Ένα όργανο στα χέρια του Κυρίου

Από τον Πρεσβύτερο Σίρο Σμάιλ

Των Εβδομήκοντα

Εάν ακολουθούμε το Πνεύμα και έχουμε πρόθυμη καρδιά, ο Κύριος θα μας καθοδηγεί να κάνουμε αυτό που Εκείνος χρειάζεται να κάνουμε.

Να είμαστε όργανο στα χέρια του Κυρίου είναι πραγματικά αρκετά εύκολο. Απλώς πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αφήσουμε το Πνεύμα να μας καθοδηγεί και να έχουμε το θάρρος να ακολουθούμε τις προτροπές Του. Τέτοια ήταν η περίπτωση όταν οι γονείς της συζύγου μου προσεχώρησαν στην Εκκλησία το 1968. Ένας νεαρός ιεραπόστολος, ο οποίος ήθελε να γίνει όργανο στα χέρια του Κυρίου, βοήθησε να φέρουν την οικογένειά τους στην Εκκλησία.

Τα πεθερικά μου συναντήθηκαν μία φορά με τους ιεραποστόλους, αλλά ύστερα από αυτό, ο πεθερός μου δεν ήθελε να συνεχίσει. Κατόπιν, ένας νεαρός ιεραπόστολος, ο Πρεσβύτερος Φέτζερ, μετατέθηκε στην περιοχή και αυτός ο νεαρός ιεραπόστολος και ο συνάδελφός του αισθάνθηκαν την παρότρυνση να επισκεφθούν και να τελέσουν διακονία στην οικογένεια. Ο Πρεσβύτερος Φέτζερ μπόρεσε να αγγίξει την καρδιά των μελών της οικογένειας με έναν τρόπο που άλλοι ιεραπόστολοι δεν είχαν αγγίξει.

Για τους επόμενους έξι μήνες οι ιεραπόστολοι τελούσαν διακονία για τις ανάγκες της οικογένειας. Με τον καιρό, το Πνεύμα άγγιξε τους γονείς της συζύγου μου και προσεχώρησαν στην Εκκλησία. Έλαβαν τις ευλογίες που έρχονται καθώς συνάπτουμε και τηρούμε διαθήκες. Μέσω αυτών, περισσότερες οικογένειες έχουν προσχωρήσει στην Εκκλησία και έχουν λάβει τις ευλογίες του Ευαγγελίου.

Αυτό συνέβη, εν μέρει, επειδή ένας νέος άνδρας από τη Γιούτα ήταν πρόθυμος να «αφήσει τον Θεό να επικρατήσει» στη ζωή του. Είχε το θάρρος να αφήσει την άνεση του σπιτιού, να μάθει μία νέα γλώσσα και να υπηρετήσει τον Κύριο στη Βραζιλία.

Μία απλή συζήτηση

Πριν από έναν χρόνο περίπου, η σύζυγός μου, Αλεσσάντρα, έλαβε ένα γραπτό μήνυμα στο κινητό της από μία αδελφή στον τομέα κατοικίας μας στη Βραζιλία. Είχαν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από τότε που είχαν συναντηθεί για τελευταία φορά. Αυτή η αδελφή έγραψε: «Σε μία από τις χειρότερες ημέρες της ζωής μου, δεν ξέρω πώς πήγα στην εκκλησία. Όταν το έκανα, με είδες. Κράτησες τον βραχίονά μου και μου είπες να καθίσω δίπλα σου. Σου μίλησα. Με άκουσες και με συμβούλευσες».

Αυτή φαινόταν ότι ήταν μία απλή συζήτηση εκείνη τη στιγμή. Όμως αποδείχθηκε ότι ήταν μία ευκαιρία για τη σύζυγό μου να γίνει ένα όργανο στα χέρια του Κυρίου. Τέλεσε διακονία σε εκείνη την αγαπητή αδελφή η οποία περνούσε μία δύσκολη περίοδο. Η Αλεσσάντρα δεν το σκέφτηκε ιδιαίτερα. Απλώς ένιωσε την παρότρυνση να ακούσει και να προσφέρει παρηγοριά και ενήργησε επί της προτροπής. Τώρα, περισσότερο από δύο χρόνια μετά, έλαβε αυτό το γραπτό μήνυμα από εκείνη την αδελφή, που εξέφραζε την ευγνωμοσύνη της.

Μέσω αυτών των γεγονότων έχω μάθει ότι δεν χρειαζόμαστε μία κλήση για να γίνουμε ένα όργανο στα χέρια του Κυρίου. Απλώς χρειάζεται να έχουμε την επιθυμία. «Επομένως, αν επιθυμείτε να υπηρετήσετε τον Θεό, καλείστε στο έργο» (Διδαχή και Διαθήκες 4:3).

«Για έναν τέτοιο καιρό, που είναι τούτος»

Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε για ένα άλλο άτομο που υπηρέτησε ως όργανο στα χέρια του Θεού. Η Εσθήρ ήταν μία νέα γυναίκα που έχασε τους γονείς της σε νεαρή ηλικία. Την μεγάλωσε ο εξάδελφός της, ο Μαροδοχαίος.

Αφού χώρισε τη βασίλισσα Αστίν ο βασιλιάς Aσσουήρης, επέλεξε την Εσθήρ να γίνει η νέα του βασίλισσα. «Kαι ο βασιλιάς αγάπησε την Eσθήρ περισσότερο από όλες τις γυναίκες, και βρήκε χάρη και έλεος μπροστά του» (Εσθήρ 2:17). Η Εσθήρ ήταν Ιουδαία, αλλά ο βασιλιάς δεν το γνώριζε.

Ο Αμάν, ένας από τους συμβούλους του βασιλιά, προήχθη να καθίσει πιο πάνω από όλους τους άρχοντες, που ήσαν γύρω απ’ αυτόν (βλέπε Εσθήρ 3:1). Και συνωμότησε «να αφανίσ[ει], να φονεύσ[ει], και να εξολοθρεύσ[ει] όλους τούς Iουδαίους, νέους και γέροντες» (Εσθήρ 3:13).

Όταν η Εσθήρ έμαθε για το σχέδιο του Αμάν, ο Μαροδοχαίος παρότρυνε την Εσθήρ να μιλήσει στον βασιλιά. Κάνοντάς το αυτό έθεσε μεγάλο προσωπικό κίνδυνο για εκείνη, αλλά πήρε θάρρος από τα λόγια του Μαροδοχαίου. Διεκήρυξε: «Ποιος ξέρει αν εσύ ήρθες στη βασιλεία για έναν τέτοιον καιρό, που είναι τούτος;» (Εσθήρ 4:14).

«Αν χαθώ, ας χαθώ» είπε (Εσθήρ 4:16) και πήγε στον βασιλιά χωρίς να την καλέσουν. Αυτό ήταν αδίκημα που ετιμωρείτο με θάνατο. Λόγω της γενναιότητάς της, η Εσθήρ μπόρεσε να επηρεάσει τον βασιλιά. Ως αποτέλεσμα, εκείνος εξέδωσε διάταγμα να χαρίσει τη ζωή στους Ιουδαίους. Σε αυτό «επέτρεπε στους Iουδαίους, που ήσαν σε κάθε πόλη, να συγκεντρωθούν και να σταθούν υπέρ τής ζωής τους» (Εσθήρ 8:11).

Κάθε κλήση είναι σημαντική.

Η Εσθήρ ήταν πρόθυμη να γίνει ένα όργανο στα χέρια του Κυρίου. Η ζωή της υπακοής και της αφοσίωσής της την είχε προετοιμάσει. Όταν την σκέπτομαι να πηγαίνει στην ενδότερη αυλή του βασιλιά χωρίς πρόσκληση, θαυμάζω το θάρρος της. Μου θυμίζει την πρόσκληση του Προέδρου Ράσσελ Νέλσον προς όλους μας να αφήσουμε τον Θεό να επικρατήσει στη ζωή μας¹. Η Εσθήρ ήταν πρόθυμη να αφήσει τον Θεό να επικρατήσει.

Ο εξάδελφος της Εσθήρ, ο Μαροδοχαίος, έγινε επίσης ένα όργανο στα χέρια του Κυρίου. Ανέθρεψε καλά την Εσθήρ. Της έδωσε υποστήριξη, θάρρος και έμπνευση. Όλοι έχουμε να παίξουμε έναν ρόλο και κάθε ρόλος είναι εξίσου σημαντικός και κρίσιμος.

Ο Κύριος έθεσε την Εσθήρ στον οίκο του βασιλιά για έναν σκοπό – να σώσει τους Ιουδαίους. Ακριβώς όπως έκανε Εκείνος με την Εσθήρ, ο Κύριος μάς θέτει εκεί όπου μπορούμε να βοηθήσουμε στην εκπλήρωση των σκοπών Του. Για τον λόγο αυτόν, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και άξιοι, όταν αντιμετωπίζουμε τις ευκαιρίες που Εκείνος παρουσιάζει.

Ευκαιρίες παντού

Ευκαιρίες να γίνουμε όργανα στα χέρια του Κυρίου είναι παντού γύρω μας. Ευθύνη μας είναι να είμαστε προετοιμασμένοι να ενεργούμε. Συχνά δεν γνωρίζουμε πότε ή πώς θα παρουσιαστούν αυτές οι ευκαιρίες. Πρέπει να ζούμε άξια για τη συντροφικότητα του Αγίου Πνεύματος και να έχουμε πρόθυμη καρδιά. Κατόπιν ο Κύριος θα μας καθοδηγεί να κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε.

Στο Διδαχή και Διαθήκες 35:3, ο Κύριος λέει στον Σίδνεϋ Ρίγκντον: «Έχω εξετάσει εσένα και τα έργα σου. Έχω ακούσει τις προσευχές σου και σε έχω προετοιμάσει για ένα μεγαλύτερο έργο».

Ο Κύριος μάς γνωρίζει και έχει ένα έργο για τον καθένα μας να κάνει. Μερικές φορές είναι ένα έργο που μόνον εμείς μπορούμε να κάνουμε. Αυτό το έργο μπορεί να είναι στο σπίτι ως γονείς που βοηθούν έναν γυιο ή κόρη που αγωνίζεται. Ή μπορεί να είναι εντός των ευθυνών μας της Εκκλησίας. Στην πραγματικότητα, μπορεί να γίνει οποτεδήποτε, οπουδήποτε και με οποιονδήποτε.

Ο Πρόεδρος Ντίτερ Ούχτντορφ, τότε Δεύτερος Σύμβουλος στην Πρώτη Προεδρία, είπε: «Ο Κύριος σας έδωσε τις ευθύνες σας για έναν λόγο. Υπάρχουν άνθρωποι και καρδιές που μόνον εσείς μπορείτε να προσεγγίσετε και να αγγίξετε. Ίσως κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να το κάνει με τον ίδιον τρόπο»².

Ο Πρόεδρος Ούχτντορφ είπε επίσης: «Καθώς μιμούμεθα το τέλειο παράδειγμα [του Σωτήρος], τα χέρια μας μπορούν να γίνουν τα χέρια Του. Τα μάτια μας, τα μάτια Του. Η καρδιά μας, η καρδιά Του»³.

Όπως η Εσθήρ, ο Μαροδοχαίος, ο Πρεσβύτερος Φέτζερ, η σύζυγός μου και πολλοί άλλοι, μπορούμε όλοι να γίνουμε όργανα στα χέρια του Κυρίου.