Digitaal thema-artikel
De invloed van de algemene conferentie op mijn bekering
De auteur woont in Iowa (VS).
De boodschappen in de algemene conferentie dragen bij aan onze verdere bekering tot de waarheid en laden ons hart met geestelijke kracht op.
Veertig jaar geleden gaf ik mijn hart aan Jezus Christus en begon ik naar een evangelische kerk te gaan. Ik had een geweldige pastor en kreeg veel nieuwe vrienden en vriendinnen die me geestelijk hielpen groeien. Maar na vele jaren kerkgang, voelde ik me ongemakkelijk bij enkele nieuwe praktijken van die kerk. Ik deed erg mijn best om te blijven, maar ik kon me gewoon niet aan de veranderingen houden.
Ik ging op zoek naar een andere kerk. Mijn broer en zijn vrouw, die lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen waren, nodigden me toen uit om hun kerk te bezoeken. Maar ik kon Joseph Smith met mijn hart en hoofd niet als profeet accepteren. Ik sloeg hun uitnodiging dan ook met alle respect af.
Ik ging naar een andere evangelische kerk, maar daar gebeurde hetzelfde. Na een tijdje voelde ik dat mijn geestelijke behoeften ook daar niet vervuld werden. Mijn broer en zijn vrouw nodigden me weer uit om hun kerk te bezoeken. Opnieuw bedankte ik beleefd.
Het keerpunt
Ik kwam tot de slotsom dat ik geen kerk kon vertrouwen. Ik nam me voor om mijn geloof in mijn eentje te beoefenen. Maar zonder kerk of de gelegenheid om mijn geloof met anderen te beleven, merkte ik dat mijn toewijding aan Jezus Christus minder werd. Ik begon in twijfel te trekken waar ik dertig jaar in had geloofd! Dat was het keerpunt voor me.
Ik overwoog de enige optie die ik nog leek te hebben en zei uiteindelijk tegen mijn broer en zijn vrouw dat ik wel met ze naar de kerk wilde gaan.
Ik was eerst best sceptisch, maar zal die eerste zondag met hen in de kerk nooit vergeten. Mijn hart sprong op tijdens de avondmaalsdienst, bij de bespreking van het Nieuwe Testament in de zondagsschool, en wederom toen we samen prachtige muziek zongen in de ZHV. En ik werd geraakt door de liefdevolle omgang met elkaar.
Ik voelde me thuis.
Naar antwoorden zoeken
Ik bleef naar de kerk gaan, maar na bijna twee jaar bidden en onderzoeken had ik nog steeds veel vragen voor de Heer. Ik voelde me simpelweg niet klaar voor de doop. Toen besloot ik in oktober 2012 naar de algemene conferentie te kijken om mijn antwoorden te vinden.
Beide bijeenkomsten op de zaterdag raakten mijn hart enorm. Ik besloot daarop de zondagmorgenbijeenkomst in het kerkgebouw te volgen. Ook al was er verder vrijwel niemand, ik voelde me heel rustig over mijn beslissing om in de kerk te zijn. Ik voelde dat mijn hart verzacht werd. Ik hongerde echt naar de waarheid.
President Henry B. Eyring, tweede raadgever in het Eerste Presidium, bracht een prachtige boodschap die ik nooit zal vergeten. Hij sprak over Joseph Smiths gebed in de gevangenis te Liberty, toen hij uitriep: ‘O God, waar bent u? En waar is de tent die uw schuilplaats bedekt?’ (Leer en Verbonden 121:1.) President Eyring vergeleek Josephs gevoel met wat ik had gevoeld:
‘Velen van ons hebben in ogenblikken van persoonlijk leed het gevoel dat God ver van ons vandaan is. […] God is nooit verborgen, maar wij soms wel; omhuld door een tent van beweegredenen die ons wegtrekken van God waardoor het lijkt of Hij ver weg en ontoegankelijk is. […]
‘Onze gevoelens van verwijdering van God zullen verminderen als we meer als een kind voor zijn aangezicht worden. […] Daardoor kunnen wij deze waarheid beter herkennen: God is dichtbij en Zich van ons bewust. Hij verschuilt Zich nooit voor zijn getrouwe kinderen.’1
Terwijl president Eyring deze boodschap over Gods liefde en zijn wil overbracht, hoorde ik een boodschap van de Geest in mijn gedachten. Het waren drie eenvoudige woorden: ‘Laat je dopen.’
Toen ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen diezelfde dag over bekering sprak,2 voelde ik mijn zorgen over de doop verdwijnen. Ik zag in dat ik mijn voornaamste geloofspunten uit mijn evangelische tijd niet opgaf door me bij een nieuw geloof aan te sluiten. Ik bouwde voort op het geloof en de waarheden die ik al had. Ik raakte verder tot de Heer bekeerd. En zijn profeten hielpen me op weg.
De ochtend na de conferentie belde ik mijn broer op met de vraag of hij me wilde dopen. Dat vreugdevolle moment werden we beiden tot tranen toe bewogen.
De algemene conferentie heeft antwoorden voor ons
Terugkijkend op mijn aardse reis, ben ik dankbaar voor de kansen die Jezus Christus me biedt. En ik ben dankbaar voor de algemene conferentie. Tijdens de algemene conferentie had ik het gevoel dat God me had gehoord. Hij beantwoordde mijn vragen, nam mijn angsten weg en toonde me zijn liefde door de woorden van zijn profeten.
Ik weet dat elke algemene conferentie een rechtstreekse boodschap van de Heer heeft die persoonlijk op u en wat u doormaakt is afgestemd. Als we naar de profeten luisteren met de bereidheid om Gods boodschap voor ons aan te nemen, zullen we Hem horen. We zullen antwoorden op onze gebeden en antwoorden op onze vragen krijgen. We zullen merken dat de Heer spreekt, en we zullen steeds meer tot hem bekeerd worden.