“ວັນທີ 12–18 ເດືອນເມສາ. ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 37–40: ‘ຖ້າຫາກພວກເຈົ້າບໍ່ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນພວກເຈົ້າກໍບໍ່ແມ່ນຂອງເຮົາ,’” ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ—ສຳລັບບຸກຄົນ ແລະ ຄອບຄົວ: ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 2021 (2020)

“ວັນທີ 12–18 ເດືອນເມສາ. ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 37–40,” ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ—ສຳລັບບຸກຄົນ ແລະ ຄອບຄົວ: 2021

ຮູບພາບ

ໄພ່ພົນກະກຽມທີ່ຈະຍ້າຍ

Saints Move to Kirtland [ໄພ່ພົນຍ້າຍໄປຢູ່ເມືອງເຄີດແລນ], ໂດຍ ແຊມ ລໍເລີ

ວັນທີ 12–18 ເດືອນເມສາ

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 37–40

“ຖ້າຫາກພວກເຈົ້າບໍ່ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນພວກເຈົ້າກໍບໍ່ແມ່ນຂອງເຮົາ”

ການບັນທຶກຄວາມປະທັບໃຈຂະນະທີ່ທ່ານສຶກສາ ເປັນວິທີໜຶ່ງທີ່ທ່ານສາມາດເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳຂອງພຣະເຈົ້າ ໃຫ້ “ສະສົມປັນຍາ” (ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 38:30).

ບັນທຶກຄວາມປະທັບໃຈຂອງທ່ານ

ຕໍ່ໄພ່ພົນລຸ້ນທຳອິດ, ສາດສະໜາຈັກໄດ້ເປັນບ່ອນ ທີ່ເກີນກວ່າບ່ອນໄປຟັງຄຳສັ່ງສອນໃນວັນອາທິດເທົ່ານັ້ນ. ໃນການເປີດເຜີຍທັງໝົດຂອງພຣະອົງຕໍ່ໂຈເຊັບ ສະມິດ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບັນຍາຍສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະອົງ ດ້ວຍພຣະຄຳເຊັ່ນ ອຸດົມການ, ອານາຈັກ, ຊີໂອນ, ແລະ, ສ່ວນຫລາຍແມ່ນ, ວຽກງານ. ນັ້ນຄົງເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງທີ່ດຶງດູດສະມາຊິກລຸ້ນທຳອິດໃຫ້ມາເຂົ້າຮ່ວມສາດສະໜາຈັກ. ເຖິງແມ່ນເຂົາເຈົ້າມັກຄຳສອນຂອງສາດສະໜາຈັກທີ່ຖືກຟື້ນຟູຫລາຍປານໃດກໍຕາມ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງຕ້ອງການບາງສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດອຸທິດຊີວິດຂອງຕົນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພຣະບັນຊາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນປີ 1830 ທີ່ໃຫ້ໄພ່ພົນໄປເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ລັດໂອໄຮໂອ ບໍ່ໄດ້ເປັນເລື່ອງງ່າຍສຳລັບບາງຄົນທີ່ຈະເຮັດຕາມ. ສຳລັບຜູ້ຄົນເຊັ່ນນາງຟີບີ ຄາເຕີ, ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ນາງຕ້ອງໄດ້ໜີຈາກບ້ານເຮືອນທີ່ຢູ່ສຸກສະບາຍ ໄປຫາບ່ອນທີ່ຕົນບໍ່ຮູ້ຈັກ (ເບິ່ງ “ສຽງຂອງການຟື້ນຟູ” ຢູ່ທ້າຍໂຄງຮ່າງນີ້). ທຸກວັນນີ້ ເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້ຢ່າງແຈ້ງຊັດເຖິງສິ່ງທີ່ໄພ່ພົນເຫລົ່ານັ້ນສາມາດເຫັນພຽງແຕ່ດ້ວຍຕາແຫ່ງສັດທາ ທີ່ວ່າ: ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າມີພອນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ລໍຖ້າເຂົາເຈົ້າຢູ່ທີ່ລັດໂອໄຮໂອ.

ຄວາມຈຳເປັນທີ່ຕ້ອງໄປເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ລັດໂອໄຮໂອ ນັບແຕ່ນັ້ນມາໄດ້ໝົດໄປແລ້ວ, ແຕ່ໄພ່ພົນໃນທຸກວັນນີ້ ຍັງຕ້ອງເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ ໃນອຸດົມການ, ໃນວຽກງານຢ່າງດຽວກັນນັ້ນ: ເພື່ອ “ນຳຊີໂອນອອກມາ” (ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 39:13). ເຊັ່ນດຽວກັນກັບໄພ່ພົນລຸ້ນທຳອິດເຫລົ່ານັ້ນ, ເຮົາໄດ້ປະຖິ້ມ “ຄວາມເປັນຫ່ວງສິ່ງທາງໂລກ” (ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 40:2) ເພາະເຮົາໄວ້ວາງໃຈໃນຄຳສັນຍາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ວ່າ: “ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບ … ພອນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຢ່າງທີ່ເຈົ້າບໍ່ເຄີຍຮູ້ມາກ່ອນ” (ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 39:10).

ຮູບພາບ

ຮູບເຄື່ອງໝາຍການສຶກສາສ່ວນຕົວ

ແນວຄິດສຳລັບການສຶກສາພຣະຄຳພີເປັນສ່ວນຕົວ

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 37:1

ໂຈເຊັບ ສະມິດໄດ້ແປຫຍັງ ໃນປີ 1830?

ໃນຢູ່ຂໍ້ນີ້, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ອ້າງເຖິງວຽກງານຂອງໂຈເຊັບ ສະມິດ ໃນການດັດແປງພຣະຄຣິສຕະທຳຄຳພີ ທີ່ດົນໃຈ, ຊຶ່ງກ່າວເຖິງວ່າເປັນ “ການແປ.” ເມື່ອໂຈເຊັບໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍ ທີ່ບັນທຶກຢູ່ໃນ ພາກທີ 37, ເພິ່ນໄດ້ແປພຣະທຳປະຖົມມະການສອງສາມບົດຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ ແລະ ຫາກໍໄດ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບເອນົກ ແລະ ເມືອງຊີໂອນຂອງເພິ່ນ (ເບິ່ງ ປະຖົມມະການ 5:18–24; ໂມເຊ 7). ຫລັກທຳບາງຂໍ້ທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສິດສອນເອນົກ ກໍຄ້າຍຄືກັນກັບອັນທີ່ພຣະອົງໄດ້ເປີດເຜີຍຢູ່ໃນ ພາກທີ 38.

ໂຈເຊັບ ສະມິດ ໄດ້ທຳງານກັບຊິດນີ ຣິກດອນ ໃນການດັດແປງພຣະຄຣິສຕະທຳຄຳພີ ທີ່ດົນໃຈ. ແຕ້ມໂດຍ ແອນນີ ເຮັນຣີ ເນເດີ

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 38

ພຣະເຈົ້າເຕົ້າໂຮມເຮົາ ເພື່ອໃຫ້ພອນແກ່ເຮົາ.

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສະຫລຸບພຣະບັນຊາຂອງພຣະອົງ ເລື່ອງໃຫ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ລັດໂອໄຮໂອ ໂດຍກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງເບິ່ງ, ນີ້ຄືປັນຍາ” (ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 37:4). ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນທີ່ເຫັນປັນຍາໃນເລື່ອງນີ້ ໃນທັນທີທັນໃດ. ໃນ ພາກທີ 38, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍປັນຍາຂອງພຣະອົງ ຢ່າງລະອຽດ. ທ່ານຮຽນຮູ້ຫຍັງແດ່ຈາກ ຂໍ້ທີ 11–33 ກ່ຽວກັບພອນຂອງການເຕົ້າໂຮມ? ສະມາຊິກຂອງສາດສະໜາຈັກ ບໍ່ໄດ້ຖືກບັນຊາໃຫ້ໄປເຕົ້າໂຮມກັນອີກແລ້ວ ໂດຍການຍ້າຍໄປຫາສະຖານທີ່ໃດໜຶ່ງ; ເຮົາໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນໃນວິທີໃດ ໃນທຸກວັນນີ້? ພອນເຫລົ່ານີ້ສາມາດເອົາມານຳໃຊ້ກັບເຮົາແນວໃດ?

ຂະນະທີ່ທ່ານອ່ານສ່ວນທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງພາກນີ້, ໃຫ້ຊອກຫາຂ່າວສານທີ່ອາດຊ່ວຍໄພ່ພົນໃຫ້ມີສັດທາຫລາຍຂຶ້ນ ທີ່ຈະເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ ໃນການໄປເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ລັດໂອໄຮໂອ. ພ້ອມນີ້ໃຫ້ຄິດກ່ຽວກັບພຣະບັນຍັດທີ່ພຣະອົງໄດ້ປະທານໃຫ້ທ່ານ ແລະ ສັດທາທີ່ທ່ານຕ້ອງການ ທີ່ຈະເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດ. ຄຳຖາມດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ສາມາດນຳພາທ່ານໃນການສຶກສາ:

ທ່ານພົບເຫັນຫຍັງແດ່ ຢູ່ໃນ ຂໍ້ທີ 1–4 ທີ່ໃຫ້ທ່ານໝັ້ນໃຈໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ?
ຂໍ້ທີ 39 ສາມາດຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າແນວໃດແດ່ ແມ່ນແຕ່ໃນເມື່ອມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ທ່ານເສຍສະລະ?

ທ່ານພົບເຫັນຫຍັງອີກແດ່?

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 38:11–13, 22–32, 41–42

ຖ້າຫາກເຮົາຕຽມພ້ອມ, ເຮົາບໍ່ຕ້ອງຢ້ານກົວ.

ໄພ່ພົນໄດ້ປະເຊີນກັບການຕໍ່ຕ້ານຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ແລະ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຮູ້ວ່າ ຍັງຊິມີຕື່ມອີກ (ເບິ່ງ ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 38:11–13, 28–29). ເພື່ອຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ມີຄວາມຢ້ານກົວ, ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ເປີດເຜີຍຫລັກທຳທີ່ມີຄ່ານີ້ ທີ່ວ່າ: “ຖ້າຫາກພວກເຈົ້າຕຽມພ້ອມ ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຢ້ານກົວ” (ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 38:30). ໃຫ້ໃຊ້ເວລາຈັກບຶດໜຶ່ງ ເພື່ອໄຕ່ຕອງການທ້າທາຍທີ່ທ່ານປະເຊີນຢູ່. ແລ້ວຂະນະທີ່ທ່ານສຶກສາ ພາກທີ 38, ໃຫ້ຟັງການກະຕຸ້ນຈາກພຣະວິນຍານກ່ຽວກັບວິທີທີ່ທ່ານສາມາດກະກຽມສຳລັບການທ້າທາຍ ເພື່ອວ່າທ່ານຈະບໍ່ຢ້ານກົວ.

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 39–40

ຄວາມເປັນຫ່ວງສິ່ງທາງໂລກ ຈະຕ້ອງບໍ່ກີດກັນເຮົາຈາກການເຊື່ອຟັງພຣະຄຳພີຂອງພຣະເຈົ້າ.

ໃຫ້ອ່ານ ພາກທີ 39–40, ຮ່ວມທັງປະຫວັດການເປັນມາຢູ່ໃນຫົວຂໍ້ພາກ, ແລະ ວິທີທີ່ປະສົບການຂອງ ເຈມສ໌ ໂຄແວວ ອາດກ່ຽວພັນກັບທ່ານແນວໃດ. ຍົກຕົວຢ່າງ, ໃຫ້ຄິດກ່ຽວກັບເວລາທີ່ “ຫົວໃຈ [ຂອງທ່ານ] … ເຄີຍຖືກຕ້ອງຕໍ່ [ພຣະເຈົ້າ]” (ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 40:1). ທ່ານໄດ້ຮັບພອນແນວໃດແດ່ ສຳລັບຄວາມຊື່ສັດຂອງທ່ານ? ພ້ອມນີ້ ກໍໃຫ້ຄິດກ່ຽວກັບ “ຄວາມເປັນຫ່ວງສິ່ງທາງໂລກ” ໃດແດ່ທີ່ທ່ານປະເຊີນຢູ່ (ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 39:9; 40:2). ທ່ານພົບເຫັນສິ່ງໃດແດ່ຢູ່ໃນພາກເຫລົ່ານີ້ ທີ່ດົນໃຈທ່ານໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອຟັງຢ່າງສະໝ່ຳສະເໝີຫລາຍກວ່າເກົ່າ?

ເບິ່ງ ມັດທາຍ 13:3–23 ນຳອີກ.

ຮູບພາບ

ຮູບເຄື່ອງໝາຍການສຶກສາເປັນຄອບຄົວ

ແນວຄິດສຳລັບການສຶກສາພຣະຄຳພີເປັນຄອບຄົວ ແລະ ການສັງສັນໃນຕອນແລງ

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 37:3.ເພື່ອຊ່ວຍຄອບຄົວຂອງທ່ານໃຫ້ເຂົ້າໃຈການເສຍສະລະຂອງໄພ່ພົນ ເພື່ອໄປເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ລັດໂອໄຮໂອ, ທ່ານສາມາດອ້າງເຖິງແຜນທີ່ ທີ່ມີຢູ່ໃນໂຄງຮ່າງນີ້.

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 38:22.ເຮົາຈະສາມາດເຮັດໃຫ້ພຣະເຢຊູຄຣິດ ເປັນ “ຜູ້ໃຫ້ກົດ” ຂອງຄອບຄົວເຮົາໄດ້ແນວໃດ? ການເຮັດຕາມກົດຂອງພຣະອົງ ເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນ “ຄົນອິດສະລະ” ແນວໃດ?

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 38:24–27.ເພື່ອສິດສອນລູກໆ ເຖິງຄວາມໝາຍຂອງຄຳວ່າການ “ເປັນອັນໜຶ່ງດຽວກັນ,” ທ່ານສາມາດຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ນັບສະມາຊິກຂອງຄອບຄົວທ່ານ ແລະ ເວົ້າລົມກັນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງແຕ່ລະຄົນຕໍ່ຄອບຄົວຂອງທ່ານ. ໃຫ້ເນັ້ນໜັກວ່າ ເມື່ອລວມທຸກຄົນເຂົ້າກັນ ພວກທ່ານເປັນຄອບຄົວ ໜຶ່ງ. ທ່ານສາມາດຊ່ວຍລູກໆຂອງທ່ານໃຫ້ແຕ້ມເລກ 1 ທີ່ໃຫຍ່ໆ ໃສ່ໂປສເຕີ້ໃຫຍ່ແຜ່ນໜຶ່ງ ແລະ ປະດັບມັນດ້ວຍການຂຽນຊື່ ຫລື ແຕ້ມຮູບ ຫລື ເອົາຮູບຂອງສະມາຊິກໃນຄອບຄົວຕິດໃສ່. ພວກທ່ານຍັງສາມາດຂຽນສິ່ງທີ່ພວກທ່ານຈະເຮັດ ເພື່ອເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນຫລາຍຂຶ້ນໃນຄອບຄົວ ໃສ່ໃນນັ້ນ. ທ່ານສາມາດອ່ານ ໂມເຊ 7:18 ນຳອີກ.

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 38:29–30.ທ່ານສາມາດສົນທະນາກ່ຽວກັບປະສົບການຂອງຄອບຄົວ ຫລື ປະສົບການສ່ວນຕົວເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ທີ່ຮຽກຮ້ອງການກະກຽມ. ການກະກຽມຂອງທ່ານມີຜົນກະທົບຕໍ່ປະສົບການແນວໃດ? ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະສົງໃຫ້ເຮົາກະກຽມເພື່ອຫຍັງ? ການກະກຽມຊ່ວຍເຮົາບໍ່ໃຫ້ມີຄວາມຢ້ານກົວແນວໃດ? ເຮົາສາມາດເຮັດຫຍັງແດ່ເພື່ອກະກຽມ?

ຄຳສອນ ແລະ ພັນທະສັນຍາ 40.ຄຳວ່າ “ຄວາມເປັນຫ່ວງສິ່ງທາງໂລກ” (ຂໍ້ທີ 2) ມີຄວາມໝາຍຕໍ່ເຮົາແນວໃດ? ມີຄວາມເປັນຫ່ວງສິ່ງທາງໂລກໃດແດ່ ທີ່ກີດກັນເຮົາຈາກການຮັບເອົາພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ “ດ້ວຍຄວາມຍິນດີ”? ເຮົາຈະເອົາຊະນະມັນໄດ້ແນວໃດ?

ສຳລັບແນວຄິດເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບການສິດສອນເດັກນ້ອຍ, ໃຫ້ເບິ່ງ ໂຄງຮ່າງຂອງອາທິດນີ້ ຢູ່ໃນ ຈົ່ງຕາມເຮົາມາ—ສຳລັບຊັ້ນປະຖົມໄວ.

ເພງແນະນຳ: “ຄວາມເມດຕາເລີ່ມຈາກເຮົາ,” ເພງສວດ ແລະ ເພງຂອງເດັກນ້ອຍ, 69.

ຮູບພາບ

ຮູບເຄື່ອງໝາຍສຽງຂອງການຟື້ນຟູ

ສຽງຂອງການຟື້ນຟູ

ການເຕົ້າໂຮມຢູ່ລັດໂອໄຮໂອ

Kirtland Village [ໝູ່ບ້ານຢູ່ເມືອງເຄີດແລນ], ໂດຍ ອາລ໌ ຣາວສ໌

ຮູບພາບ

ຟີບີ ຄາດເທີ ວູດຣັບ

ໃນບັນດາໄພ່ພົນຢ່າງຫລວງຫລາຍ ທີ່ໄດ້ໄປເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ລັດໂອໄຮໂອ ໃນຊ່ວງປີ 1830 ແມ່ນນາງຟີບີ ຄາດເທີ. ນາງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມສາດສະໜາຈັກ ຢູ່ພາກຕາເວັນອອກສ່ຽງເໜືອຂອງສະຫະລັດອາເມຣິກາ ຕອນນາງມີອາຍຸຊາວປາຍປີ, ແຕ່ພໍ່ແມ່ຂອງນາງບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມ. ຕໍ່ມານາງໄດ້ຂຽນເຖິງການຕັດສິນໃຈຂອງນາງ ທີ່ຈະຍ້າຍໄປລັດໂອໄຮໂອ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມກັບໄພ່ພົນວ່າ:

“ໝູ່ເພື່ອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປະຫລາດໃຈກັບການຕັດສິນໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຄືກັນກັບຂ້າພະເຈົ້າ, ແຕ່ມີບາງສິ່ງຢູ່ພາຍໃນທີ່ກະຕຸ້ນໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດ. ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຕອນຂ້າພະເຈົ້າຊິໜີຈາກບ້ານ ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເກືອບທົນເຫັນບໍ່ໄດ້, ແລະ ຖ້າຫາກບໍ່ເປັນເພາະວິນຍານທີ່ຢູ່ພາຍໃນຕົວຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າຄົງຫວັ່ນໄຫວໃນນາທີສຸດທ້າຍ. ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກຂ້າພະເຈົ້າວ່າ ເພິ່ນຢາກເຫັນຂ້າພະເຈົ້າຖືກຝັງ ຍັງຈະດີກວ່າ ທີ່ເຫັນຂ້າພະເຈົ້າເດີນທາງຄົນດຽວ ໄປໃນໂລກທີ່ໂຫດຮ້າຍນີ້.

“‘[ຟີບີ],’ ເພິ່ນເວົ້າ, ຢ່າງປະທັບໃຈວ່າ, ‘ລູກຊິກັບຄືນມາຫາແມ່ບໍ ຖ້າຫາກລູກພົບວ່າ ລັດທິມໍມອນບໍ່ເປັນຄວາມຈິງ?’

“ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕອບວ່າ, ‘ໂດຍ, ລູກຊິກັບມາ.’ … ຄຳຕອບຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເພິ່ນສະບາຍໃຈຂຶ້ນແດ່; ແຕ່ມັນເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາໂສກເສົ້າຫລາຍທີ່ຈະຈາກກັນ. ເມື່ອເວລາມາເຖິງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງອອກເດີນທາງ ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ກ້າທີ່ຈະບອກລາ; ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍບອກລາທຸກຄົນແທນ, ແລະ ໄດ້ປະມັນໄວ້ເທິງໂຕະ, ໄດ້ ແລ່ນລົງຂັ້ນໄດ ແລະ ຂຶ້ນລົດມ້າໄປ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໜີຈາກບ້ານເກີດທີ່ແສນຮັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ເພື່ອເຊື່ອມໂຍງຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າກັບໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າດັ່ງນັ້ນ.”¹

ໃນຈົດໝາຍສັ່ງລາສະບັບໜຶ່ງໃນຈົດໝາຍເຫລົ່ານັ້ນ, ນາງຟີບີໄດ້ຂຽນວ່າ:

“ພໍ່ແມ່ທີ່ເຄົາລົບ—ບັດນີ້ ລູກຊິໄດ້ຈາກບ້ານຂອງພໍ່ແມ່ໄປແລ້ວຊົ່ວໄລຍະໜຶ່ງ … ລູກບໍ່ຮູ້ວ່າດົນປານໃດ—ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຈາກໄປປາດສະຈາກຄວາມກະຕັນຍູຕໍ່ຄວາມເມດຕາທີ່ລູກໄດ້ຮັບຈາກພໍ່ແມ່ນັບແຕ່ລູກເກີດມາ—ແຕ່ເບິ່ງຄືວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ບັນຊາລູກໃນເວລານີ້ ຫລາຍກວ່າທີ່ຜ່ານມາ. ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາຈົ່ງມອບທຸກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄວ້ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຂອບພຣະໄທພຣະອົງທີ່ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ຢູ່ນຳກັນເປັນເວລາດົນນານ ໃນສະພາບການທີ່ດີ ທີ່ພວກເຮົາໄດ້ມີ, ໂດຍທີ່ເຊື່ອວ່າ ທຸກສິ່ງຈະເປັນໄປເພື່ອຄວາມດີຂອງພວກເຮົາ ຖ້າຫາກພວກເຮົາຮັກພຣະເຈົ້າຫລາຍທີ່ສຸດ. ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາຮັບຮູ້ວ່າ ພວກເຮົາສາມາດອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າ ຜູ້ຈະຮັບຟັງຄຳອະທິຖານທີ່ຈິງໃຈຂອງຜູ້ທີ່ພຣະອົງໄດ້ສ້າງ ແລະ ປະທານສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດໃຫ້ພວກເຮົາ. …

“ແມ່ເອີຍ, ລູກເຊື່ອວ່າ ມັນເປັນພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ ທີ່ໃຫ້ລູກໄປພາກຕາເວັນຕົກ ແລະ ລູກໝັ້ນໃຈກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ໄດ້ດົນແລ້ວ. ບັດນີ້ ເສັ້ນທາງໄດ້ເປີດໃຫ້ລູກ … ; ລູກເຊື່ອວ່າ ມັນແມ່ນພຣະວິນຍານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ທີ່ກະທຳສິ່ງນີ້ ຊຶ່ງພຽງພໍສຳລັບທຸກສິ່ງ. ຂໍໃຫ້ແມ່ຢ່າເປັນຫ່ວງນຳລູກເລີຍ; ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະປອບໂຍນລູກ. ລູກເຊື່ອວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະດູແລລູກ ແລະ ປະທານສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດໃຫ້ລູກ. … ລູກໄປເພາະວ່າພຣະອາຈານຂອງລູກໄດ້ເອີ້ນໃຫ້ລູກໄປ—ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ລູກເຫັນໜ້າທີ່ຂອງລູກຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງ.”²

ຮູບພາບ

ແຜນທີ່ເຂດລັດນິວຢອກ, ເພັນໂຊເວເນຍ, ແລະ ໂອໄຮໂອ ຂອງສະຫະລັດອາເມຣິກາ, 1831