24–30 lipca

Dzieje Apostolskie 16–21

„Nas Bóg powołał, abyśmy […] zwiastowali dobrą nowinę”

Zanim rozpoczniesz przeglądanie tego zarysu lekcji, w duchu modlitwy przeczytaj Dzieje Apostolskie 16–21, mając na uwadze członków twojej klasy. Poniższe pomysły mogą uzupełnić natchnienie, które uzyskasz od Ducha.

Zachęć do wymiany myśli

Rozważ poproszenie członków klasy, aby przedstawili fragmenty z Dziejów Apostolskich 16–21, które przypomniały im ich własne doświadczenia związane z dzieleniem się ewangelią.

Nauczaj doktryny

Dzieje Apostolskie 16–21

Jako członkowie Kościoła Zbawiciela składamy świadectwo o Nim i dzielimy się Jego ewangelią.

• Jedno z ważniejszych przesłań z Dziejów Apostolskich 16–21 dotyczy znaczenia Ducha Świętego w dzieleniu się ewangelią. Na przykład, członkowie klasy mogą przeczytać w Dziejach Apostolskich 16:6–15, w jaki sposób Duch Święty pomógł Pawłowi i Sylasowi. Dlaczego potrzebujemy Ducha Świętego, gdy dzielimy się ewangelią (zob. II Ks. Nefiego 33:1; Doktryna i Przymierza 33:8–10; 42:14; 100:5–8)? Być może członkowie klasy mogą opowiedzieć o doświadczeniach, kiedy Duch Święty prowadził ich, aby dzielić się ewangelią.

• W jaki sposób doświadczenia Pawła stanowią dla członków klasy zachętę, aby wykazywać się odwagą, gdy odczują podszept, by złożyć świadectwo? Rozważ poproszenie wszystkich członków klasy o przejrzenie następujących fragmentów: Dzieje Apostolskie 16:16–34; 17:16–34; 18:1–11. Poproś, aby przedstawili znalezione dowody odwagi i śmiałości Pawła. Jakich prawd Paweł nauczał (i jakie rozumiał), które dodały mu pewności, gdy głosił swoje przesłanie? Dlaczego czasami wahamy się, czy dzielić ewangelią, i jak Zbawiciel może nam pomóc? Zachęć członków klasy, aby pomyśleli o tym, w jaki sposób mogą naśladować Pawła i częściej dzielić się świadectwem o Chrystusie (możesz wykorzystać w tym celu film „I’ll Go Where You Want Me to Go” [Tam pójdę, gdzie iść mi mój każe Pan] [strona internetowa ChurchofJesusChrist.org]).

Dzieje Apostolskie 17:16–34

Jesteśmy dziećmi Boga.

• Na Areopagu Paweł nauczał o Ojcu Niebieskim grupę ludzi, którzy niewiele wiedzieli o prawdziwej naturze Boga. Aby przeanalizować te nauki, członkowie klasy mogą przeczytać Dzieje Apostolskie 17:24–31 i zapisać na tablicy znalezione prawdy o Ojcu Niebieskim, naszym związku z Nim i o naszych relacjach międzyludzkich. Następnie mogą opowiedzieć o doświadczeniach, gdy czuli prawdziwość oświadczenia Pawła, że Bóg „nie jest […] daleko od każdego z nas” (werset 27.).

• Gdy wspólnie będziecie badać te wersety, możecie przedyskutować prawdę nauczaną w wersecie 29.: „[Jesteśmy] z rodu Bożego”. Możesz napisać na tablicy: Ponieważ jesteśmy dziećmi Boga… i Jeśli nie wiedzielibyśmy, że jesteśmy dziećmi Boga… Poproś członków klasy, aby podali propozycje uzupełnienia tych zdań. Na przykład, czego uczymy się o nas samych i o tym, w jaki sposób powinniśmy traktować inne osoby, na podstawie faktu, że jesteśmy dziećmi Boga? Jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy nie wiedzieli o naszej prawdziwej relacji z Bogiem? W jaki sposób wypowiedź Prezydenta Dallina H. Oaksa, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach” uzupełnia tę dyskusję.

  

  Każdy z was jest dzieckiem Boga.

Dodatkowe materiały

Wszyscy jesteśmy dziećmi Boga.

W dokumencie „Rodzina. Proklamacja dla świata” znajdujemy wieczne prawdy o naszym związku z Bogiem: „Wszystkie istoty ludzkie — mężczyźni i kobiety — są stworzone na obraz i podobieństwo Boga. Każdy jest umiłowanym synem lub córką niebiańskich rodziców, i dlatego każdy posiada boską naturę i przeznaczenie” (strona internetowa ChurchofJesusChrist.org).

Prezydent Dallin H. Oaks mówił o znaczeniu postrzegania siebie przede wszystkim jako duchowych dzieci Boga:

„Uważajcie na to, w jaki sposób się określacie. Nie określajcie ani nie definiujcie siebie, używając jakiejś tymczasowej cechy. Jedyną cechą, która powinna nas charakteryzować, powinno być to, że jesteśmy synem lub córką Boga. Ten fakt przewyższa wszystkie inne cechy, w tym rasę, zawód, cechy fizyczne, zaszczyty, a nawet przynależność religijną […].

Mamy wolną wolę i możemy wybrać dowolną cechę, która nas definiuje. Jednakże musimy wiedzieć, że gdy decydujemy się definiować siebie samych lub prezentować się za pomocą jakiejś tymczasowej bądź trywialnej z punktu widzenia wieczności cechy, odrzucamy to, co jest w nas najważniejsze, a przeceniamy to, co jest właściwie nieistotne. Takie postępowanie może poprowadzić nas złą ścieżką i utrudnić nasz wieczny postęp” („Be Wise”, [Uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga — Idaho, 7 listopada 2006], strona internetowa: byui.edu).

Doskonalenie nauczania

Zachęć młodzież do udziału w lekcji. Jeśli nauczasz młodzież, pamiętaj, że często jest ona w stanie zrozumieć to, przez co przechodzą jej rówieśnicy. Gdy młoda osoba składa świadectwo lub naucza doktryny, może ona wpłynąć na inne młode osoby w niepowtarzalny sposób. Daj młodzieży okazję do nauczania się nawzajem. (Zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 28).