງຮຸ່ງແຈ້ງຢູ່ສະເໝີ. ເຖິງແມ່ນໃນຄ່ຳຄືນທີ່ມືດດັບ, ຖ້າຫາກເຮົາພຽງແຕ່ກ້າວເຂົ້າໄປຫາພຣະອົງ, ຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະອົງຈະກຳຈັດເງົາມືດ ແລະ ນຳຄວາມສະຫວ່າງມາສູ່ຈິດວິນຍານຂອງເຮົາອີກ.
ການແລ່ນແຂ່ງຂັນຂອງການເປັນສານຸສິດ ບໍ່ແມ່ນການແລ່ນແຂ່ງທີ່ໄວທີ່ສຸດ ແລະ ໃນໄລຍະສັ້ນໆ; ມັນແມ່ນການແລ່ນແຂ່ງເປັນໄລຍະຍາວ. ແລະ ມັນບໍ່ຂຶ້ນຢູ່ກັບຄວາມໄວຂອງການແລ່ນຂອງເຮົາ. ຕາມຈິງແລ້ວ, ມີທາງດຽວເທົ່ານັ້ນ ທີ່ເຮົາຈະແພ້ຄື ເມື່ອເຮົາຍອມແພ້ ຫລື ສະລະສິດ.
ຕາບໃດທີ່ເຮົາຍັງລຸກຂຶ້ນ ແລະ ກ້າວໄປຂ້າງໜ້າ ມຸ້ງໄປຫາພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະຊະນະການແລ່ນແຂ່ງຂັນຂອງເຮົາ ພ້ອມດ້ວຍກະບອງໄຟທີ່ຍັງລຸກໄໝ້ຢູ່ຢ່າງຮຸ່ງເຫລື້ອມ.
ເພາະກະບອງໄຟບໍ່ໄດ້ກ່ຽວກັບເຮົາ ຫລື ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດ.
ມັນກ່ຽວກັບພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດຂອງໂລກ.
ແລະ ຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນ ຈະບໍ່ມີວັນດັບມອດໄປຈັກເທື່ອ. ມັນເປັນຄວາມສະຫວ່າງທີ່ກືນກິນຄວາມມືດ, ປິ່ນປົວບາດແຜຂອງເຮົາ, ແລະ ສ່ອງແສງແມ່ນແຕ່ຢູ່ໃນຄວາມໂສກເສົ້າທີ່ສຸດ ແລະ ໃນຄວາມມືດທີ່ບໍ່ສາມາດຢັ່ງເຖິງ.
ມັນເປັນຄວາມສະຫວ່າງທີ່ເກີນກວ່າຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ຂໍໃຫ້ເຮົາແຕ່ລະຄົນຈົ່ງໄປເຖິງຈຸດໝາຍປາຍທາງທີ່ເຮົາໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ. ດ້ວຍຄວາມຊ່ອຍເຫລືອຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ແລະ ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງເຮົາ, ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ເຮົາຈະໄປເຖິງເສັ້ນໄຊດ້ວຍຄວາມປິຕິຍິນດີ ພ້ອມດ້ວຍກະບອງໄຟຂອງເຮົາ ທີ່ຍັງລຸກໄໝ້ຢູ່.
© 2015 ໂດຍ Intellectual Reserve, Inc. ສະຫງວນລິຂະສິດທຸກປະການ. ຈັດພິມໃນສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ສະບັບເປັນພາສາອັງກິດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/15. ການແປໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/15. ແປຈາກ First Presidency Message, October 2015. Laotian. 12590 331
ການສອນຈາກຂ່າວສານນີ້
ໃຫ້ຊຸກຍູ້ຄົນທີ່ທ່ານສອນ ໃຫ້ຄິດກ່ຽວກັບຈຸດທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຢູ່ໃນ “ການແລ່ນແຂ່ງຂັນ” ໃນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ກະບອງຂອງເຂົາເຈົ້າຍັງລຸກໄໝ້ຢ່າງຮຸ້ງເຫລື້ອມຢູ່ບໍ? ທ່ານສາມາດອາດສຳນວນທີ່ກ່າວວ່າ “ຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະຄຣິດ ເປັນຄວາມສະຫວ່າງທີ່ກືນກິນຄວາມມືດ, ປິ່ນປົວບາດແຜຂອງເຮົາ, ແລະ ສ່ອງແສງແມ່ນແຕ່ຢູ່ໃນຄວາມໂສກເສົ້າທີ່ສຸດ ແລະ ໃນຄວາມມືດທີ່ບໍ່ສາມາດຢັ່ງເຖິງ.” ແລ້ວໃຫ້ສົນທະນາກັບຄົນທີ່ທ່ານສອນ ເຖິງວິທີທີ່ຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະຄຣິດມີອິດທິພົນຕໍ່ຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າແນວໃດໃນອາດີດ ແລະ ມັນມີອິດທິພົນຕໍ່ຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າແນວໃດ ໃນປະຈຸບັນ.