Prosta w swym pięknie — piękna w swej prostocie
Obyśmy zachowali prostotę ewangelii, kiedy bierzemy na siebie nasze wyznaczone przez Boga obowiązki.
Wstęp
Gorąco witam każdego, kto bierze udział w tej konferencji.
Dzisiaj mam nadzieję opisać dwa elementy przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa, a następnie przedstawić cztery poruszające historie świętych w dniach ostatnich z różnych zakątków świata, ukazujące zastosowanie tych zasad. Pierwszy element przywróconej ewangelii — Bożego dzieła zbawienia i wywyższenia — skupia się na wyznaczonych przez Boga obowiązkach. Drugi element przypomina nam, że ewangelia jest jasna, cenna i prosta.
Obowiązki wyznaczone przez Boga
Aby otrzymać życie wieczne, musimy „[przyjść] do Chrystusa i [być] w Nim udoskonaleni”1. Gdy przychodzimy do Chrystusa i pomagamy bliźnim zrobić to samo, uczestniczymy w Bożym dziele zbawienia i wywyższenia, które koncentruje się na wyznaczonych przez Boga obowiązkach2. Te boskie obowiązki są powiązane z kluczami kapłańskimi przywróconymi przez Mojżesza, Eliasa i Eliasza, co zostało zapisane w 110. rozdziale Doktryny i Przymierza 3 oraz w drugim wielkim przykazaniu danym nam przez Jezusa Chrystusa, by miłować bliźnich jak siebie samych4. Znajdują się one na dwóch pierwszych stronach zaktualizowanego Podręcznika ogólnego, który jest dostępny dla wszystkich członków.
Jeśli słowa „Podręcznik ogólny” lub „wyznaczone przez Boga obowiązki” powodują, że drżycie z obawy przed ich złożonością, nie bójcie się. Obowiązki te są proste, natchnione, motywujące i łatwe do wykonania. Oto one:
-
Życie według ewangelii Jezusa Chrystusa
-
Troszczenie się o ludzi w potrzebie
-
Zapraszanie wszystkich do przyjęcia ewangelii
-
Jednoczenie rodzin na wieczność
Możecie postrzegać je tak, jak ja: jako mapę drogową, by powrócić do naszego kochającego Ojca Niebieskiego.
Ewangelia jest jasna, cenna i prosta
Mówi się, że ewangelia Jezusa Chrystusa jest prosta w swym pięknie i piękna w swej prostocie5. Świat taki nie jest. Jest skomplikowany, złożony i pełen zamieszania oraz konfliktów. Jesteśmy błogosławieni, gdy staramy się nie pozwolić tak powszechnej w świecie złożoności wpłynąć na to, w jaki sposób przyjmujemy i praktykujemy ewangelię.
Prezydent Dallin H. Oaks zauważył: „Ewangelia Jezusa Chrystusa uczy nas wielu prostych i niepozornych rzeczy. Musimy pamiętać, że wszystkie te z pozoru mało istotne rzeczy, wykonywane przez dłuższy okres, mają moc tworzenia rzeczy wielkich”6. Sam Jezus Chrystus opisuje, że Jego jarzmo jest miłe, a Jego brzemię lekkie7. Wszyscy powinniśmy starać się zachowywać prostotę ewangelii — w naszym życiu, w naszych rodzinach, klasach, kworach, okręgach i palikach.
Kiedy będziecie słuchać historii, którymi się z wami podzielę, zwróćcie uwagę, że zostały starannie wybrane, aby z jednej strony inspirować, a z drugiej udzielać informacji. Działania każdego z tych świętych w żdego z nas, kiedy stosujemy ewangelię w jasny, cenny, prosty sposób, wypełniając jeden z wyznaczonych przez Boga obowiązków, które przedstawiłem.
Życie według ewangelii Jezusa Chrystusa
Przede wszystkim, życie według ewangelii Jezusa Chrystusa. Jens z Danii codziennie modli się, aby żyć zgodnie z ewangelią i dostrzegać podszepty Ducha Świętego. Nauczył się działać szybko, kiedy czuje się kierowany przez Ducha.
Jens opowiedział swoją historię:
„Mieszkamy w idyllicznym małym domu z muru pruskiego z dachem krytym strzechą w centrum przytulnej małej wioski, w pobliżu wiejskiego stawu.
Tego wieczoru, w czasie najpiękniejszego duńskiego lata, jakie można sobie wyobrazić, drzwi i okna były pootwierane, a wszystko oddychało spokojem i ciszą. Z powodu naszych przepięknych, jasnych i długich letnich nocy nie śpieszyłem się z wymianą żarówki w naszym pomieszczeniu gospodarczym.
Nagle doznałem dziwnego uczucia, że muszę natychmiast ją wymienić! W tym samym czasie usłyszałem, jak moja żona, Mariann, woła mnie i dzieci, abyśmy myli ręce, ponieważ obiad jest już gotowy!
Jestem w związku małżeńskim wystarczająco długo, aby wiedzieć, że nie jest to czas, aby zacząć robić cokolwiek innego poza myciem rąk, ale usłyszałem siebie, jak wołam do Mariann, że skoczę do sklepu, aby kupić nową żarówkę. Poczułem, że muszę to zrobić natychmiast.
Sklep spożywczy znajdował się tuż po drugiej stronie stawu. Zwykle chodziliśmy tam pieszo, ale tego dnia wziąłem rower. Jadąc obok stawu, kątem oka zauważyłem małego, około 2-letniego chłopca, idącego samotnie brzegiem stawu bardzo blisko wody — nagle do niej wpadł! W jednej chwili tam był, a w następnej już go nie było!
Nikt oprócz mnie tego nie zauważył. Rzuciłem rower na ziemię, pobiegłem i wskoczyłem do głębokiego po pas stawu. Jego powierzchnia pokryta była rzęsą wodną, uniemożliwiając widoczność. Nagle poczułem ruch po jednej stronie. Włożyłem rękę do wody, chwyciłem za koszulkę i wyciągnąłem malca. Zaczął łapać powietrze, kaszleć i płakać. Wkrótce potem chłopiec odnalazł swoich rodziców”.
Kiedy Brat Jens modli się każdego ranka o pomoc w rozpoznawaniu podszeptów Ducha Świętego, nawet jeśli chodzi o coś tak niezwykłego, jak podszept, by natychmiast wymienić żarówkę, modli się również o to, aby mógł być narzędziem do błogosławienia dzieci Boga. Jens żyje zgodnie z ewangelią, szukając każdego dnia boskiego przewodnictwa, starając się być godnym, a następnie czyniąc wszystko, co w jego mocy, aby podążać za tym przewodnictwem, kiedy ono nadejdzie.
Troska o potrzebujących
Oto przykład troski o potrzebujących. Pewnego dnia prezydent palika w paliku Cucuta w Kolumbii towarzyszył prezydent Organizacji Młodych Kobiet w paliku podczas wizyty u dwóch sióstr z jej organizacji — i ich starszego nastoletniego brata — którzy zmagali się ze strasznymi trudnościami. Niedawno zmarł ich ojciec, a matka zmarła zaledwie rok wcześniej. Trójka rodzeństwa została pozostawiona sama sobie w małym, skromnym schronieniu. Ściany były wykonane z surowego drewna, wyłożone plastikowymi torbami, a dach z blachy falistej pokrywał jedynie miejsce, w którym spali.
Po tej wizycie przywódcy wiedzieli, że potrzebują oni pomocy. Dzięki zaangażowaniu rady okręgu zaczął się wyłaniać plan pomocy. Przywódcy okręgu i palika — Stowarzyszenie Pomocy, kworum starszych, Organizacja Młodych Mężczyzn, Organizacja Młodych Kobiet i wiele rodzin — wszyscy podjęli wysiłek, aby błogosławić tę rodzinę.
Organizacje okręgu skontaktowały się z kilkoma członkami okręgu, którzy pracowali w budownictwie. Niektórzy pomagali w projektowaniu, inni poświęcali czas i wkładali wysiłek, inni przygotowywali posiłki, a jeszcze inni przekazywali potrzebne materiały.
Kiedy mały dom został ukończony, był to radosny dzień zarówno dla tych, którzy udzielili pomocy, jak i dla trojga młodych członków okręgu. Te osierocone dzieci poczuły ciepłe i kojące więzy kościelnej rodziny, gdyż wiedziały, że nie są same i że Bóg jest zawsze przy nich. Osoby, które wyciągnęły do nich rękę, odczuwały miłość Zbawiciela do tej rodziny i działały, służąc jej jako Jego ręce.
Zapraszanie wszystkich do przyjęcia ewangelii
Myślę, że spodoba wam się przykład zapraszania wszystkich do przyjęcia ewangelii. Siedemnastoletni Cleiton z Republiki Zielonego Przylądka nie miał pojęcia, co się stanie w wyniku tego, że pewnego dnia przyszedł na zajęcia seminarium w swoim okręgu. Jednak jego życie i życie innych osób zmieniło się na zawsze.
Cleiton wraz ze swoją matką i starszym bratem zostali ochrzczeni w Kościele jakiś czas wcześniej, ale rodzina przestała uczęszczać na spotkania. Jego jednorazowe przyjście na seminarium okazało się punktem zwrotnym dla tej rodziny.
Młodzież z klasy seminarium była ciepła i gościnna. Sprawiła, że Cleiton poczuł się jak w domu i został zachęcony do uczestnictwa w kolejnych zajęciach. Zrobił to i wkrótce zaczął uczęszczać na inne spotkania kościelne. Mądry biskup dostrzegł duchowy potencjał Cleitona i poprosił go, aby został jego asystentem. „Od tamtego momentu”, powiedział Biskup Cruz, „Cleiton stał się przykładem i miał wpływ na pozostałą młodzież”.
Pierwszą osobą, którą Cleiton zaprosił do powrotu do kościoła, była jego matka, potem jego starszy brat. Następnie poszerzył swój krąg zaproszonych o przyjaciół. Jednym z nich był Wilson, młody mężczyzna w jego wieku. Podczas pierwszego spotkania z misjonarzami Wilson wyraził pragnienie, by przyjąć chrzest. Misjonarze byli pod wrażeniem i zaskoczeni tym, jak wiele Cleiton już powiedział Wilsonowi.
Wysiłki Cleitona na tym się nie zakończyły. Pomagał powracać innym mniej aktywnym członkom, a także dzielił się ewangelią z przyjaciółmi innych wyznań. Dzisiaj w okręgu jest 35 aktywnych młodych osób, którzy uczestniczą w dobrze prosperującym programie seminarium w dużej mierze dzięki wysiłkom Cleitona, który okazywał im miłość, dzielił się doświadczeniami i zapraszał do uczestnictwa. Cleiton i jego starszy brat, Cléber, przygotowują się do służby na pełnoetatowej misji.
Łączenie rodzin na wieczność
Pozwólcie, że opowiem o pięknym przykładzie jednoczenia rodzin na wieczność. Lydia z Charkowa na Ukrainie po raz pierwszy dowiedziała się o świątyni od misjonarzy. Od razu poczuła żarliwe pragnienie uczęszczania do świątyni, a po chrzcie zaczęła przygotowania do otrzymania rekomendacji świątynnej.
Lydia pojechała do Świątyni Freiberg w Niemczech, aby otrzymać swoje obdarowanie, a następnie spędziła tam kilka dni, wykonując pracę w zastępstwie zmarłych. Po poświęceniu Świątyni Kijów na Ukrainie Lydia częściej uczęszczała do świątyni. Ona i jej mąż, Anatolij, zostali tam zapieczętowani na wieczność, a później powołani do służby jako misjonarze świątynni. Razem znaleźli ponad 15 000 imion i nazwisk przodków i pracowali, wykonując za nich obrzędy świątynne.
Zapytana o swoje uczucia związane z pracą świątynną Lydia powiedziała: „Co otrzymałam w świątyni? Zawarłam nowe przymierza z Bogiem. Moje świadectwo zostało wzmocnione. Nauczyłam się otrzymywać osobiste objawienia. Mogę dokonywać obrzędów niezbędnych do zbawienia za moich zmarłych przodków. I mogę kochać bliźnich i służyć im”. Zakończyła to bardzo prawdziwym stwierdzeniem: „Pan pragnie widzieć nas często w świątyni”.
Podsumowanie
Inspiruje mnie dobroć tych świętych w dniach ostatnich, którzy wywodzą się z różnorodnych środowisk opisanych w tych czterech historiach. Wiele można się nauczyć z cudownych rezultatów, które wynikają z prostego zastosowania prostych zasad ewangelii. Wszystko to, co oni zrobili, jest w naszym zasięgu.
Obyśmy zachowali prostotę ewangelii, kiedy bierzemy na siebie nasze wyznaczone przez Boga obowiązki, by żyć według ewangelii Jezusa Chrystusa, abyśmy byli wrażliwi na podszepty Ducha, tak jak Jens w Danii. Aby troszczyć się o potrzebujących, co zademonstrowali członkowie palika Cucuta w Kolumbii, zapewniając schronienie osieroconym członkom okręgu. Aby zapraszać wszystkich do przyjęcia ewangelii, tak jak robił to Cleiton z afrykańskiej wyspy Republiki Zielonego Przylądka ze swoimi przyjaciółmi i rodziną. Wreszcie, aby łączyć rodziny na wieczność, czego przykładem jest Siostra Lydia z Ukrainy, i co uczyniła poprzez obrzędy świątynne, wysiłki związane z historią rodziny i służbę w świątyni.
Takie postępowanie z pewnością przyniesie radość i spokój. Obiecuję wam to i świadczę o tym — i o Jezusie Chrystusie jako naszym Zbawicielu i Odkupicielu — w imię Jezusa Chrystusa, amen.