Ks. Helamana 13, część 2.

„Abyś odpokutował i został zbawiony”

Jak sądzisz — czy większość ludzi postrzega pokutę jako dar od Boga czy raczej jako karę? Dlaczego tak uważasz? Lamanita Samuel kochał nawet niegodziwych Nefitów tak bardzo, że ryzykował życiem, aby nauczać ich, iż pokuta jest darem od Jezusa Chrystusa, prowadzącym do szczęścia i zbawienia. Ta lekcja ma na celu pomóc ci pokonać wszelkie przeszkody na drodze do pokuty.

Wykorzystuj słowa współczesnych proroków, aby podkreślać doktrynę i zasady. Współcześni prorocy i apostołowie nauczają doktryny i zasad przekazywanych w pismach świętych oraz je tłumaczą i objaśniają. Korzystanie z proroczych słów może pomóc uczniom lepiej zrozumieć ewangelię Jezusa Chrystusa i żyć zgodnie z nią.

Przygotowanie uczniów: Poproś uczniów, aby zastanowili się, których z podanych słów — kara, nadzieja, błogosławieństwo, zmiana, postęp, niedola — użyliby do opisania pokuty i dlaczego.

Przykładowe ćwiczenia

Właściwa ścieżka

Możesz rozpocząć lekcję od opisania potencjalnych przeszkód, które uczniowie mogą napotkać na drodze do pokuty. Znaczenie pokuty symbolicznie ilustruje przykład podany niżej.

Możesz pokazać ilustrację przedstawiającą jezioro, a uczniowie mogą wyobrazić sobie, co następuje:

Wyobraź sobie, że niektórzy przyjaciele starają się znaleźć jezioro położone wysoko w górach, o którym kiedyś słyszeli, ale nigdy nad nim nie byli. Podczas podróży przez pustkowie spotykają człowieka, który mówi, że mieszka w tych rejonach od lat. Ostrzega ich, że ścieżka, którą podążają, nie prowadzi do jeziora i miejscami jest niebezpieczna. Radzi im, aby zawrócili po swoich śladach i wybrali inną ścieżkę, która zaprowadzi ich tam bezpiecznie.

• Z jakich powodów twoi przyjaciele mogliby nie usłuchać rad tego mężczyzny?

Podobnie, jak człowiek z tej historii, prorocy ostrzegają nas czasami przed wyborami, które nie prowadzą do szczęścia, postępów i powrotu do Ojca Niebieskiego. Mogą oni nakłaniać nas do pokutowania i dokonywania zmian w naszym życiu.

Zadaj uczniom podane pytanie; możesz zapisać ich odpowiedzi na tablicy.

• Z jakich powodów możemy nie dokonywać pokuty?

Aby pomóc uczniom odnieść tę lekcję do ich własnej sytuacji, daj im czas na wykonanie następujących czynności:

Podczas poprzedniej lekcji być może dowiedziałeś się dzięki naukom, które Lamanita Samuel przekazał Nefitom, iż Pan miłosiernie ostrzega ludzi przed konsekwencjami grzechu i przebacza tym, którzy odpokutują. Jednak nawet wtedy, gdy tę prawdę rozumiemy, zdarza się, że nie zawsze odpokutowujemy. Podczas studiowania dzisiejszej lekcji szukaj pomocy Pana, aby dowiedzieć się, jak pokonać wszelkie przeszkody stojące na drodze do pokuty.

Konsekwencje grzechu

Możesz zadać uczniom następujące pytanie: „Czego nauczyliście się podczas poprzedniej lekcji o naszej potrzebie odpokutowania?”. Wsłuchuj się uważnie w odpowiedzi uczniów i w miarę potrzeb korzystaj z podanych materiałów.

Przeczytaj Ks. Helamana 13:21–23 i znajdź informacje o tym, dlaczego Samuel powiedział, że ludzie muszą odpokutować. Dobrze jest wiedzieć, że klątwa „zezwala na osąd lub sprowadza jego konsekwencje na rzecz, osobę lub lud, przede wszystkim z powodu nieprawości” (Przewodnik po pismach świętych, hasło „Klątwa, przeklinać, złorzeczyć, przekleństwa”, strona internetowa: pismaswiete.KosciolJezusaChrystusa.org).

Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co odnaleźli.

• Przez jakie wartości, oprócz bogactw, możemy być kuszeni, aby „nastawiać nasze serca” na nie i „pamiętać tylko o nich” bardziej niż o Panu?

Możesz zapytać uczniów, czy przyszły im na myśl dodatkowe powody, dla których ludzie mogą nie baczyć na te ostrzeżenia i nie pokutować.

W wersetach 24–30 Samuel ostrzegł ludzi także przed odrzucaniem proroków.

Przeczytaj fragment Ks. Helamana 13:31–38 i uzupełnij własnymi słowami następującą zasadę: Jeśli wciąż odrzucamy zaproszenia proroków do pokuty […].

Poproś uczniów, aby ją uzupełnili. Jednym z możliwych sposobów na dokończenie tej zasady jest uzupełnienie jej następującymi słowami: stawiamy czoła zniszczeniu i będziemy odczuwać żal i smutek. Możesz też zadać pytania uzupełniające, które pomogą uczniom pogłębić ich zrozumienie. Mogą to być pytania takie jak: „Dlaczego grzechy, za które nie odpokutujemy, z czasem doprowadzą nas do wyrzutów sumienia?”, „W jaki sposób zrozumienie tej zasady wpływa na nasze pragnienie odpokutowania?”.

Dar od Boga

Jak Samuel świadczył Nefitom: „Nic [nas] nie ocali oprócz pokuty i wiary w Pana Jezusa Chrystusa” (Ks. Helamana 13:6). Dzięki Zadośćuczynieniu Zbawiciela „jeśli odpokutuje[my] i powróci[my] do Pana, Swego Boga, [odwróci On] [Swój] gniew” (Ks. Helamana 13:11).

Podczas czytania podanej wypowiedzi Prezydenta Russella M. Nelsona znajdź prawdy, które mogą pomóc nam w pokonaniu przeszkód na drodze do pokuty.

Możesz podzielić uczniów na trzyosobowe grupy i rozdać każdemu z uczniów po kopii podanej wypowiedzi. Poproś każdego z uczniów, aby podkreślił w pierwszym akapicie coś, co mogłoby pomóc komuś przezwyciężyć przeszkodę na drodze do pokuty oraz aby obok tego akapitu zapisał wyjaśnienie, w jaki sposób jego zdaniem może to pomóc.

Następnie niech uczniowie przekażą kartkę innemu koledze i powtórzą tę czynność z drugim, a następnie trzecim akapitem.

Na koniec poproś uczniów, aby przeczytali wszystko, co podkreślili i zapisali ich koledzy.

Zbyt wielu ludzi traktuje pokutę jako karę — coś, czego należy unikać poza najbardziej poważnymi sytuacjami. Jednakże to uczucie bycia karanym pochodzi od Szatana. Próbuje on odwieść nas od spojrzenia ku Jezusowi Chrystusowi, który stoi z otwartymi ramionami, mając nadzieję i pragnąc nas uzdrowić, oczyścić, wzmocnić, sprawić, że staniemy się bez skazy, i uświęcić […].

Nic bardziej nie uwalnia, nie uszlachetnia ani nie jest bardziej istotne dla naszego osobistego rozwoju niż regularne, codzienne skupianie się na pokucie. Pokuta to nie jest wydarzenie — to proces. Jest kluczem do szczęścia i spokoju umysłu. Pokuta w połączeniu z wiarą otwiera nam dostęp do mocy Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa […].

Kiedy decydujemy się odpokutować, decydujemy się zmieniać! Pozwalamy Zbawicielowi przekształcić nas w naszą najlepszą wersję. Wybieramy duchowy wzrost i otrzymanie radości — radości odkupienia w Nim. Kiedy decydujemy się odpokutować, postanawiamy upodobnić się do Jezusa Chrystusa! (Russell M. Nelson, „Możemy lepiej postępować i być lepsi”, Liahona, maj 2019, str. 67).

Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego nauczyli się w wyniku własnego studiowania lub studiowania innych osób. W razie potrzeby możesz zadać niektóre z podanych pytań:

• W jaki sposób wypowiedź Prezydenta Nelsona mogłaby pomóc komuś w pokonaniu przeszkód na drodze do pokuty?

• Jakich skutków pokuty, o których wspomniał Prezydent Nelson, pragniesz najbardziej? Dlaczego?

• Czego takiego Prezydent Nelson nauczał o Zbawicielu, co mogłoby pomóc komuś wahającemu się, czy odpokutować?

Pokuta

Na drodze do pokuty mogą istnieć dodatkowe przeszkody, o których prezydent Nelson nie wspomniał lub przy których możemy potrzebować dodatkowej pomocy lub więcej odpowiedzi. Poświęć kilka minut na przestudiowanie informacji o darze pokuty i na odnalezienie odpowiedzi na pytania, które być może ci towarzyszą lub prawd, które mogą pomóc ci w pokonaniu przeszkód napotykanych na drodze do pokuty. Materiały, które mogą być pomocne, to np. hasło „Pokutować, pokuta” w Przewodniku po pismach świętych czy rozdział „Jezus Chrystus ci pomoże” w publikacji Dla wzmocnienia młodzieży. Przewodnik do dokonywania wyborów (broszura, 2022).

• Czego się dowiedziałeś, co tobie pomogło?

• W jaki sposób Zbawiciel może nam pomagać w procesie pokuty?

Poproś uczniów o podzielenie się tym, czego się dowiedzieli. Jeśli uczniowie mają więcej pytań, poproś wszystkich w klasie, aby pomogli kolegom i koleżankom w udzieleniu odpowiedzi, korzystając z przestudiowanych fragmentów pism świętych i nauk lub dzieląc się odpowiednimi doświadczeniami. Ty również podziel się swoimi przemyśleniami.

Przeczytaj poniższe zaproszenie Prezydenta Nelsona:

W duchu modlitwy starajcie się zrozumieć, co stoi na drodze do waszej pokuty. Określcie, co powstrzymuje was od niej. A następnie dokonajcie zmiany! Odpokutujcie! Wszyscy możemy lepiej postępować i być lepsi niż wcześniej. (Russell M. Nelson, „Możemy lepiej postępować i być lepsi”, Liahona, maj 2019, str. 68)

Poświęć trochę czasu na rozważenie, modlitwę i zapisanie tego, co według ciebie Ojciec Niebieski chciałby, abyś zrobił, aby odpokutować.

Złóż świadectwo o błogosławieństwach, jakie Zbawiciel oferuje tym, którzy przyjmą Jego zaproszenie do pokuty.

Komentarz i tło historyczne

Co mam zrobić, jeśli czuję, że zaszedłem złą ścieżką zbyt daleko, by zawrócić?

Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

Starszy Dieter F. Uchtdorf z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:

Szatan chce, abyśmy myśleli, iż grzesząc, przekroczyliśmy „punkt bez możliwości powrotu” — że jest za późno na zmianę kursu […].

Chrystus przyszedł, by nas zbawić. Jeżeli obraliśmy zły kurs, Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa da nam zapewnienie, że grzech nie jest punktem bez możliwości powrotu. Bezpieczny powrót jest możliwy, jeżeli postępujemy zgodnie z planem Boga (Dieter F. Uchtdorf, „Punkt bezpiecznego powrotu”, Liahona, maj 2007, str. 99).

Dlaczego prorocy są tak śmiali w kwestii zapraszania ludzi do pokuty?

Prezydent Boyd K. Packer (1924–2015) z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił:

Są okresy, kiedy rodzice i my, którzy przewodniczymy Kościołowi, musimy okazywać surową miłość, podczas gdy zaniechanie ostrzegania i dyscyplinowania może doprowadzić do destrukcji.

To nie my ustalamy zasady, zostały nam one objawione w formie przykazań. To nie my powodujemy konsekwencje, które dotykają ludzi, jeśli nie przestrzegają praw moralnych, ani też im nie możemy zapobiec (zob. Doktryna i Przymierza 101:78). Pomimo krytyki i przeciwności musimy nauczać i musimy ostrzegać (Boyd K. Packer, „Ye Are the Temple of God” [Jesteście świątynią Boga], Ensign, styczeń 2000, str. 74).

Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

Czy mogę po prostu poczekać i odpokutować w późniejszym okresie życia?

Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium nauczał:

To niemądre. Pozwólcie mi wyjaśnić, dlaczego. Po pierwsze, ludziom, którzy odwlekają pokutę, może zabraknąć czasu. Po drugie, grzesząc dalej i więcej, znajdą więcej niedoli, zamiast szczęścia, na które mają nadzieję, ale którego nie mogą go odnaleźć (To Draw Closer to God: A Collection of Discourses [Zbliżyć się do Boga: zbiór przemówień] (1997), str. 65).

Przeczytaj Ks. Almy 34:32–34 i rozważ go.

Dodatkowe ćwiczenia

Niegodziwość nie prowadzi do szczęścia

Narysuj na tablicy ścieżki prowadzące w różnych kierunkach. Koniec jednej ze ścieżek podpisz słowami wieczne szczęście, a końce każdej z pozostałych — żal i smutek.

Poproś uczniów o przeczytanie Ks. Helamana 13:32–39, zastanawiając się nad ścieżkami na tablicy. Powiedz uczniom, że wersety te stanowią proroctwo Samuela dotyczące tego, jak czuliby się Nefici pewnego dnia, gdyby w dalszym ciągu podążali swoimi dotychczasowymi, niegodziwymi ścieżkami. Pomóż uczniom rozpoznać prawdę z wersetu 38., mówiącą o tym, iż szczęścia nie można osiągnąć poprzez niegodziwe postępowanie. Uczniowie mogą odnieść się do wersetu 38. lub powiązać go z Ks. Almy 41:10.

Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, w jaki sposób ludzie w naszych czasach bezowocnie poszukują szczęścia, postępując niegodziwie. Wykorzystując komentarze uczniów podpisz na tablicy różne ścieżki, które prowadzą do żalu i smutku. Następnie poproś uczniów, aby przeczytali Przypowieści Salomona 16:20 i Ks. Mosjasza 2:41, poszukali tego, co prowadzi do szczęścia. Podpisz ścieżkę prowadzącą do wiecznego szczęścia, wykorzystując to, co znaleźli. Uczniowie mogą następnie opowiedzieć o tym, w jaki sposób zaufali Panu lub przestrzegali Jego przykazań oraz jak te wybory doprowadziły ich do szczęścia.