Eindelijk een eeuwig gezin
De auteur woont in Colorado (VS).
‘Wat u ook op aarde verzegelt, [zal] in de hemel verzegeld zijn’ (Helaman 10:7).
‘Wat betekent “gezinnen zijn voor eeuwig”?’ vroeg Mia. Ze schoof haar pion over het spelbord vooruit. Ze speelde in de woonkamer een spelletje met haar beste vriendin, Zoey. Aan de muur hing een afbeelding waarop stond ‘gezinnen zijn voor eeuwig’. Mia vond dat wel mooi.
‘Het betekent dat je altijd een gezin blijft, zelfs al ga je dood’, legde Zoey uit. Ze legde haar kaartje neer en verplaatste haar pion.
Mia keek rond. Alles zag er normaal uit. Er waren banken, tafels, kussens en een tv. Maar Zoey’s huis voelde anders aan dan dat van haar. ‘Heb jij een eeuwig gezin?’ vroeg Mia.
Zoey keek met een grote glimlach op van het spel. ‘Ja! Mijn papa en mama zijn in de tempel getrouwd. Dus wij kunnen voor eeuwig samen zijn.’
‘Voelt jouw huis daarom anders aan?’ vroeg Mia.
Zoey keek alsof ze dat niet snapte. ‘Anders?’
Mia wist niet hoe ze moest uitleggen wat ze in Zoey’s huis voelde. Het was er prettig en fijn. Maar als ze dat zei, zou het gek klinken. ‘Laat maar’, zei ze. ‘Laten we verder spelen.’
Die avond bleef Mia maar aan Zoey’s eeuwige gezin denken. Ze vond de sfeer bij Zoey thuis heel fijn. Over een paar dagen zouden Mia’s ouders met hun gezin naar Ontario (Canada) verhuizen. Ze vroeg zich af hoe haar nieuwe huis zou aanvoelen.
‘Mam, Zoey’s huis voelt zo prettig aan’, zei Mia toen mama haar in bed instopte. ‘Ik wil dat ons nieuwe huis ook zo aanvoelt.’ Mia bedacht hoeveel ze van haar mama, papa en broertjes hield. ‘Ik wil dat ons gezin ook voor eeuwig is.’
Mama luisterde stil. Toen zei ze: ‘Dat wil ik ook.’
De volgende dag belde mama de moeder van Zoey op. Ze hoorde dat Zoey’s gezin naar De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen ging.
‘Ik wil ook naar die kerk’, zei Mia tegen haar ouders, terwijl ze aan het inpakken waren. Hun huis was nu bijna leeg.
‘Zoey’s moeder zei dat ze ons kan helpen om zo’n kerk te vinden’, zei papa terwijl hij een doos dichtplakte.
Mia lachte blij. Misschien kon hun nieuwe huis net zo fijn en prettig aanvoelen als dat van Zoey!
Toen ze eenmaal in hun nieuwe huis gesetteld waren, gingen Mia’s ouders met hun kinderen naar de kerk. De mensen daar waren heel vriendelijk. Ze noemden elkaar broeder en zuster. Mia en haar broertjes gingen naar het jeugdwerk. Ze was dol op zingen en in de Schriften lezen.
Al gauw kwamen er twee jonge vrouwen bij Mia thuis. Zij heetten zuster Justin en zuster Ramos, en ze waren zendelingen. Ze vertelden over onze hemelse Vader, Jezus en het Boek van Mormon. Mia hoorde graag over het evangelie. Zelfs haar broertjes zaten rustig te luisteren.
Mia vertelde zuster Ramos en zuster Justin over Zoey’s huis. ‘Ik wil ook een eeuwig gezin, net als Zoey.’
‘Onze hemelse Vader wil dat wij allemaal een eeuwig gezin hebben’, zei zuster Ramos met een glimlach. ‘Hij wil dat wij gelukkig zijn.’
Het gezin besloot al spoedig zich te laten dopen.
Zoey en haar ouders reden helemaal naar Ontario om bij de doop te zijn. En een jaar later kwamen ze nog eens, want toen lieten Mia en haar gezinsleden zich in de tempel aan elkaar verzegelen.
Op de dag van de verzegeling stonden Mia en haar gezinsleden in het wit gekleed voor de tempel. Ze straalden van geluk. Mia voelde zich fijn en vredig van binnen. ‘Wij zijn nu een eeuwig gezin!’ zei ze blij.
‘Dat klopt’, zei papa. ‘We zijn een eeuwig gezin.’