Czy wiesz, dlaczego jako chrześcijanin wierzę w Chrystusa?

Starszy Ahmad S. Corbitt

Siedemdziesiąty

Jezus Chrystus musiał cierpieć, umrzeć i powstać z martwych, aby odkupić całą ludzkość od śmierci fizycznej i dać życie wieczne z Bogiem.

Wiele lat temu pewnego wieczoru po pracy wsiadłem do autobusu, którym zwykle jeżdżę z Nowego Jorku do New Jersey. Kobieta, obok której usiadłem, zauważyła, co piszę na komputerze i zapytała: „Wierzy Pan w […] Chrystusa?”. Odrzekłem: „Tak, wierzę!”. Kiedy rozmawialiśmy, dowiedziałem się, że właśnie przeprowadziła się w tę okolicę ze swojego pięknego kraju w Azji, aby pracować w bardzo konkurencyjnej branży informatycznej w Nowym Jorku.

Naturalnie zapytałem: „Czy wie pani, dlaczego jako chrześcijanin wierzę w Jezusa Chrystusa?”. Ona również w naturalny sposób zareagowała i poprosiła mnie, abym jej o tym opowiedział. Kiedy jednak zacząłem mówić, miałem jeden z takich momentów, kiedy umysł zalewa wiele myśli. To był pierwszy raz, kiedy wyjaśniałem założenia chrześcijaństwa komuś, kto jest bardzo nieobeznany z tematem i bardzo inteligentny. Nie mogłem po prostu powiedzieć: „Podążam za Jezusem Chrystusem, ponieważ On dobrowolnie cierpiał i umarł za moje grzechy”. Mogła się zastanawiać: „Czy Jezus musiał umrzeć? Czyż Bóg nie mógłby po prostu wybaczyć i oczyścić nas z naszych grzechów, gdybyśmy Go o to poprosili?”.

Jak byście zareagowali w kilka minut? Jak wytłumaczylibyście tę prawdę przyjacielowi? Wy, dzieci i młodzieży: czy moglibyście później zapytać rodziców lub przywódcę o to, dlaczego Jezus musiał umrzeć? Bracia i siostry, muszę wam coś wyznać: mimo całej wiedzy, którą posiadałem na temat doktryny, historii, zasad Kościoła i tym podobnych spraw, w tamtym czasie, odpowiedź na to kluczowe pytanie nie przyszła mi łatwo. Tego dnia postanowiłem bardziej skupić się na tym, co ma największe znaczenie dla życia wiecznego.

Cóż, poinformowałem moją nową znajomą¹, że oprócz ciała mamy również ducha, i że Bóg jest Ojcem naszych duchów². Powiedziałem jej, że żyliśmy z naszym Ojcem Niebieskim, zanim narodziliśmy się w tym doczesnym świecie³. Ponieważ On kocha ją oraz wszystkie Swoje dzieci, przygotował dla nas plan, abyśmy mogli otrzymać ciało na obraz Jego pełnego chwały ciała⁴, abyśmy mogli być częścią rodziny⁵ i powrócić do Jego pełnej miłosierdzia obecności, żeby cieszyć się życiem wiecznym z naszymi rodzinami⁶, tak jak On⁷. Jednakże, powiedziałem, napotkamy dwie główne przeszkody w tym, siłą rzeczy, upadłym świecie⁸: (1) śmierć fizyczną — oddzielenie naszego ciała od naszego ducha. Oczywiście moja rozmówczyni była świadoma, że wszyscy umrzemy. I (2) śmierć duchową — oddzielenie nas od Boga, ponieważ nasze grzechy, błędy i wady jako śmiertelników oddalają nas od Jego świętej obecności⁹. Rozumiała także to.

Poinformowałem ją, że wynikało to z prawa sprawiedliwości. To wieczne prawo wymaga, aby wieczna kara została poniesiona niczym zapłata za każdy z naszych grzechów lub pogwałcenie Bożych praw czy prawdy. W przeciwnym razie nigdy nie moglibyśmy powrócić do życia w Jego świętej obecności¹⁰. Byłoby to niesprawiedliwe, a Bóg „nie może zaprzeczać sprawiedliwości”¹¹. Rozumiała to, ale z łatwością pojęła, że Bóg jest także miłosierny, kochający i skory, aby przynieść nam życie wieczne¹². Poinformowałem moją znajomą, że mieliśmy mieć również podstępnego, potężnego przeciwnika — źródło zła i kłamstw — który będzie nam się przeciwstawiał¹³. Przeto musiałby zbawić nas ktoś, kto ma nieskończoną boską moc, aby pokonać wszystkie te przeciwności i przeszkody¹⁴.

Następnie podzieliłem się z nią dobrą nowiną — „[radością] wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu”¹⁵ — o tym, że „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”¹⁶. Świadczyłem mojej znajomej i świadczę wam, że Jezus Chrystus jest Zbawicielem, że musiał cierpieć, umrzeć i powstać z martwych, aby — poprzez Swoje nieskończone Zadośćuczynienie — odkupić całą ludzkość od śmierci fizycznej¹⁷ i dać życie wieczne z Bogiem i naszymi rodzinami¹⁸ wszystkim, którzy za Nim podążą. Księga Mormona głosi: „Tak więc Bóg […] [odniósł] zwycięstwo nad śmiercią, dając Synowi moc wstawienia się za dziećmi ludzkimi […]; będąc przepełniony [miłosierdziem i] współczuciem […], zerwawszy więzy śmierci, wziąwszy na siebie ich niegodziwości i wykroczenia, odkupiwszy ich i zaspokoiwszy wymagania sprawiedliwości”¹⁹.

Kroki, które Bóg objawił, a które musimy podjąć, aby podążać za Jezusem i otrzymać życie wieczne, nazywane są doktryną Chrystusa. Zaliczają się do nich: wiara w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, pokuta, chrzest [w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich], otrzymanie daru Ducha Świętego i wytrwanie do końca²⁰. Powiedziałem o tych krokach mojej znajomej, a oto kilka sposobów, na jakie prorocy i apostołowie nauczali niedawno o tym, jak doktryna Chrystusa może błogosławić wszystkie dzieci Boga.

Prezydent Russell M. Nelson powiedział: „Czysta doktryna Chrystusa ma moc. Zmienia życie wszystkich, którzy ją rozumieją i starają się ją wprowadzić w swoje życie”²¹.

Starszy Dieter F. Uchtdorf nauczał: „[Przewodnik] Dla wzmocnienia młodzieży śmiało głosi doktrynę […] Chrystusa [i] odważnie zachęca was [młodzieży] do dokonywania wyborów w oparciu o [nią]”²².

Starszy Dale G. Renlund nauczał: „Zapraszamy misjonarzy, aby czynili to samo, o co proszą nauczane przez nich osoby: stosowanie doktryny Chrystusa w swoim życiu oraz wstąpienie na ścieżkę przymierza i pozostawanie na niej”²³.

Doktryna Chrystusa wzmacnia tych, którzy zmagają się z trudnościami lub nie czują przynależności do Kościoła, ponieważ doktryna pomaga im, jak powiedział Starszy D. Todd Christofferson, utwierdzić się w przekonaniu, że „Jezus Chrystus umarł za [nich] [i] kocha [ich]”²⁴.

Rodzice, jeśli wasze dziecko zmaga się z jakąś zasadą ewangelii lub nauką proroka, proszę opierajcie się wszelkim formom oszczerstwa²⁵ lub sprzeciwu względem Kościoła lub jego przywódców. To słabsze, świeckie podejście uwłacza godności i jest zabójcze dla długotrwałej wierności waszego dziecka²⁶. Stawanie w obronie waszego cennego dziecka lub bycie jego orędownikiem bardzo dobrze o was świadczy. Jednak moja żona, Jayne, i ja wiemy z własnego doświadczenia, że nauczanie ukochanego dziecka, dlaczego wszyscy rozpaczliwie potrzebujemy Jezusa Chrystusa oraz jak stosować Jego radosną doktrynę, wzmocni je i uzdrowi. Zwróćmy je ku Jezusowi, który jest jego prawdziwym orędownikiem u Ojca. Apostoł Jan nauczał: „Kto trwa w [nauce Chrystusowej], ten ma i Ojca, i Syna”. Następnie ostrzegał nas, abyśmy czuwali na wypadek, „jeżeli ktoś przychodzi do [nas] i nie przynosi tej nauki”²⁷.

Jayne i ja niedawno odwiedziliśmy pustynię, na której Mojżesz trzymał miedzianego węża przed wędrującymi, zbłąkanymi dziećmi Izraela. Pan obiecał uzdrowić wszystkich, którzy zostali ukąszeni przez jadowite węże, jeśli tylko spojrzą na ten miedziany symbol²⁸. Niosąc przed nami doktrynę Chrystusa, prorok Pana czyni to samo, „aby [uzdrawiać] narody”²⁹. Niezależnie od tego, jakich ukąszeń, trucizn czy zmagań doznamy na tym doczesnym pustkowiu, nie bądźmy jak ci, którzy w starożytności i obecnie mogli zostać uzdrowieni, ale niestety „nie chcieli spojrzeć, [ponieważ] nie wierzyli, że może ich to uzdrowić”³⁰. Księga Mormona potwierdza: „I teraz […] to jest ta droga; i nie ma żadnej innej drogi ani innego imienia danego pod niebem, poprzez które człowiek może być zbawiony w królestwie Boga. Oto taka jest doktryna Chrystusa”³¹.

Tamtego wieczoru w New Jersey, kiedy dzieliłem się powodami, dla których potrzebujemy Jezusa Chrystusa i Jego doktryny, zyskałem nową siostrę, a moja znajoma — nowego brata. Czuliśmy niosące pokój potwierdzające świadectwo Ducha Świętego. Oczywiście poprosiłem ją o jej dane kontaktowe i zaprosiłem do kontynuowania rozmowy z naszymi misjonarzami. Uczyniła to z radością.

„Przeto jak ważne jest uświadomienie tego mieszkańcom ziemi”, głosi Księga Mormona — aby kochać, dzielić się i zapraszać³², w miarę jak gromadzimy Izrael we wszystkich naszych społecznościach i rodzinach — „aby wiedzieli, że żadne ciało nie mogłoby żyć w obecności Boga, gdyby nie zasługi i miłosierdzie, i łaska [i doktryna] Świętego Mesjasza”³³. W imię Jezusa Chrystusa, amen.