« ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ កញ្ញា ។ នីហ្វៃទី ៣ ១–៧ ៖ ‹ ចូរងើបឡើងហើយមានសេចក្តីសង្ឃឹមចុះ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ កញ្ញា ។ នីហ្វៃទី ៣ ១–៧ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

មួយថ្ងៃ មួយយប់ និងមួយថ្ងៃ ដោយចច កូកកូ

ថ្ងៃទី ៧–១៣ ខែ កញ្ញា

នីហ្វៃទី៣ ១–៧

« ចូរងើបឡើងហើយមានសេចក្តីសង្ឃឹមចុះ »

ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចបំផុសអ្នកឲ្យផ្ដោតលើគោលការណ៍ជាក់លាក់ចេញពី នីហ្វៃទី ៣ ១–៧ នៅក្នុងថ្នាក់រៀន ។ គោលការណ៍ទាំងនោះប្រហែលគ្រាន់តែជាគោលការណ៍ដែលនឹងផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវការប៉ុណ្ណោះ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន សូមឲ្យពួកគេសរសេរសេចក្ដីពិតមួយចំនួនដែលពួកគេបានរកឃើញនៅក្នុង នីហ្វៃទី ៣ ១–៧ និងសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរសម្រាប់សេចក្ដីពិតទាំងនោះនៅលើក្រដាស ។ សូមដាក់ក្រដាសនោះនៅក្នុងប្រអប់មួយ ហើយចាប់យកវាមួយចំនួនចេញមកដើម្បីពិភាក្សារួមគ្នា ។ នៅពេលសិស្សចែកចាយ សូមពិចារណាថាតើមានគំនិតដែលទាក់ទងនៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ ដែលអាចជួយឲ្យការពិភាក្សានេះកាន់តែមានភាពស៊ីជម្រៅ ហើយឲ្យសិស្សផ្សេងទៀតចូលរួមដែរឬទេ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

នីហ្វៃទី ៣ ១–៧

ការប្រែចិត្តជឿគឺជាដំណើរការមួយដែលតម្រូវឲ្យមានការខិតខំយ៉ាងឧស្សាហ៍ ។

នីហ្វៃទី ៣ ១–៧ ពិពណ៌នាពីមនុស្សដែលបានប្រែចិត្តជឿចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងមនុស្សផ្សេងទៀតដែលពុំបានជឿ ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យស្គាល់ពីអ្វីដែលបានធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នារវាងក្រុមមនុស្សទាំងនេះ អ្នកអាចបង្កើតតារាងមួយនៅលើក្ដារខៀនដោយដាក់ចំណងជើងដូចតទៅនេះ ៖ ជំនឿ និងទង្វើដែលធ្វើឲ្យការប្រែចិត្តជឿចុះខ្សោយ និង ជំនឿ និងទង្វើដែលពង្រឹងការប្រែចិត្តជឿ ។ សូមបែងចែកសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរដូចតទៅនេះដល់សិស្ស ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យបំពេញនៅក្នុងតារាងនូវអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ( ឧទាហរណ៍នានាត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យសម្រាប់សេចក្ដីយោងទីមួយ ) ។
- នីហ្វៃទី ៣ ១:៤–២៣, ២៩–៣០ ៖ ការប្រែចិត្តជឿចុះខ្សោយ ៖ ពុំជឿលើប្រសាសន៍របស់ព្យាការី ហើយសើចចំអកឲ្យមនុស្សសុចរិត ( ខទី ៥–៦ ) ។ ការប្រែចិត្តជឿរឹងមាំ ៖ ការមានសេចក្ដីជំនឿលើប្រសាសន៍របស់ព្យាការី និងការអធិស្ឋានសូមជំនួយ ( ខទី ៨, ១១ ) ។
- នីហ្វៃទី ៣ ២:១–៣
- នីហ្វៃទី ២ ៣:១២–១៦
- នីហ្វៃទី ៣ ៤:៨–១០, ៣០–៣៣
- នីហ្វៃទី ៣ ៦:១៣–១៨
- នីហ្វៃទី ៣ ៧:១៥–២២
តើយើងអាចរក្សាការប្រែចិត្តជឿរបស់យើងឲ្យរឹងមាំទោះជាមានឧបសគ្គតាមរបៀបណា ?
សិស្សរបស់អ្នកប្រហែលជាចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងការរុករករបៀបពង្រឹងនូវអ្វីដែល នីហ្វៃទី ៣ ១:២៧–៣០ ហៅថា « ជំនាន់កំពុងពេញវ័យ » ។ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សស្វែងរកហេតុផលនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះដែលពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងសាសន៍លេមិនវ័យក្មេងពុំអាចតតាំងនឹងភាពទន់ខ្សោយនៅជុំវិញពួកគេបាន ។ ការណ៍អាចដឹកនាំទៅរកការពិភាក្សាមួយអំពីការប្រឈមមួយចំនួនដែលជំនាន់កំពុងពេញវ័យកំពុងជួបប្រទះសព្វថ្ងៃ និងរបៀបដ៏ល្អបំផុតដើម្បីជួយពួកគេឲ្យអភិវឌ្ឍសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ ។ សេចក្ដីណែនាំមួយចំនួនត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។

នីហ្វៃទី ៣ ១:៤–២១, ៥:១–៣

ព្រះអម្ចាស់នឹងបំពេញរាល់បន្ទូលរបស់ទ្រង់ ។

ការអានដំណើររឿងនៅក្នុង នីហ្វៃទី ៣ ១:៤–២១ និង ៥:១–៣ អាចពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿនៃសិស្សរបស់អ្នកលើការសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចអាន នីហ្វៃទី ៣ ១:៤–៧ រួមគ្នា ហើយសរសេរនៅលើក្ដារខៀនពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេមាន ប្រសិនបើពួកគេគឺជាពួកអ្នកជឿដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ ពួកគេក៏អាចគិតពីកាលៈទេសៈស្រដៀងគ្នាដែលយើងអាចជួបសព្វថ្ងៃនេះដែរ ។ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះមកពី នីហ្វៃទី ៣ ១:៨–២១ និង ៥:១–៣ អំពីព្រះអម្ចាស់ និងការសន្យារបស់ទ្រង់ ? ដើម្បីធ្វើឲ្យការពិភាក្សានោះកាន់តែទូលំទូលាយ អ្នកអាចរំឭកឡើងវិញនូវទំនុកតម្កើងមួយអំពីការទុកចិត្តលើព្រះ ដូចជា « កាលតស៊ូជឿ » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៦០) ។ សិស្សអាចចែកចាយបទពិសោធន៍នៅពេលដែលសេចក្ដីជំនឿ និងការទុកចិត្តរបស់ពួកគេលើព្រះបានទទួលរង្វាន់ ទោះជាមានឧបសគ្គក្ដី ។

នីហ្វៃទី ៣ ១:៤–១៥, ៥:១២–២៦, ៦:១០–១៥, ៧:១៥–២៦

យើងគឺជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

មរមនបានប្រកាសថា « មើលចុះ ខ្ញុំជាសិស្សម្នាក់នៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ( នីហ្វៃទី ៣ ៥:១៣ ) ។ ដើម្បីស្វែងរកអត្ថន័យនៃពាក្យភាពជាសិស្សម្នាក់ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្រាវជ្រាវ នីហ្វៃទី ៣ ១:៤–១៥, ៥:១២–២៦, ៦:១០–១៥ និង ៧:១៥–២៦ ហើយរកគុណសម្បត្តិ ជំនឿ និងទង្វើនៃពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ សូមពិចារណាទុកពេលឲ្យសិស្សពីរបីនាទីដើម្បីពិចារណា ហើយសរសេរអ្វីមួយដែលពួកគេអាចធ្វើដើម្បីប្រែក្លាយជាសិស្សម្នាក់ដ៏ប្រពៃរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

នីហ្វៃទី ៣ ២:១១–១២, ៣:១២–២៦, ៥:២៤–២៦

នៅពេលពួកសុចរិតបានប្រមូលផ្ដុំគ្នា ព្រះអម្ចាស់អាចពង្រឹង ហើយការពារពួកគេ ។

ផ្នែកមួយនៃហេតុផលដែលពួកសាសន៍នីហ្វៃអាចយកឈ្នះលើពួកចោរកាឌីអានតុនបានគឺដោយសារពួកគេបានរួមដៃជាមួយពួកសាសន៍លេមិនដែលបានប្រែចិត្ត ហើយបានធ្វើតាមការដឹកនាំដ៏បំផុសគំនិតរបស់ឡាកូនីអូសឲ្យ« ប្រមូលគ្នាមក »ក្នុងដែនដីសារ៉ាហិមឡា ( នីហ្វៃទី ៣ ៣:២២ ) ។ តើរឿងនេះអាចមានមេរៀនអ្វីខ្លះសម្រាប់សិស្សរបស់អ្នក ? អ្នកអាចសុំឲ្យពួកគេចែកចាយបទពិសោធន៍នៅពេលពួកគេទទួលបានកម្លាំងតាមរយៈមនុស្សសុចរិតនៅជុំវិញខ្លួនពួកគេ ។ បន្ទាប់មក អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យរំឭក នីហ្វៃទី ៣ ២:១២–២៦ ហើយរកមើលហេតុផលដែលពួកសាសន៍នីហ្វៃបានប្រមូលផ្ដុំគ្នា និងពរជ័យដែលពួកគេទទួលបាន ។ តើយើងដកពិសោធន៍ពរជ័យដូចគ្នានេះ នៅពេលយើងប្រមូលផ្ដុំជាមួយនឹងសមាជិកគ្រួសាររបស់យើង ឬសាខា និងវួដរបស់យើងតាមរបៀបណា ? តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះបន្ថែមទៀតអំពីការប្រមូលផ្ដុំនៅក្នុង នីហ្វៃទី ៣ ៥:២៤–២៦ ?
ការអាន នីហ្វៃទី ៣ ៣ អាចជាឱកាសមួយដើម្បីជួយសិស្សឲ្យមើលឃើញថាតើយើងរឹងមាំប៉ុនណា នៅពេលយើងប្រមូលផ្ដុំគ្នាក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ។ ប្រហែលជាអ្នកអាចគិតពីឧបករណ៍ពីមេរៀនមួយដែលបង្ហាញនូវរបៀបដែលអ្វីមួយមានភាពទន់ខ្សោយប្រែក្លាយជារឹងមាំ នៅពេលវារួមសាមគ្គីជាមួយនឹងអ្វីផ្សេងទៀត ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យនឹកស្រមៃថា ពួកគេត្រូវបានសុំធ្វើឲ្យពួកសាសន៍នីហ្វៃជឿពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការប្រមូលផ្ដុំគ្នា ដូចដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុង ខទី១២–២៦ ។ ប្រហែលជាពួកគេអាចចាប់ដៃគូដើម្បីពិភាក្សាពីរបៀបធ្វើកិច្ចការនេះ ដោយផ្អែកលើអ្វីដែលពួកគេបានអាននៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់មក អ្នកអាចពិភាក្សារួមគ្នាពីកិច្ចការដូចតទៅនេះ ៖ តើយើងជួបការប្រឈមអ្វីខ្លះដែលអាចប្រៀបបាននឹងពួកចោរកាឌីអានតុន ? តើយើងអាចធ្វើឲ្យគេហដ្ឋានរបស់យើង និងវួដរបស់យើងក្លាយជាទីជ្រកកោនតាមរបៀបណា ?

នីហ្វៃទី ៣ ៣:១–១៣

យើងមិនត្រូវខ្លាចសាតាំងឡើយ ។

សំបុត្រដែលសរសេរដោយ គីឌឌីអានហៃ ជាមេដឹកនាំពួកចោរកាឌីអានតុន គឺជាការប៉ុនប៉ងមួយដើម្បីបន្លាច ហើយបោកបញ្ឆោតពួកសាសន៍នីហ្វៃ ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចរៀនឡើងវិញពីពាក្យសម្ដីរបស់គាត់នៅក្នុង នីហ្វៃទី ៣ ៣:២–១០ ហើយបៀបធៀបវាទៅនឹងវិធីដែលសាតាំងព្យាយាមបោកបញ្ឆោតយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះមកពីប្រតិកម្មរបស់ឡាកូនីអូស ជាមេចៅក្រុមលើពួកសាសន៍នីហ្វៃ ?

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីបំផុសគំនិតសិស្សឲ្យអាន នីហ្វៃទី ៣ ៨–១១ សម្រាប់មេរៀនសប្ដាហ៍ក្រោយ សូមប្រាប់ពួកគេថា នីហ្វៃទី ៣ ១១ មាន « ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់បំផុត » នៃព្រះគម្ពីរមរមន—ជាការងារបម្រើរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយផ្ទាល់នៅក្នុងចំណោមពួកសាសន៍នីហ្វៃ ( សូមមើល បុព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមន ) ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ការជួយស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿក្នុងជំនាន់កំពុងពេញវ័យ ។

អែលឌើរ វ៉ាលើរី វី ខរដុន នៃពួកចិតសិបនាក់ បានណែនាំនូវវិធីបីយ៉ាងដើម្បីជួយដល់ជំនាន់កំពុងពេញវ័យឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះដំណឹងល្អ ៖

« ចូរមានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង ។ … ការបង្រៀនប្រកបដោយអនុភាពគឺសំខាន់យ៉ាងខ្លាំងដើម្បីរក្សាដំណឹងល្អនៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ហើយវាតម្រូវឲ្យមានការព្យាយាម និងការខិតខំ ។ យើងត្រូវបានអញ្ជើញជាច្រើនដងឲ្យបង្កើតទម្លាប់សិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសារប្រចាំថ្ងៃ ។ ក្រុមគ្រួសារជាច្រើនដែលកំពុងធ្វើការណ៍នេះ ត្រូវបានប្រទានពរជារៀងរាល់ថ្ងៃឲ្យមាននូវសាមគ្គីភាពកាន់តែខ្លាំង និងទំនាក់ទំនងកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងព្រះអម្ចាស់ » ។
« ការធ្វើជាគំរូដ៏រឹងមាំនៅក្នុងគេហដ្ឋា ។ … វាពុំគ្រប់គ្រាន់ទេ បើគ្រាន់តែ និយាយ ទៅកូនៗរបស់យើងអំពីសារៈសំខាន់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ការតមអាហារ ការរក្សាថ្ងៃ ឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធនោះ ។ ពួកគេត្រូវតែមើលឃើញយើងឆ្លៀតពេលដាក់កាលវិភាគរបស់យើងទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាញឹកញាប់តាមដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន ។ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវមើលឃើញការតាំងចិត្តតមអាហាររបស់យើងជាទៀងទាត់ និងការរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យបរិសុទ្ធពេញមួយថ្ងៃ » ។
« ប្រពៃណី ។ … ជាក្រុមគ្រួសារ យើងចាំបាច់ត្រូវចៀសវាងពីទម្លាប់នានាដែលនឹងរារាំងយើងមិនឲ្យរក្សាថ្ងៃឈប់សម្រាកជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ ឬមានការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងការអធិស្ឋានជាប្រចាំនៅក្នុងគេហដ្ឋាន ។ យើងចាំបាច់ត្រូវបិទមិនឲ្យប្រើឧបករណ៍ឌីជីថលដែលនាំទៅរករូបអាសគ្រាមនិងឥទ្ធិពលអាក្រក់ដទៃទៀតទាំងអស់ក្នុងគេហដ្ឋានយើង ។ ដើម្បីតស៊ូនឹងទំនៀមទម្លាប់ខាងលោកិយនៃជំនាន់របស់យើង យើងចាំបាច់ត្រូវប្រើព្រះគម្ពីរ និងសំឡេងនៃពួកព្យាការីសម័យទំនើបរបស់យើង ដើម្បីបង្រៀនកូនៗអំពីអត្តសញ្ញាណដ៏ទេវភាពរ គោលបំណងក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ និងបេសកកម្មដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ( « The Language of the Gospel » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៥៦–៥៧ អក្សរទ្រេតបានបន្ថែម ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមដាក់បញ្ចូលអ្នកដែលកំពុងជួបបញ្ហា ។ ពេលខ្លះ សិស្សដែលជួបបញ្ហាត្រូវការទទួលបានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ សូមពិចារណាសុំឲ្យពួកគេសម្ដែងអ្វីមួយនៅក្នុងមេរៀនលើក្រោយ ឬធ្វើឲ្យប្រាកដថា ពួកគេមានមធ្យោបាយធ្វើដំណើរមកព្រះវិហារ ។ សូមកុំចុះចាញ់ ប្រសិនបើពួកគេមិនឆ្លើយតបចំពោះការខិតខំរបស់អ្នកនៅលើកដំបូង ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៨–៩ ) ។