Ew. Łukasza 7:36–50

„Bo bardzo miłowała”

Jezus jadł posiłek w domu faryzeusza imieniem Szymon. Do domu weszła kobieta, którą Szymon uważał za „grzesznicę”, i zaczęła „łzami zlewać nogi [Zbawiciela]”, następnie wytarła je swoimi włosami i „całując jego stopy, namaszczała je olejkiem” (Ew. Łukasza 7:37–39). W odpowiedzi na myśli Szymona Zbawiciel podzielił się przypowieścią o przebaczeniu i miłości. Ta lekcja ma na celu pozwolić ci wykazać się wiarą w Jezusa Chrystusa i odpokutować za swe grzechy.

Rozważanie. Poproś uczniów, aby rozważali to, czego się uczą. „Rozważanie” oznacza głębokie zastanawianie się nad czymś; może je wzbogacić modlitwa. Gdy uczniowie będą się uczyć rozważania, Duch często będzie im objawiał prawdy i uczył ich, jak stać się bardziej podobnymi do Jezusa Chrystusa.

Przygotowanie uczniów: Poproś uczniów o przeczytanie Ew. Łukasza 7:36–50 i gotowość do udzielenia odpowiedzi na poniższe pytania zawarte w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie z rodziną. Nowy Testament 2023: „Rozważ, w jakim stopniu przypominasz kobietę opisaną w Ew. Łukasza 7:36–50. Kiedy doświadczyłeś czułości i miłosierdzia, jakie okazał jej Zbawiciel? Czego uczysz się z przykładu jej wiary, miłości i pokory?”. („27 lutego – 5 marca. Ew. Mateusza 8; Ew. Marka 2–4; Ew. Łukasza 7: „Wiara twoja zbawiła cię”).

Przykładowe ćwiczenia

Kierunek, w jakim zmierzamy

Pokaż poniższą ilustrację i towarzyszące jej pytania.

• Co zauważasz odnośnie do ludzików na tej ilustracji?

• Co ich odległość od Zbawiciela i kierunek, w którym są zwróceni, sugeruje na temat ich relacji z Nim?

Pomyśl przez chwilę, gdzie umieściłbyś samego siebie, a także w jakim kierunku byłbyś zwrócony.Starszy Larry R. Lawrence, będący wówczas Siedemdziesiątym, wyjaśnił:

Ojciec Niebieski zna nasz boski potencjał. Cieszy się On za każdym razem, kiedy stawiamy krok naprzód. Dla niego kierunek, jaki obieramy, jest ważniejszy niż prędkość.

(Larry R. Lawrence, „Czegóż mi jeszcze nie dostaje?”, Ensign lub Liahona, listopad 2015, str. 35)

• Jak sądzisz, dlaczego duchowy kierunek, w którym jesteśmy zwróceni, ma większe znaczenie niż szybkość, z jaką się poruszamy?

Pan czuje wielką radość, gdy podejmujemy starania, aby odpokutować (zob. Ew. Łukasza 15:7; Doktryna i Przymierza 18:13). Pokutę można opisać jako odwracanie się od grzechu i zwracanie się ku Bogu (zob. Przewodnik po pismach świętych, hasło: „Pokutować, pokuta”, pismaswiete.KosciolJezusaChrystusa.org). Gdy będziesz studiować, zwracaj uwagę na podszepty Ducha, które pozwolą ci odwrócić się od grzechu i zwrócić ku Zbawicielowi.

Jezus je w domu Szymona, faryzeusza

Poproś uczniów, by pomyśleli o swoich odpowiedziach na pytania, o których rozważenie zostali poproszeni w ramach ćwiczenia przygotowawczego.

Ew. Łukasza 7 zawiera opis tego, jak Jezus spożywał posiłek w domu faryzeusza o imieniu Szymon. Gdy Jezus przebywał u Szymona, podeszła do Niego kobieta o reputacji grzesznicy (zob. Ew. Łukasza 7:37, 39).

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:36–39 i poszukaj, co się stało, gdy kobieta podczas posiłku podeszła do Jezusa.

• Co zauważyłeś, jeśli chodzi o Szymona i tę kobietę?

Jezus dostrzegł myśli Szymona i opowiedział pewną przypowieść. Przeczytaj Ew. Łukasza 7:40–43 i odszukaj w tej przypowieści naukę, którą Zbawiciel przekazał Szymonowi. Przydatna może być wiedza, iż jeden denar to zapłata, jaką pracownik fizyczny zazwyczaj otrzymywał za jeden dzień pracy (zob. werset 41., przypis a w anglojęzycznym wydaniu Biblii Króla Jakuba ŚwDO).

• Czego Szymon dowiedział się z tej przypowieści o własnej potrzebie uzyskania przebaczenia?

W czasach Zbawiciela gospodarz miał w zwyczaju okazywać szacunek dystyngowanym gościom, czyniąc wobec nich życzliwe gesty, na przykład całując ich na powitanie, podając wodę do obmycia stóp i namaszczając ich głowy oliwą (zob. James E. Talmage, Jesus the Christ [Jezus Chrystus][1916], str. 261). Jak zapisano w Ew. Łukasza 7:44–46, Zbawiciel wskazał, iż Szymon tych aktów uprzejmości Jezusowi nie zaoferował, a kobieta zadała sobie wiele trudu, aby okazać Mu miłość i wdzięczność.

• Co takiego twoim zdaniem ta kobieta rozumiała na temat Jezusa, czego mógł nie rozumieć Szymon?

• Jakie widzisz dowody na to, że ta kobieta odpokutowała, czyli odwróciła się od swych grzechów i zwróciła się ku Zbawicielowi?

Przeczytaj Ew. Łukasza 7:47–50, szukając informacji o tym, dlaczego Pan odpuścił tej kobiecie jej grzechy.

• Jakie myśli i uczucia wobec Zbawiciela pojawiły się u ciebie, gdy studiowałeś tę historię?

• Jakich prawd nauczyłeś się z tego opisu?

Uczniowie mogą rozpoznać w tej historii różne prawdy, jak np.: Gdy nasze grzechy są nam odpuszczane, nasza miłość do Zbawiciela się pogłębia. Kiedy wykazujemy się wiarą w Jezusa Chrystusa i pokutujemy za nasze grzechy, otrzymujemy Jego przebaczenie.

Starszy Dale G. Renlund z Kworum Dwunastu Apostołów wymienił nauki odnoszące się do historii zapisanej w Ew. Łukasza 7. Obejrzyj film pt. „That I Might Draw All Men unto Me” [Abym mógł przyciągnąć do siebie wszystkich ludzi] (13:39) od oznaczenia czasu 4:22 do 5:03 albo przeczytaj poniższy tekst.

//media.ldscdn.org/webvtt/general-conference/april-2016-general-conference/2016-04-1070-dale-g-renlund-eng.vtt

Im bardziej zbliżamy się do Jezusa Chrystusa w naszych myślach i pragnieniach naszych serc, tym bardziej doceniamy Jego niezawinione cierpienie, bardziej jesteśmy wdzięczni za Jego łaskę i wybaczenie oraz bardziej chcemy odpokutować i stać się do Niego podobni. Całkowity dystans dzielący nas od Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa jest ważny, ale kierunek, w jakim zmierzamy, jest jeszcze ważniejszy. Bóg jest bardziej zadowolony z pokutujących grzeszników, którzy starają się do Niego zbliżyć, niż z obłudnych, wynajdujących winy ludzi, którzy, niczym starożytni faryzeusze i uczeni w piśmie, nie zdają sobie sprawy, jak bardzo potrzebują odpokutować.

(Dale G. Renlund, „‘Abym mógł przyciągnąć do siebie wszystkich ludzi’”, Ensign lub Liahona, maj 2016, str. 40)

• Jakie słowa lub sformułowania z tej wypowiedzi wzbogacają twoje zrozumienie treści przestudiowanej właśnie Ew. Łukasza 7?

• Jakie doświadczenia pozwoliły ci poczuć większą miłość i uznanie dla Zbawiciela oraz łaskę, którą On oferuje?

Aby pokazać uczniom współczesny obraz osoby, która doświadczyła dzięki Zbawicielowi czegoś takiego jak kobieta opisana w Ew. Łukasza 7, możecie obejrzeć film pt. „His Grace — Am I Beyond Saving?” [Jego łaska — czy zbawienie jest dla mnie niemożliwe?] (6:25), dostępny na stronie ChurchofJesusChrist.org. Pamiętaj, aby obejrzeć film wcześniej, żeby sprawdzić, czy jego treść i omawiane w nim tematy będą dla uczniów odpowiednie.

Przygotuj plan

Daj uczniom czas, aby w swoich dziennikach do studiowania odpowiedzieli na poniższe pytania.

Pamiętaj, że pokuta nie jest jednorazowym epizodem ani czymś zarezerwowanym jedynie dla poważnych grzechów. Pokuta jest procesem, a my pokutujemy za każdym razem, gdy podejmujemy starania, aby zbliżyć się do Pana i odwrócić od zła.

Spójrz jeszcze raz na ilustrację przedstawiającą Zbawiciela oraz tę z ludzikami i pomyśl o swojej relacji z Jezusem Chrystusem oraz o kierunku, w którym zmierzasz. Sporządź plan pogłębiania swojej miłości wobec Zbawiciela poprzez codzienną pokutę. Dla zachowania prywatności poniższe ćwiczenie wypełnij na osobnej kartce. Być może będziesz miał możliwość kontynuowania tego doświadczenia podczas nadchodzącej lekcji.

Lekcja zatytułowana „Ocena nauki”, która następuje po lekcjach dotyczących Ew. Mateusza 8–13; Ew. Marka 2–5 i Ew. Łukasza 7, 9, 11, odnosi się do tego planu i zachęca uczniów do zastanowienia się nad swoimi postępami.

• Jakiej jednej rzeczy powinieneś zaprzestać, aby zbliżyć się do Zbawiciela? W jaki sposób jej zaniechasz?

• Jaką jedną rzecz powinieneś zacząć robić, aby zbliżyć się do Zbawiciela? W jaki sposób zaczniesz ją robić?

Komentarz i tło historyczne

Kogo bardziej przypominam w tej historii: Szymona czy tę kobietę?

Prezydent Dieter F. Uchtdorf, który służył wówczas w Pierwszym Prezydium, powiedział:

Do której z tych dwóch osób jesteśmy podobni?

Czy jesteśmy jak Szymon? Czy jesteśmy pewni siebie i zadowoleni z powodu naszych dobrych uczynków, ufając własnej prawości? Czy może odczuwamy pewną niecierpliwość wobec tych, którzy nie przestrzegają naszych norm? Czy lecimy na autopilocie, działając bez zastanowienia, uczestnicząc w spotkaniach, ziewając podczas lekcji Doktryn ewangelii i może sprawdzając telefon podczas nabożeństwa sakramentalnego?

Czy może jesteśmy jak ta kobieta, która myślała, że jest całkowicie i na zawsze stracona z powodu swego grzechu?

Czy bardzo miłujemy?

Czy rozumiemy nasz dług u Ojca Niebieskiego i z całej duszy błagamy o łaskę Bożą?

Czy kiedy klękamy do modlitwy, puszczamy wciąż od nowa największe hity naszych aktów prawości, czy może wyznajemy nasze winy, prosimy o miłosierdzie Boże i wylewamy łzy wdzięczności za niezwykły plan odkupienia?

Zbawienia nie kupuje się za walutę posłuszeństwa; nabywa się je poprzez krew Syna Bożego [zob. Dzieje Apostolskie 20:28].

(Dieter F. Uchtdorf, „Dar łaski”, Ensign lub Liahona, maj 2015, str. 109)

Dlaczego ważne jest, aby codziennie pokutować?

Prezydent Russell M. Nelson wyjaśnił:

Nic bardziej nie uwalnia, nie uszlachetnia ani nie jest bardziej istotne dla naszego osobistego rozwoju niż regularne, codzienne skupianie się na pokucie. Pokuta to nie jest wydarzenie — to proces. Jest kluczem do szczęścia i spokoju umysłu. Pokuta w połączeniu z wiarą otwiera nam dostęp do mocy Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa

(Russell M. Nelson, „Możemy lepiej postępować i być lepsi”, Ensign lub Liahona, maj 2019, str. 67)

Dodatkowe ćwiczenia

Alternatywne przygotowanie uczniów i początek lekcji

Zanim poprowadzisz tę lekcję, możesz poprosić uczniów o przywołanie w pamięci najmilszej rzeczy, jaką ktoś kiedyś dla nich zrobił. Poproś ich, aby pomyśleli o tym, co czuli względem tej osoby i co zrobili, aby okazać jej swą wdzięczność. Mogą też poprosić członków rodziny lub przyjaciół, aby podzielili się własnymi doświadczeniami. Uczniowie mogą podzielić się tymi doświadczeniami na początku lekcji, aby łatwiej było im poczuć znaczenie prawdy, że gdy przebaczane są nam nasze grzechy, nasza miłość wobec Zbawiciela pogłębia się.

Fragmenty pism świętych, które pogłębiają zrozumienie uczniów

Aby przybliżyć uczniom prawdę, że gdy przebaczane są nam nasze grzechy, nasza miłość wobec Zbawiciela pogłębia się, możesz ich poprosić o przestudiowanie jednego lub wszystkich z następujących fragmentów pism świętych: List do Rzymian 2:4; List do Rzymian 5:8; I List Jana 4:19; Ks. Enosa 1:1–11 oraz Ks. Mosjasza 27:23–37.