Przygotujcie się na spotkanie z Bogiem

Starszy Quentin L. Cook

Kworum Dwunastu Apostołów

Wypełnianie wyznaczonych przez Boga obowiązków w prawości, jedności i równości, przygotuje nas na spotkanie z Bogiem.

Eliza R. Snow, mówiąc o poświęceniu Świątyni Kirtland (w którym brała udział), stwierdziła: „Ceremonie tamtego poświęcenia mogą zostać szczegółowo przytoczone, ale żaden ludzki język nie jest w stanie opisać niebiańskich manifestacji, jakie miały miejsce tego pamiętnego dnia. Niektórym ukazali się aniołowie, a wszyscy zebrani odczuwali boską obecność i każde serce napełniło się niewysłowioną radością i pełnią chwały”¹.

Niebiańskie objawienia, które miały miejsce w Świątyni Kirtland legły u podstaw celu przywróconego Kościoła Jezusa Chrystusa, by przynieść zbawienie i wywyższenie dzieciom naszego Ojca Niebieskiego². Gdy przygotowujemy się na spotkanie z Bogiem, możemy dowiedzieć się, jakie obowiązki zostały nam w boski sposób powierzone, dzięki przeanalizowaniu świętych kluczy przywróconych w Świątyni Kirtland.

W modlitwie poświęcającej Prorok Józef Smith pokornie zwrócił się do Pana, aby „przyjął ten dom […], który [im] [nakazał] wznieść”³.

Tydzień później, w Niedzielę Wielkanocną, Pan ukazał się we wspaniałej wizji i zaakceptował Swoją świątynię. Miało to miejsce 3 kwietnia 1836 roku, prawie dokładnie 182 lata od dzisiejszej Niedzieli Wielkanocnej. Był to również okres Paschy — jedna z tych rzadkich okazji, gdy Wielkanoc i Pascha nakładają się na siebie. Gdy wizja ta się zakończyła, pojawiło się trzech starożytnych proroków, Mojżesz, Elias i Eliasz, którzy przekazali klucze niezbędne do wypełnienia celu Pana dla Jego przywróconego Kościoła w tej dyspensacji. Ten cel jest prosty, ale wymowny. Obejmuje gromadzenie Izraela, pieczętowanie rodzin i przygotowanie świata na Drugie Przyjście Pana⁴.

Pojawienie się zarówno Eliasza, jak i Mojżesza było „‘uderzająco podobne’ do żydowskiej tradycji, według której Mojżesz i Eliasz mieli wspólnie przybyć na ‘końcu czasu’”⁵. W naszej doktrynie to ukazanie się jest wypełnieniem fundamentalnego przywrócenia pewnych kluczy, danych „na dni ostatnie i po raz ostatni, w czym jest dyspensacja pełni czasu”⁶.

Świątynia Kirtland, zarówno pod względem lokalizacji, jak i rozmiaru, była stosunkowo nieznacząca. Jednak pod względem ogromnego znaczenia dla ludzkości nadawała kształtu wieczności. Starożytni prorocy przywrócili klucze kapłańskie wiecznych, niezbędnych do zbawienia, obrzędów ewangelii Jezusa Chrystusa. Wywołało to wielką radość wśród wiernych członków.

Klucze te zapewniają „moc z nieba”⁷ w wypełnianiu wyznaczonych przez Boga obowiązków, które stanowią główny cel Kościoła⁸. Tego wspaniałego, Wielkanocnego dnia w Świątyni Kirtland zostały przywrócone trzy rodzaje kluczy:

Po pierwsze, ukazał się Mojżesz i przekazał klucze zgromadzenia Izraela z czterech stron świata, czyli klucze pracy misjonarskiej⁹.

Po drugie, ukazał się Elias i przekazał klucze dyspensacji ewangelii Abrahama, co obejmuje przywrócenie przymierza Abrahama¹⁰. Prezydent Russell M. Nelson nauczał, że przeznaczeniem kluczy przymierza jest przygotowanie członków na Królestwo Boga. Powiedział: „Wiemy, kim jesteśmy i czego Bóg od nas oczekuje”¹¹.

Po trzecie, ukazał się Eliasz i przekazał w tej dyspensacji klucze mocy zapieczętowania, związane z pracą nad historią rodziny i obrzędami w świątyni, które umożliwiają zbawienie żywym i umarłym¹².

W siedzibie głównej Kościoła pod kierunkiem Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu działają trzy rady wykonawcze, które nadzorują te wyznaczone przez Boga obowiązki, oparte na kluczach, które zostały przywrócone w Świątyni Kirtland. Są to: Rada wykonawcza ds. misjonarskich, Rada wykonawcza ds. kapłaństwa i rodziny oraz Rada wykonawcza ds. świątyni i historii rodziny.

Jakie są nasze obecne postępy w wypełnianiu tych wyznaczonych przez Boga obowiązków?

Po pierwsze, w odniesieniu do przywrócenia przez Mojżesza kluczy zgromadzenia Izraela, mamy obecnie prawie 70 000 rozsianych po świecie misjonarzy, którzy głoszą Jego ewangelię i gromadzą Jego wybranych. Jest to początek wypełniania się wielkiego i wspaniałego dzieła, które Nefi przepowiedział dla domu Izraela i ludzi innych narodów. Nefi widział nasze czasy, gdy święci Boga będą znajdować się na całej ziemi, których liczba będzie jednak niewielka z powodu niegodziwości. Zauważył też, że będą „uzbrojeni w prawość i moc Boga w wielkiej chwale”¹³. Gdy przyglądamy się krótkiej historii przywróconego Kościoła, zauważamy, że wysiłki misjonarskie są bardzo niezwykłe. Widzimy, jak wypełnia się wizja Nefiego. Choć nasza liczba jest stosunkowo niewielka, będziemy kontynuować nasze wysiłki i docierać do osób, które odpowiedzą na przesłanie Zbawiciela.

Po drugie, ukazał się Elias i przekazał dyspensację ewangelii Abrahama, głosząc, że w nas i naszym nasieniu błogosławione będą wszystkie pokolenia, które nastąpią po nas. Podczas tej konferencji zostały zaprezentowane ważne wskazówki, które pomogą udoskonalić świętych i przygotować ich na królestwo Boga¹⁴. Ogłoszenie z sesji kapłańskiej, które dotyczy kworów starszych i wyższych kapłanów, uwolni moc i upoważnienie kapłaństwa. Nauczanie i odwiedziny domowe, zwane teraz „posługiwaniem”, o którym mówiliśmy tak wymownie podczas tej sesji, przygotuje świętych w dniach ostatnich na spotkanie z Bogiem.

Po trzecie, Eliasz przekazał klucze pieczętowania dla obecnej dyspensacji. Dla nas, którzy żyjemy obecnie, wzrost liczby świątyń i postęp pracy nad historią rodziny jest fenomenalny. To tempo zostanie utrzymane i będzie przyspieszać do czasu Drugiego Przyjścia Zbawiciela, aby cała ziemia nie została „całkowicie zniszczona w momencie Jego przyjścia”¹⁵.

Praca nad historią rodziny, pobłogosławiona z nieba przez osiągnięcia techniki, bardzo rozwinęła się w ciągu kilku ostatnich lat. Byłoby nierozsądne, gdybyśmy wykazywali się beztroską w kwestii tego wyznaczonego przez Boga obowiązku i oczekiwali, że ciocia Krysia lub inny oddany krewny się tym zajmie. Pozwólcie, że zacytuję dosadne słowa Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha: „Nikt nie jest zwolniony z tej wielkiej powinności. Jest to wymagane od apostoła, jak też od najbardziej pokornego starszego [lub siostry]. Pozycja, stanowisko czy długa służba w Kościele […] nie upoważnia do tego, by lekceważyć zbawienie bliskich zmarłych”¹⁶.

Mamy obecnie świątynie na całym świecie, a także środki funduszu, który wspomaga osoby potrzebujące wyjeżdżające do świątyni, a mieszkające z dala od niej.

Dobrze by było, gdybyśmy jako poszczególne osoby ocenili nasze wysiłki związane z pracą misjonarską, świątynną i badaniami historii rodziny, a także przygotowaniem się na spotkanie z Bogiem.

Prawość, jedność i równość przed Panem są podstawą tych świętych obowiązków

W kwestii prawości — to życie jest dla nas wszystkich czasem na przygotowanie się na spotkanie z Bogiem¹⁷. Księga Mormona zawiera wiele przykładów tragicznych konsekwencji nieprzestrzegania przykazań Boga przez poszczególne osoby lub grupy¹⁸.

W czasie mojego życia problemy i troski świata przeniosły się z jednej skrajności w drugą — z frywolnych i trywialnych dążeń w poważną niemoralność. Pocieszające jest, że przejawy niemoralności związanej z molestowaniem seksualnym zostały ujawnione i potępione¹⁹. Taka niemoralność jest sprzeczna z prawem Boga i prawami społecznymi. Ci, którzy rozumieją plan Boga, powinni również sprzeciwiać się niemoralności dokonywanej za obopólną zgodą, która także jest grzechem. Proklamacja dla świata dotycząca rodziny ostrzega, że „osoby, które łamią przymierze czystości, które molestują współmałżonka albo potomstwo [lub kogokolwiek innego] […], pewnego dnia staną przed Bogiem, aby być przez Niego za to sądzeni”²⁰.

Gdy rozglądamy się dookoła, na każdym kroku zauważamy zniszczenie wynikające z niegodziwości i uzależnienia. Jeśli jako jednostki naprawdę przejmujemy się tym, jak ostatecznie osądzi nas Zbawiciel, powinniśmy dążyć do pokuty. Obawiam się, że wielu ludzi nie czuje już odpowiedzialności przed Bogiem i nie zwraca się po wskazówki do pism świętych i słów proroków. Gdybyśmy jako społeczeństwo zastanowili się nad konsekwencjami grzechu, mielibyśmy do czynienia z masowym, publicznym sprzeciwem wobec pornografii i uprzedmiotowienia kobiet²¹. Jak czytamy w Księdze Mormona, Alma powiedział swojemu synowi, Koriantonowi: „Czynienie zła nigdy nie było szczęściem”²².

W kwestii jedności Zbawiciel oświadczył: „Jeżeli nie jesteście jednym, nie jesteście moi”²³. Wiemy, że duch spierania się pochodzi od diabła²⁴.

W naszych czasach biblijny nakaz jedności jest w dużej mierze ignorowany, a wielu ludzi skupia się na poczuciu przynależności plemiennej²⁵, opartym często na statusie społecznym, płci, rasie lub zamożności. W wielu krajach, jeśli nie w większości, ludzie są głęboko podzieleni w kwestii tego, jak należy żyć. W Kościele Pana jedyną kulturą, przy której obstajemy i której nauczamy, jest kultura ewangelii Jezusa Chrystusa. Jedność, do której dążymy, jest zjednoczeniem ze Zbawicielem i Jego naukami²⁶.

Gdy spojrzymy na główne cele Kościoła, dostrzeżemy, że wszystkie opierają się na równości przed Panem²⁷ i życiu w kulturze ewangelii Jezusa Chrystusa. W odniesieniu do pracy misjonarskiej — podstawową kwalifikacją do chrztu jest ukorzenie się przed Bogiem i przyjście ze skruszonym sercem i pokornym duchem²⁸. Poziom wykształcenia, sytuacja materialna, rasa czy narodowość nie są nawet brane pod uwagę.

Ponadto misjonarze pokornie służą tam, gdzie zostali powołani. Nie próbują służyć w oparciu o światowe standardy statusu społecznego lub przygotowywania się do przyszłej kariery. Służą całym sercem, mocą, umysłem i siłą tam, gdzie zostali wyznaczeni. Nie wybierają swoich misjonarskich towarzyszy i starają się pilnie rozwijać cechy Chrystusowe²⁹, które są sednem kultury Jezusa Chrystusa.

Pisma święte wskazują nam nasze najważniejsze relacje. Zbawiciel nauczał, że pierwsze przykazanie brzmi: „Będziesz miłował Pana, Boga swego”. A drugie: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”³⁰.

Dodatkowo wyjaśnił, że wszyscy ludzie są naszymi bliźnimi³¹. Księga Mormona jasno stwierdza, że nie może być żadnych przynależności do grup, plemion czy klas³². Musimy być zjednoczeni i równi przed Bogiem.

Święte obrzędy i boskie obowiązki opierają się na tej przesłance. Zakładam, że wasze własne doświadczenia w świątyni są podobne do moich. Gdy opuszczałem świat powiązany z moją pracą w San Francisco i wchodziłem do Świątyni Oakland, doświadczałem przeszywającego uczucia miłości i pokoju. Głównie dlatego, że czułem się bliżej Boga i Jego celów. Obrzędy niezbędne do zbawienia były moim głównym celem, jednak równość i jedność, jakie panują w świątyni, były istotnym fragmentem tych wspaniałych uczuć. Wszyscy są odziani w biel. Nie ma przejawów bogactwa, pozycji społecznych czy osiągnięć naukowych. Wszyscy jesteśmy dla siebie braćmi i siostrami, stojącymi kornie przed Bogiem.

W świętym pokoju zapieczętowań obrzęd małżeństwa jest taki sam dla wszystkich ludzi. Uwielbiam fakt, że zarówno najskromniejsze, jak i najbogatsze pary mają dokładnie taką samą ceremonię. Noszą taki sam rodzaj szat i zawierają te same przymierza przy tym samym ołtarzu. Otrzymują te same błogosławieństwa wiecznego kapłaństwa. Dokonuje się to w pięknej świątyni zbudowanej z dziesięcin wiernych świętych, która jest świętym domem Pana.

Wypełnianie wyznaczonych przez Boga obowiązków, oparte o prawość, jedność i równość przed Panem, przynosi osobiste szczęście i pokój na tym świecie oraz przygotowuje nas do życia wiecznego w świecie przyszłym³³. Przygotowuje nas na spotkanie z Bogiem³⁴.

Modlimy się o to, aby każdy z was, niezależnie od waszej obecnej sytuacji, porozmawiał z biskupem i był godny posiadania rekomendacji świątynnej³⁵.

Jesteśmy wdzięczni, że dużo więcej członków przygotowuje się, aby udać się do świątyni. Od wielu lat zauważamy znaczący wzrost liczby dorosłych, którzy są godni posiadania rekomendacji świątynnej. W ciągu ostatnich dwóch lat diametralnie wzrosła liczba młodzieży posiadającej rekomendacje ograniczonego użytku. Jest jasne, że wierny rdzeń członków Kościoła nigdy nie był tak silny.

Na koniec chcę was zapewnić, że przywódcy Kościoła, którzy zarządzają wyznaczonymi przez Boga celami Kościoła, otrzymują boską pomoc. To przewodnictwo przychodzi od Ducha, a czasami bezpośrednio od Zbawiciela. Udzielane są oba rodzaje duchowego przewodnictwa. Jestem wdzięczny za to, że otrzymujemy taką pomoc. Jednakże przewodnictwo jest udzielane w czasie wyznaczonym przez Pana, wiersz po wierszu, przykazanie po przykazaniu³⁶, gdy „wszechwiedzący Pan celowo zdecyduje, że chce nas nauczać”³⁷. Wytyczne dla Kościoła jako całości otrzymuje jedynie Jego prorok.

Podczas tej konferencji wszyscy mieliśmy zaszczyt poprzeć Prezydenta Russella M. Nelsona jako proroka i Prezydenta Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Jako Dwunastu Apostołów, zarówno grupowo, jak i indywidualnie, mieliśmy wspaniałe duchowe doświadczenie, gdy położyliśmy nasze ręce na głowie Prezydenta Nelsona, a Prezydent Dallin H. Oaks, będąc osobą wypowiadającą słowa, ustanowił go i wyznaczył na Prezydenta Kościoła. Świadczę, że został wyznaczony do tego zadania jeszcze przed narodzeniem i był przygotowywany przez całe życie, by zostać prorokiem Pana w obecnych czasach. W imię Jezusa Chrystusa, amen.