อยู่ในที่ซึ่งเราควรอยู่
เมื่อข้าพเจ้าอายุ 11 ขวบ ข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในเมืองแมนไท รัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา ต้นปี ครูปฐมวัยนำขวานที่สวยงามเล่มเล็กๆ เล่มหนึ่งที่ใช้ผ่าฟืนได้มาให้เราดู
“ใครมาปฐมวัยมากที่สุดในปีนี้จะได้รับขวานเล่มนี้” เธอบอก ข้าพเจ้าตัดสินใจทันทีว่าจะมาทุกสัปดาห์ เมื่อสิ้นปี ข้าพเจ้าได้ขวานเล่มนั้น!
ไม่นานก็ถึงวันเกิดปีที่ 12 ของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้รับแต่งตั้งเป็นมัคนายก ราวๆ ช่วงเวลานี้ครอบครัวข้าพเจ้าย้ายไปอยู่เมืองแมดิสัน รัฐวิสคอนซิน สหรัฐอเมริกา ข้าพเจ้าคิดถึงเพื่อนๆ แต่ตื่นเต้นที่จะได้มีเพื่อนใหม่ แมดิสันเป็นเมืองใหญ่กว่าแมนไทมาก โรงเรียนใหม่ก็กว้างขวาง มีสมาชิกของศาสนจักรไม่มาก วันหนึ่งเด็กบางคนซึ่งเป็นที่นิยมชมชอบของเพื่อนๆ ชวนข้าพเจ้าไปงานเลี้ยง แต่งานเลี้ยงจัดคืนเดียวกับกิจกรรมของศาสนจักร ข้าพเจ้าได้เรียนรู้จากประสบการณ์ในชั้นเรียนปฐมวัยว่าสิ่งดีๆ จะเกิดขึ้นหากข้าพเจ้าเข้าร่วมการประชุมของศาสนจักรอย่างซื่อสัตย์ ข้าพเจ้าขอบคุณที่พวกเขาชวน และอธิบายสาเหตุที่ข้าพเจ้าไปไม่ได้
วันรุ่งขึ้นหลังจากงานเลี้ยง ทุกคนที่โรงเรียนพูดถึงเรื่องนี้ พวกเขาดื่มเหล้าที่งานเลี้ยง และทุกคนที่ไปเดือดร้อนมาก! ข้าพเจ้ารู้สึกขอบพระทัยที่ข้าพเจ้าอยู่ในที่ซึ่งต้องอยู่
ข้าพเจ้าขอบพระทัยที่ข้าพเจ้าเติบโตมากับการไปชั้นเรียนปฐมวัยและการประชุมอื่นของศาสนจักร ข้าพเจ้าเรียนรู้บทเรียนสำคัญเกี่ยวกับพระกิตติคุณที่นั่น และข้าพเจ้าสนุกสนานที่กิจกรรม พระบิดาบนสวรรค์ประทานพรเราเมื่อเราพยายามอยู่ในที่ซึ่งควรอยู่และทำสิ่งที่เราควรทำ พระองค์ทรงเสริมสร้างศรัทธาของเรา พระองค์ทรงคุ้มครองเราจากการล่อลวงและบาป
ในหลักคำสอนและพันธสัญญา 88:63, พระเยซูคริสต์ตรัสว่า “จงเข้ามาอยู่ใกล้เราและเราจะเข้ามาอยู่ใกล้เจ้า.”
ขณะที่เราเข้าร่วมการประชุมของศาสนจักร รวมถึงการประชุมศีลระลึก เราเข้าใกล้พระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์ เราเรียนรู้ความจริงที่สำคัญเพื่อนำทางการตัดสินใจในตลอดทั้งสัปดาห์ แม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ที่โบสถ์หรือล้อมรอบไปด้วยผู้ที่มีความเชื่อเหมือนกัน เมื่อท่านดำเนินชีวิตอย่างชอบธรรม พระวิญญาณบริสุทธิ์จะช่วยให้ท่านรู้ถึงสถานที่ที่ท่านควรอยู่และสิ่งที่ท่านควรทา