«អាលម៉ា 56៖ ពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗ2,000 នាក់» សៀវភៅណែនាំគ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរមរមន (2024)
«អាលម៉ា 56» សៀវភៅណែនាំគ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពីរមរមន
អាលម៉ា 56
ពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗ2,000 នាក់
យើងអាចរៀនមេរៀនដ៏អស្ចារ្យៗពីគំរូដ៏ស្មោះត្រង់នៃពួកយុវវ័យនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់បាន។ នៅអំឡុងពេលនៃសង្រ្គាមដ៏ធំមួយ ហេលេមិនបានដឹកនាំពួកយុវជនក្លាហានចំនួន 2,000 នាក់ទៅកាន់ជ័យជម្នះដែលបានសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សជាច្រើននាក់។ មេរៀននេះមានគោលបំណងជួយអ្នកឱ្យយល់បានថា (នៅពេលអ្នកអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយក្លាហាន) ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរអ្នកដោយព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់។
ត្រូវទទួលស្គាល់ថាសិស្សអ្នកមានសក្តានុពលព្រះ។ ត្រូវចងចាំថា សិស្សម្នាក់ៗគឺជាកូនព្រះ។ នៅពេលដែលសិស្សដឹងថាអ្នកជឿលើសមត្ថភាពពួកគេដើម្បីក្លាយខ្លួនកាន់តែដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទំនុកចិត្តពួកគេលើសក្តានុពលពួកគេនឹងកើនឡើង។ ត្រូវទទួលស្គាល់នៅពេលដែលសិស្សខិតខំស្តាប់បង្គាប់កាន់តែច្រើន ប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃដោយចិត្តសប្បុរស និងប្រព្រឹត្តដោយសេចក្តីជំនឿ។
ការរៀបចំសិស្ស៖ ចូរពិចារណាលើការហៅសិស្សឲ្យគិតអំពីគំរូឬឧទាហរណ៍នៃយុវជនម្នាក់ ឬក្រុមយុវជនដែលបានបង្ហាញសេចក្តីជំនឿដ៏អស្ចារ្យលើព្រះអម្ចាស់ ទោះបីជាមានការការប្រឈមនឹងបញ្ហាលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។
សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចកើតមាន
ការមានភាពក្លាហាន
ចូរពិចារណាលើការសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវកិច្ចការខាងក្រោមនេះដែលអាចនឹងមានលក្ខណៈគួរឱ្យខ្លាច ឬពិបាក។ អ្នកអាចនឹងបន្ថែម ឬផ្លាស់ប្តូរកិច្ចការដើម្បីឱ្យកាន់តែសំខាន់ជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយសិស្សអ្នក។ ឧទាហរណ៍បន្ថែមនៃកិច្ចការមានជាអាទិ៍៖ ផ្សព្វផ្សាយទីបន្ទាល់របស់អ្នក ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អជាមួយមិត្តភ័ក្តិ និងចេះប្រែចិត្ត។
ចូរស្រមើស្រមៃមើលរបៀបដែលអ្នកត្រូវមានអារម្មណ៍គិត ហើយនិងហេតុអ្វី បើពេលនោះមានការស្នើឲ្យអ្នកធ្វើរឿងដូចខាងក្រោម៖
-
បម្រើបេសកកម្មពេញម៉ោងមួយ
-
ត្រូវរក្សាក្រឹត្យវិន័យ(ព្រះបញ្ញត្តិ/បទបញ្ញត្តិ) ដែលទោះបីជាមិនពេញនិយមក៏ដោយ
-
ឡើងនិយាយនៅព្រះវិហារឬបង្រៀនមេរៀន
សូមហៅសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យជ្រើសរើសកិច្ចការមួយក្នុងចំណោមកិច្ចការនានា ហើយផ្សព្វផ្សាយឬនិយាយប្រាប់ពីរបៀបដែលពួកគេមានអារម្មណ៍គិតដល់ និងមូលហេតុ។
-
តើការសង្ស័យអ្វីខ្លះដែលអ្នកអាចនឹងមានអារម្មណ៍គិតចង់មានក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះ?
ដើម្បីរៀបចំសិស្សឱ្យត្រៀមយល់អំពីភាពសំខាន់ជាប់ពាក់ព័ន្ធនៃអ្វីដែលពួកគេនឹងសិក្សា សូមហៅពួកគេឱ្យធ្វើដោយយកចិត្តទុកដាក់ដូចតទៅ ៖
នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាអ្នក ចូរសរសេររឿងមួយដែលព្រះអម្ចាស់អាចនឹងចង់ឱ្យអ្នកធ្វើឥឡូវនេះ ឬឆាប់ៗនេះដែលអាចនឹងមានលក្ខណៈគួរឱ្យខ្លាច ឬពិបាកចំពោះអ្នក។ លើសពីនេះអ្នកអាចកត់ត្រាការសង្ស័យ ឬកង្វល់ណាមួយដែលអ្នកអាចនឹងមាន។ (អ្នកត្រូវត្រឡប់ទៅកាន់ចំណុចចូលមេរៀននេះនៅពេលក្រោយ)
ចូរពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងត្រូវដឹង ឬយល់ ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងកិច្ចការនេះដោយទំនុកចិត្តខ្ពស់។ នៅពេលដែលអ្នកកំពុងសិក្សា សូមស្វះស្វែងរកការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីជួយឲ្យអ្នករកមើល និងយល់ពីសេចក្តីពិតដែលនឹងជួយអ្នកបាន។
សំបុត្ររបស់ហេលេមិនទៅកាន់មរ៉ូណៃ
អាលម៉ា 56–58 គឺជាសំបុត្រមួយច្បាប់ដែលហេលេមិនបានសរសេរទៅកាន់មេទ័ពមរ៉ូណៃនៅអំឡុងពេលមានសង្គ្រាម។ ហេលេមិនបានសរសេរអំពីពួកយុវជនមួយក្រុមមកពីពួកប្រឆាំងនីហ្វៃ-លីហៃដែលគេស្គាល់ថាជាពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗចំនួន 2,000 នាក់។ ពួកយុវជនទាំងនេះស្ថិតក្រោមការដឹកនាំដោយហេលេដែលបានចូលរួមជាមួយនឹងកងទ័ពមួយដែលដឹកនាំដោយអាន់ទីផុស ហើយបានរៀបចំត្រៀមខ្លួនការពារទឹកដី និងក្រុមគ្រួសារពួកគេប្រឆាំងនឹងពួកសាសន៍លេមិន (សូមមើល អាលម៉ា 56:9–12)។
ចូរជួយឲ្យសិស្សយល់ដឹងនូវអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុង អាលម៉ា 56:30–44។ វិធីមួយចំនួនដែលអ្នកអាចនឹងធ្វើកិច្ចការនេះបានមានជាអាទិ៍ ៖
-
សូមសរសេរសកម្មភាពដែលត្រូវគ្នាខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ឬផ្តល់ក្រដាសចែកឲ្យសិស្សមួយច្បាប់ម្នាក់។ ចម្លើយចំពោះសកម្មភាពដែលត្រូវគ្នានោះគឺ 1-a, 2-c, 3-d, 4-b។
-
ឱ្យសិស្សបីនាក់នៅខាងមុខថ្នាក់រៀនពាក់ស្លាកឈ្មោះដែលចាត់ឲកុពួកគេម្នាក់ៗជាកងទ័ពមួយក្នុងចំណោមកងទ័ពទាំងបីក្រុម (ពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗចំនួន 2,000 នាក់, កងទ័ពអាន់ទីផុស, កងទ័ពពួកសាសន៍លេមិន)។ ពួកសិស្សដែលនៅខាងមុខថ្នាក់រៀនអាចនឹងធ្វើចលនាកងទ័ពឡើងវិញ នៅពេលដែលសិស្សកំពុងអានខគម្ពីរនានា។
ស្ថានភាពដែលពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗចំនួន 2,000 នាក់បានប្រឈម
ព្រះគម្ពីរមរមន សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀន ( ឆ្នាំ ២០២៤)—« អាលម៉ា ៥៦ ៖ កងពលកំលោះ ២០០០ នាក់ »
ដើម្បីស្វែងយល់អំពីស្ថានភាពដ៏គួរឲ្យខ្លាច និងដ៏លំបាកដែលពួកកូនប្រុសរបស់ហេលេមិនបានប្រឈមមុខ សូមអានខគម្ពីរខាងក្រោម ហើយផ្គូផ្គងខគម្ពីរទាំងនេះទៅនឹងសេចក្តីថ្លែងការណ៍សង្ខេបៗដែលត្រឹមត្រូវ ។
|
1.___អាលម៉ា 56:30–33 |
a. អាន់ទីផុសបានបញ្ជាទៅហេលេមិន និងពួកអ្នកចម្បាំងចំនួន 2,000 នាក់របស់គាត់ឲ្យឆ្លងកាត់ក្រុងអាន់ទីប៉ារ៉ា ក្នុងការប៉ុនប៉ងទាក់ទាញពួកសាសន៍លេមិនឲ្យចេញក្រៅទីក្រុង។ |
|
2.___អាលម៉ា 56:34–38 |
b. រយៈពេលបីថ្ងៃក្រោយមក ក្រុមអ្នកចម្បាំងចំនួន 2,000 នាក់លែងអាចមើលឃើញពួកសាសន៍លេមិននៅពីក្រោយពួកគេទៀតហើយ។ ពួកគេមិនដឹងថាតើកងទ័ពរបស់អាន់ទីផុសបានចាប់ពួកសាសន៍លេមិនឬក៏ថាតើពួកសាសន៍លេមិននៅពេលនោះកំពុងព្យាយាមល្បួងពួកគេឱ្យធ្លាក់ក្នុងអន្ទាក់ឬអត់ទេ។ នៅពេលនោះហេលេមិនបានសួរទៅពួកទាហានក្មេងៗរបស់គាត់ថាតើពួកគេសុខចិត្តទៅច្បាំងដែរឬអត់។ |
|
3.___អាលម៉ា 56:39–42 |
c. នៅពេលដែលពួកសាសន៍លេមិនបានចាកចេញពីទីក្រុងទៅវាយប្រហារលើពួកអ្នកចម្បាំងចំនួន 2,000 នាក់ នោះកងទ័ពរបស់អាន់ទីផុស បានទៅតាមពួកសាសន៍លេមិន។ |
|
4.___អាលម៉ា 56:43–44 |
d. ជំនួសឱ្យការងាកទៅប្រយុទ្ធនឹងអាន់ទីផុស ពួកសាសន៍លេមិនបានប្រញាប់ប្រញាល់ដោយសង្ឃឹមថានឹងសម្លាប់កងទ័ពរបស់ហេលេមិនបាននៅមុនពេលដែលអាន់ទីផុសអាចនឹងវាយលុកពីក្រោយខ្នងបាន។ |
© ឆ្នាំ ២០២៣ by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved.
ការសម្រេចចិត្តថាតើត្រូវប្រយុទ្ធ ឬអត់
ចូរស្រមើលស្រមៃគិតថាអ្នកបាននៅជាមួយពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗដែលខ្ជិលច្រអូស ហើយត្រូវបានគេសួរថាតើអ្នកបានត្រៀមខ្លួនទៅប្រយុទ្ធឬអត់។ តើអ្នកអាចនឹងឆ្លើយតបវិញយ៉ាងដូចម្ដេច? តើមានអ្វីខ្លះដែលនឹងមានឥទ្ធិពលលើការសម្រេចរបស់អ្នក?
សូមអាន អាលម៉ា 56:45–48 ដោយការរកមើលអ្វីដែលពួកយុវជនទាំងនេះបានសម្រេចចិត្តធ្វើ និងមូលហេតុ។
សូមហៅឲ្យសិស្សឡើងនិយាយប្រាប់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ បើពួកគេមិនឡើងនិយាយប្រាប់ឬផ្សព្វផ្សាយចម្លើយចំពោះសំណួរខាងក្រោមដោយធម្មតាទេ សូមពិចារណាលើការសួរពួកគេនូវសំណួរនានា។
-
ដោយយោងតាម ខគម្ពីរ 46 តើពួកយុវជនទាំងនេះបានដឹងអំពីបញ្ហាអ្វីខ្លះ?
សូមពិចារណាលើការលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគូសបន្ទាត់ក្រោមចម្លើយចំពោះសំណួរនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរពួកគេ។
-
តើអ្នកណាបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតទាំងនេះដល់ពួកគេ? (សូមមើល អាលម៉ា 56:47–48។)
-
តើសេចក្ដីពិតនេះអាចនឹងបានផ្ដល់ឲ្យពួកគេមានភាពក្លាហានក្នុងការប្រយុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច?
ចូរស្រមើស្រមៃមើលគិតថាតើពេលនោះព្រះអាចនឹងមានអារម្មណ៍គិតឃើញយ៉ាងណា នៅពេលដែលពួកយុវជនទាំងនេះបានជឿទុកចិត្ដលើទ្រង់ទាំងស្រុង នៅខណៈពេលដែលកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាច និងមានបញ្ហាប្រឈមមួយ។
ការការពារនៅក្នុងការប្រយុទ្ធ
សូមអាន អាលម៉ា 56:49–56 ហើយរកមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅខណៈពេលដែលពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗដែលមានភាពក្លាហាន «មិនបានសង្ស័យ» (អាលម៉ា 56:47)ឬម្យ៉ាងវិញទៀតបានអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះរបស់ពួកគេ។
-
តើបងប្អូនរៀនបានអ្វីខ្លះមកពីខគម្ពីរទាំងនេះ ?
គោលការណ៍មួយក្នុងចំណោមគោលការណ៍នានាដែលយើងអាចស្វែងយល់ដឹងបានពីពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗគឺថា កាលដែលយើងមានភាពក្លាហានប្រព្រឹត្តដោយសេចក្តីជំនឿនោះ យើងនឹងទទួលបានកម្លាំងពីព្រះ។
ការដឹងថា (ខណៈដែលព្រះបានការពារកងទ័ពរបស់ហេលេមិនទាំងអស់) មិនអាចនឹងការពារខាងរាងកាយឬសាច់ឈាមពួកអ្នកមានជំនឿស៊ប់ជានិច្ចនោះមានសារៈសំខាន់ណាស់។ ក៏ប៉ុន្តែទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់ពួកគេជានិច្ចតាមរបៀបដែលទ្រង់ជ្រាបនឹងផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់ព្រលឹងវិញ្ញាណពួកគេ (សូមមើល អាលម៉ា 60:12–13)។
-
តើដំណើររឿងនេះបង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះអំពីព្រះ និងចេស្ដារបស់ទ្រង់?
សូមហៅសិស្សឲ្យជ្រើសរើស និងបំពេញសកម្មភាពមួយក្នុងចំណោមសកម្មភាពខាងក្រោមនេះ ដើម្បីជួយឲ្យពួកគេប្រដូចដំណើររឿងនៃកងទ័ពរបស់ហេលេមិនទៅនឹងពួកគេខ្លួនឯង និងស្ថានភាពរបស់ពួកគេ។ ការបង្ហាញជម្រើសដើម្បីឲ្យសិស្សអាចយោងដល់ពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេសម្រេចជ្រើសយក និងបំពេញវានោះមានសារៈសំខាន់ណាស់។ សូមអនុញ្ញាតឲ្យសិស្សដឹងថា ពួកគេនឹងមានឱកាសផ្សព្វផ្សាយការរកឃើញរបស់ពួកគេប្រាប់ទៅមិត្តរួមថ្នាក់ពួកគេ។
ជម្រើសA. ស្ថានភាពជាក់នៃជីវិតពិត
ចូរកំណត់ប្រភេទស្ថានភាពមួយដែលយុវជនសម័យសព្វថ្ងៃនេះអាចនឹងត្រូវការសម្រេចធ្វើដោយក្លាហានដោយសេចក្តីជំនឿ ដូចជាទាហានវ័យក្មេងដ៏ស្មោះត្រង់របស់ហេលេមិនបានធ្វើដែរ។ សរសេររាយបញ្ជីការសង្ស័យពីរបីចំណុចដែលពួកយុវជនអាចនឹងមានក្នុងស្ថានភាពនោះ។ បន្ទាប់មកទៀត ចូរសរសេររាយបញ្ជីវិធីមួយ ឬពីរដែលពួកយុវវ័យអាចអនុវត្តជំនឿលើព្រះ បើទោះបីជានៅមានការសង្ស័យក៏ដោយ។ ចូរផ្សព្វផ្សាយវិធីដែលព្រះវរបិតាសួគ៌អាចនឹងប្រទានពរដល់ពួកគេនូវកម្លាំង នៅពេលពួកគេធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្តីជំនឿ។
ជម្រើស B. ម្ដាយៗពួកគេបានបង្រៀនដល់ពួកគេ
ចូរសរសេរអំពីម្តាយអ្នក ឬស្ត្រីផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងជីវិតអ្នក(ដូចជាម្តាយនៃពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗ)ដែលបានបង្រៀនអ្នកឱ្យមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ សូមចំណាយពេលបន្តិចដើម្បីកត់ត្រានូវអ្វីដែលគាត់បានបង្រៀនអ្នកទាំងពាក្យសម្ដី និងតាមរយៈគំរូ/ឧទាហរណ៍ និងពីរបៀបដែលគាត់មានឥទ្ធិពលលើអ្នក។ អ្នកអាចនឹងបូកបញ្ចូលវិធីដែលអ្នកបានធ្វើតាមគំរូគាត់ ដើម្បីអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ និងដកស្រង់បទពិសោធន៍នៃចេស្ដារបស់ទ្រង់។
សូមហៅសិស្សឲ្យឡើងរាយការណ៍ប្រាប់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានស្វែងយល់ដឹងចំពោះថ្នាក់ថ្នាក់។ ការហៅពួកគេឱ្យឡើងនិយាយប្រាប់មិត្តរួមថ្នាក់ដែលបានសម្រេចជ្រើសយកជម្រើសផ្សេងពីអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើជាមុននោះអាចនឹងសំខាន់ណាស់។
សូមគិតអំពីរឿងមួយដែលព្រះអម្ចាស់អាចនឹងចង់ឱ្យអ្នកធ្វើឥឡូវនេះ ឬឆាប់ៗនេះដែលអាចមានលក្ខណៈគួរឲ្យភ័យខ្លាច ឬពិបាកសម្រាប់អ្នក។ លើសពីនេះអ្នកអាចរំលឹកការសង្ស័យ ឬបញ្ហាកង្វល់ណាមួយដែលអ្នកអាចនឹងមាននោះបាន។ នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សាអ្នក សូមសរសេរអ្វីដែលអ្នកដឹងអំពីព្រះ និងអ្វីដែលអ្នកបានស្វែងយល់ដឹងអំពីទ្រង់ ពីដំណើររឿងនៃពួកអ្នកចម្បាំងក្មេងៗដែលអាចនឹងជួយអ្នកក្នុងស្ថានភាពនេះបាន។ អ្នកអាចនឹងបូកបញ្ចូលវិធីដែលអ្នកមានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿលើទ្រង់ និងរបៀបដែលទ្រង់អាចពង្រឹងវិញអ្នកបាន។