Ալմա 4

Հպարտության գայթակղության քարը

Հպարտությունը համեստության բացակայությունն է և ստիպում է մարդկանց իրենց վեր դասել կամ հակադրվել ուրիշներին կամ Աստծուն (տես «Հպարտություն» Սուրբ գրքերի ուղեցույցում, scriptures.ChurchofJesusChrist.org)։ Մտածեք հպարտության մասին, որն այսօր տեսնում եք աշխարհում, և այն բացասական ազդեցությունների մասին, որ այն ունի ձեզ վրա և ձեզ շրջապատող մարդկանց վրա։ Ալմայի ժամանակաշրջանում Փրկչի Եկեղեցու որոշ անդամների հպարտությունն ու հակառակությունը հանգեցրին նրան, որ Եկեղեցին թերացավ իր առաջընթացի մեջ։ Արդյունքում Ալման որոշեց հրաժարվել գլխավոր դատավորի պաշտոնից, որպեսզի նվիրվի Աստծո խոսքը քարոզելու գործին։ Այս դասը կօգնի ձեզ Աստծո խոսքն օգտագործել հպարտությունը և հակառակությունը հաղթահարելու համար։

Գայթակղության քարը

Հիշեք, թե երբ եք սայթաքել կամ գայթակղվել։ Հիշո՞ւմ եք, թե ինչի պատճառով եք սայթաքել։ Կյանքում մենք երբեմն սայթաքում ենք այնպիսի բաների վրայով, որոնք կարելի է «գայթակղության քարեր» անվանել։ Դա ճիշտ է նաև հոգևոր առումով։

Մի քանի խորանարդ նկարեք և պիտակավորեք դրանք այնպիսիբաներով, որոնք կարող են ստիպել երիտասարդներին հոգևորապես սայթաքել Օրինակ՝ ոմանք գուցե դժվարանան ականջ դնել մարգարեին կամ հնազանդվել Իմաստության խոսքին։

Մտածեք այդ բաների պատճառով գայթակղվելու հետևանքների մասին։ Խորհեք, թե ինչու է անհրաժեշտ Աստծո օգնությունը այս գայթակղության քարերը նկատելու, դրանցից խուսափելու և դրանք հաղթահարելու համար։

Ալմայի ժողովուրդը վերջերս մեծ կորուստներ էր ունեցել լամանացիների հետ պատերազմում։ Իրենց չարչարանքների շնորհիվ նրանք «զարթնեցվեցին ի հիշողություն իրենց պարտականությունների», և շատ մարդիկ մկրտվեցին (տես Ալմա 4.1–5)։ Սակայն նրանց խաղաղությունը երկար չտևեց, քանի որ նրանք սկսեցին հոգևորապես սայթաքել։

Կարդացեք Ալմա 4.6–8 հատվածները և փնտրեք, թե Եկեղեցու ղեկավարներն ինչու էին անհանգստացած։

• Ըստ ձեզ՝ Եկեղեցու ղեկավարներն ինչո՞ւ էին «դառնորեն վշտացած» (Ալմա 4.7) մարդկանց աճող հպարտությունից։

Նախագահ Էզրա Թաֆտ Բենսոնն (1899–1994) ուսուցանել է.

Հպարտությունը գայթակղության մեծ քար է Սիոնի համար։ Կրկնում եմ։ հպարտությունը գայթակղության մեծ քար է Սիոնի համար (Էզրա Թաֆտ Բենսոն, «Զգուշացեք հպարտությունից», Ensign, մայիս 1989թ․, 7)։

Մի մեծ խորանարդ պատկերեք, որը ներկայացնում է հպարտության գայթակղության քարը։ Խորանարդի վրա գրեք հետևյալ հարցերի պատասխանները․

• Ըստ ձեզ՝ հպարտությունն ինչպե՞ս կարող է ստիպել մարդուն հոգևոր առումով սայթաքել։

• Հպարտությունն ի՞նչ եղանակներով է հետ պահում մեզ Փրկչին ավելի նմանվելուց։

Ալմա 4 գլխի ուսումնասիրությունը շարունակելու ընթացքում մտածեք, թե հպարտությունն ինչպես կարող է գայթակղության քար լինել ձեզ համար, և ինչ կարող եք անել այն հաղթահարելու համար։

Կարդացեք Ալմա 4.8–12 հատվածները և փնտրեք, թե որոնք են հպարտության հետևանքները Եկեղեցում։ Նկատի ունեցեք, որ գժտություն նշանակում է զայրացած կամ դառը տարաձայնություն կամ հակառակություն։ Նենգամտությունը չարիք գործելու ցանկությունն է կամ թշնամությունը։

1. Պատասխանեք հետևյալ հարցերին.

   • Որո՞նք էին հպարտության հետևանքները Եկեղեցում։

   • Ինչո՞ւ են այդ գործողություններն անհարիր Փրկչի Եկեղեցու անդամներին։

   • Դրանք ի՞նչ ազդեցություն ունեցան Եկեղեցուն չպատկանող մարդկանց վրա։

Խուսափեք հպարտությունից և հակառակությունից

Նախագահ Էզրա Թաֆտ Բենսոնն ուսուցանել է.

Հպարտության հակաթույնը համեստությունն է, հեզությունը, հնազանդությունը [տես Ալմա 7.23]: (Էզրա Թավտ Բենսոն, «Զգուշացեք հպարտությունից», Ensign, մայիս 1989թ․, 6)

Կարդացեք Ալմա 4.13–14 և փնտրեք, թե ինչ արեցին Եկեղեցու որոշ անդամներ՝ հպարտությունից խուսափելու և հավատարիմ մնալու համար։ Նկատի ունեցեք, որ խոնարհություն բառը հատված 13-ում վերաբերում է ավելի համեստ ու հեզ դառնալուն։

Ձեր նկարած գայթակղության քարի շուրջը գրեք Ալմա 4.13–14 հատվածների Քրիստոսանման մոտեցումները կամ գործողությունները, որոնք կարծում եք, որ կարող են օգնել մեզ հաղթահարել կամ դիմակայել հպարտությանը։

• Հատված 13–14-ի ո՞ր գործողություններն ու մոտեցումներն են հիշեցնում ձեզ Հիսուս Քրիստոսի մասին։

• Այդ մոտեցումների զարգացումը և այդ գործողությունների ձեռնարկումը ինչպե՞ս կարող են օգնել մեզ ավելի նմանվել Նրան։

• Տեսե՞լ եք, թե ուրիշներն ինչպես են ապրում Քրիստոսանման այդ մոտեցումներով կամ գործողություններով, և ինչպե՞ս է դա ազդել ձեզ վրա։

Մտածեք ձեր կյանքում առկա հպարտության կամ հակառակության մասին։ Մտածեք, թե ինչ կարող եք անել՝ Փրկչի օրինակին հետևելու համար։ Ի՞նչ կարող եք անել խնդիրը նվազեցնելու և լուծման մաս դառնալու համար։

Ալման որոշեց, որ պետք է իր ժամանակը ծախսի մարդկանց հոգևորապես օգնելու վրա։ Նա դատավորի աթոռը հանձնեց Նեփիային՝ պահպանելով քահանայապետի պաշտոնը (տես Ալմա 4.15–18)։

Կարդացեք Ալմա 4.19 հատվածը և փնտրեք, թե ինչ գիտեր Ալման, որը կարող էր «տապալել» հպարտությունը և հակառակությունը մարդկանց շրջանում։ Կարող եք դիտել նաև «Ալման քարոզում է Աստծո խոսքը» տեսանյութի 0:36-1:59 հատվածը, որը հասանելի է այստեղ՝ ChurchofJesusChrist.org։

• Ինչպե՞ս էր Ալման գործում Հիսուս Քրիստոսի նման:

• Մենք ի՞նչ կարող ենք սովորել Ալմայի օրինակից։

Ալմա 4.19 հատվածի ճշմարտություններից մեկն այն է, որ Աստծո խոսքը և անկեղծ վկայություն լսելը կարող է օգնել մեզ հաղթահարել հպարտությունն ու հակառակությունը։

Փնտրեք, թե հետևյալ խոսքերում ինչ է ուսուցանել նախագահ Էզրա Թաֆտ Բենսոնն Աստծո խոսքի մասին։

Աստծո խոսքը, ինչպես որ առկա է սուրբ գրքերում, ապրող մարգարեների խոսքերում և անձնական հայտնությունում, զորություն ունի ամրացնելու Սրբերին և զինելու նրանց Հոգով, որպեսզի նրանք կարողանան դիմադրել չարին, ամուր կառչեն բարուց և ուրախություն գտնեն այս կյանքում (Էզրա Թավտ Բենսոն, «Խոսքի զորությունը», Ensign, մայիս 1986թ․, 80)։

• Աստծո խոսքը և անկեղծ վկայություն տալը ինչպե՞ս կարող են օգնել տապալել հպարտությունը և հակառակությունը։

2. Կատարեք հետևյալը․

   • Թվարկեք երկու կամ երեք խնդիր, որոնք հպարտության և հակառակության արդյունք են։

   • Թվարկեք սուրբ գրություններ և ժամանակակից մարգարեների ուսմունքներ, որոնք, ձեր կարծիքով, կարող են օգնել այդ խնդիրների լուծման հարցում։

   • Նշեք, թե ձեր թվարկածներն ինչու կամ ինչպես կօգնեն ձեզ՝ ուրիշներին Փրկչի նման վերաբերվել։

Ձգտեք նկատել և ճանաչել Սուրբ Հոգու հուշումներն այն մասին, թե ինչպես կարող եք կիրառել այն, ինչ սովորեցիք այս դասի ընթացքում։ Փնտրեք հնարավորություններ՝ ըստ այդ տպավորությունների գործելու համար:

Ընտրովի. ցանկանո՞ւմ եք ավելին իմանալ

Ալմա 4.8 Ինչպե՞ս ենք մենք երբեմն ծաղրում կամ արհամարհում միմյանց։

Առաջին Նախագահությունից նախագահ Դալլին Հ. Օուքսը բացատրել է.

Եկեղեցում և դպրոցում շատ ուսուցիչներ վշտացած են այն բանից, թե ինչպես են որոշ դեռահասներ, ներառյալ ՎՕՍ երիտասարդները, վերաբերվում միմյանց: Միմյանց սիրելու պատվիրանը անկասկած ներառում է սեր և հարգանք՝ անկախ կրոնական, ազգային, մշակութային տարբերություններից և տնտեսական տարբեր իրավիճակներից: Մենք հորդորում ենք բոլոր երիտասարդներին խուսափել կռիվներից, վիրավորանքներ հասցնելուց կամ այնպիսի խոսքերից ու արարքներից, որոնք միտումնավոր կերպով ցավ են պատճառում ուրիշներին: Այդ ամենը ոտնահարում է միմյանց սիրելու Փրկչի պատվիրանը: (Դալլին Հ. Օուքս, «Սիրել ուրիշներին և ապրել տարբերություններով հանդերձ», Լիահոնա, նոյեմբեր 2014թ․, 27)

Դիտեք «Միավորելով իրենց սրտերը» տեսանյութի 7:03-8:15 հատվածը՝ տեսնելու ուրիշներին սիրով և հարգանքով վերաբերվելու խորհուրդը, որով կիսվում է Տասներկու Առաքյալների Քվորումից երեց Գարի Ե. Սթիվենսոնը։

Ալմա 04.10 Ինչպե՞ս պատահեց, որ «Եկեղեցին սկսեց թերանալ իր առաջընթացի մեջ» հպարտության արդյունքում։

Առաջին Նախագահությունից նախագահ Դալլին Հ. Օուքսը բացատրել է.

Մորմոնի Գիրքը պատմում է այն ժամանակահատվածի մասին, երբ Աստծո Եկեղեցին «սկսեց թերանալ իր առաջընթացի մեջ» (Ալմա 4.10), որովհետև «եկեղեցու ժողովուրդը սկսել էր … դնել իր սիրտը հարստությունների վրա ու աշխարհի ունայն բաների վրա» (Ալմա 4.8)։ Ով մեծ նյութական ունեցվածք ունի, գտնվում է հարստություններով և աշխարհիկ այլ բաներով հոգևորապես «ինքնաբավարարված լինելու» վտանգի տակ: (Դալլին Հ. Օուքս, «Սերմնացանի առակը», Լիահոնա, մայիս 2015թ․, 34)

Տասներկու Առաքյալների Քվորումից երեց Քվենթին Լ Քուքը ուսուցանել է.

Վերականգնման ոգևորիչ վարդապետության շնորհիվ անդամներն ուրախանում են ավետարանով և ուրախություն ու բավարարվածություն են գտնում Եկեղեցում։ Մեզ լավ են վերաբերվում, երբ մենք ապրում ենք Հիսուս Քրիստոսի վերականգնված ավետարանի ուսմունքներով։ Երբ Եկեղեցու անդամները այդ ուսմունքներով չեն ապրում, դա կարող է գայթակղության քար լինել նրանց համար, ովքեր Եկեղեցուն չեն պատկանում (Ալմա 4.10)։ (Քվենթին Լ. Քուք, «Մեր Հոր ծրագիրը բավականաչափ մեծ է Նրա բոլոր զավակների համար», Լիահոնա, մայիս 2009թ․, 35)

Ինչո՞ւ է հպարտությունն այդքան վնասակար։

Տասներկու Առաքյալների Քվորումից երեց Գարի Ի. Սթիվենսոնը կիսվել է հետևյալով․

Երբ հպարտ ենք, մենք միտում ունենք փառքը մեզ վերագրելու, ոչ թե ուրիշներին կամ Տիրոջը: Հպարտությունը մրցակցական է․ այն ձգտում է ձեռք բերել ավելին և ենթադրում է, որ մենք ավելի լավն ենք, քան ուրիշները: Հպարտությունը հաճախ առաջացնում է բարկության և ատելության զգացում․ այն դրդում է ոխ պահել կամ չներել։ (Գարի Ի. Ստիվենսոն, «Հոգևոր խավարում», Լիահոնա, նոյեմբեր 2017թ․, 47)