« ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ តុលា ។ គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១១១–១១៤ ៖ ‹ យើងនឹងរៀបចំគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ សម្រាប់សេចក្ដីល្អដល់អ្នក › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ តុលា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១១–១១៤ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២១

ថ្ងៃទី ៤–១០ ខែ តុលា

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១១–១១៤

« យើងនឹងរៀបចំគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ សម្រាប់សេចក្ដីល្អដល់អ្នក »

នៅពេលអ្នកអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១១–១១៤ សូមពិចារណាពីសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណ ដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកយល់ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងជួយដឹកនាំអ្នកឲ្យដឹងពីគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវផ្ដោតចិត្តលើ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមពិចារណាគូររូបហឹបទ្រព្យសម្បត្តិមួយនៅលើក្ដារខៀន ។ សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវខគម្ពីរមកពី កណ្ឌទី ១១១–១១៤ នូវកន្លែងដែលពួកគេបានរកឃើញអ្វីមួយ ដែលពួកគេគិតថាជា « ទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើន » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១១:២ ) ។ សូមឲ្យសមាជិកបីបួននាក់ចែកចាយនូវអ្វីដែលពួកគេឃើញថាមានតម្លៃនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនោះ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១១

ព្រះអម្ចាស់អាច « រៀបចំគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ សម្រាប់សេចក្ដីល្អដល់ [ យើង ] » ។

ការប្រឹក្សារបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១១ អាចជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកបាន នៅពេលពួកគេព្រួយបារម្ភអំពីកង្វល់ខាងសាច់ឈាម ឬខាងវិញ្ញាណ គឺដូចជាពេលវាបានជួយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នឹងកង្វល់របស់លោកអំពីក្រុងស៊ីយ៉ូនដែរ ។ អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាមួយអំពីកណ្ឌនេះ តាមរយៈការអញ្ជើញសិស្សឲ្យធ្វើបញ្ជីមួយនៅលើក្ដារខៀនស្ដីពីរឿងដែលពួកគេ ឬមនុស្សដែលពួកគេស្គាល់ព្រួយបារម្ភ ។ រួចហើយ ដោយមានកង្វល់ទាំងនោះក្នុងចិត្ត ពួកគេអាចស្រាវជ្រាវក្នុងកណ្ឌទី ១១១ រកមើលការប្រឹក្សា និងការលួងលោម ដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានមកដើម្បីជួយយើង ។ សិស្សក្នុងថ្នាក់អាចចែកចាយរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយពួកគេ នៅពេលពួកគេដាក់សេចក្ដីជំនឿរបស់គេទៅលើទ្រង់ ។
សមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកអាចបានជួបនឹងបទពិសោធន៍ដូចជាយ៉ូសែបដែរ—នៅពេលពួកគេបានមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់បានទទួលយកពួកគេ ទោះជាពួកគេ « ចម្កួត » ក្ដី ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១១:១ ) ។ តើបទពិសោធន៍របស់ពួកគេបានបញ្ជាក់ពីសេចក្តីពិតដែលបានបង្រៀននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១១១ ដោយរបៀបណា ? ឧទាហរណ៍ តើពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់ « [ បាន ] រៀបចំគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ សម្រាប់សេចក្ដីល្អដល់ [ ពួកគេ ] » នៅពេលណាដែរ ? ( ខទី ១១ ) ។ តើបទពិសោធន៍ទាំងនេះបង្រៀនពួកគេអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអំពីខ្លួនគេ ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១២:៣–១៥, ២២

ព្រះអម្ចាស់នឹងដឹកនាំអស់អ្នកដែលខិតខំធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ដោយបន្ទាបខ្លួន ។

ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យពិភាក្សាពីអ្វីដែលកណ្ឌទី ១១២ បង្រៀនអំពីការបន្ទាបខ្លួន សូមពិចារណាបែងចែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ទៅជាបីក្រុម ។ សូមឲ្យក្រុមនីមួយៗពិចារណាអំពីសំណួរមួយខាងក្រោមនេះ កាលពួកគេអាន ខទី ៣–១៥ និង ២២ ៖ តើអ្វីជាការបន្ទាបខ្លួន ? តើយើងអាចកាន់តែមានការបន្ទាបខ្លួនតាមរបៀបណា ? តើមានពរជ័យអ្វីខ្លះដែលបានសន្យាដល់អ្នកបន្ទាបខ្លួន ? សូមឲ្យសិស្សមានពេលចែកចាយចម្លើយរបស់ពួកគេ ។ ក្រុមទាំងឡាយអាចទទួលបានការយល់ដឹងបន្ថែមទៀត តាមរយៈការអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ឬផ្នែកដែលមានចំណងជើងថា « ការបន្ទាបខ្លួន » នៅក្នុងសៀវភៅ ផ្សាយដំណឹងល្អរបស់យើង ( ទំព័រ ១២៦–១២៧ ) ។ ហេតុអ្វីការបន្ទាបខ្លួនសំខាន់ចាំបាច់នៅក្នុងការធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ?

ប្រសិនបើយើងបន្ទាបខ្លួន នោះព្រះអម្ចាស់នឹងដឹកនាំយើង ហើយឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់យើង ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១២:១២–២៦

អស់អ្នកដែលពិតជាបានប្រែចិត្តជឿមែននឹងស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ការពិតដែលថា ពួកសាវកមួយចំនួននៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៣៧ បានប្រែប្រឆាំងនឹងព្យាការី នោះគឺជាការរំឭកដ៏ល្អមួយថា មិនថាយើងមានការហៅអ្វីទេ ឬថាយើងស្គាល់ដំណឹងល្អខ្លាំងប៉ុណ្ណាទេ យើងត្រូវតែធ្វើឲ្យប្រាកដថា យើងម្នាក់ៗពិតជាបានប្រែចិត្តជឿមែន ។ ការអានការប្រឹក្សាដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាស ដើម្បីជួយគាត់ឲ្យបង្រួបបង្រួមកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ អាចផ្ដល់ការយល់ដឹងដល់សិស្សអំពីអត្ថន័យនៃការប្រែចិត្តជឿ ។ ប្រហែលជាសិស្សក្នុងថ្នាក់អាចអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១២:១២–២៦ ដោយគិតដល់សមាជិកគ្រួសារ ឬមិត្តម្នាក់—នរណាម្នាក់ដែលអាចកំពុងពុះពារនឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ ។ តើសេចក្ដីពិតនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះអ្វីខ្លះដែលសិស្សក្នុងថ្នាក់នឹងគូសបញ្ជាក់ ដើម្បីជួយបុគ្គលនោះឲ្យប្រែចិត្តជឿកាន់តែពេញលេញជាងនេះ ? សូមផ្តល់ពេលវេលាឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់សញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីពង្រឹងការប្រែចិត្តជឿលើព្រះអម្ចាស់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

គុណលក្ខណៈបន្ទាបខ្លួនដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។

អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុកបានបង្រៀន ៖

« ជាអកុសល នៅជំនាន់យើងស្ទើរតែគ្រប់ស្រទាប់នៃសង្គម យើងឃើញមានភាពអាត្មានិយម និងក្រអឺតក្រទមបានសម្ញែងខ្លួនឡើង កាលចិត្តរាបសា និងការទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះត្រូវបានគេនិយាយបន្ទាបបន្ថោកទៅវិញ ។ សង្គមភាគច្រើនបានបាត់បង់នូវសីលធម៌គ្រឹះ ហើយពុំយល់អំពីហេតុផលដែលយើងរស់នៅលើផែនដីនេះឡើយ ។ ចិត្តរាបសាពិត ដែលជាកត្តាសំខាន់ដើម្បី សម្រេចបានព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់យើងនោះគឺកម្រមានណាស់ ។

« វាជាការសំខាន់ដើម្បីយល់អំពីទំហំនៃចិត្តរាបសា ភាពសុចរិត ចរិតលក្ខណៈ និងប្រាជ្ញារបស់ព្រះគ្រីស្ទដូចបានបង្ហាញនៅក្នុងបទគម្ពីរ ។ វាគឺជាភាពល្ងង់ខ្លៅដែលមើលស្រាលទៅលើភាពចាំបាច់នៃការខិតខំឥតឈប់ឈរដើម្បីមានគុណសម្បត្តិ និងគុណលក្ខណៈដូចជាព្រះគ្រីស្ទរៀងរាល់ថ្ងៃ ជាពិសេសចិត្តរាបសា ។ …

« នៅថ្ងៃទី ២៣ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨៣៧ ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានជួបនឹងអែលឌើរ ថូម៉ាស ប៊ី ម៉ាស ជាប្រធានកូរ៉ុមនៃពួកដប់ពីរនាក់ ។ អែលឌើរ ម៉ាស ទំនងជាខឹងសម្បារដែលព្យាការីបានហៅសមាជិកពីររូបក្នុងកូរ៉ុមរបស់លោកឲ្យទៅប្រទេសអង់គ្លេសដោយពុំបានប្រឹក្សានឹងលោក ។ កាលយ៉ូសែបបានជួបនឹងអែលឌើរ ម៉ាស អារម្មណ៍ឈឺចាប់នានាត្រូវដាក់មួយអន្លើរសិន ហើយព្យាការីបានទទួលវិវរណៈដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ ឥឡូវនេះ វានៅក្នុង កណ្ឌទី ១១២ នៃគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ។ វាផ្ដល់នូវការដឹកនាំដ៏អស្ចារ្យមកពីស្ថានសួគ៌ទាក់ទងនឹងការមានចិត្តរាបសា និងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ខទី១០ អានថា ‹ ចូរមានចិត្តរាបសា ហើយព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកនឹងដឹកដៃអ្នក ហើយប្រទានចម្លើយដល់បទអធិស្ឋានទាំងឡាយរបស់អ្នក › [ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១២:១០, ការគូសបញ្ជាក់បានបន្ថែម ] » ( « រឿងប្រចាំថ្ងៃមានភាពអស់កល្ប » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៥១–៥២ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ផ្ដោតលើមនុស្ស ។ « របៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្តដល់អ្នកដទៃ គឺសំខាន់ដូចជាអ្វីដែលអ្នកបង្រៀនដល់ពួកគេដែរ ។ ពេលខ្លះការជាប់រវល់ក្នុងការបង្ហាញមេរៀនរបស់យើង អាចរារាំងយើងពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលយើងបង្រៀន ។ … ប្រសិនបើការណ៍នេះកើតឡើងចំពោះអ្នក សូមពិចារណាពីរបៀបដែលអ្នកអាចផ្ដោតលើអ្វីដែលសំខាន់បំផុត » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៦ ) ។