نبوّت‌های عاتِر برای یارِدیان «بزرگ و شگفت انگیز» بودند (عاتِر ۱۲: ۵). او «از همه چیز برای آنها گفت، از آغاز آدمی» (عاتِر ۱۳: ۲). او «روزگار مسیح» و اورشلیم نوی آخرین زمان را پیش‌بینی کرد (عاتِر ۱۳: ۴). او از «به جهانی بهتر امید [داشتن]، آری، حتی جایی در دست راست خدا» سخن گفت (عاتِر ۱۲: ۴). اما یارِدیان، به همان دلیلی که امروز نیز مردم اغلب نبوّت‌های خدمتگزاران خدا را نمی‌پذیرند، سخنان او را نپذیرفتند — «برای اینکه آنان آنها را [نمی‌بینند]» (عاتِر ۱۲: ۵). برای باور کردن وعده‌ها یا هشدارها دربارهٔ چیزهایی که نمی‌توانیم ببینیم، ایمان لازم است، درست همان‌گونه که عاتِر برای نبوّت کردن «چیزهای بزرگ و شگفت انگیز» برای مردمی بی‌اعتقاد، ایمان لازم داشت. مورونی برای اعتماد به اینکه سَروَر می‌تواند «ناتوانی [او را] در نوشتن» به توانمندی بدل کند، ایمان لازم داشت (رجوع کنید به عاتِر ۱۲: ۲۳–۲۷). این نوع از ایمان است که باعث می‌شود ما «محکم و استوار [شویم]، همواره کارهای نیک فراوان کرده، به ستایش کردن خدا هدایت [شویم]» (عاتِر ۱۲: ۴). و این نوع از ایمان است که با آن «همۀ چیزها برآورده می‌شوند» (عاتِر ۱۲: ۳).
ایمان به عیسی مسیح می‌تواند سببِ معجزات بزرگی شود.
امروزه نیز، مانند زمان عاتر، رایج است که مردم بخواهند قبل از ایمان آوردن به خدا و قدرت او شواهدی را ببینند. از عاتر ۱۲: ۵–۶ درباره این ایده چه می‌آموزید؟
همان طور که عاتر ۱۲ را می‌خوانید، شاید بتوانید هر بار که کلمه «ایمان» را پیدا می‌کنید، یادداشت بردارید. در نظر بگیرید که هر نمونه دربارهٔ ایمان چه می‌آموزد. شاید سؤالاتی مانند این بتواند کمک کند: ایمان چیست؟ استفاده از ایمان به چه معناست؟ میوه‌های ایمان به عیسی مسیح چیست؟ همچنین می‌توانید افکار خود را دربارهٔ گواهی‌هایی که «پس از آزمایش ایمانتان» به دست آورده‌اید، ثبت کنید (عاتِر ۱۲: ۶).
اجازه دهید دیگران به اشتراک بگذارند، و گاهی آموزش دهند. مردم زمانی بهتر یاد می‌گیرند که فرصتِ به اشتراک گذاشتن آنچه می‌آموزند را دارند یا حتی تدریس کردن در یک محیط رسمی. چه در خانه و چه در کلیسا، اجازه دهید دیگران، از جمله نوجوانان، بخشی از درس را آموزش دهند.
زمانی که ما نوشته‌های قدرتمند مورونی را می‌خوانیم، فراموش کردن این نکته آسان است که او نگران «ناتوانی [خود] در نوشتن» بود و می‌ترسید که مردم سخنان او را مسخره کنند (رجوع کنید به عاتِر ۱۲: ۲۳–۲۵). اگر تا به حال در مورد ضعف خود احساس نگرانی کرده‌اید، در مورد چالش‌های مورونی — و پاسخ منجی — در عاتر ۱۲: ۲۳–۲۹ بخوانید. شاید همچنین بتوانید دربارهٔ زمان‌هایی فکر کنید که عیسی مسیح به شما کمک کرده است ضعف خود را تشخیص دهید و شما را توانمند کرده است — حتی اگر او کاملاً آن ضعف را برطرف نکرده باشد. همچنین به نقاط ضعفی که در حال حاضر با آنها دست و پنجه نرم می‌کنید فکر کنید. برای دریافت وعده منجی برای «توانمند ساختن نا‌توانی‌ها» چه باید بکنید؟ (عاتر ۲۷:۱۲).
عبارات زیر را جستجو کنید تا ببینید که چگونه دیگران در نوشته‌های مقدّس از طریق رحمت عیسی مسیح نیرو گرفتند:
رد کردن پیامبران سَروَر مرا در خطر روحانی قرار می‌دهد.
ار نظر تاریخی، پادشاهِ یارِدیان بودن، جایگاه خطرناکی بود. این موضوع خصوصاً در مورد کوریانتومر حقیقت داشت، چرا که «مردانی توانا … به دنبال نابودی [او] برآمدند» (عاتِر ۱۳: ۱۵–۱۶). در عاتِر ۱۳: ۱۵–۲۲، ملاحظه کنید که کوریانتومر برای محافظت از خود چه کرد و عاتِرِ پیامبر به او توصیه کرد که به جای آن، چه کند. هنگامی که ادامهٔ کتاب عاتِر را می‌خوانید، به عواقب نپذیرفتن پیامبران بیاندیشید. چه اتفاقی برای مردم می‌افتد زمانی که «روح سَروَر از کوشش کردن با آنها باز [می‌ایستد]»؟ (عاتر ۱۵: ۱۹). سَروَر احتمالاً از شما می‌خواهد که از این شرح‌ها چه بیاموزید؟ در نظر بگیرید که برای پیروی از پیامبران او چه خواهید کرد.
برای ایده‌های بیشتر، شماره‌های این ماه مجلات لیاحونا و برای تقویت نوجوانان رجوع کنید.
ایمان باور داشتن به چیزهایی است که نمی‌توانم ببینم.
به فرزندانتان کمک کنید تا با شما تکرار کنند: «ایمان چیزهایی هستند که به آنها امید هست و دیده نمی‌شوند» از عاتر ۱۲: ۶. شاید آنها از دیدن تصاویری در عاتر ۱۲: ۱۳–۱۵، ۱۹–۲۱ (رجوع کنید به کتاب هنر مژده، شماره‌های. ۷۸، ۸۵، و صفحهٔ فعالیت این هفته) که نمونه‌هایی از ایمان را نشان می‌دهند، لذت ببرند. به فرزندانتان اجازه دهید آنچه را که دربارهٔ هر داستان می‌دانند توضیح دهند. در اینجا چند سؤال وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا دربارهٔ این نمونه‌های ایمان گفتگو کنید:
این مردم به چه امید داشتند؟
ایمان آنها چگونه آزمایش شد؟
به خاطر ایمانشان چه اتفاقی افتاد؟
شما همچنین می‌توانید تجربیات خود را از عمل بر پایهٔ ایمان به اشتراک بگذارید.
برای درک آنچه عاتر ۱۲: ۴ درباره امید می‌آموزد، شما و فرزندانتان می‌توانید به تصویر یک قایق و یک لنگر نگاه کنید. چرا قایق‌ها به لنگر نیاز دارند؟ چه اتفاقی برای قایقی می‌افتد که لنگر ندارد؟ همان طور که عاتر ۱۲: ۴ را با هم می‌خوانید، دربارهٔ اینکه چگونه امید به ما کمک می‌کند، صحبت کنید، همان طور که یک لنگر به یک قایق کمک می‌کند. از فرزندان خود دعوت کنید تا نقاشی‌هایی از یک قایق و لنگر بکشند تا بتوانند به دیگران دربارهٔ امید آموزش دهند.
اگر فرزندانتان به تعریفی از امید نیاز دارند، به آنها کمک کنید تا تعریفی را در Guide to the Scriptures، از «Hope» (کتابخانهٔ مژده) پیدا کنند. با توجه به این تعریف و عاتر ۱۲: ۴، ۳۲، به چه چیزی باید امیدوار باشیم؟ (رجوع کنید به مورونی ۷: ۴۰–۴۲) به فرزندانتان کمک کنید تا به کلمات هم معنی دیگری برای امید، همچنین به کلماتی با معنی متضاد امید فکر کنند. همچنین می‌توانید برخی از حقایق مژده را که به شما امید می‌دهد با یکدیگر در میان بگذارید.
عیسی مسیح می‌تواند به من کمک کند که از نظر روحانی توانمند شوم.
کودکان گاهی اوقات با موقعیت‌هایی مواجه می‌شوند که در آن احساس ضعف می‌کنند، درست مانند مورونی. به فرزندانتان کمک کنید تا دریابند چرا مورونی در عاتر ۱۲: ۲۳–۲۵، چنین احساسی داشته است، و از آنها بپرسید که آیا تا به حال احساسات مشابهی داشته‌اند یا خیر. سپس از آنها دعوت کنید تا آیات ۲۶–۲۷ را بخوانند تا دریابند چگونه سَروَر به مورونی کمک کرد.
شاید فرزندانتان بتوانند تصویری از چیزی ضعیف و قوی ترسیم کنند. سپس آنها می‌توانند کلمات و عباراتی از عاتر ۱۲: ۲۳–۲۹ را به طراحی خود اضافه کنند که به آنها می‌آموزد چگونه منجی می‌تواند ضعف ما را به توانمندی تبدیل کند. فرزندان خود را تشویق کنید تا درباره ضعفی که دارند فکر کنند و سپس برای توانمند شدن از منجی کمک بخواهند. همچنین می‌توانید تجربه‌ای را در میان بگذارید که منجی به شما کمک کرد آنقدر قدرت داشته باشید که کاری سخت را انجام دهید.
برای ایده‌های بیشتر، به شماره این ماه مجله دوست رجوع کنید.