„14–20 lutego. I Ks. Mojżeszowa 18–23: ‘Czy jest cokolwiek niemożliwego dla Pana?’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Nowy Testament, 2022 (2021)
„14-20 lutego. I Ks. Mojżeszowa 18–23”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2022
Sara i Izaak — Scott Snow
14–20 lutego
I Ks. Mojżeszowa 18–23
„Czy jest cokolwiek niemożliwego dla Pana?”
Przygotowując się do nauczania, pamiętaj, że wielu członków klasy mogło mieć własne istotne doświadczenia podczas lektury rozdziałów I Ks. Mojżeszowa 18–23. W jaki sposób możesz zachęcić ich, by opowiedzieli o tych doświadczeniach i przemyśleniach? Możesz pozwolić, aby te przemyślenia wpłynęły na dyskusję w klasie.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Nasze wyzwania i próby często stają się definiującymi momentami w naszym życiu. Rozdziały I Ks. Mojżeszowa 18–23 opisują kilka takich momentów w życiu Abrahama i Lota. Być może członkowie klasy mogą przedstawić werset odnaleziony podczas osobistego studiowania w tym tygodniu, opisujący potencjalny definiujący moment w życiu Abrahama. Następnie mogą opowiedzieć, czego nauczyli się z danego fragmentu.
Nauczaj doktryny
I Ks. Mojżeszowa 18:9–14; 21:1–7
Pan spełnia Swoje obietnice w Swoim własnym czasie.
-
Historia opisana w tych wersetach może być inspirująca dla członków klasy, którzy zastanawiają się, czy złożone im przez Boga obietnice zostaną spełnione. Aby rozpocząć dyskusję, przydatne może okazać się poproszenie członków klasy, by przejrzeli z drugą osobą historię o obietnicach Boga złożonych Abrahamowi i Sarze, opisanych we fragmentach I Ks. Mojżeszowa 17:4, 15–22; 18:9–14 oraz o wypełnieniu tych obietnic we fragmencie I Ks. Mojżeszowa 21:1–7. Co w tych wersetach przykuło uwagę członków klasy? Jakie prawdy z doświadczeń Abrahama i Sary możemy przedstawić przyjacielowi, który traci nadzieję, że Bóg wypełni Swoje obietnice? Jakie inne fragmenty z pism świętych lub osobiste doświadczenia możemy przedstawić? (zob. na przykład List do Rzymian 8:28; List do Hebrajczyków 11; Ks. Mormona 9:19–21; Doktryna i Przymierza 88:64). Jakie doświadczenia mogą z pamięci przywołać członkowie klasy, kiedy to obietnice Boga wypełniły się w ich życiu? Jak możemy zachować naszą wiarę, jeśli w tym życiu nie otrzymamy obiecanych błogosławieństw? (zob. List do Hebrajczyków 11:8–13).
Jako uczniowie Jezusa Chrystusa powinniśmy unikać niegodziwości i nie oglądać się na nią.
-
Jakie nauki, twoim zdaniem, członkowie klasy mogą wyciągnąć z historii o ucieczce rodziny Lota z Sodomy i Gomory. Jedną z możliwych nauk można znaleźć w wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda, która znajduje się w „Dodatkowych materiałach”. Możesz przedstawić ją klasie po podsumowaniu wydarzeń opisanych we fragmencie I Ks. Mojżeszowa 19:15–26. W jaki sposób lub w jakich sytuacjach czasami „oglądamy się za siebie” (werset 26), gdy powinniśmy spoglądać naprzód z wiarą w Zbawiciela? Być może członkowie klasy mogą opowiedzieć o doświadczeniach ilustrujących znaczenie nieoglądania się za siebie. W jaki sposób werset Ew. Łukasza 9:62 pogłębia nasze zrozumienie tego zagadnienia?
ObrazIlustracja przedstawiająca ucieczkę Lota i jego rodziny z Sodomy i GomoryUcieczka z Sodomy i Gomory — Julius Schnorr von Carolsfeld
Gotowość Abrahama do złożenia Izaaka w ofierze jest na podobieństwo Boga i Jego Syna.
-
Historia o Abrahamie ofiarującym swojego syna może pomóc nam zrozumieć ofiarę, jaką złożył Ojciec Niebieski ze Swojego Syna. Jednym ze sposobów zbadania tej historii jest przydzielenie połowie klasy rozważenia fragmentu I Ks. Mojżeszowa 22:1–14 z perspektywy Abrahama i Boga Ojca, podczas gdy druga połowa rozważy ją z perspektywy Izaaka i Jezusa Chrystusa. Poproś członków klasy, aby opowiedzieli o swoich przemyśleniach. W szczególności, jakie nauki wyciągnięte przez członków klasy pogłębiają ich wdzięczność wobec Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa? W ramach tej dyskusji możesz pokazać ilustrację „Abraham zabiera Izaaka, by złożyć go w ofierze” (Album: Ewangelia w malarstwie, nr 9) lub film pt. „Akedah (The Binding)” (ChurchofJesusChrist.org).
Dodatkowe materiały
„Wiara zawsze wskazuje na przyszłość”
Starszy Jeffrey R. Holland nauczał:
„Możliwe, że żona Lota obejrzała się, mając żal do Pana o to, że kazał jej wszystko porzucić […]. Tak więc nie tylko spojrzała za sobie. Spojrzała za siebie z tęsknotą. Mówiąc w skrócie, jej przywiązanie do przeszłości było większe, niż ufność w przyszłość […].
Błagam was, abyście nie rozpamiętywali minionych dni ani z tęsknotą na próżno nie wracali do przeszłości, ale cenili te dni, które macie za sobą. Z przeszłości mamy się uczyć, a nie w niej żyć. Oglądamy się za siebie po to, aby czerpać to, co najlepsze, a nie to, co najgorsze. A kiedy nauczymy się tego, co jest nam potrzebne, by wykrzesać z siebie to, co najlepsze, wtedy patrzymy przed siebie i pamiętamy, że wiara zawsze wskazuje na przyszłość.
[…] [Żona Lota] nie miała wiary. Wątpiła w to, że Pan mógł dać jej coś lepszego niż to, co już miała. Wydawało jej się, że nic, co na nią czekało, nie mogło być tak dobre, jak to, co pozostawiała za sobą […].
Skupianie się na poprzednim życiu, w tym na popełnionych błędach, po prostu nie jest właściwe! Nie o tym mówi ewangelia Jezusa Chrystusa” („The Best Is Yet to Be”, Ensign, styczeń 2010, str. 24, 26–27).
Doskonalenie nauczania
Obiecuj błogosławieństwa. Gdy prosisz uczniów, aby działali w zgodzie z tym, czego się uczą, składaj świadectwo o błogosławieństwach obiecanych przez Boga tym, którzy tak będą czynić. (Zob. także Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 35).