« ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ កក្កដា ។ កិច្ចការ ១០–១៥ ៖ ‹ព្រះបន្ទូលក៏ដុះដាលចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ កក្កដា ។ កិច្ចការ ១០–១៥ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
ថ្ងៃទី ១៥–២១ ខែ កក្កដា
កិច្ចការ ១០–១៥
« ព្រះបន្ទូលក៏ដុះដាលចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង »
ការសិក្សា កិច្ចការ ១០–១៥ ប្រកបដោយការអធិស្ឋានពីមុនអានគម្រោងមេរៀននេះនឹងជួយអ្នកទទួលបានការបំផុសគំនិតមកពីព្រះអម្ចាស់ ។ គំនិតខាងក្រោមនេះគ្រាន់តែជាយោបល់ប៉ុណ្ណោះ ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយជាមួយសិស្សដែលអង្គុយក្បែរនូវបទពិសោធន៍ផ្សព្វផ្សាយសាសនាមួយមកពី កិច្ចការ ១០–១៥ ដែលពួកគេមានចំណាប់អារម្មណ៍ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ ឲ្យចែកចាយការយល់ដឹងរបស់ពួកគេជាមួយសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
ព្រះវរបិតាសួគ៌បង្រៀនយើងមួយបន្ទាត់ម្ដងៗតាមរយៈវិវរណៈ ។
-
សិស្សខ្លះអាចនឹងមានការយល់ច្រឡំអំពីដំណើរការនៃការទទួលវិវរណៈ ។ វាប្រហែលជាអាចជួយពួកគេបានដោយពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលវិវរណៈបានកើតមានចំពោះពេត្រុស និងរបៀបដែលពួកគេអាចឆ្ពោះទៅមុខ « កុំប្រកាន់ឡើយ » ( កិច្ចការ ១០:២០ ) នៅពេលវិវរណៈទំនងជាមិនពេញលេញ ឬមិនច្បាស់លាស់ ។ សូមពិចារណាគូរបន្ទាត់មួយនៅលើក្ដារខៀន ហើយសរសេរនៅចុងម្ខាងនៃបន្ទាត់នេះនូវឃ្លាថា ដំណឹងល្អត្រូវបានប្រកាសដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ។ សូមរំឭក កិច្ចការ ១០ និង ១១:១–១៨ ឡើងវិញរួមគ្នា រួចហើយដៅចំណុចនៅលើបន្ទាត់ដែលបង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បើកសម្ដែងដល់ពេត្រុសមួយជំហានម្ដងៗថា ពេលវេលាបានមកដល់ហើយដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អដល់ពួកសាសន៍ដទៃ ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងចំណុចមួយដែលសរសេរថា « កូនេលាសបានឃើញការនិមិត្តមួយ » ( កិច្ចការ ១០:១–៦ ) ឬសូម្បីតែចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅកាន់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យ « បញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ » នៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៨:១៩ ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះ អំពីវិវរណៈមកពីបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុស ? តើការបង្រៀនរបស់នីហ្វៃអំពីវិវរណៈនៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ២៨:៣០ និងការបង្រៀនមកពីអែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា និងអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » បន្ថែមអ្វីខ្លះទៅការពិភាក្សានេះ ?
-
តើអ្នកអាចជួយសិស្សឲ្យគិតកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីរបៀបដែលពួកគេទទួលវិវរណៈតាមរបៀបណា ? អ្នកអាចសិក្សាឧទាហរណ៍នៅក្នុងបទគម្ពីរដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនមនុស្សមួយបន្ទាត់ម្ដងៗ ។ បន្ថែមពីលើបទពិសោធន៍របស់ពេត្រុសនៅក្នុង កិច្ចការ ១០ សិស្សអាចរំឭកឡើងវិញនូវបទពិសោធន៍របស់នីហ្វៃ ( នីហ្វៃទី ១ ១៨:១–៣ ) អាលម៉ា ( អាលម៉ា ៧:៨, ១៦:២០ ) និងមរមន ( នីហ្វៃទី ៣ ២៨:១៧, ៣៦–៤០ ) ។ តើអ្វីទៅជាគំរូផ្សេងទៀតដែលសិស្សអាចគិតឃើញអំពីមនុស្សដែលបានការដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ « ឯណេះបន្ដិច ឯណោះបន្ដិច » ? ( នីហ្វៃទី ២ ២៨:៣០ ) ។ ហេតុអ្វីពេលខ្លះព្រះអម្ចាស់អាចជ្រើសរើសដើម្បីបើកសម្ដែងរឿងនានាតាមរបៀបនេះជាជាងប្រទានដល់យើងនូវចម្លើយទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយ ? ( សូមមើល គ. និង ស.៥០:៤០, ៩៨:១២ ) ។ រឿងប្រៀបប្រដូចមួយដូចជារឿងមួយនេះអាចនឹងជួយ ៖ សន្មតថាមនុស្សម្នាក់បានណែនាំឲ្យអ្នករៀនថ្នាក់គណិតសាស្ត្រជាន់ខ្ពស់ពីមុនអ្នករៀនពិជគណិត ឬរេខាគណិត ។ តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើការណ៍នេះទាក់ទងនឹងគន្លងរបស់ព្រះអម្ចាស់សម្រាប់ការបើកសម្ដែងសេចក្ដីពិតយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
ពេលខ្លះ សិស្សមានសំណួរ ឬកង្វល់អំពីការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនីតិវិធី និងកម្មវិធីក្នុងសាសនាចក្រ ។ វាអាចនឹងជួយពួកគេឲ្យពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលវិវរណៈដើម្បីចាប់ផ្ដើមប្រកាសដំណឹងល្អទៅកាន់ពួកសាសន៍ដទៃ ( សូមមើល កិច្ចការ ១០ ) បានជំនួសសេចក្ដីណែនាំពីបុរាណរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅកាន់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១០:១, ៥–៦ ) ។ តើសិស្សអាចនឹងឆ្លើយតបចំពោះមនុស្សម្នាក់នៅជំនាន់របស់ពេត្រុសដែលបដិសេធជាមួយនឹងការដឹកនាំរបស់ពេត្រុស ដោយសារតែវាផ្ទុយនឹងការអនុវត្តកាលពីបុរាណតាមរបៀបណា ? តើវិវរណៈនៅក្នុង កិច្ចការ ១០ អាចជួយយើងឲ្យស្ដាប់តាមវិវរណៈជាបន្តបន្ទាប់របស់ព្រះអម្ចាស់តាមរយៈព្យាការីរបស់ទ្រង់តាមរបៀបណា ?
-
វាអាចជារឿងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីរំឭកឡើងវិញនូវការប្រឹក្សានោះរួមគ្នា ដែលវាបានកើតឡើងនៅក្នុងចំណោមពួកសាវក ដូចដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង កិច្ចការ ១៥:១–២២ និងសំបុត្រដែលពួកគាត់បានសរសេរទៅពួកបរិសុទ្ធ ( សូមមើល ខទី ២៣–២៩ ) ។ តើពួកសិស្សមានសំណួរអ្វីខ្លះ ? តើពួកគាត់ស្វែងរកចម្លើយតាមរបៀបណា ? សេចក្ដីថ្លែងការណ៍មកពីប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » អាចនឹងផ្ដល់ពន្លឺបន្ថែមទៀតស្ដីពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈទៅកាន់ពួកសាវក និងពួកព្យាការី ។
« ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ។
-
តើសិស្សរបស់អ្នកនឹងទទួលបានប្រយោជន៍មកពីការពិភាក្សាមួយអំពីអត្ថន័យនៃឃ្លា « ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ដែរឬទេ ? អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមដោយអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានបទគម្ពីរដែលបង្រៀនថា ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ ដូចជា រ៉ូម ២:១–១១, នីហ្វៃទី ១ ១៧:៣៤–៤០, នីហ្វៃទី ២ ២៦:៣២–៣៣, អាលម៉ា ៥:៣៣, មរ៉ូណៃ ៨:១២ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១:៣៤–៣៥ ។ សូមឲ្យសិស្សសរសេរនិយមន័យនៃឃ្លា « ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ដែលអាចមានដោយផ្អែកលើអ្វីដែលពួកគេអាន រួចហើយចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។ អ្នកប្រហែលជាត្រូវជួយសិស្សឲ្យយល់ថាការ « មិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ពុំមែនមានន័យថា ព្រះប្រទានពរមនុស្សគ្រប់គ្នាស្នើគ្នា ទោះជាពួកយើងមានទង្វើបែបណានោះទេ ។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យបុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ទ្រង់ទទួលដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែភាពពេញលេញនៃពរជ័យនៃដំណឹងល្អត្រូវបានរក្សាទុកសម្រាប់ជនដែលចុះ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយនឹងទ្រង់ ។ តើព្រឹត្តិការណ៍ និងគោលការណ៍នានានៅក្នុង កិច្ចការ ១០:៣៤–៤៨ បង្ហាញថាព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេតាមរបៀបណា ? តើមនុស្សសុចរិតអាចត្រូវបានព្រះ « គាប់ » ហើយ « សព្វព្រះទ័យ » ទោះជាទ្រង់មិនរើសមុខអ្នកណាក្ដីតាមរបៀបណា ? ( សូមមើល កិច្ចការ ១០:៣៤–៣៥, នីហ្វៃទី ១ ១៧:៣៥ ) ។
ការអធិស្ឋានរបស់មនុស្សសុចរិតអាចនាំមកនូវអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យ ។
-
ដំណើររឿងស្ដីពីការជួយពេត្រុសឲ្យរួចផុតពីការឃុំឃាំងនៅក្នុង កិច្ចការ ១២:១–១៧ អាចជួយសិស្សស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើអនុភាពនៃការអធិស្ឋាន ។ ប្រហែលជាសិស្សម្នាក់អាចមកថ្នាក់ដោយត្រៀមខ្លួនដើម្បីចែកចាយព័ត៌មានលម្អិតនៃដំណើររឿងនេះ និងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីការអធិស្ឋាន ។ ឬអ្នកអាចអញ្ជើញសមាជិកម្នាក់ ឬច្រើននៅក្នុងវួដ ឬសាខាដើម្បីចែកចាយបទពិសោធន៍ដែលពួកគេមាន ឬបានឃើញអនុភាពនៃការអធិស្ឋានរួមគ្នារបស់សមាជិក ។ អ្នកក៏អាចច្រៀងទំនុកតម្កើងអំពីការអធិស្ឋាន( ដូចជា « តើបានអធិស្ឋានទេ ? » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៧៩ ) ហើយពិភាក្សាអ្វីដែលទំនុកតម្កើងនោះបង្រៀនអំពីអនុភាពនៃការអធិស្ឋានផងដែរ ។
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីហេតុផលដែលពេលខ្លះយើងមិនបានចែកចាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សដទៃ ។ ការណែនាំឲ្យសិក្សា កិច្ចការ ១៦–២១ អាចជួយពួកគេយកឈ្នះលើឧបសគ្គដែលអាចរារាំងពួកគេពីការចែកចាយដំណឹងល្អ ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
ការទទួលវិវរណៈមួយបន្ទាប់ម្ដងៗ ។
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានសង្កេតឃើញដូចតទៅនេះអំពីគន្លងរបស់ព្រះអម្ចាស់ស្ដីពីវិវរណៈ ៖ « ភាគច្រើនយើងសន្មតថា យើងនឹងទទួល ចម្លើយ មួយ ឬ ការបំផុសគំនិត មួយចំពោះការអធិស្ឋាន និងការទូលអង្វរដ៏ស្មោះរបស់យើង ។ ហើយជាញឹកញាប់យើងក៏រំពឹងទុកថា ចម្លើយ ឬការបំផុសគំនិតមួយបែបនេះក៏នឹងកើតឡើងភ្លាមៗ ហើយ ក្នុងពេលតែមួយដែរ ។ ដូច្នេះហើយ យើងទំនងជាជឿថា ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទាន ចម្លើយដ៏ធំភ្លាម ហើយក្នុងពេលតែមួយដល់យើង ។ ប៉ុន្តែគន្លងនេះដែលបានពិពណ៌នាម្ដងហើយម្ដងទៀតនៅក្នុងបទគម្ពីរបានណែនាំថា យើងទទួលបាន « មួយបន្ទាត់ម្ដងៗ មួយសិក្ខាបទម្ដងៗ » ឬនិយាយម្យ៉ាងទៀត ចម្លើយតូចៗជាច្រើនក្នុងអំឡុងពេលណាមួយ។ ការស្គាល់ និងការយល់ដឹងអំពីគន្លងនេះគឺជាគន្លឹះដ៏សំខាន់មួយដើម្បីទទួលបានការបំផុសគំនិត និងជំនួយមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( « Line upon Line, Precept upon Precept » New Era ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៣–៤ ) ។
វិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនជារឿយៗកើតមានតាមកាលវេលាតាមរយៈការខិតខំជាទៀងទាត់ ។
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក បានផ្ដល់ការប្រឹក្សានេះថា « យើងគួរតែសិក្សារឿងទាំងឡាយក្នុងគំនិតយើងដោយប្រើអំណាចនៃការរកហេតុផលដែលព្រះអង្គបង្កបង្កើតរបស់យើងបានដាក់នៅក្នុងយើង ។ បន្ទាប់មក យើងគួរតែអធិស្ឋានសម្រាប់ការណែនាំ ហើយធ្វើតាម បើយើងទទួលបានវា ។ បើយើងមិនបានទទួលការដឹកនាំទេ យើងគួរធ្វើតាមការវិនិច្ឆ័យដ៏ល្អបំផុតរបស់យើង » ( « Our Strengths Can Become Our Downfall » Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ១៣–១៤ ) ។
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានចែកចាយទស្សនៈរបស់លោកស្ដីពីការបម្រើនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាជាអធិបតីរបស់សាសនាចក្រថា
« នៅដើមដំបូងនៃការពិចារណាលើបញ្ហា អាចមានគំនិតយោបល់ខុសគ្នា ។ វាត្រូវបានរំពឹងថានឹងកើតឡើង ។ បុរសទាំងនេះ មានប្រវត្តិខុសៗគ្នា ។ ពួកគេគឺជាបុរសដែលមានគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន ។ …
« … នៅក្នុងដំណើងការនៃការបញ្ចេញមតិយោបល់រៀងៗខ្លួន គំនិត និងទស្សនៈរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំពុំធ្លាប់បានឃើញការមិនចុះសម្រុងគ្នាធ្ងន់ធ្ងរ ឬការគុំគួនផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំឡើយ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានឃើញរឿងដែលស្រស់ស្អាត និងអស្ចារ្យជាច្រើន—ការមកជុំគ្នា នៅក្រោមការដឹកនាំនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងនៅក្រោមព្រះចេស្ដានៃវិវរណៈ ពីទស្សនៈផ្ទុយគ្នារហូតដល់បានចុះសម្រុងគ្នា និងមូលមតិគ្នាទាំងស្រុង ។ នៅពេលនោះហើយដែលការអនុវត្តត្រូវបានធ្វើឡើង ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ពីការណ៍នោះថា ព្រះវិញ្ញាណនៃវិវរណៈ បានបើកសម្ដែងម្ដងហើយម្ដងទៀតក្នុងការដឹកនាំកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ » ( God Is at the Helm » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ៥៤ , ៥៩ ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងបទគម្ពីរ ។ ពីមុនបើកទៅធនធានជំនួយ សូមសិក្សាបទគម្ពីរពីបុរាណ និងសម័យទំនើបប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។ ការសិក្សាបន្ទូលព្រះប្រកបដោយការអធិស្ឋាននឹងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណជួយអ្នកឲ្យនឹកឃើញអ្វីដែលបានសិក្សានៅពេលអ្នកបង្រៀន ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ទំព័រ១២ ) ។