« មរ៉ូណៃ ២–៣ ៖ សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព » ព្រះគម្ពីរមរមន សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន ( ឆ្នាំ ២០២៤ )
« មរ៉ូណៃ ២–៣ » ព្រះគម្ពីរមរមន សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន
មរ៉ូណៃ ២–៣
សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព
សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដ៏ពិតមកពីព្រះ គឺសំខាន់នៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ នៅក្នុងពាក្យចុងក្រោយមួយចំនួនរបស់មរ៉ូណៃទៅកាន់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ លោកបានបង្រៀនអំពីសិទ្ធិអំណាចក្នុងការធ្វើពិធីបរិសុទ្ធបព្វជិតភាព ។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ លោកបានរក្សាសេចក្ដីពិតសំខាន់ៗអំពីរបៀបប្រើប្រាស់បព្វជិតភាព ។ មេរៀននេះអាចជួយឲ្យអ្នកយល់អំពីសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
តើអ្នកធ្លាប់បាត់បង់អ្វីដែលសំខាន់សម្រាប់អ្នកដែរឬទេ ? ក្នុងអំឡុងពេលនៃការក្បត់សាសនាដ៏ធំ សេចក្ដីពិតដ៏ច្បាស់ និងពិសេសៗជាច្រើនត្រូវបានបាត់បង់ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ១៣: ២៦–២៩, ៣២ ) ។ ព្រះគម្ពីរមរមនជួយស្ដារសេចក្ដីពិតទាំងនោះជាច្រើនឡើងវិញ ។
« មានប្រយោជន៍ »
មរ៉ូណៃ គឺជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាពចុងក្រោយមួយរូបនៃគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រារបស់លោកនៅទ្វីបអាមេរិក ។ លោកបានដឹងថា នៅពេលលោកស្លាប់ទៅ ចំណេះដឹងសំខាន់ៗអំពីសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពរបស់ទ្រង់នឹងត្រូវបាត់បង់ ។ នៅក្នុងពាក្យចុងក្រោយមួយចំនួនរបស់លោក មរ៉ូណៃបានសរសេរអ្វីដែលលោកគិតថាអាចនឹង « មានប្រយោជន៍ » សម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ ( មរ៉ូណៃ ១:៤ ) ។ លោកបានសរសេរអំពីសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព និងពិធីបរិសុទ្ធដែលមានតែនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះប៉ុណ្ណោះ ។
នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានយាងទៅជួបប្រជាជននីហ្វៃ « ទ្រង់ពាល់ពួកសិស្សដែលទ្រង់បានរើសម្ដងម្នាក់ៗ » ហើយ « ទ្រង់បានប្រទានពួកគេនូវអំណាចដើម្បីប្រគល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( នីហ្វៃទី៣ ១៨:៣៦–៣៧ ) ។ មរ៉ូណៃបានបញ្ចូលក្នុងកំណត់ត្រារបស់លោកអំពីការណែនាំមួយចំនួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដល់ពួកសិស្សសាសន៍នីហ្វៃទាំងដប់ពីរនាក់ អំពីរបៀបផ្តល់អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
សិទ្ធិអំណាចក្នុងការប្រគល់អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
សូមអាន មរ៉ូណៃ ២:១–៣ ដោយរកមើលអ្វីដែលមរ៉ូណៃបានបង្រៀនដែលមានប្រយោជន៍ ។
-
តើអ្នកបានរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមានប្រយោជន៍ ?
-
ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលអ្នកដឹងរួចហើយ តើអ្នកណាត្រូវការសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពអ្វីដើម្បីប្រគល់អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់នរណាម្នាក់ ?
-
តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនសូត្របានពី មរ៉ូណៃ ២ ?
សេចក្តីពិតមួយ គឺថា អ្នកកាន់បព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែកផ្តល់អំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់សមាជិកសាសនាចក្រដែលបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹកតាមរយៈការដាក់ដៃលើ ។
ការតែងតាំងអ្នកដទៃឲ្យកាន់តំណែងបព្វជិតភាព
បន្ទាប់មក មរ៉ូណៃបានពន្យល់អំពីរបៀបតែងតាំងសង្ឃ និងគ្រូ ។
សូមអាន មរ៉ូណៃ ៣:១–៤ ដោយរកមើលពីរបៀបដែលបុគ្គលម្នាក់ៗទទួលបានការតែងតាំងក្នុងតំណែងបព្វជិតភាព ។
-
តើអ្នកបានកត់សម្គាល់ឃើញអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលបុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវបានតែងតាំងឲ្យកាន់តំណែងបព្វជិតភាព ?
ទោះបីជា មរ៉ូណៃ ៣ លើកឡើងជាពិសេសអំពីការតែងតាំងឲ្យកាន់តំណែងបព្វជិតភាពថ្នាក់សង្ឃ និងគ្រូក៏ដោយ ក៏សិទ្ធិអំណាចនេះអនុវត្តចំពោះអស់អ្នកដែលមានការហៅបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះប៉ុណ្ណោះ ។
-
ហេតុអ្វីបានជាវាចាំបាច់សម្រាប់បុគ្គលដែលបម្រើក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ?
សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពកើតចេញមកពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខណៈគ្រប់គ្នាដែលមានតួនាទីបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រមានសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព ប៉ុន្តែអ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងឲ្យកាន់តំណែងបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ឬម៉ិលគីស្សាដែក មានទំនាក់ទំនងពិសេសមួយទៅនឹងខ្សែស្រឡាយនៃសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាព ។ ខ្សែស្រឡាយនេះកត់ត្រាសិទ្ធិអំណាចរបស់អ្នកកាន់បព្វជិតភាពទៅដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អ្នកកាន់បព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែកអាចស្នើសុំបញ្ជីខ្សែស្រឡាយសិទ្ធិអំណាចរបស់ពួកគេបាន នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។ សាសនាចក្រមិនផ្តល់បញ្ជីខ្សែស្រឡាយនៃសិទ្ធិអំណាចសម្រាប់អ្នកកាន់បព្វជិតភាពអើរ៉ុនទេ ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកកាន់បព្វជិតភាពអើរ៉ុនត្រូវបានតែងតាំងដោយអ្នកកាន់បព្វជិតភាពម៉ិលគីស្សាដែក នោះគាត់អាចដឹងពីខ្សែស្រឡាយនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់បុគ្គលដែលបានតែងតាំងគាត់បាន ។
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ ៖
ការធ្វើសកម្មភាពជាមួយនឹងសិទ្ធិអំណាចដ៏ទេវភាពទាមទារច្រើនជាងកិច្ចសន្យាសង្គម ។ វាមិនអាចត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយការបណ្ដុះបណ្ដាលខាងទ្រឹស្ដី ឬដោយគណៈកម្មការពីក្រុមជំនុំនោះទេ ។ អត់ទេ នៅក្នុងកិច្ចការដែលមានការអនុញ្ញាតពីព្រះត្រូវតែមានអំណាចធំជាងអ្វីដែលអ្នកចូលរួមថ្វាយបង្គំ ឬអ្នកមិនជឿ ឬអ្នកទទួលបានការបង្រៀនសិក្ខាសាលា—ជាការពិតគឺអ្នកស្មោះត្រង់ខាងសាសនាជាច្រើនបានស្គាល់ និងទទួលស្គាល់ដោយបើកចំហអំពីរឿងនេះអស់រយៈពេលជាយូរ មុនពេលការស្ដារឡើងវិញបានកើតឡើង ។ …
… [ ខ្សែស្រឡាយនៃសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៃអ្នកកាន់បព្វជិតភាពនីមួយៗនៅក្នុងសាសនាចក្រ ] អាចត្រូវបានតាមដានតាមខ្សែស្រឡាយជាប់តៗមក ដែលមានចាប់តាំងពីពួកទេវតាធ្វើការងារបម្រើ ដែលមកពីព្រះរាជបុត្រានៃព្រះផ្ទាល់ ដោយទទួលបានអំណោយទានដែលមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានពីស្ថានសួគ៌ ។ ( ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « Our Most Distinguishing Feature » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៥ ទំព័រ ៤៤ )