Kur Ai të Vij’ Përs’ri

Me nderim

1Mendoj, kur Ai të vij’ përs’ri,
Engjëjt a do këndojn’?
E bardh’ me bor’ tok’ a do jet’?
Bota pranver’ do njoh’?
Mendoj, nëse një yll do ndrij’
Më shum’ se gjith’ yjet;
A do qëndroj’ natën drita?
A do lën’ zogjt’ folet’?
T’vegjlit e Tij do th’rras’ Ai
Të ulen përreth Tij,
Se Ai tha në t’shkuarën:
“I lini tek un’ të vijn’ ”.

2Mendoj, kur Ai të vij’ përs’ri,
Un’ gati a do jem,
Ta shoh f’tyrën e Tij t’dashur,
Me Të n’lutje t’ulem?
Çdo dit’ bëj vullnetin e Tij,
Lë t’ndrij’ dritën time
Që kush t’më shoh’ të mund t’kërkoj’
Më shum’ drit’ hyjnore.
Kur dit’ e bekuar t’jet’ k’tu,
Ai do të më thot’:
“Mir’ m’shërbeve, i vogli im;
Eja tek un’ të qëndrosh”.

Fjalët dhe muzika: Mirla Greenwood Thayne, 1907–1997