Գլուխ 13

Տիրոջ Տան անգին օրհնությունները

«Տաճարներում է, որ մենք ձեռք ենք բերում հավերժական կյանքի հետ կապված Աստծո մեծագույն օրհնությունները»:

Էզրա Թաֆտ Բենսոնի կյանքից

«Ես երախտապարտ եմ Տիրոջը, որ տաճարի վերաբերյալ իմ հիշողությունները տարածվում են ետ, նույնիսկ, մինչև պատանեկություն, – ասել է Նախագահ Էզրա Թաֆտ Բենսոնը: – Այնքան լավ եմ հիշում, երբ փոքրիկ տղա էի, դաշտից տուն գալով և մոտենալով գյուղական հին տանն Ուիթնիում, Այդահո, ես լսեցի մայրիկիս «Արդյոք արե՞լ եմ աշխարհում բարիք այսօր» երգը երգելիս (Օրհներգեր, հ. 58):

Ես դեռ հիշում եմ նրան իմ մտքի աչքով՝ արդուկի տախտակին կռացած, լրագրերը հատակին, ճերմակ հագուստի երկար ժապավեններն արդուկելիս` քրտինքի կաթիլները ճակատին: Երբ ես հարցրեցի, թե ինչ էր անում, նա ասաց. «Սրանք տաճարային թիկնոցներ են, որդիս: Հայրդ և ես գնում ենք տաճար»: …

Ապա նա դրեց հին արդուկը վառարանին, մոտ բերեց աթոռը իմին և պատմեց ինձ տաճարային աշխատանքի մասին, թե որքան կարևոր է կարողանալ տաճար գնալ և մասնակցել սրբազան արարողություններին, որոնք կատարվում են այնտեղ: Նա նաև արտահայտեց իր պայծառ հույսը, որ մի օր իր երեխաները և թոռներն ու ծոռները կունենան հնարավորություն վայելելու այդ անգին օրհնությունները:

Այս քաղցր հիշողությունները տաճարային աշխատանքի ոգու մասին օրհնություն էին մեր գյուղական տանը… Այս հիշողությունները վերադառնում էին, երբ ես կատարում էի ամուսնություն մեր երեխաներից և թոռներից յուրաքանչյուրի համար՝, մայրիկիս թոռների և ծոռների համար, Հոգու ազդեցության ներքո Տիրոջ տանը:

Սրանք ընտիր հիշողություններ են ինձ համար»:¹

Էզրա Թաֆտ Բենսոնի կյանքից

1

Տաճարները խորհրդանիշ են այն ամենի, ինչը մեզ համար թանկ է:

Տաճարը մահկանացու աշխարհում ամենամոտիկ վայրն է երկնքին:²

Տաճարը լույս կլինի բոլորին տարածքում` խորհրդանիշ այն ամենի, ինչ մենք փայփայում ենք:³

Տաճարը մշտապես առկա հիշեցում է, որ Աստված ուզում է, որ ընտանիքը հավերժական լինի:⁴

[Տաճարը] մշտական, տեսանելի խորհրդանիշ է, որ Աստված չի թողել մարդուն խարխափելու խավարում: Այն հայտնության տեղ է: Չնայած մենք ապրում ենք ընկած աշխարհում, ամբարիշտ աշխարհում, սուրբ վայրերը կարգվում են և սրբագործվում, որպեսզի արժանավոր տղամարդիկ և կանայք կարողանան սովորել երկնքի կարգը և հնազանդվել Աստծո կամքին:⁵

[Տաճարը] կանգուն վկա է, որ Աստծո զորությունը կարող է հաղթել չարի ուժերին մեր մեջ: Շատ ծնողներ Եկեղեցուց դուրս և ներսում մտահոգվում են ամբարշտության անընդհատ աճով, որը սպառնում է հաղթել Քրիստոնեական սկզբունքները: Ես լիակատար ներդաշնակության մեջ եմ II Համաշխարհային Պատերազմի ժամանակ Նախագահ Հարոլդ Բ. Լիի արտահայտած մտքին: Նա ասել է. «Մենք խոսում ենք այս օրվա ապահովության մասին, և, այնուամենայնիվ, թերանում ենք հասկանալ, որ… սուրբ տաճարը կանգուն է, որտեղ մենք կարող ենք գտնել խորհրդանիշներ, որոնց միջոցով կարող է զորություն առաջանալ, որը կփրկի այս ազգին կործանումից»:⁶

Լոս Անջելոսում [Կալիֆոռնիա] Բեվերլի Հիլզի մի երեկույթի ժամանակ ինձ խնդրվեց Միացյալ ՆահանգներիՆախագահի կողմից [որպես իր գյուղատնտեսության նախարար] ողջունել մեր նոր հանրապետություններից մեկի նախագահին` ութսունութ միլիոն ժողովրդի մի նախագահի, որը ցրված էր մոտ 1600 կիլոմետր երկարությամբ 3, 000 կղզիների վրա, մի պետություն, որը գոյություն ուներ միայն մի քանի տարի: Երբ մենք նստած էինք այդ ճաշին, որը հովանավորված էր մեծամասամբ կինոարտադրողների արդյունաբերության կողմից, և, որի ժամանակ ներկա էին շատ կինոաստղեր, ես նայեցի դուրս մի գեղեցիկ լայն պատուհանից: Այդ մայրուղով ներքև, բարձունքի վրա ես տեսա մեղմ լուսարձակներ մեր փառահեղ Լոս Անջելոսի Տաճարի շուրջը, և ես ուրախությամբ մատնացույց արեցի այն իմ հյուրերին և մեր սեղանակից և մյուս սեղանների շուրջ նստած ընկերներին: Ես մտածեցի, երբ մենք նստած էինք այնտեղ. «մեծ մասը ինչ այսօր երեկոյան տեղի է ունենում պարզապես կյանքի փրփուրն է: Այն բաները, որոնք հարատևում են, այն բաները, որոնք իրական են, այն բաները, որոնք կարևոր են, – նրանք են, որ ներկայացվում են Աստծո տաճարում»:⁷

Կալիֆոռնիայի Լոս Անջելոսի Տաճարը

Թող [տաճարը] լինի մշտական հիշեցում, որ կյանքը հավերժական է և որ մեր կողմից կապված ուխտերը մահկանացու կյանքում կարող են հավիտենական լինել:⁸

2

Մենք կարիք ունենք տաճարային արարողությունների և ուխտերի, որպեսզի մտնենք քահանայության լրիվության մեջ և պատրաստվենք վերստանալ Աստծո ներկայությունը:

Երբ Երկնային Հայրը դրեց Ադամին և Եվային այս երկրի վրա, նրա մտքում նպատակ կար ուսուցանել նրանց ինչպես վերստանալ Իր ներկայությունը: Մեր Հայրը խոստացավ Փրկիչ՝ փրկագնելու նրանց իրենց ընկած վիճակից: Նա տվեց նրանց փրկության ծրագիրը և ասաց նրանց, որ ուսուցանեն իրենց երեխաներին հավատք առ Հիսուս Քրիստոս և ապաշխարություն: Հետագայում, Ադամին ու նրա սերնդին Աստծո կողմից պատվիրվեց մկրտվել, ստանալ Սուրբ Հոգին և մտնել Աստծո Որդու կարգի մեջ:

Մտնել Աստծո Որդու կարգի մեջ հավասարազոր է այսօր մտնել Մելքիսեդեկյան Քահանայության լրիվության մեջ, որը ստանում են միայն Տիրոջ տանը:

Քանի որ Ադամն ու Եվան համապատասխանեցին այս պահանջներին, Աստված ասաց նրանց. «Դու ըստ նրա կարգի ես, որն առանց օրերի սկզբի է կամ տարիների վերջի, ողջ հավերժությունից ողջ հավերժություն» (Մովսես 6.67):

Ադամի մահից երեք տարի առաջ տեղի ունեցավ մի մեծ իրադարձություն: Նա վերցրեց իր որդի Սեթին, իր թոռ Ենովսին և այլ քահանայապետերի, ովքեր նրա ուղիղ գծով ժառանգներն էին և իր արդար ժառանգներից մյուսներին Ադամ-Օնդի- Ահման կոչվող հովիտը: Այնտեղ Ադամն այս արդար ժառանգներին տվեց իր վերջին օրհնությունը:

Ապա Տերը հայտնվեց նրանց [տես ՎևՈւ 107.53–56]: …

Ինչպե՞ս Ադամը բերեց իր ժառանգներին Տիրոջ ներկայության մեջ:

Պատասխանը. Ադամը և նրա ժառանգները մտան Աստծո քահանայության կարգի մեջ: Այսօր մենք կասեինք նրանք գնացին Տիրոջ Տունը և ստացան իրենց օրհնությունները:

Սուրբ գրություններում խոսվող քահանայության կարգը երբեմն նշվում է որպես հայրապետական կարգ, որովհետև այն եկել է հորից որդուն: Բայց այս կարգն այլ կերպ ժամանակակից հայտնության մեջ նկարագրվում է որպես ընտանեկան կառավարման կարգ, որտեղ տղամարդը և կինը մտնում են ուխտի մեջ Աստծո հետ, ճիշտ ինչպես Ադամն ու Եվան՝ կնքվելու հավերժության համար, ունենալու սերունդ և կատարելու Աստծո կամքն ու աշխատանքը իրենց մահկանացու կյանքում:

Եթե զույգը հավատարիմ է իր ուխտերին, նրանք արժանանում են այն օրհնությանը, որը բարձրագույն աստիճանն է սելեստիալ արքայությունում: Այս ուխտերի մեջ այսօր կարելի է մտնել՝ Տիրոջ տունը գնալու միջոցով:

Ադամը հետևեց այդ կարգին և բերեց իր սերնդին Աստծո ներկայության մեջ: …

… Քահանայության այդ կարգի մեջ կարելի է մտնել, երբ մենք համապատասխանում ենք Աստծո բոլոր պատվիրաններին և ձգտում հայրերի օրհնություններին, ինչպես վարվեց Աբրահամը [տես Աբարահամ 1.1–3] գնալով մեր Հոր տունը: Դրանք չեն ստացվում ոչ մի ուրիշ տեղ երկրի վրա:

… Գնացեք տաճար՝ մեր Հոր տունը, ստանալու ձեր հայրերի օրհնությունները, որպեսզի դուք կարողանաք իրավասու լինել քահանայության բարձրագույն օրհնությունների համար: «Քանզի առանց դրա, ոչ ոք չի կարող տեսնել Աստծո, այսինքն՝ Հոր երեսը, և ապրել» (ՎևՈւ 84.22):

Մեր Հոր տունը կարգ ու կանոնի տուն է: Մենք գնում ենք Նրա տունը մտելու Քահանայության այդ կարգի մեջ, որը մեզ իրավասու կդարձնի բոլոր այն բաների համար, ինչ հայրն ունի, եթե մենք հավատարիմ ենք:⁹

3

Տաճարային արարողությունների և ուխտերի միջոցով, մենք կարող ենք պաշտպանություն ստանալ և Աստծո մեծագույն օրհնությունները, որոնք կապված են հավերժական կյանքի հետ:

Տիրոջ տան օրհությունները հավերժական են: Դրանք մեծագույն կարևորության են մեզ համար, որովհետև տաճարներում է, որ մենք ձեռք ենք բերում հավերժական կյանքի հետ կապված Աստծո մեծագույն օրհնությունները: Տաճարներն իսկապես դարպասամուտք են դեպի երկինք:¹⁰

Տիրոջ ցանկությունն է յուրաքանչյուր չափահաս տղամարդու և կնոջ համար Եկեղեցում ստանալ տաճարային արարողությունները: Սա նշանակում է, որ նրանք պետք է օժտվեն և որ բոլոր ամուսնացած զույգերը պետք է կնքվեն հավերժության համար: Այս արարողություններն ապահովում են պաշտպանություն և օրհնություն նրանց ամուսնության համար: Նրանց երեխաները նույնպես օրհնվում են ծնված լինելով ուխտի մեջ: Ուխտի մեջ ծնված լինելը իրավասու է դարձնում այդ երեխաներին ի ծնե մի օրհնություն, որը երաշխավորում է նրանց հավերժական ազգակցություն, անկախ նրանից, թե ինչ կպատահի ծնողների հետ, այնքանով որքանով երեխաներն արժանի կմնան օրհնություններին:¹¹

Միթե նշանակալի չէ ձեզ համար, որ այսօր Սրբերը ցրված են ողջ աշխարհի երեսով մեկ և իրենց ցրված վիճակում տաճարներ են ապահովվում նրանց համար: Այն արարողություններով, որ նրանք ստանում են սուրբ վայրերում, նրանք զինված կլինեն արդարությամբ և օժտված մեծապես Աստծո զորությամբ:¹²

Կան ուժեր, որոնք կապված են երկնքի արարողությունների հետ, այսինքն՝ բարեպաշտության զորության հետ, որոնք կարող են և կխափանեն չարի ուժերը, եթե մենք արժանի լինենք այդ սրբազան օրհնություններին: [Մեր] համայնքը պաշտպանված կլինի, մեր ընտանիքները պաշտպանված կլինեն, մեր երեխաները կունենան պաշտպանություն, երբ մենք ապրենք ավետարանով, այցելենք տաճար և ապրենք Տիրոջը մոտիկ… Աստված օրհնի մեզ որպես Սրբեր՝ ապրելու արժանի այն ուխտերին և արարողություններին, որոնք արվում են այս սրբազան վայրում:¹³

Տաճարային ծիսակատարությունները տրվել են իմաստուն Երկնային Հորից՝ օգնելու մեզ դառնալ ավելի Քրիստոսանման:¹⁴

Մենք չենք կարողանա ապրել սելեստիալ էակների ընկերակցությամբ, մինչև չդառնանք անբիծ և սուրբ: Օրենքներն ու արարողությունները, որոնք տղամարդկանց և կանանց դուրս են բերում աշխարհից և դարձնում են սրբագործված, սպասավորվում են միայն այս սուրբ վայրերում: Դրանք տրվել են հայտնությամբ և հասկացվում են հայտնության միջոցով: Այս պատճառով է, որ Եղբայրներից մեկն ակնարկել է տաճարը, որպես «Տիրոջ համալսարան»:¹⁵

Եկեղեցու ոչ մի անդամ չի կարող կատարելագործվել առանց տաճարային արարողությունների: Մենք առաքելություն ունենք՝ աջակցելու նրանց, ովքեր դրանք ստանալու այս օրհնությունները չունեն:¹⁶

4

Մենք արտոնություն ունենք փրկության դռներ բացելու մեր նախնիների համար:

Տաճարները կառուցվում են և նվիրագործվում, որպեսզի քահանայության միջոցով ծնողները կարողանան կնքվել իրենց երեխաներին, իսկ երեխաները կարողանան կնքվել ծնողներին: Այդ կնքման արարողությունները վերաբերում են ինչպես ապրողներին, այնպես էլ մահացածներին: Եթե մենք թերանում ենք կնքվել մեր ծնողների և մեր ժառանգների հետ, այս երկրի նպատակը՝ մարդու վեհացումը, լիովին կխափանվի, որքանով որ դա մեզ է առնչվում:¹⁷

Բավական չէ ամուսնու և կնոջ համար կնքվել տաճարում երաշխավորելու համար իրենց վեհացումը, եթե նրանք հավատարիմ են, նրանք պետք է նաև հավերժորեն կապված լինեն իրենց նախնիների հետ և հոգ տանեն, որ աշխատանքը կատարվի այդ նախնիների համար: «Առանց մեզ նրանք չեն կարող կատարյալ դառնալ, – ոչ էլ մենք կարող ենք կատարյալ դառնալ առանց մեր մահացածների» (ՎևՈւ 128.15): Ուստի մեր անդամները պետք է հասկանան, որ իրենք ունեն անհատական պատասխանատվություն հոգ տանելու, որ իրենք կապված լինեն իրենց նախնիների հետ, կամ ինչպես սուրբ գրությունն է նշում, մեր «հայրերին»: Սա է բաժին 2, հատված 2-ի իմաստը Վարդապետություն և Ուխտերում, երբ Մորոնին հայտարարեց, որ Եղիան «կսերմանի հայրերին տված խոստումները, և զավակների սրտերը կդառնան դեպի իրենց հայրերը»:¹⁸

Երբ ես մտածում եմ ծագումնաբանության մասին, ես տեսնում եմ մարդկանց՝ մարդկանց, ում ես սիրում եմ, ովքեր սպասում են մեր ընտանիքին, իրենց սերնդին, օգնելու նրանց ձեռք բերել վեհացում սելեստիալ արքայությունում:¹⁹

Մերն է արտոնությունն այն հոգիների համար փրկության դռներ բացելու, ովքեր կարող է բանտարկված լինեն հոգիների աշխարհի խավարում, որ նրանք կարողանան ստանալ ավետարանի լույսը և դատվեն նույն ձևով, ինչպես մենք: Այո, «այն գործերը որ ես եմ անում» ՝ կատարելով ավետարանի փրկարար արարողություններն ուրիշների համար, «դուք նույնպես պիտի անեք» [տես Հովհաննես ԺԴ.12]: Մեր ազգի քանի հազարավորներ դեռ սպասում են այդ կնքող արարողություններին:

Լավ է հարցնենք. «Արդյոք ես արե՞լ եմ այն ամենը, ինչ կարող եմ, որպես անհատ վարագույրի այս կողմում: Արդյոք կլինե՞մ փրկիչ նրանց համար, ովքեր իմ սեփական նախնիներն են»:

Առանց նրանց, մենք չենք կարող կատարյալ դառնալ: Վեհացումն ընտանեկան գործ է:²⁰

Վարագույրը շատ բարակ է: Մենք ապրում ենք հավերժությունում: Ամենը մեկ օրվա պես է Աստծո համար: Ես պատկերացնում եմ, որ Տիրոջ համար չկա վարագույր: Ամբողջը մեկ մեծ ծրագիր է: Ես համոզված եմ, որ երկնքում ուրախություն է, երբ մենք հանդիպում ենք [տաճարում]: Մեր նախնիներն ուրախանում են և իմ հույսն է և աղոթքը, որ մենք այժմ կօգտվենք կանոնավորապես տաճար գնալու մեզ ընձեռվող հնարավորություններից:²¹

Ձեզանից նրանք, ովքեր աշխատել են իրենց ծագումնաբանության վրա, ովքեր հասկանում են աշխատանքի կարևորությունը և զգացել են հուզմունքը, որը գալիս է ընտանիքները միմյանց կապելուց և ձեր ազնվական ժառանգությունը իմանալուց, պետք է կիսվեն այդ հուզմունքով ուրիշների հետ: Օգնեք նրանց տեսնել ուրախությունը և իրականացումը, որ դուք տեսնում եք այդ աշխատանքում: Մենք պետք է քարոզենք մեր անդամներից ավելի շատերին դեպի այս աշխատանքը: Շատ բան կա անելու, ինչպես դուք բոլորդ գիտեք և կան շատ ու շատ անդամներ, ովքեր կկարողանային անել աշխատանքը և ովքեր բավականություն կստանան անելով աշխատանքը, եթե մեզանից ոմանք, դուք բոլորդ, ուղղակի այդ կայծը վառեք նրանց մեջ ձեր խանդավառության, օրինակի և անձնվիրության միջոցով:²²

5

Երեխաները և երիտասարդությունը պետք է սովորեն օրհնությունների մասին, որոնք սպասվում են նրանց համար տաճարում:

Տաճարը սրբազան վայր է, և տաճարային արարողությունները սրբազան բնույթի են: Դրանց սրբազանության պատճառով, մենք երբեմն դժկամությամբ ենք ասում որևէ բան մեր երեխաներին և թոռներին:

Դրա հետևանքով շատերը չեն զարգացնում իսկական ցանկություն տաճար գնալու, կամ երբ նրանք գնում են այնտեղ, նրանք դա անում են այն պարտականությունների և ուխտերի համար առանց մեծ hասկացողության, որոնց մեջ նրանք մտնում են:

Ես հավատում եմ պատշաճ ըմբռնումը կամ նախապատրաստությունը անչափ կօգնի պատրաստվել մեր երիտասարդներին տաճարի փորձառությանը: Այդ ըմբռնումը, ես հավատում եմ, նրանց մեջ կառաջացնի ցանկություն՝ ձգտել իրենց քահանայության օրհնություններին, ճիշտ ինչպես Աբրահամն էր ձգտում իրենին [տես Աբրահամ 1.1–4]:²³

Երբ ձեր երեխաները հարցնում են, թե ինչու ենք մենք ամուսնանում տաճարում, դուք պետք է նրանց ուսուցանեք, որ տաճարները միակ վայրերն են երկրի վրա, որտեղ որոշակի արարողություններ կարող են կատարվել: Դուք կարող եք նաև կիսվել ձեր երեխաների հետ ձեր անձնական զգացումներով, երբ դուք ծնկի էիք իջել սրբազան զոհասեղանի առջև և վերցրել ձեզ վրա ուխտեր, որոնք հնարավոր դարձրեցին նրանց համար կնքվել ձեզ հետ հավերժ:²⁴

«Թող Աստված օրհնի մեզ ուսուցանելու մեր երեխաներին և մեր թոռներին, թե ինչ մեծ օրհնություններ են սպասում իրենց տաճար գնալով»:

Միանգամայն տեղին է մայրերի և հայրերի համար մատնացույց անել տաճարը և ասել իրենց երեխաներին. «Ահա այն վայրը, որտեղ մենք ամուսնացել ենք հավերժության համար»: Այդպես անելով տաճարային ամուսնության տիպարը կարող է սերմանվել ձեր երեխաների մտքում և սրտում, նրանց վաղ մանկությունից ի վեր:²⁵

Մենք պետք է կիսվենք մեր ընտանիքների հետ՝ մեր սիրով մեր նախնիների հանդեպ և մեր երախտագիտությամբ, որ կարող ենք օգնել նրանց ստանալ փրկարար արարողությունները, ճիշտ ինչպես իմ ծնողներն են արել ինձ հետ: Երբ մենք դա անենք, շնորհակալության և սիրո կապերը կզարգանան մեր ընտանիքների մեջ:²⁶

Հավատում եմ՝ երիտասարդությունը ոչ միայն հոժար է և ունակ կատարելու ծագումնաբանական հետազոտություն, այլ նրանք լավ միջոց են ողջ ծրագրի կենսունակության համար:²⁷

Թող Աստված օրհնի մեզ ուսուցանելու մեր երեխաներին և մեր թոռներին, թե ինչ մեծ օրհնություններ են սպասվում նրանց տաճար գնալով:²⁸

6

Տաճարային հաճախումների ավելացումը տանում են անձնական հայտնության մեծացման:

Ես դարձրել եմ սովորույթ, որ երբ ամուսնություն եմ կատարում, առաջարկում եմ երիտասարդ զույգին, որ նրանք վերադառնան տաճար, հենց որ կարող են և նորից անցնեն տաճարով որպես ամուսին և կին: Հնարավոր չէ նրանց համար լիովին հասկանալ սուրբ օժտման կամ կնքման իմաստը տաճարային մեկ ուղևորությամբ, բայց եթե նրանք կրկնում են իրենց այցելությունները տաճար, գեղեցկությունը, նշանակությունը և կարևորությունն այդ բոլորի կշեշտադրվի նրանց վրա: Հետագայում ես ստացել եմ նամակներ այդ զույգերից՝ արտահայտելով շնորհակալություն, որ այդ թեման հատկապես շեշտադրվել էր: Երբ նրանք կրկնում են իրենց այցելությունները տաճար, նրանց սերը միմյանց հանդեպ միտում ունի աճելու և նրանց ամուսությունը միտում ունի ամրանալու:²⁹

Մեր տաճարային այցելությունների ընթացքում, մեզ տրվում են ներըմբռնումներ մարդու հավերժական ճամփորդության իմաստի մասին: Մենք տեսնում ենք գեղեցիկ և տպավորիչ խորհրդանշումներ կարևորագույն իրադարձությունների մասին՝ անցյալ, ներկա, և ապագա՝ խորհրդանշելով Աստծո հետ կապված մարդու առաքելությունը: Մեզ հիշեցվում է մեր պարտականությունների մասին, երբ մենք հանդիսավոր ուխտեր ենք կապում հնազանդության, նվիրաբերման, զոհաբերության և մեր Երկնային Հոր հանդեպ անձնազոհ ծառայության վերաբերյալ:³⁰

Ես խոստանում եմ ձեզ, որ Աստծո տաճարներ մեր հաճախումների ավելացմամբ, դուք կստանաք անձնական հայտնությունների մեծացում՝ օրհնելու ձեր կյանքը, երբ դուք օրհնում եք նրանց, ովքեր մահացել են:³¹

Այս գեղատեսիլ տաճարների խաղաղության մեջ, երբեմն, մենք լուծումներ ենք գտնում կյանքի դժվարին խնդիրներին: Հոգու ազդեցության ներքո երբեմն մաքուր գիտելիքը հորդում է դեպի մեզ այնտեղ: Տաճարներն անձնական հայտնության վայրեր են: Երբ ես ծանրաբեռնված եմ եղել որևէ խնդրով կամ դժվարությունով, ես գնացել եմ Տիրոջ Տունն աղոթքով իմ սրտում պատասխանների համար: Այդ պատասխանները եկել են հստակ և անսխալական ուղիներով:³²

Արդյոք մենք հաճա՞խ ենք վերադառնում տաճար՝ ստանալու անձական օրհնություններ, որոնք գալիս են տաճարային կանոնավոր երկրպագությունից: Աղոթքները պատասխանվում են, հայտնություն է գալիս և հրահանգավորումը Հոգու կողմից տեղի է ունենում Տիրոջ սուրբ տաճարներում:³³

Եկեք դարձնենք տաճարը մեր հավերժական տնից հեռու մի սրբազան տուն:³⁴

Ուսումնասիրության և ուսուցանման առաջարկներ

Հարցեր

• Նախագահ Բենսոնն ասել է, որ տաճարը «խորհրդանիշ է այն ամենի, ինչը մեզ համար թանկ է» և նա նշել է որոշ ճշմարտություններ, որոնք խորհրդանշում են տաճարները (տես բաժին 1): Ի՞նչ են նեկայացնում տաճարները ձեզ համար:

• Բաժին 2-ում ինչպե՞ս է Նախագահ Բենսոնի ուսմունքները քահանայության օրհնությունների մասին վերաբերում բոլոր ընտանիքի անդամներին: Երբ վերանայեք այս բաժինը, մտածեք ձեր արտոնության և պատասխանատվության մասին՝ օգնելու ընտանիքի անդամներին նախապատրաստվել վերադառնալու Աստծո ներկայություն:

• Երբ կարդաք բաժին 3-ը, խորհեք Նախագահ Բենսոնի ուսմունքների մասին, այն օրհնությունների մասին, որոնք մենք ստանում ենք տաճարային արարողությունների միջոցով: Ի՞նչ ուղիներով եք դուք օրհնվել տաճարային արարողությունների միջոցով: Եթե դուք դեռ չեք ստացել տաճարային արարողություններ, խորհեք թե ինչ կարող եք անել նախապատրաստվելու դրանք ստանալու համար:

• Նախագահ Բենսոնն ասել է. «Երբ ես մտածում եմ ծագումնաբանության մասին, ես տեսնում եմ մարդկանց՝ մարդկանց ում ես սիրում եմ» (բաժին 4): Ինչպե՞ս կարող է այս դիտարկումն ազդել ընտանեկան պատմության հանդեպ ձեր մոտեցման վրա: Ի՞նչ կարող ենք անել մենք ՝ օգնելու մեր նախնիներից ավելի շատերին ստանալ ավետարանի օրհնությունները:

• Որո՞նք են այն բաները, որոնք մենք կարող ենք անել օգնելու երեխաներին և երիտասարդներին նախապատրաստվել տաճարային արարողությունների և ուխտերի համար: Ի՞նչ ուղիներով կարող է երիտասարդությունը միջոց լինել «ողջ ծրագրի կենսունակության համար»: (Տես բաժին 5:)

• Նախագահ Բենսոնը խրախուսում էր մեզ «դարձնել տաճարը մեր հավերժական տնից հեռու մի սրբազան տուն» (բաժին 6): Ի՞նչ է այս միտքը նշանակում ձեզ համար: Մտածեք օրհնությունների մասին, որ դուք ստացել եք, երբ տաճար եք վերադարձել:

Առնչվող սուրբ գրություններ

Եսայիա Բ.1–3, ՎևՈւ 97.15–16, 109.8–23, 124.39–41, 138.32–34

Օգնություն ուսուցչին

«Հաճախ դասը կպարունակի ավելի շատ նյութ, քան դուք կարող եք ուսուցանել այն ժամանակահատվածի ընթացքում, որը ձեզ տրված է: Այդպիսի դեպքերում, դուք պետք է ընտրեք նյութը, որն ամենաօգտակարը կլինի նրանց համար, ում դուք ուսուցանում եք»: (Ուսուցոմ. չկա ավելի մեծ կոչում [1999], 98–99):

Հղումներ

1. “What I Hope You Will Teach Your Children about the Temple,” Ensign, Aug. 1985, 8.

2. The Teachings of Ezra Taft Benson (1988), 260.

3. The Teachings of Ezra Taft Benson, 256.

4. “What I Hope You Will Teach Your Children about the Temple,” 6.

5. The Teachings of Ezra Taft Benson, 252.

6. The Teachings of Ezra Taft Benson, 256; the statement by Harold B. Lee is found in Conference Report, Apr. 1942, 87.

7. God, Family, Country: Our Three Great Loyalties (1974), 85.

8. The Teachings of Ezra Taft Benson, 256.

9. “What I Hope You Will Teach Your Children about the Temple,” 8–10.

10. The Teachings of Ezra Taft Benson 255.

11. The Teachings of Ezra Taft Benson 259.

12. The Teachings of Ezra Taft Benson 255–56.

13. The Teachings of Ezra Taft Benson 256.

14. The Teachings of Ezra Taft Benson 250.

15. The Teachings of Ezra Taft Benson, 252; see also ElRay L. Christiansen, in Conference Report, Apr. 1968, 134.

16. The Teachings of Ezra Taft Benson 252.

17. The Teachings of Ezra Taft Benson 248.

18. The Teachings of Ezra Taft Benson 248–49.

19. The Teachings of Ezra Taft Benson 164.

20. Come unto Christ (1983), 126.

21. The Teachings of Ezra Taft Benson 253.

22. The Teachings of Ezra Taft Benson 162.

23. “What I Hope You Will Teach Your Children about the Temple,” 8.

24. The Teachings of Ezra Taft Benson 258.

25. “What I Hope You Will Teach Your Children about the Temple,” 6, 8.

26. Come unto Christ through Temple Ordinances and Covenants (pamphlet, 1987), 2.

27. The Teachings of Ezra Taft Benson 163.

28. “What I Hope You Will Teach Your Children about the Temple,” 10.

29. God, Family, Country, 183.

30. The Teachings of Ezra Taft Benson 251.

31. “The Book of Mormon and the Doctrine and Covenants,” Ensign, May 1987, 85.

32. “What I Hope You Will Teach Your Children about the Temple,” 8.

33. “Come unto Christ, and Be Perfected in Him,” Ensign, May 1988, 85.

34. The Teachings of Ezra Taft Benson 256