ຂ່າວສານຈາກຝ່າຍປະທານສູງສຸດ, ເດືອນກຸມພາ 2016
ການບິນ ຜ່ານຄວາມປັ່ນປ່ວນລົງເດີ່ນດ້ວຍຄວາມປອດໄພ
ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າ ກັບ ແຮຣີແອັດ, ພັນລະຍາຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ໄປທີ່ສະໜາມບິນ ເພື່ອເບິ່ງຍົນທີ່ສວຍງາມບິນລົງເດີ່ນ. ມັນເປັນມື້ທີ່ລົມພັດແຮງ, ແລະ ກະແສລົມໄດ້ໂຫມກະໜ່ຳຍົນທີ່ກຳລັງບິນມາ, ເຮັດໃຫ້ແຕ່ລະລຳເຈືອກ ແລະ ສັ່ນ ໃນຂະນະທີ່ມັນບິນໃກ້ເຂົ້າມາ.
ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາໄດ້ສັງເກດເຫັນການຕໍ່ຕ້ານລະຫວ່າງທຳມະຊາດ ແລະ ເຄື່ອງຈັກນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຫວນຄິດຄືນຫລັງເຖິງການເຝິກຂັບຍົນຂອງຂ້າພະເຈົ້າເອງ ແລະ ເຖິງຫລັກການທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ໃນເວລານັ້ນ—ແລະ ຕໍ່ມາໄດ້ສອນໃຫ້ກັບນັກບິນຄົນອື່ນໆທີ່ມາເຝິກ.
“ຢ່າຕໍ່ຕ້ານເຄື່ອງຄຸມລະຫວ່າງມີຄວາມປັ່ນປ່ວນ,” ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍບອກເຂົາເຈົ້າ. “ໃຫ້ເຮັດໃຈສະຫງົບ, ຢ່າປະພຶດເກີນຂອບເຂດ. ໃຫ້ຕັ້ງໃຈຫລຽວເບິ່ງເສັ້ນກາງ ຕອນບິນລົງເດີ່ນ. ຖ້າຫາກເຈົ້າເຈືອກອອກນອກເສັ້ນ, ໃຫ້ດັດແປງທັນທີ ແຕ່ຕ້ອງວັດແທກໃຫ້ຖືກຕ້ອງ. ໃຫ້ເຊື່ອໝັ້ນໃນຄວາມສາມາດຂອງຍົນຂອງທ່ານ. ໃຫ້ບິນຜ່ານຄວາມປັ່ນປ່ວນລົງໄປ.”
ນັກບິນທີ່ມີປະສົບການ ຈະເຂົ້າໃຈວ່າ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນຢູ່ອ້ອມຮອບເຂົາເຈົ້າໄດ້ທຸກເທື່ອ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດຢຸດຕິຄວາມປັ່ນປ່ວນໄດ້. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດກຳຈັດຝົນ ຫລື ຫິມະໃຫ້ຫາຍໄປໄດ້. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ລົມຢຸດພັດ ຫລື ປ່ຽນກະແສຂອງມັນໄດ້.
ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຍັງເຂົ້າໃຈອີກວ່າ ມັນເປັນສິ່ງຜິດທີ່ຈະຢ້ານຄວາມປັ່ນປ່ວນ ຫລື ລົມແຮງ—ແລະ ໂດຍສະເພາະທີ່ຈະບໍ່ຮູ້ຈັກເຮັດຫຍັງກັບມັນ. ການບິນລົງເດີ່ນດ້ວຍຄວາມປອດໄພ ເມື່ອສະພາບການບໍ່ອຳນວຍປານໃດນັ້ນ ຈະຕ້ອງຕັ້ງໃຈຢູ່ໃນເສັ້ນທາງ ແລະ ຄ່ອຍບິນລົງມາໃຫ້ດີທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະສາມາດເຮັດໄດ້.
ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຫລຽວເບິ່ງຍົນລຳນີ້ລຳນັ້ນບິນລົງມາສູ່ເດີ່ນ ແລະ ຫວນຄິດຄືນຫລັງເຖິງຫລັກການທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ຕອນເປັນນັກບິນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຄິດວ່າ ມັນບໍ່ມີບົດຮຽນບໍຈາກສິ່ງນີ້ ສຳລັບຊີວິດປະຈຳວັນຂອງເຮົາ.
ເຮົາບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມບັນຫາຕ່າງໆ ທີ່ຊີວິດຍູ້ມາໃສ່ເສັ້ນທາງຂອງເຮົາ. ບາງເທື່ອສະພາບການຈະບໍ່ເປັນໄປຕາມດັ່ງທີ່ເຮົາຄາດຄິດ. ເຮົາອາດຮູ້ສຶກສັ່ນ ແລະ ເຈືອກໄປມາ ໂດຍຄວາມປັ່ນປ່ວນຂອງຄວາມຜິດຫວັງ, ຄວາມສົງໄສ, ຄວາມຢ້ານກົວ, ຄວາມໂສກເສົ້າ, ຫລື ຄວາມກົດດັນ.
ໃນລະຫວ່າງເວລານັ້ນ, ມັນເປັນສິ່ງງ່າຍທີ່ຈະຄິດແຕ່ນຳທຸກສິ່ງທີ່ຜິດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ບັນຫາເປັນສິ່ງສຳຄັນໃນຄວາມຄິດຂອງເຮົາ. ການລໍ້ລວງຄືທີ່ຈະເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ການທົດລອງທີ່ເຮົາກຳລັງປະເຊີນໜ້າຢູ່ ແທນທີ່ຈະເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ ແລະ ປະຈັກພະຍານຂອງເຮົາເຖິງຄວາມຈິງ.
ແຕ່ນັ້ນບໍ່ໄດ້ເປັນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດ ທີ່ຈະຜ່ານຜ່າການທ້າທາຍໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.
ເຊັ່ນດຽວກັບນັກບິນບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບຝົນຕົກຟ້າລົມ ແຕ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບເສັ້ນທາງລົງເດີ່ນ ແລະ ຈຸດຍົນຢຽບດິນທີ່ຖືກຕ້ອງ, ສະນັ້ນ ເຮົາກໍຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ກັບຈຸດໃຈກາງຂອງສັດທາຂອງເຮົາຄືກັນ—ແລະ ເປົ້າໝາຍອັນສູງສຸດຂອງເຮົາ—ທີ່ຈະກັບໄປຫາຈຸດໝາຍປາຍທາງແຫ່ງສະຫວັນຂອງເຮົາດ້ວຍຄວາມປອດໄພ. ເຮົາຄວນໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຈຸດຂອງການເປັນສານຸສິດຂອງເຮົາ ເປັນສິ່ງສຳຄັນໃນຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຮົາ. ເຮົາຄວນໃຫ້ຕາ, ຫົວໃຈ, ແລະ ຈິດໃຈຂອງເຮົາ ຈົດຈໍ່ຢູ່ກັບວິທີທີ່ເຮົາຮູ້ວ່າເຮົາຄວນ.
ການສະແດງສັດທາຂອງເຮົາ ແລະ ການໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ ໂດຍການຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມ ຈະນຳຄວາມສຸກ ແລະ ລັດສະໝີພາບມາໃຫ້ເຮົາ. ແລະ ຖ້າຫາກເຮົາດຳເນີນຢູ່ໃນເສັ້ນທາງ, ເຮົາຈະສາມາດຜ່ານຜ່າຄວາມປັ່ນປ່ວນທຸກຢ່າງໄດ້—ເຖິງແມ່ນເບິ່ງຄືວ່າ ມັນຈະຮ້າຍແຮງຫລາຍປານໃດກໍຕາມ—ແລະ ກັບຄືນໄປຫາບ້ານໃນສະຫວັນຂອງເຮົາດ້ວຍຄວາມປອດໄພ.
ບໍ່ວ່າທ້ອງຟ້າຢູ່ອ້ອມຮອບເຮົາຈະແຈ່ມໄສ ຫລື ເຕັມໄປດ້ວຍຂີ້ເຝື້ອທີ່ມືດມົວກໍຕາມ, ໃນຖານະທີ່ເປັນສານຸສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ, ເຮົາຕ້ອງສະແຫວງຫາອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າແລະ ຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະອົງກ່ອນ, ໂດຍທີ່ຮູ້ວ່າ ຖ້າຫາກເຮົາເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ, ໃນທີ່ສຸດ ສິ່ງອື່ນໆທີ່ເຮົາຕ້ອງການ ຈະຖືກຈັດຫາໃຫ້ (ເບິ່ງ ມັດທາຍ 6:33).
ມັນເປັນບົດຮຽນຊີວິດທີ່ສຳຄັນແທ້ໆ!
ເມື່ອເຮົາໝົກໝຸ້ນຢູ່ກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຄວາມດີ້ນລົນ, ຄວາມສົງໄສ, ແລະ ຄວາມຢ້ານກົວຂອງເຮົາຫລາຍຂຶ້ນເທົ່າໃດ, ມັນຍິ່ງຈະຫຍຸ້ງຍາກກວ່າເກົ່າຫລາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ເມື່ອເຮົາເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຈຸດໝາຍປາຍທາງສຸດທ້າຍແຫ່ງສະຫວັນຂອງເຮົາ ແລະ ຊື່ນຊົມໃນການເດີນຕາມເສັ້ນທາງຂອງການເປັນສານຸສິດຫລາຍຂຶ້ນເທົ່າໃດ—ໂດຍການຮັກພຣະເຈົ້າ, ການຮັບໃຊ້ເພື່ອນບ້ານຂອງເຮົາ—ເຮົາຈະມີຄວາມສຳເລັດຜົນໃນການເດີນຜ່ານຜ່າບັນຫາ ແລະ ຄວາມປັ່ນປ່ວນໄດ້ຫລາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ.
ເພື່ອນທີ່ຮັກແພງ, ບໍ່ວ່າສຽງລົມຂອງການເປັນຢູ່ໃນຊ່ວງມະຕະນີ້ ທີ່ພັດຢູ່ອ້ອມຮອບເຮົາ ຈະຮ້າຍແຮງຫລາຍປານໃດກໍຕາມ, ແຕ່ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ຈະສະເໜີເສັ້ນທາງທີ່ດີທີ່ສຸດ ໃຫ້ບິນລົງເດີ່ນທີ່ປອດໄພ ໃນອານາຈັກຂອງພຣະບິດາເທິງສະຫວັນ.
© 2016 ໂດຍ Intellectual Reserve, Inc. ສະຫງວນລິຂະສິດທຸກປະການ. ຈັດພິມໃນສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ສະບັບເປັນພາສາອັງກິດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/15. ການແປໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/15. ແປຈາກ First Presidency Message, February 2016. Laotian. 12862 331
ການສອນຈາກຂ່າວສານນີ້
ປະທານອຸກດອບສອນເຮົາ ໃຫ້ “ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຮັດໃຫ້ການຢູ່ໃນເສັ້ນທາງຂອງການເປັນສານຸສິດ ເປັນຈຸດສຳຄັນຂອງເຮົາ.” ໃຫ້ຖາມຄົນທີ່ທ່ານສອນ ເຖິງວິທີທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເອົາໃຈໃສ່ “ຕໍ່ຈຸດໝາຍປາຍທາງສຸດທ້າຍແຫ່ງສະຫວັນຂອງເຮົາ ແລະ ຊື່ນຊົມໃນການເດີນຕາມເສັ້ນທາງຂອງການເປັນສານຸສິດ” ໃນເວລາທີ່ເຂົາເຈົ້າປະເຊີນກັບການທົດລອງ. ທ່ານຄວນເຊື້ອເຊີນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຄິດເຖິງວິທີທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ປະຈັກພະຍານຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ພຣະຄຣິດ ໃນເວລາມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ໃຫ້ຕັດສິນໃຈດ້ວຍການອະທິຖານເພື່ອຫາວິທີໃຊ້ແນວຄິດຢ່າງໜຶ່ງ ຫລື ຫລາຍກວ່ານັ້ນ ໃນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ.