„Podążanie za przykładem Chrystusa. Troska o ludzi w potrzebie”, Liahona, marzec 2023.
Podążanie za przykładem Chrystusa. Troska o ludzi w potrzebie
Od produkcji żywności po reagowanie w sytuacjach kryzysowych i posługę — istnieje wiele sposobów okazywania miłości naszym bliźnim.
Uwierzę — Liz Lemon Swindle; nie wolno kopiować
Jako naśladowcy Jezusa Chrystusa członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich starają się żyć zgodnie z dwoma wielkimi przykazaniami: by miłować Boga i by kochać swych bliźnich (zob. Ew. Mateusza 22:37–39). Postępowanie zgodnie z tymi dwoma wielkimi przykazaniami i podążanie za przykładem Jezusa Chrystusa to wytyczne Kościoła i jego członków w okazywaniu troski potrzebującym.
W jaki więc sposób Kościół przyczynia się do troski o potrzebujących? I w jaki sposób członkowie mogą wziąć udział w tym wspaniałym dziele?
Sposoby pomocy
Jako członkowie Kościoła staramy się znaleźć ludzi w potrzebie i udzielać pomocy wszystkim dzieciom Boga bez względu na ich rasę, narodowość czy religię.
Troszczymy się o potrzebujących na wiele sposobów, między innymi:
-
Pościmy i wykorzystujemy ofiarę postną.
-
Posługujemy sobie nawzajem.
-
Mamy programy związane z nauką samowystarczalności.
-
Mamy globalne programy żywnościowe, edukacyjne, zdrowotne oraz programy zapewniające dostęp do czystej wody.
-
Reagujemy w sytuacjach kryzysowych.
-
Mamy projekty wolontariackie w lokalnych społecznościach.
Choć niektóre działania humanitarne Kościoła są zakrojone na szeroką skalę, nawet niewielkie wysiłki mogą wspólnie wywierać wielki wpływ. Oto kilka przykładów tego, jak członkowie Kościoła pomagają potrzebującym.
Począwszy od lutego 2022 r., święci w dniach ostatnich w Polsce zapewniali uchodźcom transport, żywność i schronienie.
Posługa pośród konfliktów
RaeAnn i Sterling Jarvisowie — członkowie Kościoła w Warszawie — nie wiedzieli, czego się spodziewać, kiedy zdecydowali się gościć uchodźców w swoim domu. Byli jednak gotowi pomagać w każdy możliwy sposób.
Wkrótce po rozpoczęciu konfliktu w Europie, ukraińska rodzina składająca się z pięciu osób stanęła u ich drzwi o godz. 1.00 w nocy. Przejechali prawie 800 km, aby znaleźć bezpieczne schronienie. Jarvisowie powitali w domu Marinę i Siergieja Bovtów oraz trójkę ich dzieci. Z czasem pokochali rodzinę Bovtów i okazali im prawdziwą troskę. „Kiedy dzielisz się miłością, ona rośnie”, powiedziała Marina o rodzinie Jarvisów. „Miłość zbliża nas do siebie nawzajem i do Pana”.
Jako członkowie Kościoła staramy się podążać za przykładem Zbawiciela, posługując otaczającym nam ludziom. Ludzie nie muszą uciekać przed wojną czy prześladowaniami, aby potrzebować pomocy. Każdy akt życzliwości z naszej strony — bez względu na to, jak mały — może mieć dobry wpływ na czyjeś życie.
Społeczność, w której ludzie dzielą się ze sobą
W należącym do Kościoła gospodarstwie rolnym w Laie na Hawajach ponad 310 rodzin zajmuje się uprawą na własne potrzeby. Na działkach o powierzchni około 5 tys. metrów kwadratowych rodziny te uprawiają taro, tapiokę, bataty, chlebowiec, gujawę i inne rośliny wyspiarskie.
Gospodarstwo jest zarządzane przez parę misjonarską przy wsparciu innych misjonarzy i członków. Ci wolontariusze uczestniczą przy oczyszczaniu ziemi, przygotowaniu gleby do sadzenia oraz uczą podstawowych umiejętności rolniczych.
Dzięki tym misjonarzom, członkom i wolontariuszom wielu ludzi zamieszkujących Hawaje może lepiej zadbać o swój byt, gdy brakuje pracy. Społeczność jest silniejsza, gdy ludzie wspólnie dbają o to gospodarstwo i dzielą zbiory.
Kościelne projekty humanitarne przyczyniają się do bezpieczeństwa żywnościowego, zapewnienia wykształcenia, czystej wody i opieki medycznej milionom ludzi na całym świecie. Kościół oferuje również wiele materiałów, które wspomagają samowystarczalność: spichlerze biskupów, centra zatrudnienia, sklepy Deseret Industries, doradztwo Służb Pomocy Rodzinie, kursy samowystarczalności oraz należące do Kościoła gospodarstwa i sady, takie jak to gospodarstwo uprawne w Laie na Hawajach. Projekty te są często wspomagane przez członków i misjonarzy, których czas, talenty i inne zasoby darowane bezinteresownie, mają ogromny wpływ na ludzi w potrzebie.
Akt przyjaźni
W 2021 roku około 200 członków Kościoła zareagowało na wołanie o pomoc. Udali się do centrów w Niemczech, Stanach Zjednoczonych i innych miejscach, aby pomóc obsłużyć około 55 tys. uchodźców z Afganistanu.
Wielu wolontariuszy służyło w tych centrach przez dwa lub trzy tygodnie, a niektórzy pozostali jeszcze dłużej. Członkowie Kościoła zaspokoili pilne potrzeby tych, którzy szukali schronienia, zapewniając im jedzenie, ubrania i inne rzeczy.
Siostry ze Stowarzyszenia Pomocy w Niemczech zauważyły, że niektóre Afganki używają koszul swoich mężów, aby zastąpić tradycyjne nakrycia głowy, które straciły w wyniku zagubienia lub zniszczenia podczas zamieszania na lotnisku. Te siostry ze Stowarzyszenia Pomocy uszyły wspólnie tradycyjne muzułmańskie ubrania dla potrzebujących kobiet — okazały w ten sposób życzliwość i szacunek, nie zważając na różnice religijne.
Siostra Sharon Eubank, dyrektor Służb Charytatywnych ŚwDO, powiedziała: „Nasze osobiste wysiłki nie muszą koniecznie wymagać nakładów pieniężnych ani udania się do odległych miejsc; potrzebne jest przewodnictwo Ducha Świętego i ochotne serce, aby powiedzieć Panu: ‘Oto jestem, poślij mnie’ [Ks. Izajasza 6:8]”1.
Pragnienie służby w reakcji na klęski żywiołowe jest powodem, dla którego Kościół często jako jeden z pierwszych rusza z pomocą — zarówno tymczasową, jak i długoterminową. Praca członków i misjonarzy Kościoła sprawia, że osoby potrzebujące czują się bezpiecznie, otrzymują fizyczną i psychologiczną pomoc oraz odczuwają miłość Boga dzięki dobroci bliźnich.
A gdzie jest dziewięciu? — Liz Lemon Swindle, kopiowanie zabronione
Powołani do pracy
Doktryna i Przymierza 4:3 mówi: „Jeśli pragniecie służyć Bogu, jesteście powołani do pracy”. W obliczu tego wszystkiego, co robi Kościół, istnieje wiele sposobów służby.
Wiele zorganizowanych wysiłków Kościoła, aby pomagać potrzebującym, jest możliwe jedynie dzięki służbie misjonarzy i członków. Nie każdy jest w stanie przyjąć rodzinę uchodźców, zadbać o fizyczne potrzeby bliźnich lub porzucić wszystko, aby pomóc ofiarom katastrofy. Każda osoba ma jednak do odegrania swoją rolę, a wkład każdego człowieka jest odczuwalny i ceniony.
Jednym z najważniejszych sposobów udzielania się członków w tym dziele jest ofiara postna i datki na cele humanitarne. Te święte darowizny są wykorzystywane do pomocy osobom najbardziej potrzebującym i wywierają ogromny wpływ na życie beneficjentów tej pomocy. Członkowie Kościoła mogą służyć na misjach humanitarnych, prowadzić kursy samowystarczalności i być wolontariuszami w spichlerzach biskupa i sklepach Deseret Industries. Możecie również troszczyć się o potrzebujących poprzez lokalnie wykonywaną służbę, oddawanie krwi, przydziały posługi, modlitwę itd.
Wszyscy jesteśmy powołani do tej pracy. Jesteśmy powołani, aby podążać za przykładem Jezusa Chrystusa oraz kochać Boga i naszych bliźnich. Jedyne, czego potrzebujemy, to ochotne serce.