„Żydowskie zwyczaje pogrzebowe”, Liahona, marzec 2023.

Żydowskie zwyczaje pogrzebowe

Łazarz, Marta i Maria byli rodzeństwem, które mieszkało w Betanii. Byli przyjaciółmi Zbawiciela, a On wielokrotnie ich odwiedzał. W pewnym momencie Swojej posługi Jezus opuścił Judeę, gdzie znajdowała się Betania, ponieważ Żydzi w tym rejonie chcieli Go zabić (zob. Ew. ana 10:39–40). Kiedy Jezus był daleko, Łazarz zachorował i zmarł. Został pochowany według żydowskiego zwyczaju (zob. Ew. Jana 11:1–17).

Oto niektóre ze zwyczajów, których prawdopodobnie przestrzegano, gdy Łazarz zmarł i podczas jego pochówku.

płyn wylewany na rękę — Po śmierci zamykano oczy zmarłego. Ciało było obmywane wonnościami takimi, jak nard, mirra i aloes (zob. Ew. Łukasza 23:56; Ew. Jana 19:38–40).

ludzie stojący obok ciała owiniętego w materiał — Ciało było zawijane w materiał i zabierane do domu rodzinnego, gdzie mogli przyjść krewni i sąsiedzi (zob. Dzieje Apostolskie 9:37).

ciało niesione na noszach — Zazwyczaj w ciągu ośmiu godzin od śmierci ciało było zabierane do grobu na noszach, aby wszyscy mogli je zobaczyć (zob. Ew. Łukasza 7:12–14). Kobiety przewodziły takiej procesji. Członkowie rodziny rozrywali swoje ubrania na znak żałoby.

kobieta wchodząca do otwartego grobowca — Niektóre grobowce były wykuwane w skale (zob. Ew. Mateusza 27:58–60). Grobowce miały mały otwór, przez co ludzie musieli się pochylić, aby wejść do środka.

ciało leżące na kamiennej ławie w grobowcu — Ciało kładziono na kamiennej ławie. Grób był zakrywany dużym okrągłym kamieniem, aby zapobiec wejściu do środka złodziei i zwierząt¹.

Po tym, jak Jezus wskrzesił Łazarza z martwych, Jego uczniowie mieli potężny powód do nadziei, a nie tylko do smutku z powodu utraty bliskiej osoby. Nie mogli zaprzeczyć, że dzięki Jezusowi Chrystusowi „mogiła nie odniosła zwycięstwa, i […] śmierci [odebrano] jej żądło” (Ks. Mosjasza 16:7).