« សំឡេងនៃការស្តារឡើងវិញ ៖ គុកលិបើទី » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់គេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រ ៖ គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២៥ ( ឆ្នាំ ២០២៥ )
« គុកលិបើទី » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់គេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រ ៖ ឆ្នាំ ២០២៥
សំឡេងនៃការស្ដារឡើងវិញ
គុកលិបើទី
អំឡុងពេលជាប់ឃុំឃាំងនៅក្នុងគុកលិបើទី រដ្ឋមិសសួរី នោះ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលសំបុត្រមួយ ដែលបានប្រាប់លោកអំពីស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់នៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញពីរដ្ឋតាមបញ្ជារបស់អភិបាល ។ សំបុត្រដ៏សោកសៅនោះបានសរសេរដោយភរិយារបស់លោក អិមម៉ា ។ ពាក្យពេចន៍របស់នាង និងសំបុត្រឆ្លើយតបរបស់ យ៉ូសែប បង្ហាញទាំងទុក្ខវេទនារបស់ពួកគេ និងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេនៅក្នុងអំឡុងគ្រាដ៏ពិបាកនៅក្នុងប្រវត្តិសាសនាចក្រ ។
សំបុត្រមកពី អិមម៉ា ស្ម៊ីធ ជូនចំពោះ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ថ្ងៃទី ៧ ខែ មីនា ឆ្នាំ ១៨៣៩
ជូនចំពោះលោកប្តីជាទីស្រឡាញ់
ដោយមានឱកាសអាចផ្ញើសំបុត្រនេះតាមរយៈមិត្តម្នាក់ អូនបានព្យាយាមសរសេរសំបុត្រនេះ ប៉ុន្តែអូនមិនអាចរៀបរាប់ឲ្យអស់នូវអារម្មណ៍របស់អូនទាំងស្រុងបានព្រមជាមួយនឹងស្ថានភាពដែលបងកំពុងជួបនេះទេ ដោយមកពីជញ្ជាំងគុក ចម្រឹងបង្អួច សោរទ្វារគុកព្រមទាំង ទន្លេ បឹងបួរ ជួរភ្នំ ជ្រលងភ្នំ វាលស្មៅ បានរារាំងយើងទាំងពីរ ហើយការចោទប្រកាន់ទាំងអយុត្តិធម៌ដ៏ឃោឃៅ ដែលបណ្តាលឲ្យបងជាប់គុកតាំងពីដំបូង ហើយបងនៅតែជាប់នៅទីនោះ ព្រមជាមួយនឹងរឿងទាំងឡាយផ្សេងៗទៀត ធ្វើឲ្យទ្រូងអូន ស្ទើរធ្លាយមិនអាចពិពណ៌នាបាន ។
ប្រសិនបើអូនមិនបានដឹងថាបងគ្មានទោស និងបើគ្មានក្តីមេត្តាពីព្រះ អូនប្រាដកថាអូនមិនអាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនាដែលអូនឆ្លងកាត់នេះទេ … តែអូននៅតែមានជីវិត ហើយអូនមានឆន្ទៈស៊ូទ្រាំបន្តទៀត ប្រសិនបើនេះជាព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលអូនគួរតែធ្វើដើម្បីបង ។
បច្ចុប្បន្ននេះយើងគ្រប់គ្នាសុខសប្បាយទេលើកលែងតែ ហ្រ្វែឌើរិក ដែលកំពុងឈឺជាទម្ងន់ ។
កូនតូចរបស់យើង អាឡិចសាន់ឌើរ ដែលអូនកំពុងបីគឺជាក្មេងឆ្លាតបំផុត ដែលបងមិនដែលធ្លាប់បានជួបក្នុងជីវិតបង ។ គាត់រឹងមាំ ហើយគាត់អាចរត់ជុំវិញបន្ទប់ដោយគ្មានកៅអីជាជំនួយបាន … ។
គ្មាននរណាក្រៅពីព្រះទេដែលអាចដឹងចិត្តអូន និងអារម្មណ៍នៅក្នុងដួងចិត្តអូន នៅពេលដែលអូនចាកចេញពីផ្ទះរបស់យើង ហើយត្រូវលះបង់ចោលទ្រព្យសម្បត្តិស្ទើរតែទាំងអស់ លើកលែងតែកូនតូចៗរបស់យើង ហើយត្រូវធ្វើដំណើរចេញពីរដ្ឋមិសសួរី ទាំងទុកបងចោលក្នុងគុកតែឯង ។ ប៉ុន្ដែការចងចាំគឺហួសពីអ្វីដែលមនុស្សធម្មតាអាចស៊ូទ្រាំបាន ។…
… អូនសង្ឃឹមថា ថ្ងៃល្អនឹងមានសម្រាប់ពួកយើង ។… [ ពីអូន ] មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់បងជារៀងរហូត ។
អិមម៉ា ស្ម៊ីធ
សំបុត្រមកពី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជូនចំពោះ អិមម៉ា ស្ម៊ីធ ថ្ងៃទី ៤ ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣៩
ជូនចំពោះ—ភរិយា—សម្លាញ់ចិត្ត ។
កាលពីយប់ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ បងបានអង្គុយចុះនាពេលព្រះអាទិត្យលិច សម្លឹងមើលតាមចម្រឹងគុកដ៏ឯកោនេះដើម្បីសរសេររៀបរាប់ប្រាប់អូនពីស្ថានភាពរបស់បង ។ បងជឿថា ឥឡូវវាមានរយៈពេលប្រហែលជាប្រាំខែប្រាំមួយថ្ងៃហើយ ចាប់តាំងពីពេលដែលបងត្រូវគេចាប់ខ្លួនទាំងយប់ពីសំណាក់ពួកអ្នកយាមទាំងកម្រោល យកមកបង្ខាំងក្នុងរបងជាប់សោដែកតែឯង ក្នុងកន្លែងងងឹត ក្នុងគុកដ៏កខ្វក់នេះ ។ មានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលអាចជួយទប់អារម្មណ៍បងឲ្យសរសេរសំបុត្រនេះបាន ។ ស្ថិតនៅក្រោមស្ថានភាពបែបនេះ បងមិនអាចរកពាក្យអ្វីមករៀបរាប់ ឬសរសេរ ឬមានទេវតាណាអាចមកពិពណ៌នា ឬមនុស្សជាតិណាដែលអាចយល់ពីការឈឺចាប់នេះបើមិនធ្លាប់បានឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ដូចយើងទេនោះ ។… យើងពឹងផ្អែកនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា បើទ្រង់មិនដោះលែងទេគ្មាននរណាម្នាក់អាចរំដោះយើងបានឡើយ បើសិនជាទ្រង់ពុំធ្វើកិច្ចការនេះទេ គ្មាននរណាអាចធ្វើកិច្ចការនេះបានឡើយ អូនប្រហែលជាដឹងច្បាស់ហើយថា មានមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងរដ្ឋនេះចង់សម្លាប់យើង មិនមែនដោយព្រោះយើងខុសទេ ។ … អិមម៉ា សម្លាញ់ចិត្តបងអើយ បងគិតដល់អូន និងកូនៗជានិច្ច ។… បងចង់ឃើញមុខកូនតូចៗរបស់យើង ហ្រ្វែឌើរិក, យ៉ូសែប, ជូលៀ, អាឡិចសាន់ឌើរ, ចូអាណា និងអូល មេជើរ [ ឆ្កែក្នុងគ្រួសារយើង ] ។ … បងរីករាយនឹងដើរទៅរកអូនទាំងជើងទទេ ក្បាលទទេ និងគ្មានអាវពាក់សោះចេញពីទីនេះ ដើម្បីជួបអូនទាំងក្តីរីករាយអស្ចារ្យដោយមិនរាប់ថាជាការលំបាកឡើយ … ។ បងទ្រាំទ្រនឹងការជិះជាន់ដោយអស់ពីកម្លាំងកាយកម្លាំងចិត្តដែលបងមាន ដូច្នោះអ្នកដែលនៅជាមួយយើង នរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកយើងនៅបន្តមានការតាំងចិត្ត និងដោយអាកប្បកិរិយាខ្ជាប់ខ្ជួន ។ សូមអូន [ កុំ ] ឲ្យ [ កូនៗរបស់យើង ] បំភ្លេចបងណា ។ សូមប្រាប់ពួកគេថា ឱពុកគេស្រឡាញ់ពួកគេដោយក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងឥតខ្ចោះ ហើយគាត់បានព្យាយាមធ្វើអ្វីៗដែលអាចធ្វើបានដើម្បីគេចពីមនុស្សអាក្រក់ទៅជួបនឹងពួកគេវិញ ។ … សូមប្រាប់កូនៗថា ឱពុករបស់ពួកគេចង់ឲ្យពួកគេក្លាយជាកូនល្អ និងគោរពម្តាយរបស់ពួកគេ ។ …
ដោយក្តីស្រឡាញ់ពីបង
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជុញ្ញ័រ