มือ ใจ และ รอยยิ้ม
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
ลีเดียดูคุณแม่เตรียมตัวไปทำงาน คุณแม่ทาลิปสติกสีชมพู ท่านดูสวย
ลีเดียส่องกระจก เธอรู้สึกเศร้าใจ “หนูไม่มีลิปสติกเลย” ลิเดียพูด “หนูก็เลยไม่สวย”
คุณแม่กอดเธอแน่น “การทาลิปสติกไม่ได้ทำให้คนสวยการเป็นคนเข้มแข็งและใจดีทำให้คนสวย”
“หนูเข้มแข็งและใจดีเมื่อมือของหนูช่วยผู้อื่น
“หนูเข้มแข็งและใจดีเมื่อใจหนูรักทุกคน
“และหนูเข้มแข็งและใจดีเมื่อหนูยิ้ม นั่นทำให้ทุกคนที่หนูพบมีความสุขตามไปด้วย
“การเป็นคนเข้มแข็งและใจดีทำให้หนูสวยภายใน ไม่ใช่แค่ภายนอก”
ลีเดียอยากเข้มแข็งและใจดี
เธอใช้มือหยิบจดหมายไปให้คุณตา เธอหยิบคุ้กกี้ช็อกโกแลตชิปชิ้นสุดท้ายให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอ
เธอรู้สึกรักในใจเมื่อเธอเล่นกับเพื่อนบ้านคนใหม่ เธอรู้สึกรักในใจเมื่อเธอหยิบเหรียญส่งให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่รวบรวมเงินให้คนไร้ที่อยู่อาศัย
เธอยิ้มให้คนที่เธอพบ ทุกคนยิ้มตอบ
คืนนั้นลีเดียบอกคุณแม่ว่า “คุณแม่พูดถูก หนูรู้สึกเข้มแข็งและใจดี หนูใช้มือ ใจ และรอยยิ้มของหนูวันนี้”
คุณแม่ยิ้ม “ลูกเข้มแข็งและใจดีแบบที่พระเยซูทรงต้องการให้ลูกเป็นเลยจ้ะ!”