«Φωνές της Αποκατάστασης: Η φυλακή στο Λίμπερτυ», Έλα, ακολούθα με–Για το σπίτι και την εκκλησία: Διδαχή και Διαθήκες 2025 (2025)
«Η φυλακή στο Λίμπερτυ», Έλα, ακολούθα με–Για το σπίτι και την εκκλησία: 2025
Φωνές της Αποκατάστασης
Η φυλακή στο Λίμπερτυ
Ενόσω ο Τζόζεφ Σμιθ ήταν φυλακισμένος στο Λίμπερτυ του Μιζούρι, ελάμβανε επιστολές που τον ενημέρωναν για την επικίνδυνη κατάσταση που βρίσκονταν οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών, οι οποίοι είχαν εκδιωχθεί από την πολιτεία κατόπιν διαταγής του κυβερνήτη. Μία οδυνηρή επιστολή ήρθε από τη σύζυγό του, Έμμα. Τα λόγια της και οι απαντητικές επιστολές του Τζόζεφ, εκφράζουν τόσο τα βάσανά τους, όσο και την πίστη τους στη διάρκεια αυτού του δύσκολου καιρού στην ιστορία της Εκκλησίας.
Ο Τζόζεφ Σμιθ και άλλοι κρατήθηκαν σε αυτήν τη φυλακή τον χειμώνα του 1838-39.
Επιστολή από την Έμμα Σμιθ στον Τζόζεφ Σμιθ, 7 Μαρτίου 1839
Αγαπητέ σύζυγε,
Έχοντας μια ευκαιρία να στείλω μέσω ενός φίλου, κάνω μία απόπειρα να γράψω, όμως δεν θα αποπειραθώ να αναφέρω τα συναισθήματά μου συνολικά, διότι στην κατάσταση που βρίσκεσαι, οι τοίχοι, τα κάγκελα και οι σύρτες, τα ποτάμια που κυλούν, τα ρυάκια που τρέχουν, οι λόφοι που υψώνονται, οι κοιλάδες που βουλιάζουν και τα λιβάδια που απλώνονται, τα οποία μας χωρίζουν και η σκληρή αδικία που πρώτα σε έριξε στη φυλακή και ακόμα σε κρατά εκεί, μαζί με πολλές άλλες σκέψεις βάζουν τα συναισθήματά μου σε μια θέση πέρα από κάθε περιγραφή.
Εάν δεν υπήρχε η συνειδητή αθωότητα και η άμεση παρέμβαση της θείας ευσπλαχνίας, είμαι πολύ βέβαιη ότι ποτέ δεν θα ήμουν σε θέση να υπομείνω τις σκηνές της ταλαιπωρίας που πέρασα… Όμως ζω ακόμα και είμαι πάντα πρόθυμη να υποφέρω περισσότερα, αν αυτό είναι το θέλημα των καλών Ουρανών να το κάνω για χάρη σου.
Είμαστε όλοι καλά επί του παρόντος, εκτός από τον Φρέντερικ που είναι αρκετά άρρωστος.
Ο μικρός Αλεξάντερ που βρίσκεται τώρα στην αγκάλη μου είναι από τα καλύτερα μικρά που έχεις δει στη ζωή σου. Είναι τόσο δυνατός, ώστε με τη βοήθεια μιας καρέκλας κάνει τρέχοντας τον γύρο του δωματίου…
Κανείς δεν ξέρει παρά μόνον ο Θεός τους συλλογισμούς του νου μου και τα συναισθήματα της καρδιάς μου, όταν άφησα το σπίτι και την πατρίδα μας και σχεδόν όλα όσα είχαμε, εκτός από τα μικρά παιδιά μας, και ξεκίνησα το ταξίδι εκτός της πολιτείας του Μιζούρι, αφήνοντάς σε κλεισμένο σε εκείνη τη μοναχική φυλακή. Όμως η θύμηση είναι κάτι περισσότερο από όσο η ανθρώπινη φύση είναι αναγκασμένη να υποφέρει…
…Ελπίζω ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες για μας… [Είμαι] πάντα δική σου με στοργή.
Έμμα Σμιθ
Επιστολή από τον Τζόζεφ Σμιθ στην Έμμα Σμιθ, 4 Απριλίου 1839
Αγαπητή –και στοργική– γυναίκα μου.
Την Πέμπτη το βράδυ κάθισα μόλις έδυσε ο ήλιος, ενώ κρυφοκοιτάζαμε μέσα από τα κάγκελα αυτής της μοναχικής φυλακής, για να σου γράψω, ώστε να σε ενημερώσω για την κατάστασή μου. Είναι, πιστεύω τώρα, περίπου πέντε μήνες και έξι ημέρες από τότε που βρίσκομαι κάτω από τη βλοσυρή ματιά ενός φρουρού ημέρα και νύχτα και μέσα στους τοίχους, τα κάγκελα και τις σιδερένιες πόρτες που στριγκλίζουν, μιας μοναχικής, σκοτεινής και βρόμικης φυλακής. Με συναισθήματα που μόνον στον Θεό είναι γνωστά, γράφω αυτήν την επιστολή. Οι συλλογισμοί του νου υπό αυτές τις συνθήκες ξεπερνούν τη δύναμη της πένας ή των λόγων ή των αγγέλων να περιγράψουν ή να ζωγραφίσουν σε μια ανθρώπινη ύπαρξη, η οποία ποτέ δεν βίωσε αυτό που βιώνουμε… Ακουμπάμε στον βραχίονα του Ιεχωβά και σε κανέναν άλλον για την απελευθέρωσή μας, και αν εκείνος δεν το κάνει, δεν θα γίνει, να είστε βέβαιοι, διότι υπάρχει μεγάλη δίψα για το αίμα μας σε τούτη την πολιτεία. Όχι διότι είμαστε ένοχοι για κάτι… Αγαπητή μου Έμμα, σκέπτομαι εσένα και τα παιδιά διαρκώς… Θέλω να δω τον μικρό Φρέντερικ, τον Τζόζεφ, την Τζούλια, τον Αλεξάντερ, την Τζοάνα και τον γερο-ταγματάρχη [τον σκύλο της οικογένειας]… Ευχαρίστως θα περπατούσα από εδώ μέχρις εσάς ξυπόλητος και ασκεπής και με λιγοστά ρούχα, για να σας δω και θα το έβλεπα ως μεγάλη ευχαρίστηση και να μην το υπολογίζω ποτέ ως κόπο… Υπομένω με ευψυχία όλη μου την καταδυνάστευση, το ίδιο και εκείνοι που είναι μαζί μου. Κανένας μας δεν έχει υποχωρήσει ώς τώρα. Θέλω [να] μην αφήσεις [τα παιδιά μας] να με ξεχάσουν. Πες τους ότι ο πατέρας τους τα αγαπά με απόλυτη αγάπη και κάνει ό,τι μπορεί για να γλιτώσει από τον όχλο και να έρθει κοντά τους… Πες τους ότι ο πατέρας λέει ότι πρέπει να είναι καλά παιδιά και να προσέχουν τη μητέρα τους…
Δικός σου,
Τζόζεφ Σμιθ ο νεότερος