„Nasze powołanie, aby dzielić się ewangelią Zbawiciela”, Liahona, lipiec 2023.

Nasze powołanie, aby dzielić się ewangelią Zbawiciela

Starszy Quentin L. Cook

Kworum Dwunastu Apostołów

Jako słudzy Boga jesteśmy powołani, aby dzielić się nadzieją, którą Zbawiciel oferuje poprzez Swoje życie, nauki, Zadośćuczynienie i przywróconą ewangelię.

dwóch misjonarzy spoglądających na tablet

Kiedy byliśmy młodymi misjonarzami w Anglii, wraz z moim towarzyszem nauczałem mężczyznę, który doświadczył strasznych i zagrażających życiu wydarzeń podczas II wojny światowej. Był zaangażowany w konflikt zbrojny na lądzie, a następnie przeżył niszczycielski atak na statek, którym płynął, zanim wrócił do Anglii. Kiedy w końcu przybył do Anglii, był tak przepełniony emocjami i wdzięcznością za bezpieczny powrót do domu, że uklęknął, pocałował ziemię i złożył dziękczynienie.

Kiedy nauczaliśmy go o Przywróceniu i opisaliśmy Pierwszą Wizję Józefa Smitha, zapłakał. Ze łzami w oczach opisał przemożne świadectwo, które otrzymał. Wyjaśnił, że przesłanie Przywrócenia przywołało w nim uczucia podobne do tego, co czuł, kiedy bezpiecznie powrócił na angielską ziemię. Czuł, że ma wieczne przeznaczenie.

„Przywrócona ewangelia oferuje dokładnie to światło, którego dzieci Boże potrzebują w burzliwych czasach”, mówi Starszy Quentin L. Cook (górny rząd, piąty od prawej), który służył w Misji Brytyjskiej ze Starszym Jeffreyem R. Hollandem (górny rząd, siódmy od lewej).

Po prawej: zdjęcie dzięki uprzejmości autora

Nasze powołanie jako sług Boga

Jako członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jesteśmy sługami Boga. Naszą misją jako Jego sług jest dzielenie się z ludźmi — takimi jak ci, których nauczałem w Anglii — nadzieją, jaką Zbawiciel oferuje poprzez Swoje życie, nauki, Zadośćuczynienie i przywróconą ewangelię (zob. III Nefi 27:13–14). Nie jest to łatwe zadanie w świecie pełnym zwątpienia, rozpaczy i ciemności, ale przywrócona ewangelia oferuje dokładnie to światło, którego dzieci Boże potrzebują w burzliwych czasach.

Prezydent Russell M. Nelson oświadczył, że świat potrzebuje ewangelii Jezusa Chrystusa bardziej niż kiedykolwiek wcześniej: „Jego ewangelia jest jedyną odpowiedzią, kiedy wielu ludzi na świecie jest oszołomionych strachem […]. Podkreśla to naglącą potrzebę postępowania zgodnie ze wskazówką, którą Pan dał Swoim uczniom, aby ‘idąc na cały świat, [głosili] ewangelię wszystkiemu stworzeniu’ [Ew. Marka 16:15, wyróżnienie dodane; zob. także Ew. Mateusza 28:19]. Mamy święty obowiązek dzielenia się mocą i pokojem Jezusa Chrystusa ze wszystkimi, którzy będą słuchać i będą pozwalać Bogu zwyciężyć w ich życiu”. Prezydent Nelson dodał: „Każdy z nas ma rolę do odegrania w gromadzeniu Izraela”¹.

siostry misjonarki i para patrząca w telefon

Jednym ze sposobów, w jaki wypełniamy tę rolę, jest przyjmowanie powołań do pełnoetatowej służby misjonarskiej. Wiemy, jak niedawno podkreślił to Prezydent Nelson, że odpowiedzialność za pełnoetatową pracę misjonarską spoczywa głównie na młodych mężczyznach, którzy zostali zachowani na zgromadzenie Izraela w dniach ostatnich. Praca misjonarska jest dla nich „obowiązkiem kapłańskim”. Chociaż praca misjonarska jest fakultatywna dla młodych kobiet, Prezydent Nelson poprosił je, aby zapytały Pana, czy chciałby, aby one również służyły. „To, co dokładacie od siebie do tego dzieła, jest wspaniałe!”, powiedział. I, oczywiście, Pan potrzebuje starszych par, aby służyły, o ile pozwalają na to okoliczności. „Ich wysiłki”, jak powiedział Prezydent Nelson, „są po prostu niezastąpione”².

Innym sposobem, w jaki wypełniamy naszą rolę w gromadzeniu Izraela, jest pamiętanie o naszym przymierzu, że będziemy „stać jako świadkowie Boga o każdej porze i we wszystkim” (Ks. Mosjasza 18:9). Nie potrzebujemy pełnoetatowego powołania misjonarskiego, aby stać jako świadkowie. Kiedy żyjemy zgodnie z ewangelią, kochamy i służymy bliźnim, stoimy niezachwiani w obliczu pokus i prześladowań oraz składamy świadectwo słowem i czynem, wtedy przyciągamy innych ludzi do Jezusa Chrystusa.

Dzielenie się ewangelią może wydawać się przytłaczające nawet dla tych, którzy już służyli na misji. Jednak kiedy mamy silne świadectwo o Zbawicielu i Przywróceniu, nie sposób nie składać świadectwa o tym, co wiemy.

Znaczenie świadectwa

W jaki sposób wzmacniamy nasze świadectwo, abyśmy mogli stać się skutecznymi misjonarzami? Musimy po prostu podążać za radami naszego żyjącego proroka. Nasze świadectwa wzrastają, gdy:

Przyśpieszamy nasz duchowy rozpęd³.
Znajdujemy czas dla Pana⁴.
Wzmacniamy naszą duchową podstawę⁵.
Pozwalamy Bogu zwyciężyć w naszym życiu⁶.
Słuchamy Jezusa⁷.

Studiując słowa Prezydenta Nelsona i słuchając jego rad, wzmocnimy nasze świadectwo o Zbawicielu i Jego ewangelii, o roli, jaką Prorok Józef Smith odegrał w Przywróceniu, o prawdziwości Księgi Mormona oraz o powołaniu współczesnych proroków i apostołów. Wzmocnione świadectwo przygotuje nas — i wzmocni nasze pragnienie — abyśmy zważali na prorocze wezwanie Prezydenta Nelsona, aby gromadzić Izrael po obu stronach zasłony.

Aby skutecznie dzielić się ewangelią, nie musimy być utalentowanymi oratorami. Nie musimy znać wszystkich najdrobniejszych szczegółów doktryny ewangelii. Nie musimy uczyć się na pamięć dziesiątków fragmentów z pism świętych. Nie musimy nawet być dobrze wykształceni. Te rzeczy pomagają nam dzielić się naszym przesłaniem, ale prawdziwa moc nawrócenia wynika z pokornego serca, żywego świadectwa i potwierdzającego świadectwa Ducha Świętego.

Prorok Józef Smith powiedział, że „żaden człowiek nie może głosić ewangelii bez Ducha Świętego”⁸.

„Ogień w moich kościach”

W 1830 roku, po usłyszeniu, jak misjonarze nauczają przesłania przywróconej ewangelii, Brigham Young chciał sam się przekonać o prawdzie tego, czego nauczali. Metodycznie studiował Księgę Mormona, jak również analizował charakter tych, którzy świadczyli o niej i o Proroku Józefie Smithie.

Coś w tych pierwszych misjonarzach poruszyło serce i duszę Brighama. „Ich świadectwo było jak ogień w moich kościach”, powiedział⁹.

Jeden z tych misjonarzy, Eleazer Miller, był członkiem Kościoła od zaledwie czterech miesięcy¹⁰. We współczesnej gwarze misjonarskiej był jeszcze „zielony” i nie był dobrym mówcą. Jednak to nie miało znaczenia.

Wiele lat później Prezydent Brigham Young oświadczył: „Kiedy ujrzałem, jak człowiek bez elokwencji, czyli talentu do publicznego przemawiania, mógł jedynie powiedzieć: ‘Wiem dzięki mocy Ducha Świętego, że Księga Mormona jest prawdą [i] że Józef Smith jest prorokiem Pana’ — emanujący od niego Duch Święty, [oświecił] moje zrozumienie, a światło, chwała i nieśmiertelność stanęły przede mną”.

Prezydent Young powiedział, że był otoczony i napełniony tym światłem i chwałą oraz że sam wiedział, iż świadectwo Eleazera jest prawdziwe.

Prezydent Young powiedział: „Świat z całą swą mądrością i mocą, z całą chwałą i złoconym pocztem królów i władców blednieje w nicość w porównaniu z prostym, nieupiększonym świadectwem sługi Bożego”¹¹.

Jak ogromna jest nasza radość

Prorok Józef Smith oświadczył: „Koniec końców, naszym największym i najważniejszym obowiązkiem jest głosić Ewangelię”¹².

Szanowanie naszych przymierzy jako członków królestwa Boga obejmuje dzielenie się ewangelią Jezusa Chrystusa. Dzielenie się ewangelią jest jednym z najwyższych wyrazów miłowania bliźniego jak siebie samego (zob. Ew. Mateusza 22:37–39). Dzielenie się ewangelią jest wielkim poleceniem Zbawiciela.

Ci z nas, którzy pomogli przyprowadzić dusze do Chrystusa, zakosztowali wiecznej radości obiecanej tym, którzy trudzą się, aby zbawić dzieci Boga (zob. Doktryna i Przymierza 18:15–16). Nadal wspominam moją pełnoetatową służbę, kiedy byłem młodym misjonarzem w Anglii — towarzyszy, z którymi służyłem, ludzi, których spotkaliśmy, cennych synów i córki Boga, których pomogliśmy przyprowadzić do Jego stada. Moje życie nigdy nie było już potem takie samo.

Na podstawie mojego osobistego doświadczenia powtarzam obietnicę Pierwszego Prezydium dla tych, którzy „prawdę [niosą] w świat”¹³, czy to w kraju, czy za granicą: „Pan [was] wynagrodzi i wielce [was] pobłogosławi, gdy pokornie i [pełni] modlitwy [będziecie] Jemu służyć. W pracy pośród Jego dzieci czeka na [was] szczęście, jakiego nigdy dotąd nie [doświadczyliście]”¹⁴.