Ο Επουράνιος Πατέρας θέλει να επιστρέψουμε

Από τον Πρεσβύτερο Ουλίσσες Σοάρες

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Πιθανότατα βρίσκεστε πιο μπροστά στο μονοπάτι της επιστροφής προς τον Επουράνιο Πατέρα σας από ό,τι αντιλαμβάνεστε.

Οι γονείς μου, Απαρεσίδο και Μερσέντες Σοάρες, πάντα ονειρεύονταν να υπηρετήσουν μία ιεραποστολή. Ήθελαν να ξεπληρώσουν στον Κύριο τις πάμπολλες ευλογίες που είχε λάβει η οικογένειά τους από τότε που είχαν προσχωρήσει στην Εκκλησία. Η ευκαιρία τους παρουσιάστηκε το 1989, όταν δέχτηκαν την κλήση να υπηρετήσουν στον Ναό του Σάο Πάολο της Βραζιλίας.

Μόλις λίγους μήνες μετά την έναρξη της ιεραποστολής τους, ο πατέρας μου υπέστη καρδιακή προσβολή και απεβίωσε. Στην κηδεία του, αγκάλιασα τη μητέρα μου καθώς στεκόμασταν μπροστά από το φέρετρο του πατέρα μου.

«Μαμά, τι πρόκειται να κάνεις;» ρώτησα.

«Ο πατέρας σου και εγώ ονειρευτήκαμε αυτήν την ιεραποστολή» απήντησε. «Υπηρετώ αυτήν τη στιγμή, και θα συνεχίσω να υπηρετώ – για εκείνον και για μένα».

Ένας καλός πρόεδρος ναού ανέθεσε σε μία άλλη χήρα να υπηρετήσει ως συνάδελφος της μητέρας μου και η μητέρα μου συνέχισε την ιεραποστολή της για περισσότερους από 20 μήνες. Η ιεραποστολική της υπηρέτηση την ευλόγησε και η πίστη και το παράδειγμά της ευλόγησαν την οικογένειά μου και εμένα.

Κατά τη διάρκεια της ιεραποστολής της, δύο από τους αδελφούς μου πέθαναν επίσης, και η σύζυγός μου και εγώ χάσαμε δύο παιδιά. Το πρώτο γεννήθηκε πρόωρα και δεν επέζησε και χάσαμε το δεύτερο εξαιτίας μίας αποβολής. Κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου για την οικογένειά μας, η μητέρα μου βρισκόταν εκεί στον ναό καθημερινά, επιβεβαιώνοντας την πίστη της –και ενισχύοντας τη δική μας– στο σχέδιο σωτηρίας.

Η πίστη της σε μία ένδοξη επανένωση με τον πατέρα μου και η υπόσχεση για αιώνια ζωή στην παρουσία του Επουράνιου Πατέρα μας την στήριξε για 29 χρόνια ως χήρα, μέχρι το τέλος των ημερών της, στην ηλικία των 94 ετών.

Το σχέδιο της ευδαιμονίας

Πόσο ευλογημένοι είμαστε ως Άγιοι των Τελευταίων Ημερών που γνωρίζουμε ότι το Ευαγγέλιο έχει αποκατασταθεί. Το σχέδιο σωτηρίας είναι πραγματικά «το μέγα σχέδιο της ευδαιμονίας» (Άλμα 42:8). Στον αληθινό και πιστό, υπόσχεται μία αιώνια ανταμοιβή στην παρουσία του Θεού.

Όπως αποκαλύπτεται στο Διδαχή και Διαθήκες, σχεδόν όλα τα παιδιά του Επουράνιου Πατέρα θα εισέλθουν σε ένα βασίλειο δόξας. Μέσω της Εξιλέωσης του Σωτήρος, όσοι προσέλθουν «σε ανάσταση των δικαίων» (Διδαχή και Διαθήκες 76:17) θα γίνουν τέλειοι και θα κληρονομήσουν τη σελέστια δόξα.

Τα περισσότερα μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών δέχονται αυτή τη διδαχή. Δυστυχώς, ορισμένοι μπορεί να μην πιστεύουν ότι ισχύει για αυτούς προσωπικά. Κάνουν λάθη. Η πνευματική τους πρόοδος, αν και σταθερή, είναι αργή. Αναρωτιούνται αν θα είναι ποτέ αρκετά καλοί για το σελέστιο βασίλειο.

Εάν βρίσκεστε σε αυτήν την κατηγορία, θυμηθείτε τα λόγια του Κυρίου προς μία άλλη κατηγορία πιστών: «Σηκώστε το κεφάλι σας και ανακουφιστείτε, γιατί εγώ γνωρίζω τη διαθήκη που συνήψατε προς έμενα» (Μωσία 24:13).

Ο Θεός μάς αγαπά και θέλει όλοι μας να επιστρέψουμε στην παρουσία Του. Πιθανότατα βρίσκεστε πιο μπροστά στο μονοπάτι της επιστροφής προς Αυτόν από ό,τι αντιλαμβάνεστε.

«Δίκαιοι και αληθινοί»

Στο τμήμα 76 του Διδαχή και Διαθήκες, ο Κύριος αποκαλύπτει πώς τα τέκνα Του μπορούν να κληρονομήσουν το σελέστιο βασίλειο. Εάν είστε μέλος της Εκκλησίας και έχετε μαρτυρία, έχετε ήδη ξεκινήσει την πορεία σας, όπως περιγράφεται στο Διδαχή και Διαθήκες:

Πρέπει να λάβουμε τη «μαρτυρία του Ιησού» και να πιστέψουμε «στο όνομά του» (εδάφιο 51).
Πρέπει να βαπτιστούμε (βλέπε εδάφιο 51).
Πρέπει να «λάβου[με] το Άγιο Πνεύμα με τη χειροθεσία» από κάποιον που έχει εξουσία ιεροσύνης (εδάφιο 52).

Τα άλλα βήματα, ωστόσο, απαιτούν την προσπάθεια μίας ολόκληρης ζωής, και ορισμένα μέλη αισθάνονται αποθαρρυμένα όταν μένουν πίσω. Όλοι προσπαθούμε να εκπληρώσουμε αυτές τις απαιτήσεις. Χάρη στην Εξιλέωση του Ιησού Χριστού, όλοι μπορούμε να τις επιτύχουμε:

Τηρείτε τις εντολές και «πλυθ[είτε] και καθαριστ[είτε] από όλες τις αμαρτίες [σας]» (εδάφιο 52).
«Νικ[ήστε] με την πίστη» (εδάφιο 53).
«Σφραγι[σθείτε] από το Άγιο Πνεύμα της υπόσχεσης» (εδάφιο 53), το οποίο είναι το Άγιο Πνεύμα, που δίνει μαρτυρία «στον Πατέρα ότι οι σωτήριες διατάξεις [μας] έχουν τελεστεί σωστά και ότι οι διαθήκες που σχετίζονται με αυτές έχουν τηρηθεί»¹. Ο Πατέρας υπόσχεται αυτή την επισφράγιση σε «όλους εκείνους όσοι είναι δίκαιοι και αληθινοί» (εδάφιο 53).

Το να είσαι «δίκαιος και αληθινός», δήλωσε ο Πρόεδρος Έζρα Ταφτ Μπένσον (1899-1994), είναι «μία κατάλληλη έκφραση για εκείνους που είναι γενναίοι στη μαρτυρία του Ιησού. Είναι θαρραλέοι στην υπεράσπιση της αλήθειας και της χρηστότητας. Αυτά είναι μέλη της Εκκλησίας τα οποία μεγαλύνουν τις κλήσεις τους στην Εκκλησία (βλέπε Δ&Δ 84:33), πληρώνουν τα δέκατα και τις προσφορές τους, ζουν ηθικά καθαρή ζωή, υποστηρίζουν τους ηγέτες της Εκκλησίας με λόγια και πράξεις, τηρούν την Ημέρα του Κυρίου ως αγία ημέρα και υπακούν σε όλες τις εντολές του Θεού»².

Η απόκτηση του ανώτερου βαθμού του σελεστίου βασιλείου, το οποίο συχνά αναφέρεται ως υπερύψωση, έχει μία τελική απαίτηση. Πρέπει να εισέλθουμε στη «νέα και αιώνια διαθήκη γάμου» (Διδαχή και Διαθήκες 131:2), που τελείται στον ναό από την κατάλληλη εξουσία της ιεροσύνης. Σύμφωνα με το ευσπλαχνικό σχέδιο του Πατέρα μας, γνωρίζουμε ότι οι σελέστιες ευλογίες θα είναι διαθέσιμες στην επόμενη ζωή σε εκείνους που δεν είχαν την ευκαιρία για τη διάταξη της επισφράγισης ναού σε αυτήν τη ζωή, αλλά παραμένουν πιστοί μέχρι το τέλος.

Μαθαίνουμε στο Βιβλίο του Μόρμον ότι όλα τα τέκνα του Θεού που τηρούν τις εντολές Του και είναι πιστά, ανεξάρτητα από τις περιστάσεις της ζωής, θα ευλογηθούν και θα «γίνο[υν] δεκτοί στους ουρανούς, ώστε έτσι να κατοικήσουν με τον Θεό σε μία κατάσταση ατελείωτης ευδαιμονίας» (Μωσία 2:41). Υπάρχει πάντα ελπίδα για εμάς στο ευσπλαχνικό και στοργικό σχέδιο σωτηρίας του Επουράνιου Πατέρα μας.

Η ευλογία της μετάνοιας

Ο αγαπητός μας προφήτης, Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον, έχει διδάξει: «Ο Κύριος δεν αναμένει τελειότητα από εμάς σε αυτό το σημείο της αιώνιας προόδου μας. Όμως αναμένει από εμάς να γίνουμε ολοένα και πιο καθαροί. Η καθημερινή μετάνοια είναι το μονοπάτι προς την καθαρότητα και η καθαρότητα φέρνει δύναμη»³.

Ο Πρόεδρος Νέλσον είπε επίσης ότι «κάνοντας και όντες λίγο καλύτεροι κάθε μέρα» μας φέρνει «ενδυνάμωση»⁴. Καθώς χρησιμοποιούμε αυτήν την ενισχυτική δύναμη ενάντια στον φυσικό άνθρωπο (βλέπε Μωσία 3:19), προχωρούμε περαιτέρω στο μονοπάτι της επιστροφής στον Πατέρα μας.

Επειδή τίποτα ακάθαρτο δεν μπορεί να κατοικήσει στην παρουσία του Θεού (βλέπε Μωυσή 6:57), εργαζόμαστε καθημερινά για έναν γνήσιο πνευματικό μετασχηματισμό – στις σκέψεις, στις επιθυμίες και στη συμπεριφορά μας. Σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, επιζητούμε να γίνουμε νέα πλάσματα εν Χριστώ, αντικαθιστώντας σταδιακά τον παλιό μας εαυτό με έναν καινούργιο (βλέπε Προς Κορινθίους Β΄ 5:17). Αυτή η αλλαγή έρχεται γραμμή πάνω στη γραμμή καθώς προσπαθούμε να γινόμαστε λίγο καλύτεροι κάθε μέρα.

Το να ακολουθείς τον Σωτήρα προσπαθώντας να γίνεις σαν Αυτόν είναι μία διαδικασία αυταπάρνησης, την οποία Αυτός έχει ορίσει ως ανάληψη του σταυρού μας (βλέπε Κατά Ματθαίον 16:24-26). Σηκώνουμε τον σταυρό μας καθώς:

Ελέγχουμε τις επιθυμίες, τις ορέξεις και τα πάθη μας.
Υπομονετικά «υποτασσ[όμαστε] σε όλα όσα ο Κύριος κρίνει ότι ταιριάζει να [μας] επιβάλλει» (Μωσία 3:19).
Απαρνούμεθα κάθε ασέβεια (βλέπε Mορόνι 10:32).
Υποβάλλουμε τη θέλησή μας στο θέλημα του Πατέρα, όπως έκανε ο Σωτήρας.

Και τι κάνουμε όταν σκοντάφτουμε; Στρεφόμαστε προς τον Πατέρα και Του ζητούμε να «χρησιμοποι[ήσει] το εξιλεωτικό αίμα του Χριστού, ώστε να μπορέσουμε να λάβουμε άφεση των αμαρτιών μας» (Μωσία 4:2). Προσπαθούμε και πάλι να ξεπεράσουμε την αδυναμία και να εγκαταλείψουμε την αμαρτία. Προσευχόμαστε για χάρη, την «επικουρική δύναμη και την πνευματική ίαση» του Ιησού Χριστού⁵. Σηκώνουμε τον σταυρό μας και συνεχίζουμε το ταξίδι μας, όσο μακρύ και δύσκολο κι αν είναι, προς τη γη της επαγγελίας της παρουσίας Τους.

Πιστεύουμε στις υποσχέσεις Του

Η αθανασία και η αιώνια ζωή μας είναι το έργο και η δόξα του Θεού (βλέπε Μωυσή 1:39). Το έργο μας για την επίτευξη αυτής της δόξας περιλαμβάνει να είμαστε γενναίοι στη μαρτυρία μας όσο βρισκόμαστε επάνω στη γη.

Στο όραμα, ο Προφήτης Τζόζεφ Σμιθ είδε ότι οι πιστοί «θα νικήσουν τα πάντα» (Διδαχή και Διαθήκες 76:60). Αργότερα, δήλωσε: «Όλοι οι θρόνοι και οι κυριαρχίες, αρχές και δυνάμεις, θα αποκαλυφτούν και θα δοθούν σε όλους όσους έχουν υπομείνει γενναία για το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού» (Διδαχή και Διαθήκες 121:29).

Καθώς πιστεύουμε σε αυτές τις υποσχέσεις, δεν θα απαρνηθούμε τον εαυτό μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα ή τα άλλα τέκνα του Θεού. Θα αγωνιστούμε για να κάνουμε το καλύτερο δυνατό και να βοηθήσουμε άλλους να κάνουν το ίδιο. Αφ’ εαυτού του κανένας μας δεν θα είναι ποτέ αρκετά καλός για να σωθεί στο σελέστιο βασίλειο, όμως «με την αξία και την ευσπλαχνία και τη χάρη του Αγίου Μεσσία» (Νεφί Β΄ 2:8), αυτή η ευλογία παραμένει προσιτή.

Όσο παραμένουμε πιστοί, καταθέτω μαρτυρία ότι θα κληρονομήσουμε «ατέλειωτη ευδαιμονία» στην παρουσία του Πατέρα και του Υιού. «Αχ να θυμάστε, να θυμάστε ότι αυτά είναι αληθινά· επειδή το έχει πει ο Κύριος ο Θεός» (Μωσία 2:41).