งานสำคัญ ที่สุด
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
“เราอยู่ท่ามกลางพวกท่านเหมือนกับผู้ปรนนิบัติ” (ลูกา 22:27)
อมิเลียชอบไปเยี่ยมคุณยาย เธอชอบเล่นกับสัตว์ของเล่นและกอดผ้าห่มนุ่มๆ ผืนใหญ่ของคุณยาย แต่วันนี้ไม่ได้มาเล่น วันนี้มาช่วย
ระหว่างทางไปบ้านคุณยาย พี่สาวของอมิเลียคุยกันเรื่องงานที่พวกเธออยากทำ
ซาราห์อยากกวาดพื้น เอมิลีอยากถูพื้น และคุณแม่ขอให้อลิสซาทำความสะอาดหน้าต่าง
“แล้วหนูละคะ?” อมีเลียถาม “หนูช่วยปัดฝุ่นไหมคะ?”
“แม่มีงานพิเศษให้หนูทำ” คุณแม่บอก “แม่อยากให้หนูฟัง”
อมีเลียรอ “ค่ะ หนูฟังอยู่ค่ะ งานอะไรคะ?”
“นั่นแหละงาน!” คุณแม่พูดพร้อมกับหัวเราะ “แค่ฟัง นั่งกับคุณยายและฟังขณะท่านพูด อาจจะเป็นงานสำคัญที่สุดที่เราทำวันนี้”
การฟังจะเป็นงานสำคัญที่สุดได้อย่างไร? อมีเลียสงสัย ดูเหมือนการปัดฝุ่นจะเป็นงานจริงมากกว่า! แต่อมีเลียเต็มใจลองทำ
คุณยายดีใจที่เห็นพวกเธอ ทุกคนเริ่มทำงานของพวกเขา อมีเลียไปนั่งข้างๆ คุณยายบนโซฟา อมีเลียสังเกตเห็นกระต่ายยัดนุ่นอยู่มุมหนึ่ง “หนูชอบกระต่ายของคุณยาย” เธอบอก
คุณยายยิ้ม “ยายเคยเล่าเรื่องเมลพี่ชายของยายกับลูกกระต่ายให้หนูฟังหรือยัง?”
อมีเลียประหลาดใจ “กระต่ายจริงหรือคะ?”
คุณยายพยักหน้า “มันเป็นลูกกำพร้าตอนที่เขาเจอ เขาเอามันซุกไว้ในเสื้อเพื่อให้มันปลอดภัย” คุณยายเล่าให้อมีเลียฟังเกี่ยวกับกรงกระต่ายที่เมลทำขึ้นมา
เรื่องนั้นทำให้คุณยายนึกได้อีกหลายเรื่อง ท่านเล่าเรื่องวัวตัวน้อยที่เลี้ยงไว้ดูเล่นชื่อสตาร์ ท่านเคยขี่หลังสตาร์! อมีเลียหัวเราะคิกคักขณะนึกภาพคุณยายขี่วัวตัวน้อย เธอนึกภาพไม่ออกเมื่อคุณยายเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ
คุณยายพูดและพูด ท่านเล่าเรื่องกระต่ายอีกครั้ง คราวนี้ท่านหยุดกลางเรื่องและเล่าใหม่
อมีเลียพยายามฟัง แต่เธอเริ่มเบื่อ คุณแม่กับพี่ๆ ยังทำงานอยู่
เป็นเรื่องยากที่จะนั่งและฟัง! แต่คุณยายยิ้ม ดูเหมือนท่านมีความสุขที่ได้เล่าเรื่องต่างๆ ของท่าน
ไม่กี่นาทีให้หลัง คุณแม่เข้ามา “เสร็จเรียบร้อย! ไปกันได้แล้ว”
“ดีมากๆ เลย” คุณยายบอกอมีเลีย “ยายชอบคุยกับหนู!”
อมีเลียกอดคุณยายแน่น เธอเห็นคุณยายน้ำตาคลอ
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” อมีเลียถาม
“ไม่เป็นอะไรค่ะ” คุณยายตอบ “ขอบใจนะจ๊ะที่คุยกับยาย ยายรักหนูนะ”
อมีเลียรู้สึกอบอุ่นในใจ “หนูก็รักคุณยายค่ะ” เธอตอบ “หนูจะมาหาใหม่นะคะ”
ระหว่างทางกลับบ้าน อลิสซาถามว่า “ฟังเป็นไงบ้างอมีเลีย?”
“ยากกว่าที่หนูคิดไว้ หนูคิดว่าหนูเบื่อฟังก่อนที่คุณยายจะพูดจบ!”
“ลูกเก่งมากจ้ะ!” คุณแม่พูด
“ขอบคุณค่ะ” อมีเลียพูด “บางเรื่องที่ท่านเล่าก็สนุกค่ะ รู้หรือเปล่าว่าคุณยายเคยมีวัวตัวน้อยที่เลี้ยงไว้ดูเล่น?”
“ลูกวัวใช่ไหม?” ซาราห์ถาม
“ใช่! คุณยายเคยขี่มัน” อมีเลียตอบพลางพยักหน้า “มันชื่อสตาร์”
อมีเลียเล่าทุกเรื่องของคุณยายให้พวกเธอฟัง ดีจริงๆ ที่ได้เรียนรู้มากมายเกี่ยวกับคุณยาย
เอมิลียิ้มกว้าง “คราวหน้าแลกงานกับพี่ได้นะ พี่อยากฟังบ้าง!” ●