Jezus trzymający latarnię

Ratując to, co było utracone — Michael T. Malm

15–21 sierpnia

Ks. Psalmów 49–51; 61–66; 69–72; 77–78; 85–86

„Opowiem, co On uczynił dla duszy mojej!”

Podczas przygotowań do nauczania weź pod uwagę radę Starszego Davida A. Bednara: „Samo mówienie i opowiadanie nie jest nauczaniem. [Nauczanie] ewangelii na sposób Pana obejmuje obserwowanie, słuchanie i rozróżnianie, zanim zaczniemy mówić” („Becoming a Preach My Gospel Missionary”, New Era, październik 2013, str. 6).

Zapisz swoje odczucia

ikona wymiany myśli

Zachęć do wymiany myśli

Jednym z możliwych sposobów zachęcenia członków klasy do podzielenia się czymś, co przeczytali w tym tygodniu, jest napisanie na tablicy: „Rozradują się wargi moje” lub „Język mój również będzie opowiadał […] sprawiedliwość twoją” (Ks. Psalmów 71:23, 24). Być może członkowie klasy będą chcieli opowiedzieć o tym, co znaleźli, a co pomaga im „radować się” lub „opowiadać sprawiedliwość [Pana]”.

ikona nauczania

Nauczaj doktryny

Ks. Psalmów 51; 85–86

„Ty bowiem, Panie, jesteś dobry i przebaczasz”.

• Ks. Psalmów 51 opisuje uczucia, jakie towarzyszą wielu z nas, gdy szukamy pokuty i przebaczenia. Aby wyjaśnić członkom klasy, czym jest pokuta, i zainspirować ich do częstego jest dokonywania, możesz zaproponować, żeby przeszukali rozdział Ks. Psalmów 51, myśląc o następującym pytaniu: „Co to znaczy odpokutować?”. Następnie niech podzielą się możliwymi odpowiedziami. („Dodatkowe materiały” zawierają pomocne spostrzeżenia). Dlaczego czasami pokuta wydaje się niepożądana? Co z tego, co odnajdujemy w tym psalmie, może uczynić pokutę radosną?

• W jaki sposób moglibyśmy opisać uczucia towarzyszące otrzymaniu przebaczenia za grzechy poprzez odkupieńczą moc Jezusa Chrystusa? Poproś członków klasy o podzielenie się swoimi przemyśleniami i zachęć ich, aby w rozdziale Ks. Psalmów 51 i 85–86 poszukali fragmentów, które opisują działanie Jego oczyszczającego przebaczenia w naszym życiu (zob. na przykład: Ks. Psalmów 51:3–4, 9–14; 85:3–10). Możesz pokazać ilustracje lub przedmioty, za pomocą których członkowie klasy będą mogli wyobrazić sobie te zwroty. Następnie mogą podzielić się swoimi uczuciami wobec Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, i Jego gotowości do odkupienia naszych grzechów, abyśmy mogli dostąpić przebaczenia. Możecie też zaśpiewać razem hymn o odkupieńczej ofierze Zbawiciela, na przykład „Podziwiam miłości czyn” (Hymny, nr 109).

• Aby dokonać pokuty, potrzebna jest nie tylko wiara w to, że Jezus Chrystus może nas oczyścić, ale także w to, że On to uczyni. Członkowie klasy mogli w tym tygodniu odnaleźć w Ks. Psalmów 51 i 85–86 fragmenty, które wzmocniły ich wiarę w gotowość Pana, aby przebaczać. Zachęć ich, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Możesz również naprowadzić ich na wersety Ks. Psalmów 86:5, 13 i 15 i zapytać, czego uczą się z nich o Panu. Co może oznaczać stwierdzenie, że Pan jest „wielce [łaskawy i wierny]” (werset 15.)? Dlaczego istotne jest, abyśmy o tym wiedzieli?

Ks. Psalmów 66:5–20

Nasze świadectwo o Jezusie Chrystusie może pomóc innym przyjść do Niego.

• Jednym z błogosławieństw wspólnego gromadzenia się w Szkole Niedzielnej jest możliwość zyskania siły dzięki wierze i świadectwom innych wyznawców Jezusa Chrystusa. Aby dać klasie tę możliwość, możesz poprosić jej członków, aby przeczytali fragment Ks. Psalmów 66:16 i zastanowili się nad pytaniem: Gdybyście mieli „opowiedzieć, co [Pan] uczynił dla duszy [waszej]”, co byście powiedzieli? Gdy będą się zastanawiać, mogą przeczytać o kilku pomysłach w wersetach 5–20. Niech zapiszą swoje odpowiedzi. W dalszej kolejności poproś ich o „opowiedzenie” sobie nawzajem — w małych grupkach lub na forum klasy — o tym, co Jezus Chrystus uczynił dla ich dusz.

  dwóch młodych mężczyzn rozmawia ze sobą

  Świadectwami o tym, co Pan dla nas zrobił, możemy się dzielić z innymi.

ikona dodatkowych materiałów

Dodatkowe materiały

Pokuta oznacza zmianę.

Prezydent Russell M. Nelsona opisał pokutę w następujący sposób:

„Kiedy Jezus prosi was i mnie, abyśmy ‘odpokutowali’, prosi nas, abyśmy zmienili nasz umysł, wiedzę, ducha, a nawet sposób, w jaki oddychamy. Prosi nas, abyśmy zmienili to, jak kochamy, myślimy, służymy, spędzamy czas, traktujemy nasze żony, nauczamy dzieci, a nawet dbamy o nasze ciała.

Nic bardziej nie uwalnia, nie uszlachetnia ani nie jest bardziej istotne dla naszego osobistego rozwoju niż regularne, codzienne skupianie się na pokucie. Pokuta to nie jest wydarzenie — to proces. Jest kluczem do szczęścia i spokoju umysłu. Pokuta w połączeniu z wiarą otwiera nam dostęp do mocy Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa […].

Kiedy decydujemy się odpokutować, decydujemy się zmieniać! Pozwalamy Zbawicielowi przekształcić nas w naszą najlepszą wersję. Wybieramy duchowy wzrost i otrzymanie radości — radości odkupienia w Nim. Kiedy decydujemy się odpokutować, postanawiamy upodobnić się do Jezusa Chrystusa!” („Możemy lepiej postępować i być lepsi”, Liahona, maj 2019, str. 67).

Doskonalenie nauczania

Zadawaj pytania, które poruszają serce i umysł. „[Poproś] uczniów, aby podzielili się tym, co czują na temat określonego wersetu z pisma świętego, jak mogły czuć się osoby, o których w nim mowa lub w jaki sposób dany fragment odnosi się do naszego życia” („Nauczanie na sposób Zbawiciela”, str. 31).