Με την καθοδήγηση του Κυρίου

Από τον Ντάρρελ Φρίμαν, Μέρυλαντ, Η.Π.Α

Εν μέσω αντιξοότητας, έμαθα ότι μπορώ να κάνω δύσκολα πράγματα.

Ως αναισθησιολόγος νοσοκόμος στο Ναυτικό των Η.Π.Α. κατά τη διάρκεια της πανδημίας της COVID-19, κινητοποιήθηκα και μου ανέθεσαν καθήκοντα στο νοσοκομείο εκτάκτου ανάγκης στο Συνεδριακό Κέντρο Τζέικομπ Τζάβιτς στη Νέα Υόρκη, παρέχοντας φροντίδα πρώτης γραμμής κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της έξαρσης της COVID-19 στην πόλη.

Καθώς άρχισα τα καθήκοντά μου, πολλές ανησυχίες γέμισαν τον νου μου. Ανησυχούσα ιδιαίτερα για τη φροντίδα των ασθενών και την καταπολέμηση αυτού του εξουθενωτικού ιού.

Ένιωθα σαν τον Νεφί «καθοδηγού[μενος] από το Πνεύμα χωρίς να γνωρίζω εκ των προτέρων τι θα έπρεπε να κάνω» (Νεφί Α΄ 4:6). Αυτή η σκέψη με βοήθησε να εμπιστεύομαι τον Επουράνιο Πατέρα και να προσεύχομαι συχνά ώστε να ακούω τη φωνή Του, να ακολουθώ τις οδηγίες Του και να δίνω την καλύτερη φροντίδα που μπορούσα στους ασθενείς μου.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης νύχτας που παρείχα φροντίδα, ένας ασθενής εισήχθη σε κρίσιμη κατάσταση. Καθώς οι συνάδελφοί μου και εγώ αρχίζαμε να αξιολογούμε την κατάστασή του, γρήγορα ανεκάλυψα ότι μπορούσε να επικοινωνεί μόνο στα Ισπανικά. Ήμουν ο μόνος εκεί που μιλούσε Ισπανικά, τα οποία είχα μάθει στην ιεραποστολή μου στη Βενεζουέλα.

Καθώς άρχισα να μιλώ στον ασθενή, ρώτησε αν όλα θα ήταν εντάξει. Τον καθησύχασα, λέγοντάς του ότι ελάμβανε την καλύτερη δυνατή φροντίδα. Κατάλαβα μια εμπιστοσύνη και παρηγοριά στα μάτια του. Καθ’ όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης νύχτας, τον επισκεπτόμουν συχνά στο προσκέφαλό του, κάνοντας εκτιμήσεις και παρέχοντας ενημερώσεις. Μέσα σε λίγες ημέρες, η κατάστασή του βελτιώθηκε σημαντικά και πήρε εξιτήριο.

Κατά τη διάρκεια της ανάθεσής μου, συνάντησα πολλούς ασθενείς οι οποίοι ως επί το πλείστον επικοινωνούσαν στα Ισπανικά. Η ικανότητά μου να τους μιλώ τους προσέφερε ανακούφιση και καθησύχαση κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του. 

Καθώς συλλογίζομαι αυτήν την εμπειρία της επιζήτησης ουράνιας καθοδήγησης για να δώσω στους ασθενείς την καλύτερη φροντίδα, θυμάμαι τη συμβουλή του Πρεσβυτέρου Μπρουκ Χέιλς των Εβδομήκοντα. Είπε ότι ο Επουράνιος Πατέρας συμμετέχει «στις λεπτομέρειες της ζωής μας» και ότι «δικαιούμεθα μίας συνεχούς ροής θεία καθοδήγηση μέσω της επιρροής και της έμπνευσης του Αγίου Πνεύματος»¹.

Ανεγνώριζα ενθουσιωδώς ότι η ικανότητά μου να μιλώ Ισπανικά ήταν εξίσου πολύτιμη με τις ιατρικές μου γνώσεις. Καθώς φρόντιζα τους άλλους, απέκτησα επίσης μία ξεκάθαρη προοπτική ότι εν τω μέσω αντιξοότητας και με την καθοδήγηση του Κυρίου, μπορώ να κάνω δύσκολα πράγματα.