Lekcja 61.: Doktryna i Przymierza 46–48

Doktryna i Przymierza 46:1–6

„Nie wykluczajcie […] nikogo”

odwiedzający są mile widziani

Z powodu prześladowań i utrudnień w 1831 roku niektórzy święci zaczęli praktykować zezwalanie na uczestnictwo w nabożeństwach jedynie członkom Kościoła. Martwiąc się o to i inne sprawy, Józef Smith modlił się o przewodnictwo i otrzymał objawienie zapisane w Doktrynie i Przymierzach 46. W objawieniu tym Zbawiciel przykazał członkom Kościoła, aby przyjmowali każdego, „kto gorliwie szuka królestwa” (Doktryna i Przymierza 46:5), aby uczestniczył w nabożeństwach. Ta lekcja może pomóc uczniom w polepszeniu ich dążeń do tworzenia przyjaznego środowiska podczas spotkań kościelnych.

Przykładowe ćwiczenia

Przyjmowanie wszystkich

Możesz pokazać zdjęcie miejscowego budynku kościelnego z napisem „Odwiedzający są mile widziani”. Słowa te możesz też umieścić na tablicy. W przygotowaniu uczniów do dzisiejszej dyskusji pomóc może film pt. „Welcome” [Witajcie] (1:05).

Zastanów się, dlaczego ten napis często znajduje się na domach spotkań należących do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.

• W jaki sposób poczucie bycia mile widzianym w kościele może wpłynąć na to, jak dana osoba będzie oddawać cześć Bogu?

  Możesz umieścić na widoku poniższe pytania i poprosić uczniów, aby po cichu ocenili siebie w skali od 1 (nigdy) do 5 (zawsze). Swoje odpowiedzi mogą zapisać w dziennikach do studiowania.

• Czy czujesz się mile widziany w swoim okręgu, gminie lub klasie seminarium?

• Jak często starasz się lepiej poznać innych ludzi w kontekście kościelnym?

• Czy czujesz, że twoi przyjaciele i inni ludzie z sąsiedztwa czuliby się mile widziani na nabożeństwach kościelnych?

Podczas dzisiejszego studiowania odszukaj nauki Zbawiciela, z których możesz skorzystać, aby samemu poczuć się mile widzianym w kościele, a także aby inni ludzie mogli się tak czuć.

Wskazówki Pana dotyczące przyjmowania bliźnich

Poniższe streszczenie pomoże uczniom zrozumieć kontekst wersetów, które przestudiują w Doktrynie i Przymierzach 46.

W 1831 roku istniała obawa, że niektórzy członkowie Kościoła będą odmawiać osobom postronnym możliwości uczestnictwa w kościelnych spotkaniach. Praktyka ta zrodziła się w wyniku tego, że wrogowie Kościoła zakłócali nabożeństwa. Po tym, jak Józef Smith modlił się o przewodnictwo, Pan objawił ważne nauki o tym, jak święci powinni prowadzić swoje spotkania.

Przeczytaj Doktrynę i Przymierza 46:1–6 i odszukaj wskazówki Zbawiciela dotyczące osób, które chciały uczęszczać na spotkania kościelne.

• Czego z tych wersetów uczymy się o tym, jak Pan chce, abyśmy traktowali innych ludzi podczas naszych spotkań kościelnych?

  Uczniowie mogą rozpoznać następującą prawdę: Pan nakazał nam, abyśmy na naszych spotkaniach kościelnych przyjmowali wszystkich.

  Aby podkreślić znaczenie tej prawdy, możesz poprosić uczniów, aby przeczytali III Nefiego 18:22–25. Możesz także poprosić uczniów, aby przeczytali akapit pod nagłówkiem „Traktuj wszystkich jak dzieci Boga” w części „Kochaj Boga, kochaj swego bliźniego” w publikacji Dla wzmocnienia młodzieży. Przewodnik do dokonywania wyborów ([2022], str. 12).

• Jak sądzisz, dlaczego przyjmowanie bliźnich w Kościele Zbawiciela jest dla Niego tak ważne?

• Jakie wyzwania w naszych czasach mogą sprawić, że komuś będzie trudno poczuć się mile widzianym na spotkaniach kościelnych?

• Co takiego możemy zrobić, aby inni ludzie czuli się mile widziani na naszych spotkaniach kościelnych?

W ramach dyskusji na temat poprzedniego pytania możesz pokazać film pt. „Inviting Others to ‘Come and Stay’” [Zapraszanie bliźnich, aby ‘przyszli i zostali’] (1:39), dostępny na stronie ChurchofJesusChrist.org.

Jezus Chrystus dawał przykład przyjmowania wszystkich

wszyscy są mile widziani

Zbawiciel jest doskonałym przykładem tego, jak zapraszać i przyjmować każdego. Znajdź jeden lub więcej przykładów z pism świętych, w których Jezus przyjmuje wszystkich z miłością i otwartymi ramionami.

Jeśli uczniowie potrzebują dodatkowych wskazówek, możesz zaproponować im przeczytanie następujących fragmentów z pism świętych: Ew. Mateusza 9:9–13; 19:13–15; Ew. Łukasza 19:1–10; III Nefi 11:12–15. Możesz poprosić uczniów, aby podzielili się tym, co odkryją, i omówili odpowiedzi na podane poniżej pytania. Możesz poprosić uczniów, aby w swoich dziennikach do studiowania zapisali kilka notatek z pomysłami na to, w jaki sposób mogą brać przykład ze Zbawiciela.

Podkreślaj przykład Jezusa Chrystusa: Aby uzyskać więcej pomocy w kwestii proszenia uczniów, aby zobaczyli, w jaki sposób Zbawiciel uosabia to, czego się uczą, zajrzyj do szkolenia pt. „Podkreślaj przykład Jezusa Chrystusa”, które znajduje się w publikacji Rozwój umiejętności nauczyciela: „Skup się na Jezusie Chrystusie”.

Aby pomóc uczniom w opowiedzeniu o tym, czego się dowiedzieli i co poczuli, możesz skorzystać z podanych poniżej pytań.

• Na podstawie przestudiowanych przykładów zachowania Zbawiciela powiedz, w jaki sposób Jego miłość wpłynęła na ludzi, z którymi się kontaktował?

• Czego takiego dowiedziałeś się o Zbawicielu, co mógłbyś starać się zastosować we własnym życiu?

Możesz poprosić uczniów, aby pomyśleli o swoich przeżyciach i opowiedzieli o tym, jak obserwowali dobro, które może wynikać ze sprawiania, że bliźni czują się mile widziani na naszych spotkaniach kościelnych. Możesz także przytoczyć przykład z własnego życia.

Stosowanie nauk Zbawiciela

Przygotuj plan zastosowania przykazania Zbawiciela, które mówi o tym, aby sprawiać, że wszyscy będą czuli się na spotkaniach kościelnych mile widziani. Swój plan zapisz w dzienniku do studiowania. Zanim sporządzisz plan, przemyśl następujące pytania:

• W jaki konkretny sposób możesz zastosować radę Zbawiciela, o której dzisiaj studiowałeś?

• Co możesz zrobić, aby samemu poczuć się mile widzianym na spotkaniach kościelnych?

Możesz poprosić uczniów, aby dołożyli wszelkich starań, aby postępować zgodnie z usłyszanymi przez nich podszeptami oraz planem, który dziś przygotowali. Zachęć uczniów, aby starali się być wrażliwi na potrzeby otaczających ich osób. Możesz poprosić uczniów, aby podzielili się swoimi przeżyciami związanymi z przyjaznym przyjmowaniem innych osób podczas kolejnej lekcji.

Dodatkowe zasoby

Co powinienem zrobić, jeśli nie czuję się mile widziany na spotkaniach kościelnych?

Prezydent Dallin H. Oaks z Pierwszego Prezydium nauczał:

Prezydent Dallin H. Oaks

Niektórzy mówią, że uczęszczanie na spotkania kościelne im nie pomaga. Niektórzy mówią: „Dzisiaj niczego się nie nauczyłem”, „Nikt nie okazał mi przyjaźni” lub „Zostałem obrażony”. Osobiste rozczarowania nigdy nie powinny powstrzymywać nas od przyjmowania doktryny Chrystusa, który nauczał nas, abyśmy służyli, a nie by nam służono [zob. Ks. Jakuba 1:27]. Mając to na uwadze, inny członek przedstawił, na czym się skupia, gdy uczęszcza do Kościoła:

„Wiele lat temu zmieniłem swoje nastawienie w kwestii chodzenia do kościoła. Już nie chodzę do kościoła dla siebie, ale po to, żeby myśleć o innych. Moim celem jest powiedzieć ‘dzień dobry’ ludziom, którzy siedzą sami, witać gości […], zgłaszać się na ochotnika do różnych zadań […].

Krótko mówiąc, chodzę co tydzień do kościoła z zamiarem bycia aktywnym, a nie biernym, i wywarcia pozytywnego wpływu na życie innych ludzi”. (Dallin H. Oaks, „Potrzeba istnienia Kościoła”, Liahona, listopad 2021, str. 24–25)

Dlaczego powinienem starać się stworzyć w kościele przyjazną atmosferę?

Siostra Bonnie L. Oscarson, która służyła w Generalnym Prezydium Organizacji Młodych Kobiet, nauczała:

Prezydent Bonnie L. Oscarson

Moi młodzi przyjaciele, gwarantuję, że zawsze, na każdym spotkaniu kościelnym będzie ktoś, kto jest samotny, ktoś, kto stawia czoła wyzwaniom i potrzebuje przyjaciela, lub ktoś, kto czuje się nie na miejscu. Możecie mieć istotny wkład w każde spotkanie czy zajęcia, a Pan pragnie, abyście się rozejrzeli pośród swych rówieśników i czynili wśród nich posługę tak, jak by to czynił Zbawiciel […].

Prawdą jest, że uczęszczamy na cotygodniowe spotkania kościelne, aby uczestniczyć w obrzędach, uczyć się doktryny i uzyskać natchnienie, ale kolejnym bardzo ważnym powodem jest to, że jako kościelna rodzina i jako uczniowie Zbawiciela Jezusa Chrystusa baczymy jedni na drugich, dodajemy otuchy i szukamy sposobności do służby i wzajemnego wzmacniania. Nie jesteśmy tylko odbiorcami i przyjmującymi tego, co Kościół nam oferuje; jesteśmy potrzebni, aby być darczyńcami i dostarczycielami. Młode kobiety i młodzi mężczyźni, kiedy następnym razem będziecie na [zajęciach dla młodzieży], zamiast sprawdzania w telefonie, co robią przyjaciele, zatrzymajcie się, rozejrzyjcie i zadajcie sobie pytanie: „Kto mnie dziś potrzebuje?”. Możecie odegrać kluczową rolę w udzieleniu pomocy i wpłynięciu na życie rówieśnika lub dodać otuchy przyjacielowi, który niezauważenie boryka się z trudnościami.

Poproście Ojca Niebieskiego, aby wskazał wam w waszym najbliższym otoczeniu tych, którzy potrzebują waszej pomocy, i natchnął was wiedzą, jak najlepiej im służyć. Pamiętajcie, że Zbawiciel najczęściej czynił posługę jednej osobie na raz. (Bonnie L. Oscarson, „Nasze potrzeby”, Liahona, listopad 2017, str. 26)

Jak mogę sprawić, żeby inni ludzie czuli się mile widziani?

Starszy Gerrit W. Gong z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:

Starszy Gerrit W. Gong

[Pan] błaga nas […], abyśmy sprawili, że Jego [Kościół] będzie miejscem spokoju, gdzie dla wszystkich starczy miejsca. Jako uczniowie Jezusa Chrystusa wszyscy jesteśmy równi, nie ma grup drugiej kategorii.

Wszyscy jesteśmy mile widziani na spotkaniach sakramentalnych, innych spotkaniach niedzielnych i zajęciach towarzyskich. Oddając z szacunkiem cześć Zbawicielowi, myślimy o sobie nawzajem i jesteśmy uprzejmi. Dostrzegamy i przyjmujemy każdą osobę. Uśmiechamy się, siadamy z tymi, którzy są sami, uczymy się imion, w tym też osób nowo nawróconych, powracających braci i sióstr, młodych kobiet i młodych mężczyzn oraz każdego dziecka z Organizacji Podstawowej.

Wyobrażając sobie, że jesteśmy na ich miejscu, witamy przyjaciół, gości, osoby, które właśnie się przeprowadziły, osoby zapracowane, bardzo zaangażowane w różne sprawy. Płaczemy, radujemy się i jesteśmy jedni dla drugich wsparciem. Gdy nie udaje nam się realizować naszych ideałów i się śpieszymy — jesteśmy niebaczni, skorzy do osądów lub uprzedzeni — to zabiegamy o przebaczenie i staramy się lepiej postępować. (Gerrit W. Gong, „Miejsce w gospodzie”, Liahona, maj 2021, str. 25–26)

Dodatkowe ćwiczenia

Korzystaj z przykładowych historii

Aby skłonić uczniów do zastanowienia się nad niektórymi uczuciami, jakie mogą mieć ludzie, kiedy czują się niepewnie w kościele, rozważ wykorzystanie jednej lub kilku z poniższych przykładowych historii. Uczniowie mogą również wymyślić inne.

• Dawid poznaje ewangelię i został niedawno zaproszony przez misjonarzy do uczestnictwa w niedzielnych spotkaniach kościelnych i cotygodniowych zajęciach dla młodzieży.

• Renata niedawno przeprowadziła się do nowego, nieznanego obszaru i nie zna nikogo z jej nowego okręgu ani gminy.

• Przez pierwsze dwa lata Błażej nie chciał uczęszczać na zajęcia seminarium, ale teraz zdecydował, że chce wziąć w nich udział.

Po opisaniu historii poproś uczniów, aby omówili następujące pytania:

• Co może czuć ta osoba?

• Jak myślisz, co Zbawiciel chciałby, aby ta osoba wiedziała lub uczyniła?

• Jakie konkretne działania możesz podjąć, aby pomóc tej osobie poczuć, że jest mile widziana?

• Jakie przeszkody mogą stanąć wam na drodze? W jaki sposób można te przeszkody przezwyciężyć?

Poczucie przynależności w grupie seminarium

Ta lekcja może być dobrą okazją, aby uczniowie ocenili, jak mile widziani czują się na zajęciach seminarium. Możesz poprosić ich, aby odnieśli się do następujących zdań:

• Czuję się ceniony jako członek klasy.

• Czuję się dobrze, gdy dzielę się moimi przemyśleniami i uczuciami podczas lekcji.

• Jestem pewien, że mam w mojej klasie przyjaciół.

Możesz poprosić uczniów, aby opowiedzieli o czymś, co sprawi, że poczują się milej widziani na lekcji. Możesz poprosić uczniów o prywatne lub anonimowe odpowiedzi, aby rozpoznać zasady przynależności, na które warto zwrócić uwagę, aby pomóc wszystkim uczniom poczuć, że są mile widziani.

Doktryna i Przymierza 46:1–2. Spotkania mają być prowadzone przez Ducha Świętego

Aby podkreślić potrzebę, aby wszystkie spotkania kościelne organizował i prowadził Duch, możesz poprosić uczniów, aby przestudiowali Doktrynę i Przymierza 46:1–2. Niech opowiedzą o tym, co znajdą. Poproś uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą przyciągnąć Ducha Świętego, aby pomógł im sprawić, że spotkania kościelne będą dla nich bardziej wartościowe. W rozpoczęciu dyskusji pomóc mogą następujące pytania:

• Co możemy zrobić, aby pokazać Duchowi, że chcemy być nauczani?

• W jaki sposób Duch Święty może kierować naszymi myślami i działaniami, kiedy uczęszczamy na spotkania kościelne?

• W jaki sposób możemy zachować ducha czci i być przyjaźni dla innych osób?

Doktryna i Przymierza 46:5–6. „Kto gorliwie szuka królestwa”

Poproś uczniów, aby przeczytali Doktrynę i Przymierza 46:5–6 i zaznaczyli sformułowanie „gorliwie szuka”. Aby pomóc uczniom zrozumieć znaczenie, jakie ma szukanie Pana w sposób gorliwy (czyli uczciwy i poważny), możesz poprosić uczniów, aby omówili następujące pytania:

• Co robi lub czego nie robi osoba, która gorliwie szuka Pana?

• Dlaczego postawa gorliwego poszukiwacza jest ważna dla tych, którzy uczęszczają na spotkania kościelne? W jaki sposób może ona pomóc komuś poczuć Ducha?