Paś owieczki moje — Kamille Corry

26 czerwca – 2 lipca

Ew. Mateusza 28; Ew. Marka 16; Ew. Łukasza 24; Ew. Jana 20–21

„Wstał z martwych”

Zanim zaczniesz przeglądać pomysły dotyczące nauczania w tym zarysie lekcji, przeczytaj Ew. Mateusza 28; Ew. Marka 16; Ew. Łukasza 24 i Ew. Jana 20–21 i zastanów się nad sposobem, w jaki możesz wykorzystać te rozdziały do wzmocnienia wiary nauczanych przez ciebie osób.

Zachęć do wymiany myśli

Aby skłonić członków klasy do podzielenia się tym, czego nauczyli się podczas osobistego i rodzinnego studiowania, poproś ich, aby wypisali z materiału wyznaczonego na ten tydzień prawdę, która powinna być głoszona „[całemu światu]” (zob. Ew. Marka 16:15). Na końcu lekcji zapytaj, czy znaleźli dodatkowe prawdy, którymi chcą się podzielić.

Nauczaj doktryny

Ew. Mateusza 28; Ew. Marka 16; Ew. Łukasza 24; Ew. Jana 20

Ponieważ Jezus zmartwychwstał, my również zmartwychwstaniemy.

• Możesz dać członkom klasy kilka minut na przejrzenie materiału z tego tygodnia i zapoznanie się z hasłem „Zmartwychwstanie” w Przewodniku po pismach świętych i wypisanie poznanych prawd na temat Zmartwychwstania. Niech kilkoro z nich zaprezentuje to, co zapisali. Poproś pozostałych członków klasy, aby podnosili rękę, gdy słyszą, że inna osoba przedstawia prawdę podobną do tej, którą zapisali. Dlaczego te prawdy są dla nas ważne? Jak wpływają one na nasze relacje? Jak wpływają one na nasze wybory?

Ew. Łukasza 24:13–35

Możemy zaprosić Zbawiciela, aby „[został] z nami”.

• Aby pomóc członkom klasy dostrzec związek pomiędzy ich doświadczeniami a doświadczeniami uczniów zmierzających do Emaus, narysuj na tablicy drogę i poproś członków klasy, aby po jednej stronie drogi wypisali informacje z Ew. Łukasza 24:13–35. Następnie po drugiej stronie drogi mogą dopisać własne podobne doświadczenia jako naśladowców Jezusa Chrystusa. Na przykład mogą napisać: Oczy ich były zasłonięte (Ew. Łukasza 24:16) po jednej stronie, a po drugiej: Czasami nie rozpoznajemy wpływu Pana w naszym życiu. Jak możemy zaprosić Zbawiciela, aby pozostał z nami.

Jezus nauczał Tomasza, aby „nie [był] bez wiary, lecz [wierzył]” (Ew. Jana 20:27).

Ew. Jana 20:19–29

„Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.

• Twoja lekcja w Szkole Niedzielnej może być okazją do tego, by członkowie nawzajem wzmocnili swoją wiarę w rzeczy, których nie mogą zobaczyć. Możesz też poprosić kogoś, aby podsumował doświadczenie Tomasza z Ew. Jana 20:19–29. Możesz też pokazać film „Blessed Are They That Have Not Seen, and Yet Have Believed” [Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli] (strona internetowa ChurchofJesusChrist.org). Członkowie klasy mogą na tablicy wypisać rzeczy, w które, zgodnie z wolą Boga, mamy wierzyć, nie widząc ich. Następnie możesz poprosić ich, aby opowiedzieli o doświadczeniach, które wzmocniły ich świadectwo o tych rzeczach oraz o błogosławieństwach, jakie otrzymali, gdy wykazywali się wiarą.

Ew. Jana 21:1–17

Zbawiciel zaprasza nas, abyśmy paśli Jego owieczki.

• Co może pomóc członkom twojej klasy przyjąć prośbę Zbawiciela i „[paść Jego] owieczki”? Możesz poprosić ich o przeczytanie po cichu Ew. Jana 21:15–17 i zastąpienie imienia Szymon własnym imieniem, a słowa „owieczki” imionami ludzi, którym Pan chce, aby służyli — na przykład osób, którym posługują, sąsiadów lub znajomych z pracy czy szkoły. Po upływie kilku minut członkowie klasy mogą powiedzieć o swoich odczuciach. Czego uczymy się o Zbawicielu z Jego działań opisanych w Ew. Jana 21:4–13? Co to znaczy paść owieczki Zbawiciela? Wypowiedź Starszego Gary’ego E. Stevensona, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”, może pomóc w udzieleniu odpowiedzi na to pytanie.

Dodatkowe materiały

W jaki sposób możemy „paść [Jego] owieczki”?

Starszy Gary E. Stevenson wyjaśnił, w jaki sposób możemy wypełniać przykazanie Pana, by paść Jego owieczki:

„Kto jest pasterzem? Pasterzem jest każdy mężczyzna, kobieta i dziecko w królestwie Boga. Nie jest do tego wymagane powołanie. Od chwili, gdy wychodzimy z wód chrztu, jesteśmy upoważnieni do wykonywania tej pracy. Z miłością wyciągamy rękę do innych ludzi, ponieważ przykazał nam to Zbawiciel […]. Ilekroć nasi bliźni znajdują się w niebezpieczeństwie doczesnym bądź duchowym, śpieszymy im z pomocą. Dźwigamy jedni drugich brzemiona, aby były lżejsze. Płaczemy z tymi, którzy płaczą. Pocieszamy tych, którzy potrzebują pocieszenia (zob. Ks. Mosjasza 18:8–9). Pan z miłością tego od nas oczekuje. I nastanie dzień, gdy pociągnie nas do odpowiedzialności za to, jaką troską otaczaliśmy w posłudze Jego stado [zob. Ew. Mateusza 25:31–46]” („Pasterze dusz”, Liahona, listopad 2018, str. 111).

Doskonalenie nauczania

Zarezerwuj czas na wypowiedzi uczniów. „Kiedy uczniowie dzielą się tym, czego się nauczyli, nie tylko odczuwają Ducha i wzmacniają swoje świadectwa, ale również zachęcają innych członków klasy do odkrycia prawd dla siebie samych […]. Wyznacz czas w ramach każdej lekcji na to, aby określony uczeń mógł się czymś podzielić. Czasami sama lekcja może być taką dyskusją (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 30).