ຂ່າວສານຈາກຝ່າຍປະທານສູງສຸດ, ເດືອນກັນຍາ 2016
ຫລັງຈາກຄວາມຮັກ, ແລ້ວມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນ?
ໂດຍ ປະທານດີເດີ ແອັຟ ອຸກດອບ
ທີ່ປຶກສາທີສອງໃນຝ່າຍປະທານສູງສຸດ
ປະທານທອມມັສ ແອັສ ມອນສັນ ສາດສະດາທີ່ຮັກຂອງເຮົາ ໄດ້ສອນວ່າ “ຄວາມຮັກເປັນຈຸດໃຈກາງ ຂອງພຣະກິດຕິຄຸນ.”1
ຄວາມຮັກເປັນສິ່ງສຳຄັນຫລາຍ ຈົນພຣະເຢຊູໄດ້ເອີ້ນມັນວ່າ “ເປັນພຣະບັນຍັດຂໍ້ໃຫຍ່ ແລະ ຂໍ້ຕົ້ນ” ແລະ ໄດ້ກ່າວວ່າ ກົດຂໍ້ອື່ນໆ ແລະ ບັນດາຖ້ອຍຄຳອື່ນໆ ຂອງສາດສະດາ ກໍຂຶ້ນກັບພຣະບັນຍັດຂໍ້ນີ້.2
ຄວາມຮັກເປັນແກ່ນສານ ສຳລັບທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດໃນສາດສະໜາຈັກ. ທຸກໂຄງການ, ທຸກການປະຊຸມ, ທຸກການກະທຳ ທີ່ເຮົາມີສ່ວນຮ່ວມ ໃນຖານະເປັນສານຸສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ຄວນເກີດຈາກຄຸນສົມບັດນີ້—ຖ້າປາດສະຈາກຄວາມໃຈບຸນ, “ຄວາມຮັກອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະຄຣິດ,” ແລ້ວເຮົາກໍບໍ່ເປັນອັນໃດເລີຍ.3
ທັນທີທີ່ເຮົາເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ ໃນຄວາມຄິດ ແລະ ໃນໃຈຂອງເຮົາ, ທັນທີທີ່ເຮົາປະກາດຄວາມຮັກຂອງເຮົາທີ່ມີຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ເພື່ອນມະນຸດຂອງເຮົາ—ແລ້ວມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນ?
ການມີຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະ ມີຄວາມຮັກຕໍ່ຄົນອື່ນ ເທົ່ານັ້ນກໍພຽງພໍແລ້ວບໍ? ການປະກາດຄວາມຮັກຂອງເຮົາຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ເພື່ອນບ້ານຂອງເຮົາ ເທົ່ານັ້ນກໍເຮັດໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກວ່າຕົນໄດ້ເຮັດດີພໍ ຕໍ່ພຣະເຈົ້າແລ້ວບໍ?
ຄຳອຸປະມາເລື່ອງລູກຊາຍສອງຄົນ
ຢູ່ທີ່ພຣະວິຫານ ໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ, ພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດ ກັບ ພວກເຖົ້າແກ່ຂອງຊາວຢິວໄດ້ມາຫາພຣະເຢຊູ ເພື່ອຖາມພຣະອົງ ແລະ ຫວັງໃຫ້ພຣະອົງຂ້ອງຄາ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ໄດ້ຫັນໄປຖາມພວກເຂົາ ໂດຍການເລົ່າເລື່ອງໜຶ່ງ.
ພຣະອົງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ ໂດຍການກ່າວວ່າ “ຊາຍຜູ້ໜຶ່ງມີລູກຊາຍສອງຄົນ.” ຜູ້ເປັນພໍ່ໄດ້ໄປຫາລູກກົກ ແລະ ຂໍໃຫ້ລາວໄປເຮັດວຽກໃນສວນອະງຸ່ນ. ແຕ່ລູກຊາຍໄດ້ບອກປະຕິເສດ. ຕໍ່ມາ ລູກຊາຍຄົນນັ້ນ “ໄດ້ກັບໃຈ, ແລະ ໄປ.”
ແລ້ວ ຜູ້ເປັນພໍ່ໄດ້ໄປຫາລູກຊາຍຜູ້ທີສອງ ແລະ ຂໍໃຫ້ລາວໄປເຮັດວຽກໃນສວນອະງຸ່ນ. ລູກຊາຍຜູ້ທີສອງ ໄດ້ບອກພໍ່ວ່າ ລາວຈະໄປ, ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ໄປ.
ແລ້ວພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ ໄດ້ຖາມພວກປະໂລຫິດ ແລະ ພວກເຖົ້າແກ່ວ່າ, “ໃນລູກສອງຄົນນີ້ ຜູ້ໃດເຮັດຕາມໃຈຂອງພໍ່?”
ພວກເຂົາໄດ້ຍອມຮັບວ່າ ແມ່ນລູກຊາຍກົກ—ລູກຜູ້ທີ່ໄດ້ເວົ້າວ່າ ລາວຈະບໍ່ໄດ້ ແຕ່ຕໍ່ມາລາວໄດ້ກັບໃຈ ແລະ ໄດ້ໄປເຮັດວຽກໃນສວນອະງຸ່ນ.4
ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້ໃຊ້ເລື່ອງນີ້ ເພື່ອເນັ້ນໜັກເຖິງຫລັກທຳຂໍ້ສຳຄັນ—ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຟັງຕໍ່ພຣະບັນຍັດ ແມ່ນຜູ້ທີ່ຮັກພຣະເຈົ້າແທ້ໆ.
ບາງທີ ເປັນເພາະເຫດນີ້ ທີ່ພຣະເຢຊູຈຶ່ງໄດ້ຂໍໃຫ້ຜູ້ຄົນຮັບຟັງ ແລະ ເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງພວກຟາຣີຊາຍ ແລະ ພວກທຳມະຈານ ແຕ່ບໍ່ໃຫ້ເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພວກເຂົາ.5 ຄູສອນສາດສະໜາເຫລົ່ານີ້ ເປັນຄົນດີແຕ່ເວົ້າ. ພວກເຂົາມັກເວົ້າເລື່ອງສາດສະໜາ, ແຕ່ໜ້າເສຍໃຈ ທີ່ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ເຖິງແກ່ນສານຂອງມັນ.
ການກະທຳ ແລະ ຄວາມລອດຂອງເຮົາ
ໃນບົດຮຽນສຸດທ້າຍຂອງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຕໍ່ສານຸສິດຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາ ເຖິງການພິພາກສາ ຄັ້ງສຸດທ້າຍ. ຄົນຊົ່ວ ແລະ ຄົນຊອບທຳ ຈະຖືກແຍກອອກຈາກກັນ. ຄົນດີຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິລັນດອນເປັນມູນມໍລະດົກ; ຄົນຊົ່ວຈະຖືກສົ່ງໄປຮັບການລົງໂທດຊົ່ວນິລັນດອນ.
ແມ່ນຫຍັງຄືຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງຜູ້ຄົນສອງກຸ່ມນີ້?
ຜູ້ຄົນທີ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາຜ່ານການກະທຳ ໄດ້ຖືກຊ່ວຍໃຫ້ລອດ. ຜູ້ຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດ ຖືກລົງໂທດ.6 ການກະທຳຂອງເຮົາ ໃນຊີວິດແຕ່ລະວັນ ຈະເປັນຫລັກຖານເຖິງການປ່ຽນໃຈເຫລື້ອມໃສທີ່ແທ້ຈິງຂອງເຮົາ ຕໍ່ພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ຕໍ່ຄຸນຄ່າ ແລະ ຫລັກທຳຂອງພຣະກິດຕິຄຸນ.
ໃນທີ່ສຸດ, ພຽງແຕ່ການປະກາດເຖິງຄວາມຮັກຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ເພື່ອນມະນຸດ ເທົ່ານັ້ນ ຈະບໍ່ສາມາດນຳຄວາມສູງສົ່ງມາໃຫ້ເຮົາໄດ້. ເພາະດັ່ງທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ສອນວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນໝົດທຸກຄົນທີ່ກ່າວກັບເຮົາວ່າ, ພຣະອົງເຈົ້າເອີຍ, ພຣະອົງເຈົ້າເອີຍ, ແລ້ວຈະໄດ້ເຂົ້າໄປໃນອານາຈັກສະຫວັນໄດ້; ມີແຕ່ຜູ້ທີ່ກະທຳຕາມນ້ຳພຣະໄທຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົາຜູ້ສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຈະເຂົ້າໄປໄດ້.”7
ແມ່ນຫຍັງເກີດຂຶ້ນ ຫລັງຈາກຄວາມຮັກ?
ຄຳຕອບຕໍ່ຄຳຖາມທີ່ວ່າ “ຫລັງຈາກຄວາມຮັກ, ແລ້ວ “ມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນ?” ສາມາດເປັນຄຳທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ກົງໄປກົງມາໄດ້. ຖ້າເຮົາຮັກພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດແທ້ໆ, ເຮົາຕ້ອງໂນ້ມອ່ຽງໃຈຂອງເຮົາໄປຫາພຣະອົງ ແລະ ແລ້ວເຮົາຈະເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງການເປັນສານຸສິດ. ເມື່ອເຮົາຮັກພຣະເຈົ້າ, ເຮົາຈະຕ້ອງພະຍາຍາມຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.8
ຖ້າເຮົາຮັກເພື່ອນມະນຸດດ້ວຍກັນແທ້ໆ, ເຮົາຕ້ອງເອື້ອມອອກໄປຊ່ວຍເຫລືອ “ຄົນຍາກຈົນ ແລະ ຄົນຂັດສົນ, ຄົນເຈັບປ່ວຍ ແລະ ຄົນເປັນທຸກ.”9 ເພາະຄົນໃດທີ່ເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະ ໃຫ້ການຮັບໃຊ້ຢ່າງບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວ,10 ຄົນນັ້ນກໍເປັນສານຸສິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ນີ້ແຫລະຄືສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ ຫລັງຈາກຄວາມຮັກ.
ນີ້ຄືແກ່ນສານຂອງພຣະກິດຕິຄຸນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
© 2016 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved. ຈັດພິມໃນສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ສະບັບເປັນພາສາອັງກິດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/16. ການແປໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ: 6/16. ແປຈາກ First Presidency Message, September 2016. Laotian. 12869 331
ການສອນຈາກຂ່າວສານນີ້
ປະທານອຸກດອບ ບັນຍາຍເຖິງການເປັນສານຸສິດທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ ວ່າເປັນຄົນທີ່ສະແດງຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາຕໍ່ພຣະອົງ ແລະ ຕໍ່ຄົນອື່ນໆ ຜ່ານການກະທຳຂອງພວກເຂົາ. ເພິ່ນສອນເຮົາວ່າ “ຖ້າເຮົາຮັກພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດແທ້ໆ, ເຮົາຕ້ອງໂນ້ມອ່ຽງໃຈຂອງເຮົາໄປຫາພຣະອົງ ແລະ ແລ້ວເຮົາຈະເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງການເປັນສານຸສິດ.” ໃຫ້ຖາມຄົນທີ່ທ່ານສອນວ່າ ຄວາມຮັກໄດ້ກະຕຸ້ນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເດີນໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງການເປັນສານຸສິດແນວໃດ. ທ່ານສາມາດແບ່ງປັນປະສົບການຂອງທ່ານ ນຳເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້. ທ່ານສາມາດເຊື້ອເຊີນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ອະທິຖານ ເພື່ອຂໍໃຫ້ມີຄວາມໃຈບຸນ ແລະ ມີພະລັງຫລາຍຂຶ້ນ ທີ່ຈະກະທຳດ້ວຍຄວາມຮັກ.