4. Przywrócenie

4.1. Bóg objawił Swoją ewangelię w tych dniach ostatnich, ponownie ustanawiając na ziemi Swoje prawdy, upoważnienie kapłaństwa i Kościół. Starożytni prorocy przepowiadali Przywrócenie ewangelii w dniach ostatnich (zob. Ks. Izajasza 29:13–14; Dzieje Apostolskie 3:19–21).

4.2. Przywrócenie rozpoczęło się w 1820 roku. Bóg Ojciec i Jego Syn, Jezus Chrystus, ukazali się Józefowi Smithowi w odpowiedzi na jego modlitwę i powołali Go na Proroka Przywrócenia (zob. Józef Smith — Historia 1:15–20).

4.3. Bóg powołał Józefa Smitha na świadka żyjącego Chrystusa w dniach ostatnich. Jako Prorok Przywrócenia Józef Smith przetłumaczył Księgę Mormona darem i mocą Boga (zob. NiP 135:3). Wraz z Biblią, Księga Mormona świadczy o Jezusie Chrystusie i zawiera pełnię ewangelii (zob. Ks. Ezechiela 37:15–17). Księga Mormona jest również świadectwem o proroczym powołaniu Józefa Smitha i o prawdzie Przywrócenia.

4.4. W trakcie Przywrócenia Bóg wysłał anielskich posłańców, by przywrócili Kapłaństwo Aarona i Kapłaństwo Melchizedeka. Po czym nakazał, żeby Jego Kościół został ponownie zorganizowany na ziemi 6 kwietnia 1830 roku. Jako że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich został ustanowiony przez Boga, jest „[jedynym prawdziwym] i [żywym kościołem] na powierzchni całej Ziemi” (NiP 1:30).

Dodatkowe odnośniki: Ks. Amosa 3:7; List do Efezjan 2:19–20; List do Efezjan 4:11–14; NiP 13:1; NiP 76:22–24; NiP 107:8

Podobne tematy: Boska Trójca; Prorocy i objawienie

Odstępstwo

4.5. Potrzeba Przywrócenia Bożych prawd, upoważnienia kapłaństwa i Kościoła w dniach ostatnich powstała z powodu odstępstwa. Odstępstwo ma miejsce, kiedy człowiek lub grupa ludzi odwraca się od prawd ewangelii.

4.6. Po ukrzyżowaniu Zbawiciela i śmierci Jego Apostołów wielu ludzi odwróciło się od ustanowionych przez Zbawiciela prawd (zob. II List do Tesaloniczan 2:1–3). Zasady ewangelii i części pism świętych zostały sfałszowane lub zaginęły. W organizacji Kościoła i obrzędach kapłaństwa samowolnie dokonano zmian. Z powodu powszechnej niegodziwości Pan wycofał z ziemi upoważnienie i klucze kapłaństwa. Mimo że wielu dobrych i uczciwych ludzi wielbiło Boga zgodnie z danym im światłem i otrzymywało odpowiedzi na swoje modlitwy, świat pozostawiony był bez boskiego objawienia pochodzącego od żyjących proroków. Okres ten zwany jest Wielkim Odstępstwem.

4.7. Inne okresy powszechnego odstępstwa miały miejsce od zarania dziejów.

Podobne tematy: Prorocy i objawienie; Kapłaństwo i klucze kapłaństwa; Obrzędy i przymierza

Dyspensacje ewangelii

4.8. Kiedy dzieci Boga popadały w stan odstępstwa, z miłością wyciągał On do nich dłoń, powołując proroków i ponownie dając im błogosławieństwa ewangelii za pośrednictwem Swoich proroków, których wśród nich powoływał. Okres, w którym Pan objawia Swoje prawdy, upoważnienie kapłaństwa oraz obrzędy, nazywamy dyspensacją. To okres, w którym Pan posiada na ziemi co najmniej jednego upoważnionego sługę, który dzierży święte kapłaństwo oraz posiada boskie upoważnienie do głoszenia ewangelii i sprawowania jej obrzędów.

4.9. Dyspensacje miały miejsce za czasów Adama, Enocha, Noego, Abrahama, Mojżesza, Jezusa Chrystusa i innych osób. Przywrócenie ewangelii w dniach ostatnich, które Pan rozpoczął poprzez Proroka Józefa Smitha, jest częścią tego wzorca dyspensacji.

4.10. W każdej dyspensacji Pan wraz ze Swoimi prorokami dąży do ustanowienia Syjonu. Syjon to lud przymierza z Panem, który składa się z ludzi czystego serca, zjednoczonych w prawości i troszczących się o siebie nawzajem (zob. Mojżesz 7:18). Syjon to również miejsce, gdzie mieszkają ludzie czystego serca.

4.11. W dzisiejszych czasach żyjemy w ostatniej dyspensacji — w dyspensacji pełni czasów. Jest to jedyna dyspensacja, która nie zakończy się odstępstwem. Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich wypełni ostatecznie całą ziemię i będzie trwał wiecznie (zob. Ks. Daniela 2:44).

Podobne tematy: Prorocy i objawienia; Kapłaństwo i klucze kapłaństwa; Obrzędy i przymierza