เมื่อแผน เป็นความจริง
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
จู่ๆ แผนแห่งความรอดก็เป็นมากกว่าแผนภูมิสวยงาม—เป็นบ่อเกิดของความหวังและความอบอุ่นใจของดิฉัน
ภาพประกอบโดย อัลลัน ดาวีย์
“จดพรสวรรค์ทั้งหมดของคุณลงไป แล้วเลือกมาบอกเราหนึ่งอย่าง” ซิสเตอร์เจนเซ็นบอกชั้นเรียนกุลสตรีของเรา ดิฉันอธิบายอย่างภาคภูมิใจว่าวอลเลย์บอลเป็นพรสวรรค์ยอดเยี่ยมที่สุดของดิฉันและฤดูกาลหน้า—ปีสุดท้ายที่ดิฉันจะเล่นวอลเลย์บอล—จะเป็นฤดูกาลที่ดีที่สุด
“พรสวรรค์มาในหลายรูปแบบ บ้างก็เป็นของประทานฝ่ายวิญญาณ” ซิสเตอร์เจนเซ็นสอน “ครูคิดว่าพระบิดาบนสวรรค์ประทานพรให้ครูสามารถรักทุกคนรอบตัวครูได้”
ซิสเตอร์เจนเซ็นแสดงความรักทุกแห่งที่เธอไปและแบ่งปันประจักษ์พยานของเธอในการสนทนาทุกวัน ความรักของเธอจริงใจ อ่อนโยน และเหมือนพระคริสต์ เธอเป็นมากกว่าผู้นำเยาวชนหญิงของดิฉัน—เธอรู้สึกเหมือนเป็นแม่คนที่สอง พี่สาว หรือเพื่อนสนิทในช่วงที่ดิฉันเรียนมัธยมปลาย เราไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน ไปซื้อของด้วยกัน และทำแยมสตรอเบอรีด้วยกัน เธอนำพุดดิ้งทำเองมาให้เมื่อดิฉันผ่าฟันคุด และเธอชอบมาเยี่ยมแผงขายน้ำแข็งใสที่ดิฉันทำงานอยู่ เธอทำงานที่โรงเรียนของดิฉัน ด้วยเหตุนี้จึงไปดูดิฉันแข่งวอลเลย์บอลทุกนัดด้วย
ไม่กี่เดือนต่อมา ใกล้สิ้นสุดวันปิดภาคเรียนฤดูร้อน ดิฉันตื่นตีสามเพราะได้ยินเสียงโทรศัพท์ คุณแม่รับสายและจากนั้นก็เดินมาที่้ห้องนอนของดิฉัน “ครอบครัวเจนเซ็นประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างกลับจากงานชุมนุมครอบครัว” ท่านบอก “รถกลิ้งตกจากฟรีเวย์และซิสเตอร์เจนเซ็นเสียชีวิต”
หัวใจดิฉันหล่นวูบ “นี่ไม่เป็นความจริง” ดิฉันคิด “ครูเพิ่งส่งข้อความให้หนูเมื่อเช้า ครูจะตายได้ยังไง”
ดิฉันตกใจมาก สับสน และเสียใจไปพร้อมๆ กัน ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ดิฉันน้ำตาไหล คุณแม่กอดดิฉันขณะที่ดิฉันร้องไห้ ดิฉันนอนไม่หลับ จึงได้แต่นอนคิดและร้องไห้ตลอดคืน
ในสัปดาห์ต่อๆ มาดิฉันเสียใจมากอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน วอลเลย์บอลไม่สำคัญอีกแล้ว และดิฉันไม่นึกหวังว่าจะไปเรียนหนังสืออีก ทุกอย่างที่ดิฉันเคยตื่นเต้นเวลานี้ถูกฝังไว้กับความเศร้า “ดิฉันรู้สึกโศกเศร้าอย่างที่สุด” ดิฉันเขียนในบันทึกส่วนตัวคืนหนึ่ง “ดิฉันหยุดร้องไห้ไม่ได้และเหนื่อยหน่าย”
คืนก่อนไปโรงเรียนวันแรก ดิฉันนอนร้องไห้อยู่บนเตียงและคิดถึงการเสียชีวิตของซิสเตอร์เจนเซ็น ดิฉันเสียใจจนไม่อยากเสียใจอีก และรู้ตัวว่าต้องการความช่วยเหลือเพื่อเอาชนะความเจ็บปวด ดิฉันต้องสวดอ้อนวอน
“โปรดช่วยให้ข้าพระองค์เข้าใจด้วยเถิดว่าเธอเสียชีวิตด้วยเหตุใดและข้าพระองค์จะเผชิญกับเรื่องนี้ได้อย่างไร” ดิฉันสวดอ้อนวอน
ดิฉันคุกเข่าเงียบๆ อยู่ที่นั่นพลางสงสัยว่าพระองค์จะทรงตอบหรือไม่ ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ความคิดของดิฉันเริ่มปะติดปะต่อทุกอย่างที่เกิดขึ้น ใจของดิฉันรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกมีกำลังใจ ดิฉันทราบดีว่านี่ไม่ใช่ความคิดของดิฉัน พระวิญญาณทรงสอนดิฉันอยู่
แผนแห่งความรอด—แผนภูมิสวยงามที่ดิฉันได้รับการสอนตั้งแต่ปฐมวัย—เป็น ความจริง ซิสเตอร์เจนเซ็นเกิด เธอประสบความสุข เธออดทนต่อการทดลอง เธอแบ่งปันความรัก และเวลานี้เธออยู่ในโลกวิญญาณ วิญญาณของเธอยังอยู่ และดิฉัน จะ พบเธออีกครั้ง ดิฉันตระหนักว่าแผนนี้ แผนแห่ง ความสุข ออกแบบไว้เพื่อช่วยให้เรากลับไปหาพระบิดาบนสวรรค์ ครอบครัวของเรา และเพื่อนๆ ของเรา ในขณะนั้นสิ่งที่ดิฉันต้องการมากกว่าอย่างอื่นคือดำเนินชีวิตอย่างชอบธรรมเพื่อจะได้พบเธออีกครั้ง
ในช่วงสองสามสัปดาห์แรกที่โรงเรียน ดิฉันตั้งใจพัฒนาพรสวรรค์ของซิสเตอร์เจนเซ็น นั่นคือ รักทุกคน เมื่อดิฉันจดจ่อกับการรักผู้อื่น ความเจ็บปวดของดิฉันเริ่มบรรเทาและดิฉันรู้สึกมีความสุขมากขึ้น ดิฉันเรียนรู้ว่าเราสามารถแสดงความรักต่อผู้อื่นได้หลายวิธี—ฟังพวกเขา ยิ้มให้พวกเขา นำขนมไปให้ หรือชมเชยพวกเขา นี่เป็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่ซิสเตอร์เจนเซ็นทำให้ดิฉัน ด้วยเหตุนี้วิธีดีที่สุดที่จะให้เธออยู่ในความทรงจำของดิฉันตลอดไปคือแสดงความรักแบบเธอ
ถึงแม้ซิสเตอร์เจนเซ็นสิ้นชีวิตแล้ว แต่ดิฉันยังรู้สึกถึงความรักของเธอเสมอ ขณะพยายามแสดงความรักต่อผู้อื่นมากขึ้นอีกนิดในแต่ละวัน ดิฉันกำลังดำเนินชีวิตแบบเธอ—เข้าใกล้เธออีกหนึ่งก้าวจนกว่าจะได้พบเธออีกครั้ง