168
Ω Πατέρα
Θερμά
1. Ω Πατέρα, συ που μένεις,
εκεί ψηλά στον ουρανό,
πότε θα αντικρίσω πάλι
το άγιό σου πρόσωπο.
Μέσα στα άγια δώματά σου,
κατοικούσε το πνεύμα μου,
σαν παιδί σου κι εγώ σιμά σου,
ζούσα με τη στοργή σου.
2. Για τον σοφό, λαμπρό σου σκοπό
με έχεις στείλ’ εδώ στη γη
και έχω χάσει κάθε μνήμη
από την άλλη μου ζωή.
Κι είναι στιγμές που αναρωτιέμαι
μήπως είμαι ξένος εδώ
και μου φαίνεται σαν να ήρθα
απ’ έναν κόσμο πιο λαμπρό.
3. Να σε αποκαλούμε, Πατέρα,
το ’χουμε μάθει από μικροί,
αλλά πριν γίνει γνωστ’ η αλήθεια,
κανείς δεν ήξερε το γιατί.
Οι ουράνιοι γονείς μας,
άραγε ζούνε μοναχοί;
Η αλήθεια μού ψιθυρίζει
πως έχω και μητέρα ’κει.
4. Όταν τελειώσ’ αυτή η ζωή μου,
που είναι πρόσκαιρη και θνητή,
να ’ρθω, Πατέρα και Μητέρα,
στην ουράνια σας αυλή.
Όταν θα έχω ’δώ ’λα τελειώσει,
όσα να κάνω που ’πατ’ εσείς,
με την άγια έγκρισή σας,
θα ’ρθω να ζήσουμε μαζί.
Κείμενο: Ιλάιζα Σνόου, 1804-1887
Μουσική: Τζέιμς ΜακΓκράναχαν, 1840-1907