1 ນີໄຟ

ພຣະຄຳພີ

ພຣະຄຳພີມໍມອນ

ສາລະບານ
ຄຳແນະນຳ ແລະ ພະຍານ
1 ນີໄຟ
2 ນີໄຟ
ຢາໂຄບ
ເອໂນດ
ເຈຣອມ
ອອມໄນ
ຄຳຂອງມໍມອນ
ໂມໄຊຢາ
ແອວມາ
ຮີລາມັນ
3 ນີໄຟ
4 ນີໄຟ
ມໍມອນ
ອີເທີ
ໂມໂຣໄນ

1 ນີໄຟ

ບົດທີ 1
ນີໄຟເລີ່ມບັນທຶກກ່ຽວກັບຜູ້ຄົນຂອງລາວ—ລີໄຮເຫັນພາບນິມິດທີ່ເປັນເລົາໄຟ ແລະ ອ່ານຈາກໜັງສືຄຳທຳນາຍ—ເພິ່ນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ, ບອກລ່ວງໜ້າເຖິງການສະເດັດມາຂອງພຣະເມຊີອາ ແລະ ທຳນາຍເຖິງຄວາມພິນາດທີ່ຈະມາເຖິງເມືອງເຢຣູຊາເລັມ—ເພິ່ນຖືກຊາວຢິວຂົ່ມເຫັງ. ປະມານ 600 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 2
ລີໄຮອອກເດີນທາງພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານທີ່ຢູ່ຝັ່ງທະເລແດງ—ເຂົາເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມຊັບສົມບັດຂອງເຂົາເຈົ້າ—ລີໄຮໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ສິດສອນລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ ໃຫ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດ—ເລມັນກັບເລມູເອນຈົ່ມໃຫ້ບິດາຂອງຕົນ—ນີໄຟເຊື່ອຟັງ ແລະ ອະທິຖານໃນສັດທາ; ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສັ່ງກັບນີໄຟ, ແລະ ລາວໄດ້ຖືກເລືອກໃຫ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງພວກອ້າຍຂອງລາວ. ປະມານ 600 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 3
ລູກຊາຍຂອງລີໄຮກັບຄືນໄປເຢຣູຊາເລັມເພື່ອເອົາແຜ່ນຈາລຶກທອງເຫລືອງ—ລາບານບໍ່ຍອມມອບແຜ່ນຈາລຶກໃຫ້—ນີໄຟຊັກຊວນ ແລະ ຊຸກຍູ້ພວກອ້າຍຂອງລາວ—ລາບານຍຶດເອົາຊັບສົມບັດຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະ ພະຍາຍາມຂ້າເຂົາເຈົ້າ—ເລມັນກັບເລມູເອນຕີນີໄຟ ແລະ ແຊມ ແລະ ທູດໄດ້ຕຳນິພວກເຂົາ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 4
ນີໄຟຂ້າລາບານໂດຍການບັນຊາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ດ້ວຍກົນອຸບາຍຈຶ່ງໄດ້ຮັບແຜ່ນຈາລຶກທອງເຫລືອງ ໄວ້ໃນຄວາມຄອບຄອງ—ໂຊຣຳເລືອກເຂົ້າຮ່ວມກັບຄອບຄົວຂອງລີໄຮໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 5
ຊາໄຣຢາຈົ່ມໃຫ້ລີໄຮ—ທັງສອງປິຕິຍິນດີໃນການກັບມາຂອງພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາເຈົ້າ—ເຂົາເຈົ້າຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ—ແຜ່ນຈາລຶກທອງເຫລືອງບັນຈຸການບັນທຶກຂອງໂມເຊ ແລະ ສາດສະດາຄົນອື່ນໆ—ລີໄຮເປັນຜູ້ສືບຕະກຸນຂອງໂຢເຊັບ—ລີໄຮທຳນາຍກ່ຽວກັບລູກຫລານຂອງເພິ່ນ ແລະ ກ່ຽວກັບການຮັກສາແຜ່ນຈາລຶກໄວ້. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 6
ນີໄຟບັນທຶກເລື່ອງລາວຂອງພຣະເຈົ້າ—ຈຸດປະສົງຂອງນີໄຟແມ່ນຢາກຊັກຊວນໃຫ້ມະນຸດເຂົ້າມາຫາພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ ແລະ ໄດ້ຮັບຄວາມລອດ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 7
ພວກລູກຊາຍຂອງລີໄຮກັບຄືນໄປເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ອິດຊະມາເອນກັບຄອບຄົວຕົກລົງໃຈມາຮ່ວມກັບພວກລີໄຮ—ເລມັນ ແລະ ການກະບົດຕ່າງໆ—ນີໄຟຊັກຊວນພວກອ້າຍຂອງລາວໃຫ້ມີສັດທາໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ—ພວກເຂົາມັດລາວດ້ວຍເຊືອກ ແລະ ວາງແຜນການທີ່ຈະທຳລາຍລາວ—ລາວຖືກປ່ອຍເປັນອິດສະລະໂດຍອຳນາດແຫ່ງສັດທາ—ພວກອ້າຍຂອງລາວຮ້ອງຂໍເພື່ອການໃຫ້ອະໄພ—ລີໄຮກັບຜູ້ຄົນຂອງເພິ່ນຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງເຜົາ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 8
ລີໄຮເຫັນພາບນິມິດຂອງຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ—ເພິ່ນຮັບສ່ວນໝາກໄມ້ ແລະ ປາດຖະໜາໃຫ້ຄອບຄົວຂອງເພິ່ນໄດ້ຮັບສ່ວນເໝືອນກັນ—ເພິ່ນເຫັນຮາວເຫລັກ, ທາງຄັບ ແລະ ແຄບ, ແລະ ໝອກແຫ່ງຄວາມມືດປົກຄຸມຜູ້ຄົນ—ຊາໄຣຢາ, ນີໄຟ, ແລະ ແຊມໄດ້ຮັບສ່ວນໝາກໄມ້, ແຕ່ວ່າເລມັນກັບເລມູເອນປະຕິເສດບໍ່ຮັບ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 9
ນີໄຟເຮັດບັນທຶກສອງຊຸດ—ແຕ່ລະຊຸດເອີ້ນວ່າແຜ່ນຈາລຶກຂອງນີໄຟ—ແຜ່ນຈາລຶກໃຫຍ່ປະກອບດ້ວຍປະຫວັດສາດຂອງການປົກຄອງແຜ່ນດິນ; ແຜ່ນຈາລຶກນ້ອຍສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບສິ່ງສັກສິດ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 10
ລີໄຮທຳນາຍວ່າຊາວຢິວຈະຖືກພາໄປເປັນຊະເລີຍຂອງຊາວບາບີໂລນ—ເພິ່ນບອກເຖິງການສະເດັດມາຂອງພຣະເມຊີອາຂອງຊາວຢິວ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ, ພຣະຜູ້ໄຖ່—ລີໄຮບອກເຖິງການມາຂອງຄົນຜູ້ໜຶ່ງທີ່ຈະໃຫ້ບັບຕິສະມາແກ່ພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າ—ລີໄຮບອກເຖິງການສິ້ນພຣະຊົນ ແລະ ການຟື້ນຄືນພຣະຊົນຂອງພຣະເມຊີອາ—ເພິ່ນປຽບທຽບການກະຈັດກະຈາຍ ແລະ ການເຕົ້າໂຮມຂອງຊາວອິດສະຣາເອນກັບຕົ້ນໝາກກອກເທດ—ນີໄຟເວົ້າເຖິງພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ຂອງປະທານແຫ່ງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ແລະ ຄວາມຕ້ອງການສຳລັບຄວາມຊອບທຳ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 11
ນີໄຟເຫັນພຣະວິນຍານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ເຫັນພາບນິມິດຂອງຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ—ເພິ່ນເຫັນມານດາຂອງພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຮຽນຮູ້ເຖິງພຣະເມດຕາກະລຸນາຂອງພຣະເຈົ້າ—ເພິ່ນເຫັນການບັບຕິສະມາ, ການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດ, ແລະ ການຄຶງໄວ້ເທິງໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າ—ເພິ່ນເຫັນການເອີ້ນ ແລະ ການປະຕິບັດສາດສະໜາກິດຂອງອັກຄະສາວົກສິບສອງຂອງພຣະເມສານ້ອຍ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 12
ນີໄຟເຫັນພາບນິມິດກ່ຽວກັບແຜ່ນດິນແຫ່ງຄຳສັນຍາ; ຄວາມຊອບທຳ, ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ແລະ ການຕົກຂອງຜູ້ອາໄສເຫລົ່ານັ້ນ; ການສະເດັດມາຂອງພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າໃນບັນດາພວກເຂົາ; ວິທີທີ່ສານຸສິດສິບສອງຄົນກັບອັກຄະສາວົກສິບສອງຈະຕັດສິນອິດສະຣາເອນ; ຄວາມໜ້າລັງກຽດ ແລະ ສົກກະປົກຂອງຜູ້ທີ່ເສື່ອມໂຊມຢູ່ໃນຄວາມບໍ່ເຊື່ອຖື. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 13
ນີໄຟເຫັນພາບນິມິດກ່ຽວກັບສາດສະໜາຈັກຂອງມານຖືກສ້າງຂຶ້ນຢູ່ໃນບັນດາຄົນຕ່າງຊາດ, ການຄົ້ນພົບ ແລະ ການສ້າງຕັ້ງອາເມຣິກາ, ການສູນເສຍຂໍ້ຄວາມຫລາຍຕອນ ຊຶ່ງແຈ່ມແຈ້ງ ແລະ ມີຄ່າໃນພຣະຄຣິສຕະທຳຄຳພີ, ຜົນຂອງການປະຖິ້ມຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນຕ່າງຊາດ, ການຟື້ນຟູພຣະກິດຕິຄຸນ, ການກັບມາຂອງພຣະຄຳພີໃນຍຸກສຸດທ້າຍ, ແລະ ການສ້າງຕັ້ງຂອງຊີໂອນ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 14
ທູດບອກນີໄຟເຖິງພອນ ແລະ ການສາບແຊ່ງຊຶ່ງຕົກມາຫາຄົນຕ່າງຊາດ—ມີສາດສະໜາຈັກສອງແຫ່ງເທົ່ານັ້ນຄື: ສາດສະໜາຈັກຂອງພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ສາດສະໜາຈັກຂອງມານ—ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າໃນທຸກປະຊາຊາດຖືກຂົ່ມເຫັງໂດຍສາດສະໜາຈັກໃຫຍ່ ແລະ ໜ້າກຽດຊັງ—ອັກຄະສາວົກໂຢຮັນຈະຂຽນກ່ຽວກັບຄາວສິ້ນສຸດໂລກ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 15
ລູກຫລານຂອງລີໄຮຈະໄດ້ຮັບພຣະກິດຕິຄຸນຈາກຄົນຕ່າງຊາດໃນຍຸກສຸດທ້າຍ—ການເຕົ້າໂຮມຂອງຊາວອິດສະຣາເອນຄືກັນກັບຕົ້ນໝາກກອກເທດ ຊຶ່ງກິ່ງງ່າເດີມຂອງມັນຈະຖືກຕໍ່ເຂົ້າກັນອີກ—ນີໄຟແປພາບນິມິດກ່ຽວກັບຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ ແລະ ເວົ້າເຖິງຄວາມຍຸດຕິທຳຂອງພຣະເຈົ້າໃນການແຍກຄົນຊົ່ວອອກຈາກຄົນຊອບທຳ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 16
ຄົນຊົ່ວຖືເອົາຄວາມຈິງເປັນເລື່ອງຮຸນແຮງ—ລູກຊາຍຂອງລີໄຮແຕ່ງງານກັບລູກສາວຂອງອິດຊະມາເອນ—ເລຍໂຮນາພາພວກເຂົາເດີນທາງໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ—ຂ່າວສານຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ເທິງເລຍໂຮນາເປັນບາງຄັ້ງ—ການຕາຍຂອງອິດຊະມາເອນ; ຄອບຄົວຂອງລາວຈົ່ມຍ້ອນຄວາມທຸກ. ປະມານ 600–592 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 17
ນີໄຟໄດ້ຖືກບັນຊາໃຫ້ສ້າງເຮືອໃຫຍ່ລຳໜຶ່ງ—ພວກອ້າຍຂອງເພິ່ນຂັດຂວາງເພິ່ນ—ເພິ່ນຊັກຊວນພວກເຂົາໂດຍການເລົ່າປະຫວັດສາດທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ກະທຳກັບອິດສະຣາເອນ—ນີໄຟເຕັມໄປດ້ວຍອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ—ພວກອ້າຍຂອງເພິ່ນຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ແຕະຕ້ອງຮ່າງກາຍຂອງເພິ່ນ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຫ່ຽວແຫ້ງເໝືອນດັ່ງຕົ້ນອໍ້ແຫ້ງ. ປະມານ 592–591 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 18
ເຮືອໄດ້ສຳເລັດ—ການເກີດຂອງຢາໂຄບ ແລະ ໂຢເຊັບໄດ້ເວົ້າເຖິງ—ຄອບຄົວເລີ່ມອອກເດີນທາງໄປຫາແຜ່ນດິນແຫ່ງຄຳສັນຍາ—ລູກຊາຍຂອງອິດຊະມາເອນ ແລະ ພວກເມຍຂອງພວກເຂົາເຂົ້າຮ່ວມການສະໜຸກສະໜານ ແລະ ກໍ່ການກະບົດ—ນີໄຟຖືກມັດ ແລະ ເຮືອໄດ້ຖືກພັດກັບຄືນດ້ວຍພະຍຸຝົນຟ້າຄະນອງທີ່ຮ້າຍແຮງ—ນີໄຟໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍ ແລະ ໂດຍການອະທິຖານຂອງເພິ່ນລົມພະຍຸໄດ້ຢຸດລົງ—ຜູ້ຄົນມາເຖິງແຜ່ນດິນແຫ່ງຄຳສັນຍາ. ປະມານ 591–589 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 19
ນີໄຟເຮັດແຜ່ນຈາລຶກດ້ວຍໂລຫະ ແລະ ຂຽນປະຫວັດສາດຂອງຜູ້ຄົນຂອງເພິ່ນ—ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ ຈະສະເດັດມາໃນຫົກຮ້ອຍປີນັບແຕ່ລີໄຮໜີຈາກເຢຣູຊາເລັມ—ນີໄຟບອກເຖິງຄວາມທຸກທໍລະມານ ແລະ ການຄຶງເທິງໄມ້ກາງແຂນ—ຊາວຢິວຈະຖືກກຽດຊັງ ແລະ ຈະກະຈັດກະຈາຍໄປຈົນເຖິງຍຸກສຸດທ້າຍ, ເມື່ອເວລາທີ່ພວກເຂົາຈະກັບຄືນມາຫາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ປະມານ 588–570 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 20
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປີດເຜີຍພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງແກ່ອິດສະຣາເອນ—ອິດສະຣາເອນຈະອອກໄປຈາກບາບີໂລນ ແລະ ຖືກເລືອກໃນເຕົາໄຟແຫ່ງຄວາມທຸກ—ປຽບທຽບກັບ ເອຊາຢາ 48. ປະມານ 588–570 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 21
ພຣະເມຊີອາຈະເປັນແສງສະຫວ່າງໃຫ້ແກ່ຄົນຕ່າງຊາດ ແລະ ຈະປ່ອຍນັກໂທດເປັນອິດສະລະ—ອິດສະຣາເອນຈະເຕົ້າໂຮມກັນໂດຍອຳນາດໃນຍຸກສຸດທ້າຍ—ກະສັດຈະເປັນພໍ່ລ້ຽງຂອງພວກເຂົາ—ປຽບທຽບກັບ ເອຊາຢາ 49. ປະມານ 588–570 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.
ບົດທີ 22
ອິດສະຣາເອນຈະກະຈັດກະຈາຍໄປທົ່ວທຸກແຫ່ງຂອງຜືນແຜ່ນດິນໂລກ—ຄົນຕ່າງຊາດຈະບຳລຸງ ແລະ ລ້ຽງດູອິດສະຣາເອນດ້ວຍພຣະກິດຕິຄຸນໃນຍຸກສຸດທ້າຍ—ອິດສະຣາເອນຈະເຕົ້າໂຮມກັນ ແລະ ຈະລອດ, ແລະ ຄົນຊົ່ວຈະຖືກໄຟເຜົາຄືກັນກັບເຟືອງເຂົ້າ—ອານາຈັກຂອງຊາຕານຈະຖືກທຳລາຍ ແລະ ຊາຕານຈະຖືກມັດໄວ້. ປະມານ 588–570 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.