Onder heiligen der laatste dagen
Moeders lege stoel
Elke zondag zat mijn moeder op dezelfde plek op de eerste rij in de ZHV.
Foto van stoelen, Getty Images
Mijn man en ik woonden in dezelfde wijk als mijn lieve moeder. Als lid van het ZHV-presidium zat ik elke zondag vooraan in het ZHV-lokaal met mijn gezicht naar de zusters. Mijn moeder zat altijd op dezelfde plek op de eerste rij.
Ik keek en luisterde tijdens de les altijd graag naar haar reacties en opmerkingen. Na elke bijeenkomst kuste ze me op de wang en kneep ze even in mijn hand. Mijn moeder en ik hadden een hechte band, dus het brak mijn hart toen ze onverwachts overleed.
Na haar begrafenis bleef ik verdrietig. Op zondag vroeg mijn man of ik zonder hem naar de kerk kon gaan. Door zijn roeping was hij vaak in een andere unit.
‘Het zal wel gaan, totdat ik de stoel van mijn moeder zie’, zei ik. ‘Ik weet niet of ik mijn emoties onder controle kan houden als ik die lege stoel zie.’
Mijn man stelde voor om niet naar de stoel te kijken. Ik besloot mijn best te doen.
Iedereen in de kerk was behulpzaam en liefdevol. Toen het tijd voor de ZHV was, ging ik vooraan zitten, maar ik bleef naar de grond kijken.
Toen de les begon, kon ik het niet laten om naar de plek van mijn moeder te kijken. Ik verwachtte een lege stoel, maar in plaats daarvan zag ik mijn dienende zuster op haar plek zitten. Ze glimlachte naar me. Ik voelde me opgelucht en dankbaar. Ik kon meedoen zonder door verdriet overmand te worden. Na de bijeenkomst bedankte ik haar.
‘De lege stoel van mijn moeder was iets wat ik vandaag niet had aangekund. Hoe wist je dat?’ vroeg ik.
‘Toen ik vandaag het lokaal binnenkwam, kreeg ik het gevoel dat het moeilijk voor je zou zijn om haar lege stoel te zien’, zei ze. ‘Dus besloot ik er te gaan zitten.’
Dat vriendelijke gebaar betekende meer voor me dan ze besefte. Ik ben zo dankbaar dat ze gehoor gaf aan de ingeving van de Geest. Ik weet dat zelfs kleine daden een genezende invloed kunnen hebben op de mensen die we dienen. Dat is volgens mij de manier waarop de Heiland wil dat wij elkaar dienen.