« ថ្ងៃទី ២២–២៨ ខែ កក្កដា ។ កិច្ចការ ១៦–២១ ៖ ‹ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ហៅយើងឲ្យទៅផ្សាយដំណឹងល្អ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ២២–២៨ ខែ កក្កដា ។ កិច្ចការ ១៦–២១ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩

ថ្ងៃទី ២២–២៨ ខែ កក្កដា

កិច្ចការ ១៦–២១

« ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ហៅយើង ឲ្យទៅផ្សាយដំណឹងល្អ »

ពីមុនមើលទៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ សូមអាន កិច្ចការ ១៦–២១ ដោយគិតពីសិស្សរបស់អ្នកប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។ គំនិតខាងក្រោមនេះអានជួយបន្ថែមដល់ការបំផុសគំនិតដែលអ្នកបានទទួលមកពី ព្រះវិញ្ញាណ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយវគ្គមួយមកពី កិច្ចការ ១៦–២១ ដែលបានរំឭកពួកគេអំពីបទពិសោធន៍មួយដែលពួកគេមានក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

កិច្ចការ ១៦–២១

ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រ យើងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយចែកចាយដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។

ដោយសារ កិច្ចការ ១៦–២១ ពិពណ៌នាអំពីដំណើរផ្សព្វផ្សាយសាសនាពីរលើករបស់ប៉ុល នោះសិស្សប្រហែលជាអាចរៀនមកពីជំពូកទាំងនេះនូវរបៀបថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយចែកចាយដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ។ ដើម្បីបំផុសគំនិតឲ្យមានការពិភាក្សាស្ដីពីប្រធានបទនេះ ប្រហែលជាអ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យមកថ្នាក់រៀនដោយត្រៀមខ្លួនចែកចាយការយល់ដឹងដែលពួកគេទទួលបានមកពី កិច្ចការ ១៦–២១ អំពីការចែកចាយដំណឹងល្អ ។ ដើម្បីធ្វើឲ្យការពិភាក្សានោះកាន់តែមានភាពស៊ីជម្រៅ ពួកគេក៏អាចចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងមកពីសុន្ទរកថានៃសន្និសីទថ្មីមួយអំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ ពួកគេអាចរកសេចក្ដីថ្លែងមួយដោយខ្លួនឯង ឬអ្នកអាចណែនាំសេចក្ដីថ្លែងមកពីសារលិខិតនោះនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។
សារលិខិតដ៏ល្បីមួយនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះគឺជាតួនាទីដ៏សំខាន់នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អ ។ ឧទាហរណ៍ សិស្សអាចរកឃើញរបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានជួយប៉ុល និងស៊ីឡាសនៅក្នុង កិច្ចការ ១៦:៦–១៥ ។ ពួកគេក៏អាចអាន នីហ្វៃទី ២ ៣៣:១ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤២:១៤ ហើយចែកចាយសេចក្ដីពិតដែលពួកគេរកឃើញអំពីសារៈសំខាន់នៃការមានព្រះវិញ្ញាណ នៅពេលចែកចាយដំណឹងល្អ ( សូមមើលផងដែរនូវសេចក្ដីថ្លែងរបស់អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចចែកចាយបទពិសោធន៍កាលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានដឹកនាំការខិតខំរបស់ពួកគេក្នុងការចែកចាយដំណឹងល្អ ។ តើអ្វីទៅជាបទពិសោធន៍មួយចំនួនដែលយើងធ្លាប់មានជាមួយនឹងការចែកចាយដំណឹងល្អទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើឲ្យយើងជួប ? ( សូមមើលផងដែរ ការប្រកាសដំណឹងល្អយើង ទំព័រ ៣–៤ ) ។
តើអ្នកអាចប្រើបទពិសោធន៍របស់ប៉ុលដើម្បីជួយសិស្សរបស់អ្នកឲ្យមានភាព ក្លាហាន នៅពេលពួកគេត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេតាមរបៀបណា ? សូមពិចារណារំឭកឡើងវិញរួមគ្នានូវដំណើររឿងក្នុងបទគម្ពីរដែលពិពណ៌នាថា ប៉ុលកំពុងថ្លែងទីបន្ទាល់ ដូចជាបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅក្នុងម៉ាសេដូនៀ ( សូមមើល កិច្ចការ ១៦:១៩–៣៤ ) នៅក្នុងក្រុងអាថែន ( សូមមើល កិច្ចការ ១៧:១៦–៣៤ ) និងនៅក្នុងកូរិនថូស ( សូមមើល កិច្ចការ ១៨:១–១១ ) ។ តើភស្ដុតាងអ្វីខ្លះដែលយើងរកឃើញអំពីភាពក្លាហាន និងភាពម៉ឺងម៉ាត់របស់ប៉ុល ? តើប៉ុលបានបង្រៀន ( ហើយយល់ ) អំពីគោលលទ្ធិអ្វីខ្លះដែលវាធ្វើឲ្យគាត់ជឿជាក់នៅក្នុងសារលិខិតរបស់គាត់ ? ហេតុអ្វីពេលខ្លះយើងភ័យខ្លាចដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ ហើយតើយើងយកឈ្នះការភ័យខ្លាចនេះ តាមរបៀបណា? ប្រហែលជាពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោងអាចមកថ្នាក់រៀនរបស់អ្នក ហើយចែកចាយវិធីដែលពួកគេបានទទួលភាពក្លាហានដើម្បីថ្លែងទីបន្ទាល់ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគិតអំពីវិធីមួយដែលពួកគេអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ប៉ុល ហើយកាន់តែមានភាពក្លាហាននៅក្នុងការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ខ្លួនអំពីព្រះគ្រីស្ទ ។

កិច្ចការ ១៧:១៦–៣៤

យើងរាល់គ្នាជាពូជព្រះ ។

នៅលើភ្នំអើរីយ៉ូស ប៉ុលបានបង្រៀនអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ទៅកាន់ប្រជាជនមួយក្រុមដែលបានដឹងតិចតួចអំពីនិស្ស័យពិតរបស់ព្រះ ។ ដើម្បីរុករកការបង្រៀនទាំងនេះ សិស្សអាចអាន កិច្ចការ ១៧:២៤–៣១ ហើយសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវសេចក្ដីពិតដែលពួកគេរកឃើញអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ទំនាក់ទំនងរបស់យើងនឹងទ្រង់ និងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយគ្នា ។ តើបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលសិស្សរបស់អ្នកអាចចែកចាយ កាលពួកគេធ្លាប់ទទួលអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីពិតអំពីសេចក្ដីថ្លែងរបស់ប៉ុលថាព្រះគឺ « មិនគង់ឆ្ងាយពីយើងនិមួយៗ » ឡើយ ? ( ខទី ២៧ ) ។
នៅពេលពិនិត្យមើលខគម្ពីរទាំងនេះរួមគ្នា សូមពិចារណាពិភាក្សាអំពីសេចក្ដីពិតដែលបានបង្រៀននៅក្នុង ខទី ២៩ ឃ្លា « យើងរាល់គ្នាជាពូជព្រះ » មានន័យថា ព្រះវរបិតាសួគ៌គឺពិតជាបិតានៃវិញ្ញាណរបស់យើង ។ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការនេះ អ្នកអាចសរសេរឃ្លា ដោយសារយើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ និង ប្រសិនបើយើងមិនដឹងថាយើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យណែនាំនូវវិធីដើម្បីបំពេញឃ្លាទាំងនេះ ។ ឧទាហរណ៍ តើកត្តាពិតដែលថាយើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះ ? អំពីខ្លួនឯង ? អំពីវិធីដែលយើងគួរប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នា ? តើជីវិតរបស់យើងនឹងមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើយើងពុំបានស្គាល់ទំនាក់ទំនងពិតរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះ ? ការណ៍នេះអាចដឹកនាំទៅរកការពិភាក្សាមួយអំពីរបៀបដែលយើងអាចជួយមនុស្សដទៃឲ្យយល់ថា ពួកគេគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ក៏អាចដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងការពិភាក្សានេះផងដែរ ។

កិច្ចការ ១៩:១–៧

ការទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវមានបន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។

កិច្ចការ ១៩ គឺជាកន្លែងល្អមួយដើម្បីគូសបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់ដើម្បីទទួលពិធីបញ្ជាក់ បន្ទាប់ពីយើងបានជ្រមុជទឹក ។ សូមពិចារណាចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះមកពីព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ៖ « បុណ្យជ្រមុជទឹកដោយទឹក គឺជាបុណ្យជ្រមុជទឹកពាក់កណ្ដាល ហើយវាពុំល្អទេ ប្រសិនបើជាគ្មានពាក់កណ្ដាលទៀត—ដែលជាបុណ្យជ្រមុជដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( Teachings of Presidents of the Church:Joseph Smithទំព័រ ៩៥ ) ។ តើការបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុង កិច្ចការ ១៩:១–៧ បញ្ជាក់សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធយ៉ាងដូចម្ដេច ? សិស្សក៏អាចបានប្រយោជន៍មកពីការស្រាវជ្រាវ « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ពិធីបុណជ្រមុជទឹកនៃ » នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀតអំពីពរជ័យនៃការទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផងដែរ ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យអាន កិច្ចការ ២២–២៨ អំឡុងសប្ដាហ៍នេះ សូមសួរសំណួរនេះ ដល់ពួកគេ « ប្រសិនបើអ្នកមានឱកាសប្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំនៃប្រទេសរបស់យើងអំពីដំណឹងល្អ តើអ្នកនឹងនិយាយអ្វីខ្លះ ? » សូមប្រាប់ពួកគេថា នៅក្នុង កិច្ចការ ២២–២៨ ពួកគេនឹងរកឃើញអ្វីដែលប៉ុលបានថ្លែងទៅកាន់ថ្នាក់ដឹកនាំដ៏មានអនុភាពបំផុតមួយចំនួននៅជំនាន់របស់គាត់ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

កិច្ចការ ១៦–២១

សារលិខិតអំពីកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។

ដាល្លិន អេក អូក « ការចែកចាយដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ ទំព័រ ៥៧–៦០ ។
ដេវីឌ អេ បែដណា « ចូរតាមខ្ញុំទៅមើល » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ១០៧–១០ ។
នែល អិល អាន់ឌើរសិន « សាក្សីរបស់ព្រះ » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ៣៥–៣៨ ។
មើវីន ប៊ី អាណូល « ចេញទៅជួយសង្គ្រោះ ៖ យើងអាចធ្វើវាបាន » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៥៣–៥៥ ។
អេស ហ្គីហ្វើត និលសិន « ការពន្លឿនផែនការយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ! » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៣៣–៣៥ ។

យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាកូនចៅរបស់ព្រះ ។

« ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក » ចែកចាយនូវសេចក្ដីដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចអំពីទំនាក់ទំនងយើងនឹងព្រះ ៖ « មនុស្សទាំងអស់—ទាំងប្រុសទាំងស្រី—ត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរូបភាពនៃព្រះ ។ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែជាបុត្រា និង បុត្រីខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះមាតាបិតាសួគ៌ ដូច្នេះហើយមនុស្សម្នាក់ៗមានចរិត និងគោលដៅនៃព្រះ » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ១២៩ ) ។

អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានថ្លែងអំពីសារៈសំខាន់នៃការមើលឃើញខ្លួនយើងថាជាបុត្រាបុត្រីខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ៖

« ចូរប្រុងប្រយ័ត្នពីរបៀបដែលអ្នកសម្គាល់ចរិតខ្លួនឯង ។ ចូរកុំសម្គាល់ចរិត ឬកំណត់ខ្លួនឯងដោយគុណសម្បត្តិបណ្ដោះអាសន្នមួយចំនួនឡើយ ។ គុណសម្បត្តិតែមួយគត់ដែលគួរសម្គាល់ចរិតយើងគឺថា យើងគឺជាបុត្រាឬបុត្រីនៃព្រះ ។ ការពិតនោះហួសពីលក្ខណៈផ្សេងទៀតទាំងអស់ រួមទាំងសាសន៍ ការងារ អត្តចរិត កិត្តិយស ឬសូម្បីតែជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងសាសនាក្ដី ។ …

យើងមានសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង ហើយយើងអាចជ្រើសរើសអត្តចរឹតណាមួយដើម្បីកំណត់អំពីខ្លួនយើង ។ ប៉ុន្តែយើងចាំបាច់ត្រូវដឹងថា នៅពេលយើងជ្រើសរើសដើម្បីកំណត់អំពីខ្លួនឯង ឬដើម្បីបង្ហាញខ្លួនឯងតាមរយៈបុគ្គលិកលក្ខណៈមួយចំនួនដែលជារឿងបណ្ដោះអាសន្ន ឬមិនសំខាន់លក្ខខណ្ឌដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នោះយើងកាត់បន្ថយអ្វីសំខាន់បំផុតចំពោះយើង ហើយយើងបង្ហាញអ្វីដែលមិនសំខាន់ ។ ការណ៍នេះអាចដឹកនាំយើងទៅរកផ្លូវខុស ហើយបង្អាក់ការរីកចម្រើនដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង » ( « Be Wise » [ Brigham Young University–Idaho devotional ថ្ងៃទី ៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៦ ], byui.edu ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

អញ្ជើញយុវវ័យឲ្យធ្វើជាផ្នែកមួយនៃមេរៀនរបស់អ្នក ។ ប្រសិនបើអ្នកបង្រៀនយុវវ័យ សូមចងចាំថា ជារឿយៗពួកគេអាចយល់អំពីរឿងដែលមនុស្សវ័យស្របាលពួកគេកំពុងឆ្លងកាត់ ។ នៅពេលយុវវ័យម្នាក់ថ្លែងទីបន្ទាល់ ឬបង្រៀនគោលលទ្ធិ យុវវ័យផ្សេងទៀតប្រហែលជាទទួលបានការប៉ះពាល់ដល់ដួងចិត្តតាមវិធីមួយដែលអ្នកមិនអាចធ្វើបានឡើយ ។ ផ្ដល់ឱកាសដល់យុវវ័យឲ្យបង្រៀនគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២៨ ) ។