Lekcja 130.: Wypędzenie z Missouri: Zwracanie się do Boga w naszych udrękach
„Lekcja 130.: Wypędzenie z Missouri: Zwracanie się do Boga w naszych udrękach”, Doktryna i Przymierza. Podręcznik dla nauczyciela seminarium (2025)
„Wypędzenie z Missouri”, Doktryna i Przymierza. Podręcznik dla nauczyciela seminarium
Lekcja 130.: Doktryna i Przymierza 115–120
Wypędzenie z Missouri
Zwracanie się do Boga w naszych udrękach
Obraz
Święci wypędzani z Missouri
Jesień i zima 1838–1839 r. były okresem ogromnych trudności dla świętych w Missouri. Kiedy wzrastało napięcie między członkami Kościoła i innymi mieszkańcami Missouri, gubernator Lilburn W. Boggs nakazał, aby święci zostali wypędzeni ze stanu. W czasie tych trudności wielu ludzi zwróciło się do Boga i otrzymało Jego pomoc. Lekcja ta może pomóc uczniom odczuć większe pragnienie zwracania się do Boga, kiedy zmagają się z trudnymi sytuacjami.
Przykładowe ćwiczenia
Gdzie się zwrócisz?
Możesz pokazać poniższy akapit i poprosić któregoś z uczniów, by przeczytał go na głos.
Starszy Joseph B. Wirthlin (1917–2008) z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Obraz
Starszy Joseph B. Wirthlin
Sposób, w jaki reagujemy na przeciwności, może być głównym czynnikiem wpływającym na nasze szczęście i powodzenie w życiu. (Joseph B. Wirthlin, „Będzie, co ma być, więc pokochaj to”, Liahona, listopad 2008, str. 26)
Jakie przykłady ilustrują to, czego uczymy się z tego zdania?
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad trudnymi sytuacjami, które napotkali lub doświadczyli w przeszłości. Następnie poproś ich, aby zastanowili się, jak zazwyczaj reagują lub jak zareagowali na dotykające ich trudne sytuacje. Możesz poprosić kilkoro chętnych uczniów, aby podzielili się z resztą klasy odpowiedziami, które nie są zbyt osobiste.
Zachęć uczniów, aby podczas studiowania zwracali uwagę na podszepty Ducha. Duchowe podszepty mogą pomóc im dowiedzieć się, jak Bóg chce, aby zareagowali w trudnych sytuacjach.
Trudności w Missouri
Wyjaśnij, że w 1839 roku około 8 000–10 000 świętych mieszkało w północnym obszarze Missouri. Na przełomie stycznia do marca większość z nich była zmuszona opuścić swoje ziemie i domy. Poniższe podsumowania mogą pomóc uczniom zrozumieć kontekst, który doprowadził do tych okoliczności. Możesz pokazać podsumowania lub wydrukować je i wyznaczyć kilkoro uczniów, aby podzielili się nimi z resztą klasy.
Zamiast korzystać z podsumowań, możecie obejrzeć film „1838: The Year the Saints Were Driven Out of Missouri [1838: Rok, w którym święci zostali wypędzeni z Missouri]” (5:15), dostępny na stronie ChurchofJesusChrist.org.
Pięć lat po wypędzeniu świętych z hrabstwa Jackson w stanie Missouri założyli nowe społeczności na innych obszarach stanu. Wielu mieszkańców Missouri było rozgniewanych rosnącą liczbą świętych, jak również deklaracjami przywódców Kościoła, że święci będą bronić się przed przyszłymi atakami motłochu. Niewielka grupa członków Kościoła zaczęła grozić wrogom Kościoła, co jeszcze bardziej skomplikowało sprawę (zob. Święci, tom I, str. 313–315).
Wzrastające napięcie między świętymi a mieszkańcami Missouri doprowadziło ostatecznie do rękoczynów. Święci w kilku małych osadach zostali zmuszeni do ucieczki, ponieważ ich domy i mienie zostały zniszczone przez motłoch. 25 października 1838 roku trzech świętych w dniach ostatnich i jeden policjant z Missouri zginęli w bitwie pod Crooked River (zob. Święci, str. 323–328, tom I, str. 330–334, 335–345).
Gubernator Missouri, Lilburn W. Boggs, otrzymał bardzo przesadzone sprawozdania, twierdząc, że w bitwie zginęło między 50 a 60 mieszkańców Missouri. Gubernator otrzymał również zeznania pod przysięgą od rozgniewanych byłych przywódców Kościoła, którzy złożyli fałszywe zeznania przeciwko Józefowi Smithowi. 27 października 1838 roku gubernator Boggs wydał zarządzenie, w którym oświadczył: „Mormoni muszą być traktowani jak wrogowie i muszą zostać eksterminowani lub wypędzeni ze stanu” (zob. Święci, tom I, str. 345–346).
Kiedy gubernator Boggs wydał rozporządzenie, Prorok Józef Smith i inni przywódcy Kościoła zostali aresztowani przez policjantów w Missouri. Motłoch zaatakował miasto Far West i inne osady świętych w dniach ostatnich (zob. Święci, tom I, str. 347–358, 359–367).
Jak opisałbyś uczucia lub pytania, które miałbyś, gdybyś był wówczas członkiem Kościoła?
Jakie działania miałbyś chęć podjąć?
W tych trudnych czasach wielu świętych okazywało swoją wiarę, zwracając się do Boga.
Poniższa historia może pomóc uczniom dostrzec przykład tego, w jaki sposób jeden z członków Kościoła postanowił zwrócić się do Boga w czasie swoich udręk. Możesz rozdać ulotki zatytułowane „Opowieść Amandy Smith w Hawn’s Mill”.
Możecie wspólnie przestudiować tę historię, a kilkoro uczniów może po kolei czytać na głos kolejne części tej historii. Uczniowie mogą również przestudiować tę historię z niewielką grupą.
Opowieść Amandy Smith w Hawn’s Mill
Obraz
Pionierka na polu
30 października 1838 roku motłoch z Missouri zaatakował osadę świętych w dniach ostatnich znaną jako Hawn’s Mill. Motłoch strzelał do mężczyzn i chłopców, którzy weszli do kuźni, aby szukać schronienia i bronić swego ludu. Siedemnastu świętych w dniach ostatnich zginęło w ataku, a ponad tuzin zostało rannych.
Wśród rannych był sześcioletni Alma Smith, którego cały staw biodrowy uległ zniszczeniu po tym, jak został postrzelony. Matka Almy, Amanda Barnes Smith, była zrozpaczona, kiedy go znalazła. Opłakiwała również swojego męża i 10-letniego syna, którzy zginęli w tym ataku.
Nie mając nikogo, kto by jej pomógł, Amanda zgromadziła pozostałe dzieci i modliła się o przewodnictwo. „O mój Ojcze Niebieski”, modliła się, „Widzisz mojego biednego rannego chłopca i wiesz, że ja nie wiem, co robić. Och, Ojcze Niebieski, pokieruj mną i powiedz co mam czynić”.
Kiedy Amanda skończyła modlitwę, usłyszała głos, który polecił jej pomieszać popiół z wodą. Użyła tej mieszaniny do obmycia rany Almy, aż była czysta. Następnie Amanda poczuła natchnienie, by wziąć korzenie wiązu i zetrzeć je na papkę. Położyła ją na ranie Almy i owinęła ją płótnem.
„Teraz kładź się i nie ruszaj”, powiedziała do swojego syna, „a Pan stworzy ci nowe biodro”.
Rana Almy uniemożliwiła Amandzie i jej rodzinie ewakuację po ataku. W ciągu kilku tygodni motłoch wyznaczył ostateczny termin wyjazdu wraz z pozostałymi świętymi. Amanda obawiała się, że zbliżał się termin. Ukryła się w łodygach kukurydzy, aby mogła modlić się na głos, nie będąc słyszana. Następnie usłyszała głos, który powtórzył te słowa:
Twej duszy, co Jezus podporą wciąż jest,
Nie mogę pozwolić, by dała się zwieść;
Twej duszy, pomimo że piekło ją chce,
Ja nigdy przenigdy, nie zostawię jej!
Słowa hymnu „Jak silne świadectwo” (Hymny, nr 37) pomogły Amandzie zyskać nowe poczucie siły i odwagę.
Niedługo potem Amanda wyszła na zewnątrz, kiedy usłyszała, jak jej dzieci krzyczą w jej domu. Pobiegła do domu i zobaczyła Almę biegającego po pokoju. „Już dobrze, mamo, jest dobrze!”, zawołał. Amanda i jej dzieci wkrótce potem opuściły Hawn’s Mill.
(Cytowane i podsumowane z książki Święci, tom I, str. 347–350, 353–355, 378–379)
Co w tej historii zwróciło twoją uwagę?
Czego dowiedziałeś się lub co czułeś wobec Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa podczas czytania tej historii?
Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi na poprzednie pytanie, możesz zaprosić ich, aby opowiedzieli o prawdach, których się nauczyli, a które mogą im pomóc w próbach. Jedna z prawd, którą uczniowie mogą rozpoznać, brzmi: Kiedy zwracamy się do Boga w naszych udrękach, możemy doświadczyć Jego przewodnictwa, pocieszenia i siły.
Możecie wspólnie zaśpiewać lub wysłuchać hymnu „Jak silne świadectwo” (Hymny, nr 37). Słowa, które wzmocniły Amandę Smith, znajdują się w wersecie 7.
Fragmenty pism świętych, które pomagają nam zwrócić się ku Bogu
Poświęć trochę czasu na znalezienie fragmentów pism świętych, które mogą zwiększyć twoje pragnienie zwrócenia się do Boga, kiedy napotykasz trudności. Możesz przestudiować niektóre lub wszystkie z poniższych fragmentów lub znaleźć inne.
Co w wersetach, które studiowałeś, było dla ciebie ważne? Dlaczego?
Jak Bóg pobłogosławił ciebie lub inne osoby, które znasz, kiedy zwróciłeś się do Niego w trudnej sytuacji?
W ramach dyskusji dotyczącej poprzedniego pytania możesz podzielić się przykładem z własnego życia.
Pomyśl o własnym życiu
Aby skłonić uczniów do zastanowienia się nad tym, czego się nauczyli i co poczuli, poproś ich, aby w swoich dziennikach do studiowania odpowiedzieli na przynajmniej jedno z poniższych pytań.
Czego się dzisiaj nauczyłeś lub co poczułeś, co może cię wzmocnić, kiedy następnym razem znajdziesz się w trudnej sytuacji?
Do zrobienia czego poczułeś natchnienie, dzięki temu, co dziś studiowałeś?
Możesz poprosić kilkoro ochotników, aby podzielili się tym, co napisali. Złóż świadectwo o prawdach, które omówiliście, i zachęć uczniów, aby postępowali zgodnie z podszeptami, które mogli otrzymać.