เพิ่มความเคารพตนเองผ่านการพึ่งพาตนเอง

โฮเซ อัลเบอร์โต นาวาส (ตามที่เล่าให้มิเรียม สวีนีย์ฟัง) เมืองซานโฮเซ คอสตาริกา

ผมแต่งงานแล้ว มีลูกสามคน และว่างงาน การไม่มีงานทำให้ผมรู้สึกสิ้นหวัง ผมเป็นห่วงความปลอดภัยของครอบครัว และหมดความเชื่อมั่นในตนเอง

คาร์ลาภรรยาผมกระตุ้นให้ผมไปเข้ากลุ่มการพึ่งพาตนเอง ผมตะขิดตะขวงใจที่ต้องยอมรับว่าผมไม่มีงานทำ แต่เธอกระตุ้นให้ผมไปเข้ากลุ่มเพื่อผมจะดูแลครอบครัวเราได้

ผมลองไปแบบฝืนใจ ขณะเข้ากลุ่ม ผมตระหนักว่าทักษะภาษาอังกฤษของผมจะเป็นสินทรัพย์มีค่าในโลกงานอาชีพ ผมศึกษาภาษาอังกฤษสมัยเป็นผู้สอนศาสนา แต่ผมรู้เฉพาะวิธีพูดเรื่องศาสนาเท่านั้น ผมลงทะเบียนเรียนภาษาอังกฤษของศาสนจักรเพื่อปรับปรุงคำศัพท์ของผม เมื่อผมกลับจากชั้นเรียนภาษาอังกฤษวันหนึ่ง คาร์ลายื่นโทรศัพท์ให้

“ใครโทรมา” ผมถาม

“ไม่ทราบค่ะ” เธอตอบ “พวกเขาพูดภาษาอังกฤษ”

คนโทรมาเป็นตัวแทนฝ่ายบุคคลจากบริษัทใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในคอสตาริกาเพื่อขอสัมภาษณ์ผม ผมตกใจ แต่การสัมภาษณ์ราบรื่นดีมาก ผมทราบในภายหลังว่าคาร์ลาเป็นคนขอนัดสัมภาษณ์

ผมได้งาน และผมจำได้ว่ากลุ่มการพึ่งพาตนเองช่วยผมมาก จากนั้นผมคิดว่าผมจะนำสิ่งที่เรียนรู้มาใช้ให้ดีขึ้นได้อย่างไร ผมเริ่มมองหางานที่ดีกว่าเดิมและได้งานนั้น ผมจึงพยายามเริ่มธุรกิจก่อสร้างของผมเอง

ผมนึกภาพไม่ออกว่าผมกับครอบครัวจะอยู่ที่ไหนหากไม่เริ่มทำสิ่งที่ผมได้รับจากโครงการพึ่งพาตนเอง ผมเรียนรู้ว่าต้องอ่อนน้อมถ่อมตนและทูลขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า ผมเรียนรู้เช่นกันว่าต้องยอมให้คนที่ต้องการช่วยผมเป็นพรแก่ชีวิตผม เราได้รับพรมากมายเหลือเกิน เวลานี้ผมมีความเคารพตนเอง และผมสามารถเป็นพรแก่ครอบครัวด้วยเงินที่ผมหาได้ ผมรู้ว่าพระวิญญาณทรงอวยพรเราเมื่อเราอ่อนน้อมถ่อมตน