1. Το ξέρ’ ο Λυτρωτής μου ζει.
Η φράσ’ αυτή παρηγορεί.
Ναι ζει αυτός που ’ταν νεκρός,
ναι ζει η ελπίδα μου και φως.
Ναι ζει για να με ευλογεί.
Ναι ζει για να μεσολαβεί.
Ναι ζει για να τροφοδοτεί
την ψυχή μου που αδημονεί.
2. Ναι ζει και με καθοδηγεί.
Ναι ζει για να με βοηθεί.
Ναι ζει να με παρηγορεί.
Ναι ζει να μου παρασταθεί.
Ναι ζει να διώχνει τον καημό,
ναι ζει να μην αγωνιώ.
Την ψυχή μου να ηρεμεί,
ναι ζει για να με ευλογεί.
3. Ο Φίλος μ’ ο ουράνιος ζει
και μ’ αγαπά κάθε στιγμή.
Ναι ζει γι’ αυτό και τραγουδώ.
Ναι ζει Τον έχω οδηγό.
Μου δίνει την πνοή να ζω.
Μ’ Αυτόν τον θάνατο νικώ.
Μου δείχνει πάντα την οδό,
τον δρόμο προς τον ουρανό.
4. Ναι ζει, ας είν’ δόξα σ’ Αυτόν.
Ναι ζει κι είναι παντοτινός.
Τι γλύκα π’ έχ’ η φράσ’ αυτή:
Το ξέρ’ ο Λυτρωτής μου ζει.
Ναι ζει, ας είν’ δόξα σ’ Αυτόν.
Ναι ζει κι είναι παντοτινός.
Τι γλύκα π’ έχ’ η φράσ’ αυτή:
Το ξέρ’ ο Λυτρωτής μου ζει.
Κείμενο: Σάμιουελ Μέντλυ, 1738-1799
Μουσική: Λιούις Έντουαρντς, 1858-1921