7–13 สิงหาคม

โรม 1–6

“ฤทธา‌นุ‌ภาพ​ของ​พระ‍เจ้า เพื่อ​ได้​รับ​ความ​รอด”

อ่าน โรม 1–6 ร่วมกับการสวดอ้อนวอนโดยมีสมาชิกชั้นเรียนของท่านอยู่ในใจ ทั้งนี้เพื่อจะช่วยท่านให้รู้สึกไวต่อการกระตุ้นเตือนของพระวิญญาณเมื่อท่านเตรียมสอน

เชื้อเชิญให้แบ่งปัน

ท่านอาจให้เวลาสมาชิกชั้นเรียนสองสามนาทีในการค้นคว้า โรม 1–6 เพื่อหาข้อที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงช่วยให้พวกเขาเข้าใจดีขึ้น จากนั้นพวกเขาอาจแบ่งปันข้อนั้นที่พวกเขาเลือกกับเพื่อนที่นั่งใกล้

สอนหลักคำสอน

โรม 1:16–17

“ข้าพเจ้าไม่มีความละอายในเรื่องข่าวประเสริฐ”

• หลายคนเคยมีประสบการณ์ที่พวกเขาถูกเยาะเย้ยเพราะความเชื่อของตน เพื่อช่วยสมาชิกชั้นเรียนเมื่อพวกเขามีประสบการณ์เช่นนั้น ท่านอาจจะเชื้อเชิญให้พวกเขาอ่าน โรม 1:16–17 และนึกถึงตัวอย่างจากหนังสือกิจการของอัครทูตที่เปาโลแสดงว่าเขาไม่ละอายในพระกิตติคุณ บางทีสมาชิกชั้นเรียนอาจบอกเหตุผลที่พวกเขารู้สึกไม่ละอายต่อพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์ได้เช่นกัน หรือพวกเขาอาจแบ่งปันประสบการณ์ที่พวกเขาหรือคนอื่นแสดงให้เห็นว่าพวกเขาไม่ละอายในพระกิตติคุณ

  

  เราไม่ต้องละอายที่จะแบ่งปันประจักษ์พยานของเราเกี่ยวกับพระกิตติคุณ

โรม 2:28–29

การเป็นสานุศิษย์ที่แท้จริงปรากฏอยู่ในคำมั่นสัญญาข้างใน ไม่ใช่แค่การกระทำของเราเท่านั้น

• เราวัดการเป็นสานุศิษย์ของเราเองอย่างไร? คำแนะนำของเปาโลที่มีต่อชาวโรมันสามารถช่วยให้เราจดจำที่จะจดจ่อที่ “จิตใจ [และ] วิญญาณ” (โรม 2:29) มากกว่าการกระทำภายนอก เพื่อช่วยให้ชั้นเรียนของท่านเข้าใจคำแนะนำของเปาโล ท่านอาจเขียนข้อความจาก โรม 2:28–29 บนกระดาน แทนคำว่า ยิว ด้วยคำว่า วิสุทธิชนยุคสุดท้าย และคำว่า การเข้าสุหนัต ด้วยคำว่า พันธสัญญา การเปลี่ยนคำนี้เพิ่มความเข้าใจของเราเกี่ยวกับคำสอนของเปาโลอย่างไร? ท่านอาจสนทนาตัวอย่างของสิ่งที่เราทำในฐานะสมาชิกศาสนจักรที่มีความหมายและทรงพลังมากขึ้นเมื่อทำให้ “เป็นเรื่องของจิตใจ ตามพระวิญญาณ” (โรมัน 2:29)

โรม 3–6

“ที่‍ไหน​มี​บาป​ปรา‌กฏ​มาก​ขึ้น ที่‍นั้น​พระ‍คุณ​ก็​จะ​ไพ‌บูลย์​ยิ่ง‍ขึ้น”

• ท่านจะช่วยให้สมาชิกชั้นเรียนเข้าใจคำสอนของเปาโลเกี่ยวกับศรัทธา การงาน และพระคุณได้อย่างไร? ท่านอาจแบ่งปันเหตุการณ์สมมติสองอย่างต่อไปนี้เพื่อช่วยให้พวกเขาเข้าใจว่าเราไม่ควรมองว่าความดีของเราเป็นวิธีพิสูจน์ค่าควรของเรา หรือไม่ควรมองว่าพระคุณของพระคริสต์เป็นเหตุผลที่จะแก้ตัวเรื่องความผิดพลาดและบาปของเรา สมาชิกชั้นเรียนอาจค้นหาความจริงใน โรม 3:20–31; 5:1–2; 6:1–2, 21–23 ที่อาจช่วยกลอเรียและจัสตินได้ ความจริงอื่นๆ ใน “แหล่งข้อมูลเพิ่มเติม” ที่สามารถช่วยให้สมาชิกชั้นเรียนเข้าใจความสำคัญของทั้งงานอันชอบธรรมและพระคุณของพระคริสต์มีอะไรบ้าง?

  เหตุการณ์สมมติ 1

  เพื่อนคนหนึ่งชื่อกลอเรียรู้สึกว่าเธอหนักใจในความพยายามเป็นสานุศิษย์ที่ซื่อสัตย์ เธอทำงานหนักเพื่อทำทุกสิ่งที่เธอรู้สึกว่าเธอควรทำ แต่เธอมักจะกังวลว่าความพยายามของเธอไม่พอ “ฉันดีพอหรือไม่?” เธอสงสัย “พระเจ้าจะทรงยอมรับฉันไหม?”

  เหตุการณ์สมมติ 2

  เพื่อนชื่อจัสตินที่ไม่ค่อยใส่ใจเกี่ยวกับการเลือกที่ชอบธรรมนัก เขาเชื่อในพระเยซูคริสต์ เขาเข้าร่วมการประชุมที่โบสถ์ และเขาเป็นพ่อที่มีความรักและเป็นเพื่อนบ้านที่ดี อย่างไรก็ตาม เขาเลือกไม่ดำเนินชีวิตตามมาตรฐานที่จะทำให้เขามีคุณสมบัติคู่ควรแก่ใบรับรองพระวิหาร เมื่อครอบครัวและเพื่อนพยายามกระตุ้นให้เขาเตรียมตัวไปพระวิหาร เขาตอบว่า “ผมเป็นคนดี ผมมีศรัทธาในพระคริสต์ พระองค์ทรงจ่ายราคาค่าบาปให้ผมแล้วและผมไม่คิดว่าพระองค์จะทรงกีดกันผมออกจากอาณาจักรซีเลสเชียลเพียงเพราะเรื่องเล็กๆ นี้”

แหล่งข้อมูลเพิ่มเติม

ศรัทธา พระคุณ และงาน

เหตุการณ์สมมติ 1

• อีเธอร์ 12:27

• โมโรไน 10:32–33

• เจ. เดฟน์ คอร์นิช, “ฉันดีพอหรือไม่ ฉันจะทำได้ไหม,” เลียโฮนา, พ.ย. 2016, 32–34

• ประธานดีเทอร์ เอฟ. อุคท์ดอร์ฟสอนว่า “ความรอดไม่สามารถซื้อได้ด้วยสกุลเงินแห่งการเชื่อฟัง แต่ซื้อได้ด้วยพระโลหิตของพระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า… พระคุณคือของประทานจากพระผู้เป็นเจ้า และความปรารถนาที่จะเชื่อฟังพระบัญญัติแต่ละข้อของพระผู้เป็นเจ้าคือการเอื้อมมือมรรตัยของเราออกไปรับของประทานศักดิ์สิทธิ์นี้จากพระบิดาบนสวรรค์” (“ของประทานแห่งพระคุณ,” เลียโฮนา, พ.ค. 2015, 109–110)

เหตุการณ์สมมติ 2

• ยากอบ 2:17–26

• ฮีลามัน 12:23–24

• ดู ดี. ทอดด์ คริสทอฟเฟอร์สัน, “ติดสนิทอยู่กับความรักของเรา,” เลียโฮนา, พ.ย. 2016, 48–51

• ประธานอุคท์ดอร์ฟสอนว่า “ถ้าพระคุณเป็นของประทานจากพระผู้เป็นเจ้า เหตุใดการเชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้าจึงสำคัญ เหตุใดต้องยุ่งเกี่ยวกับพระบัญญัติ—หรือการกลับใจ… การเชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้าจึงเกิดขึ้นตามธรรมชาติจากการเติบโตของความรักและการสำนึกคุณอันหาที่สุดมิได้สำหรับพระคุณความดีของพระผู้เป็นเจ้า รูปแบบของรักแท้และการสำนึกคุณเช่นนี้จะผสมผสานงานของเรากับพระคุณของพระผู้เป็นเจ้าได้อย่างน่าอัศจรรย์” (“ของประทานแห่งพระคุณ,” 109)

ปรับปรุงการสอนของเรา

การเรียกของท่านได้รับการดลใจ ในฐานะครู พระเจ้าทรงเรียกท่านเพื่อเป็นพรแก่บุตรธิดาของพระองค์ พระเจ้าทรงต้องการให้ท่านประสบความสำเร็จ ดังนั้นเมื่อท่านดำเนินชีวิตคู่ควรแก่ความช่วยเหลือจากพระองค์ พระองค์จะประทานการเปิดเผยที่ท่านแสวงหา (ดู การสอนในวิธีของพระผู้ช่วยให้รอด, 5)