Joggend naar de kerk

Daniel R. Thompson, Californië (VS)

Op een dag was ik op zoek naar een plek om te gaan joggen, en ik besloot de parkeerplaats van een kerk in mijn buurt te proberen. Ik koos die plek omdat er verlichting was en asfalt lag. Ik merkte dat ik aan mijn gewenste 5 km kon komen door tien à vijftien rondjes rond het gebouw te lopen.

Gedurende drie jaar jogde ik geregeld rondjes op de parkeerplaats. Af en toe kwam ik op de parkeerplaats mensen tegen, als ik tijdens de zondagse diensten of andere activiteiten trainde.

Ik voelde vaak de drang om met iemand over de kerk te praten, maar ik wist niet hoe. Op een avond besloot ik onderweg naar huis even langs te rijden om te zien of er iemand aanwezig was. Toen ik het gebouw binnenstapte, zag ik zendelingen die net een gesprek met hun zendingspresident hadden gehad. Ik stelde mezelf voor en we gingen in de hal zitten. Daar gaven ze mij mijn eerste evangelieles.

De volgende weken bleef ik de zendelingenlessen volgen. Toen ik aan de avondmaalsdienst deelnam, behandelden de leden van de wijk mij met liefde, aanvaarding, vriendschap en bemoediging. Toen ik nadacht over de dingen die ik leerde, besefte ik dat mijn nieuwsgierigheid naar de kerk was uitgegroeid tot de vraag of ik mij moest laten dopen. Ik had het gevoel dat de Geest mij aanspoorde om te doen wat mijn hemelse Vader van mij verlangde, maar ik bleef het een moeilijke beslissing vinden. Uiteindelijk ben ik in november 2001 gedoopt. Ik was toen 36 jaar.

Mijn beslissing om rondjes te gaan lopen op de parkeerplaats van de kerk leek eerst heel gewoon. Ze heeft echter geleid tot mijn grootste zegeningen: mijn lidmaatschap van de kerk; de kennismaking met mijn fantastische vrouw, Jennefer; en onze verzegeling voor tijd en eeuwigheid in de San Diegotempel (Californië, VS).

Kortom, als u iemand op de parkeerplaats van uw kerkgebouw ziet joggen, maak dan een praatje! Je weet maar nooit, misschien wordt hij of zij wel het nieuwste lid van uw wijk!