บิดายุคสุดท้าย
พรของบิดาสำหรับทารกที่กำลังต่อสู้ของเรา
ลูกชายที่เพิ่งเกิดของเราอยู่ได้ไม่นานแต่เรารู้ดีว่าความผูกพันของเรากับเขาจะดำเนินต่อไปชั่วนิรันดร์
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
ถ่ายภาพประกอบโดยใช้ผู้แสดงแบบ
เมื่อหลายปีก่อน ครอบครัวของผมรอคอยอย่างมีความสุขกับการกำเนิดลูกชายของเรา แรนดอล์ฟ “เรย์” กิบสัน แต่ผลอัลตราซาวนด์เป็นเหมือนค้อนขนาดใหญ่ทุบเราตรงหัวใจ
เรย์ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัวใจขาดเลือด (Hypoplastic Left Heart Syndrome - HLHS) ซึ่งเป็นภาวะที่หัวใจซีกซ้ายมีพัฒนาการที่ผิดปกติ เลือดไม่สามารถหมุนเวียนให้หัวใจทำงานได้และมักเป็นอันตรายถึงชีวิตสำหรับทารก
ขณะที่ครอบครัวเรารับมือกับการวินิจฉัยโรคนี้ เพื่อนและครอบครัวของเราสวดอ้อนวอนเพื่อเรา อดอาหารเป็นครอบครัว ความรักและความห่วงใยหลั่งไหลเข้ามา เรายังคงมีความหวัง อย่างไรก็ตาม การติดตามผลหลังจากนั้นทำให้เราท้อใจมากขึ้นกล่าวคือ อาการของเรย์มีความรุนแรงมาก
แพทย์ผู้มีใจกรุณาปรึกษาหารือถึงทางเลือกต่างๆ ของเรา การยุติการตั้งครรภ์ไม่ใช่การตัดสินใจของเรา แต่เราต้องสร้างสมดุลระหว่างความปรารถนาที่จะให้ลูกชายของเรามีชีวิตอยู่—ถึงแม้จะลมๆ แล้งๆ —กับความเจ็บปวดที่เขาจะทนทุกข์จากการพยายามซ่อมแซมหัวใจของเขา ความพยายามที่จะรักษาเรย์ให้รอดชีวิตอาจนำไปสู่ความทุกข์ทรมานตลอดชีวิตและการเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย
ผมกับกาตี ภรรยาของผมตัดสินใจร่วมกับการสวดอ้อนวอนอย่างหนัก เราจะต้อนรับลูกชายของเราสู่โลกใบนี้ ดูแลเขาอย่างดี และปล่อยให้เขาจากไปอย่างสงบ คำมั่นสัญญาของเราต่อพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์และความเชื่อของเราในแผนแห่งความรอดช่วยเราตัดสินใจครั้งนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ได้เห็นลูกชายของเราเติบโตในครรภ์ โดยรู้ว่าความตายของเขาจะเกิดขึ้นหลังคลอด เรายังกังวลว่าลูกวัย 2 ขวบของเราจะรับมืออย่างไรกับการพบกับน้องชาย แล้วไปร่วมงานศพของเขาในสัปดาห์ต่อมา
เราเข้มแข็งขึ้นจากคำประกาศของพระเจ้าที่ว่า “แต่เด็กเล็กๆ บริสุทธิ์, โดยได้รับการชำระให้บริสุทธิ์โดยผ่านการชดใช้ของพระเยซูคริสต์” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 74:7)
กาตีและผมสามารถยืนยันได้ว่าปีที่เรารอคอยการกำเนิดของเรย์ช่วยให้เราเข้าใจความหมายที่แท้จริงของสามีและภรรยาที่แนบสนิทกัน ( ดู ปฐมกาล 2:24 และ หลักคำสอนและพันธสัญญา 42:22) เราพึ่งพากัน ยอมให้ความรักและความไว้วางใจช่วยให้เราอดทน เราทูลความรู้สึกภายในใจแด่พระผู้เป็นเจ้า ขอพลังที่จะดำเนินต่อไปและให้พระองค์ประทานพรแก่ครอบครัวของเราผ่านความเจ็บปวดนี้ ชีวิตสมรสของเราแข็งแกร่งขึ้น
ก่อนเรย์เกิด เราพบว่าเขาเอาส่วนก้นออกมาก่อน แพทย์กังวลว่าเขาจะไม่รอดจากการคลอดปกติ ดังนั้นพวกเขาจึงทำการผ่าคลอด ไม่กี่นาทีหลังคลอด ผมพร้อมด้วยอธิการและคนอื่นๆ อีกหลายคนให้พรฐานะปุโรหิตแก่เรย์นอกห้องผ่าตัด ระหว่างสถานการณ์ที่วุ่นวายและกระทบกระเทือนจิตใจ ผมพูดหลายประโยคและจบด้วย “ในพระนามของพระเยซูคริสต์ เอเมน” จากนั้นเรย์ก็ถูกล้างตัว ห่อ และพาไปส่งให้กับครอบครัวที่ห้องพัก
เพื่อความสบายใจ ผมพยายามนึกถึงถ้อยคำของพรแต่จำอะไรไม่ได้
เรย์มีชีวิตอยู่เป็นเวลา 24 ชั่วโมง 16 นาที ครอบครัวและเพื่อนๆ เข้ามาในห้องพัก อุ้มเรย์และมอบความรักให้กับเขา มันเป็นประสบการณ์เหลือเชื่อจริงๆ —วันเดียวที่เราจะมีกับลูกชายของเรา ผมชอบอุ้มเขา จูบเขา และเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เขา
เช้าวันรุ่งขึ้นลูกชายของเราก็สิ้นใจ เราอุ้มเขาไว้และรักเขาอย่างสุดหัวใจในชั่วโมงสุดท้ายของเขา
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาผมปรารถนาอย่างมากที่จะจดจำพรนั้นให้ได้ หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น การให้พรกินเวลาเพียงไม่กี่นาที แต่ผมจดจำถ้อยคำที่พูดในเช้าวันนั้นไม่ได้เลย
ผมคุกเข่าขอปาฏิหาริย์ แม้ไม่รู้ว่าจะมาหรือไม่ หลังจากสวดอ้อนวอน ผมหยิบดินสอขึ้นมา แล้วคำพูดเหล่านั้นก็หลั่งไหลเข้าสู่ความคิดผม
ประสบการณ์นี้ตอกย้ำศรัทธาของผมว่าม่านที่กั้นระหว่างชีวิตนี้กับชีวิตหลังความตายนั้นบางและเรายังคงสามารถติดต่อกับสมาชิกในครอบครัวที่ไม่ได้อยู่กับเราแล้ว
ผมได้เห็นปาฏิหาริย์ ผมรู้ว่าลูกชายของผมมีส่วนสำคัญในปาฏิหาริย์นั้น
ภรรยาของผมและผมยังคงสัมผัสได้ถึงการปลอบโยนจากสัญญาในโรม 8:18 “ข้าพเจ้าเห็นว่าความทุกข์ลำบากแห่งสมัยปัจจุบัน ไม่ควรจะเอาไปเปรียบกับศักดิ์ศรีซึ่งจะเผยให้แก่เราในอนาคต”