Φωνές των Αγίων των Τελευταίων Ημερών
Σε παρακαλώ να επιστρέψεις
Μέχρι τη στιγμή που είχαμε τρία παιδιά, η Βανέσσα είπε: «Χρειαζόμαστε θρησκεία σε αυτό το σπίτι».
Όταν ήμουν 12 ετών, ο μεγαλύτερος αδελφός μου έφερε στο σπίτι τους ιεραποστόλους πλήρους απασχόλησης, οι οποίοι μας εισήγαγαν στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Σύντομα, η μητέρα μου άρχισε να παίρνει τους δύο αδελφούς μου, την αδελφή μου και εμένα στην εκκλησία. Μετά από λίγο βαπτιστήκαμε όλοι.
Σιγά-σιγά, όμως, σταματήσαμε να πηγαίνουμε. Πάντα μου άρεσε η Εκκλησία, αλλά όταν ήμουν 17, τα πράγματα στη ζωή μου με οδήγησαν σε διαφορετικό μονοπάτι. Προσπάθησα να είμαι καλός άνθρωπος και δεν είχα ποτέ κακές προθέσεις. Αλλά χάθηκα και άρχισα να ζω με τις συνήθειες του κόσμου. Χωρίς να το γνωρίζω ή να το συνειδητοποιώ, ο κόσμος με κατάπιε.
Τότε γνώρισα τη Βανέσσα. Μία μέρα, αφού ήμασταν μαζί αρκετό καιρό, είπε: «Χρειαζόμαστε θρησκεία σε αυτό το σπίτι». Μέχρι τότε είχαμε αποκτήσει τρία παιδιά.
Έτσι όπως είναι ο κόσμος, ανησυχούσαμε για την πνευματική κατεύθυνση που θα δίναμε στα παιδιά μας. Σκέφθηκα ότι αν επέστρεφα στη θρησκεία, θα επέστρεφα στην Εκκλησία μου. Θυμήθηκα ότι ήταν ένα μέρος με καλούς ανθρώπους.
Μίλησα σε ένα μέλος της Εκκλησίας και του είπα ότι σκεφτόμουν να επιστρέψω στην εκκλησία.
«Σε παρακαλώ να επιστρέψεις!» είπε.
Η μεγαλύτερη ανησυχία μου ήταν ότι τα παιδιά μου θα σκέφτονταν ότι η Εκκλησία ήταν πληκτική και δεν θα τους άρεσε, όμως τους άρεσε. Καθώς συνεχίσαμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία, η Βανέσσα αποφάσισε ότι δεν υπήρχε τίποτα παρόμοιο με την Εκκλησία που να βοηθά τις οικογένειες να εξελιχθούν μαζί. Ήταν ακριβώς αυτό που έψαχνε. Η Βανέσσα κι εγώ παντρευτήκαμε, και αυτή και τα παιδιά μας βαπτίστηκαν.
Τώρα βαδίζουμε στο μονοπάτι του Ευαγγελίου ως οικογένεια. Στόχος μας είναι να επισφραγισθούμε μαζί στον ναό.
Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του Ναού του Ρίο ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία, περνούσα απ’ έξω σχεδόν καθημερινά. Έλεγα στους φίλους μου: «Μία ημέρα, θα παντρευτώ σε αυτό το κτήριο».
«Φίλε, λες το ίδιο πράγμα κάθε μέρα!» έλεγαν.
Το έλεγα κάθε μέρα γιατί ήξερα ότι ο ναός πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του και ήθελα να υπενθυμίσω στον εαυτό μου να συνεχίσει να κάνει το σωστό, ώστε η οικογένειά μας να μπορέσει να επισφραγιστεί. Αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς μου.
Ξέρω ότι τα παιδιά μου θα αρχίσουν να μαθαίνουν περισσότερα για τον κόσμο και θα περάσουν κάποια από αυτά που πέρασα κι εγώ. Αλλά καθώς συζητώ τις εμπειρίες μου μαζί τους, λέω: «Σας παρακαλώ, ούτε καν να πλησιάσετε τα πράγματα που έκανα εγώ, γιατί δεν αξίζει τον κόπο».
Προτρέπω τα παιδιά μου να μελετούν το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και να συγκεντρωθούν για να γίνουν ιεραπόστολοι τώρα, ώστε να μπορέσουν να ευλογήσουν άλλους. Δεν καταλαβαίνουν τα πάντα, αλλά μαθαίνουν. Αυτή είναι η επιθυμία μου για αυτά.